Page 166 - ARM_19-1948_02

ք ի շ Ս Ըր ս ք ա Ի տ ո Ի թ Ի Ւ ն զձուկն, որի մէք լցնում են բրթձ, չամիչ, իւղ ել.

ԵՐՈհԱՆԴ ՄԱՆՈհեԼեԱՆ այլ Համեմունք • • «3> 8

5. Երեմիայի գիբքէ՚ն՛ վկայութեան մր մէք՝

ՓասթՀօ; Լան։ Հաստատութեան մէք Հա՛ւ գո լցեալ սրբագրած էի բ ա ր ա կ գրչաձեւբ , Հ՚ետեւելոլ

Փլ՚օֆ • Մանոլէլեանի պաշտօնակից Պ• 3 • 4. Չիթուն՚ի կր պնդէ թէ «կուտապ պարս­ Համա բ ճշգրիտ ձեւինյ , որ է բորակ (հօաճ) : Ջի֊

Ավաճեան , մեր խնդրանքին ւԼրայ - ստորեւ, կերէն չէ, զուտ Հայեցի է, կուսո ել տ ա պ կ ա ծ բա­ թունի կբ գրէ թէ Հ՛որկ չ կ ա յ սրբագրելու, քան՛ի

կշ ներկայացնէ ողբւսց՚եալ գիտնականին ռեր էն կազմուածէ։ Այո ստուգաբան ութ իլնր կրլ որ «Վա՛նեցին ալ բարակ կ՚րսէ» , ու կ՝աւելցնէ թէ

կեանքն ո Լ գործբ * - յիշեցնէ զկանթեղ - կա՛յ անգ եղ»–գիւտրւ Աարլ*. ^<ա ձայնալրբր միք֊ո ք֊ՐԼՈր՛ ձայնաւորներուն մայ^

գքսբանու֊թեան այս Հին դպրոցին պատմոք-թիւն՚ր՝ րրնէ Է , ոք. ճիչդ Հնչած՛ կամ դրած են՛ մեր նսւխնիքշ

Կրլթլ֊աքխգ Մանուէլեան. ծ/նաի է Պոլիս , (իատր շատ Հետաքրքրֆ-ղան է , բայց . . • տեգր չէ զբա­ բ ա ր ա կ ձեւով բ, քան թէ բ ո ր ա կ աղաւաղեալ գլՀր–

գիւդ,՚\՝6/2ին։ Իր ՛՛՛ախն ք կան ուսումը առած է ղի չ ատով : Հայերէն–լեզռՀձ , եթէ փորձէ կ ո լ լ ո եւ յութեամբ »:

տեղւոյն Արամեան վարմաւ անին մէչ1, ապա սկը– տ ա պ կ ա ծ բառեր էն կազմել նոր բարդ բառ մբ , Բորակ՛ •• պարսկե՛րէն է ։ Արաբները այս բա–

սած է յաճախել քՀա լաթ ի ո յ կեդրոնական վա րմաա վստաՀ եմ որ կ ո ւ տ ա պ չի դրեր։ Մեր գա լ առա֊ ռին տուած են բ ա ւ ր ա կ ձելբ , որ կբ տեսնուի նա­

րանյլ, որ գեռ նոր էր Հ իմ ւ ուած Ներսէս Վաբմա– բարբա՛ռներն ալ, ինչպէս Վան այ բաբբառբ, գի­ եւ մեր ձեռագիր Հի՛ն բմ չկա բ անն՛եր ո ւն.ւ մէչ՛. Այս

պետեան Պատրիարքին կողմէ։ Մանուէլեան այս­ տեմ, պիտի զդոլչանային նման \>ՀՇճճձւ%\\.&ճօՀ\ն ե" բառր Եւրոպա եկաւ * դարռւն, քիապբլէ ֆր­
պէս կ Արշակ Չօպանեանի րան սաց ի բմիշկ
եանի, Տօքթ. թիլլեանի , Վաղաբշակ Աեսրոպ֊ րէ : Գալով այն յայտարարութեան՝ թէ «սլա ր ս կե­ Ֆրանսացիները. ֊ գրադէտբ կբ գրէր եօ1Մ&օհ ,

, Տօքթ • Արթինեա՚նի, րէն չէ» , քիչ մբ չատ վճռա՛կան՛ է եւ յանդուգն : Հիմա կբ գրեն հօէՏւճ , Իտալացի–,

Տօքթ. Տէր էՕաչատոկրեանի, Գրաբոս Պէգազեանի Աւդ, Աճառեան կր Հաստատէ թէ կ ո ւ տ ա պ . . . ներր՝ հօէՏԼՇՇ, Ասլան իա ցին՚եր՚բ՝ հօոձ) , Ռուսերր՝

ելն .ի Հետ, աւլածին աշակերտներէն՛ կՀրլլայ աձԳ պարսկերէն է, ել մեր դասականէ լեզուին մէթ ր ո ւ բ ա : ինչպէս կբ տեսնուի ,., բառին առա չին վան–,

֊Հաստատութեան, որ ցարդ կր շարունակէ իր ազա դարձած է կտապ : գյլ բոլորն ալ կր Հնչեն՛ ու կբ գրեն՛ Ո ձա՚յնաւո»

•գօգուտ գործունէութիլնր յ Այս բառին մասին քաւ։ ի մր պբպտումնեբ կա­ րո՚Լ ՝• Արաբական գրչոլթիւնր տարրեր չէ պա՛րս–

յ Ղ՝եռ պատանի, Աանոլէլեան , մեծ Հակում է տարեցի , եւ տեսէք թէ ի՛նչ եր գտա յ * կականէն , ՛եր՛կուքն . ալ կր գրուին ՎաՎով , Գոբ

•ցուցո-ւցած դէպի բնական դիտոլթիւններբ եւ Պարսկերէնէ թուրքերէն՛ Հին բառարանի մր) պէտք էր կա՚րգալ Ո ձայնով։ Եթէ մեր բմիչկ մտ–

կեդրոնականի ր՝ թացքյլ աւարտելէ յետոյ, իննու– տաման ելի աշխատանք տեհագիբՂւհբբ գրած են բ ա ւ ր ա կ արաբական՛ ձե­
Փարիզ, մէչ, որուն բնթեբցումբ
սռւնական՛ թուականներուն ա՛ն. կոլգայ Այո առ­ ո՛րն է, կ ո ւ տ ա պ բառին կբ արուի այսպիսի սաՀ՛ ւով, բ օ ր ա կ չէի՞ն՛ կարդար արդեօք , (մեր Հին լե­

* Հետ՚եւելոլ Համար բարձրագոյն՝ ուսմա՚ւ՛: ֆագիւբ* ման՛ում մր « ( Անրնթե ռն լի բառ մր ւ եզ) գո լին մէչ ա ւ եբկբարբառբ կբ կարդսհյուէր օ) I

թիւ անիկա կ՝աբձս/ւ՝ագրոլի բմշկական • Ուրեմն՛, թՈ|րակ աղաւաղեալ գրչութիւն չէ,

թէն ^ գո բ կ՚աւարտէ, բ ա յ ց առա՛֊ ց սպասելու որ պէս ուտելիք մ բ ֊ որ թուրքերէն՝ թավա պէօրէյի (եւ ա. մայր ձայնաւորն ալ երբեք լծորդ չէ Ո ձայ­

ալ արա ական ճառով մր փակէ էր ուս ան ո ո ա կւկ՛ա կբ կոչուի ։ ք* ւղա խ աաւ. խմ ո րէ բարակ եւ փոքրէկ նաւորին^ Հետ) , բնդՀա՚կառակն՛ աղաւաղեալ, գբր–1
(Հնթացքր եւ. ա իրանա յ բժշկութեան վկայականին՝ նուշ, պիս­
թերթեր ( ե ո լ ֆ ք ա ) կր բանան, մէքբ չութիւնն է բ ա ր ա կ ը ; որ կոլգայ կա՛մ ձեռագիր

եւ. աիաղոսին , ՛Ա ա\՚. ուէլեան՛ ի՚^քզի՚^րր կր նուիր՛էտակ, շաքար կամ ծեծած միս կր լեցնենք եւ իւ– Ասուածաշոլնչի բ ա ւ ր ա կ (կարդալ բՕ|րակ) ձեւէն՝

ամ բող^ովվւն գիտութեան : Նա իւ կր սկսի աշիւա - ղռվ կր տապկենք ; տա ո ի մբ կո բուսմամբ, կամ իբրեւ Հետեւան՛ք

ա իլ Հանր՛աւք անօթ կեն սարան Մ ա ք՝^ էո Լ Ա Տէլլէաէէ Զ ի թ ո ւն ի ի նկարագրած խմ ոբեղէնբ տար բեր շվւոթութեան՛ մր , որու տեղի կուտան ա եւ Ո տա՛–

մօւո , հւրտեղ կ ու ս ո § մնա ս ի րէ ի մասն ա ւ սրի քղ ա - չէ , կարծեմ ։ Տարբեր է . սակայն, իր կարօ՜իքբ , ո երր՝ երբ երկաթագիր գրուին։

յին՛ բքիքՀ երու կաղմ ո է թի* նր եւ֊ իր աոաջին՛ Հ րսւ– երր կր պԼ ղէ թէ <ք,կուտապր պարսկերէն չէ . ղուտ ԱՀա՛ թէ ի՛նչ կր զքէ պարս կերէն.՝ Հին բառարա~.
նը բորակին մասին.
ա ա,ր ակ ո ւթ ի ւն ր կ՝ընէ ա լղ մասին՝ \ 899/՛ ն<ք֊կենսա~ ՀայետԻ է»։

բանակա՛ւ րնկեյ ուիքես/ն ա ե լլե կա ա ո 0 > ին ՚^էլ\ 1 Ե*– Հիմա բանանք նո րէն * * * Աստուածաշունչ « Ագի նմա՛ն բան մրքս է, զո՛ր, կբ գործածեն

Զղային Հիւսուածաբանութեան մէք ան՝ ^Լ<ԼՀԷԷա ՚ չԲ % ուր կր գտնենք կտապք* ՀՍիրէին կտապս ոս կե ր ի չներր ։ Բ՝ուրքե րէն՝ ոսկերիչներու բորակ

ա յսոլէս աի առածին կարգի մ՚ասնաւլ էտ մ ր , արմա– չամչեղէնս» (Ովս– Գ* 1 ) ։ Ի՞նչ կրնշանակէր այս կր կոչուի : \ ւ է պ ա թ շէքէրն ալ բորակ կբ կոչուի :

ն ա Լ ալ ո ւէ ի ր ւի աբ պետ ին՝ Ա աթիուս Տ իլ Վալի գն ա՜ կտապ լ՛ա որ մ եր ո ս կե գար ե ան լեգո լին մ էք : Աշ– Աւ աբներբ բաււրակ ձեւով իւրացուցած են այս

Հ ա տ ան բն ե բ ո ւն : խար,Հաբտբր կբ թարգմանէ զչամչեղէն կարկան–* բառր.. Արաբերէնի մէչ © ա թ ր ո ն կբ կոչուի։ Ոս­

1902/՚ծ կ՝ա\ սնի Փասթէօրեան՛ Հաստատու– գակ» : ք՝այց երբ կր բանանք Օսթէրվալտի թաբգ֊ կերիչներու բորակէն քիչ մր առնելով՝ կրլ ճզմէք

թեւս։.՝ մէք^եւ Հոն է ոբ քաոասունեւվեւլ տաբի շա– մանութիսւ ր . կր ղտնէհնք *** ք13.ՇՕՈՏ (1© VIII, որով– սատափի Հետ, կբ փ ո շփացնէք, ՛ել իս աթունի մր

•՚ ո ւ նակ ան կ ր տլքն ի եւ կր պրսլտէ , առանց նիւ* Հեաեւ ապաՀովաբտր տարրեր բնագիվ։ մր ունի իր քիթին մէչ~ կբ փչէք, եթէ կոյս է՝ ան՛պայմա՛ն

թ ակ ան ոեւէ ակ կ ալս ւ թ եանՀ ե ւ ւիաուա ս իր ո լ – առքեւբ* Աեծ Րարրունի Աաաոկ ՝1*աՀն կբ թարգ­ (անւրնթեռնլի՝ կբ Հաղացնէ՛) կբ փռնգտա ցնէ ք) ։

թեան , եւ շատ անգամ արտաքին խիստ գմուարին մանէ §ձէ6ՁԱՃ (^6 ա1Տ1Ո, եւ ծանօթութեան մբ մէք Այ" նիւ թո Հայ բորակ ալ կր կոչուի » :

պարագաներու մէք կենսաբանական ա՝մէն\է\% գրմ՜ էլ աւե լցն՝է թէ Հակ՛ակն ար կուի կռա պա շտ ա կան ծ իա Գա յա եան բորակին՛ կուտտյ ա՛գրո բա կ կամ

ու արին մէկ մարգին մէք , ո րպի սին՛ ել ա իւ տ ա բա" ս ա՛կատ ար.ո ւթե անք՛ մ բ» յ ք1^^" ւ\ Օ՜ իսակատարու– քպոագ Հոմանիչբ, իսկ Հայբոբակբ կ՚անուանէ

նակ ան Հիւսուածաբան՛ութիւներ* Այո ճիւղին մէք թիւն է , Հեմ գիտեր ; Ա՝ խ ի թ ա բեաններ բ կրլ վկա­ ն ա՛գրոն :

// անուէլեան ձեռք կր բե՝րէ տնվիճ՝ելի ճարտարու­ յեն թէ կտապ բառին գէ՛*** * այստեղ յ յունարէնր Վելվացոլցի :

թիւն ^ անՀ բամեշտ պա յմ ան քո էո քին կեգբոննե բու կբ գնէ Էւիս|ււքա. . ղոբ կբ թարգմանեն եփոլ (.ոլ–

նուրբ կւսղմուածքբ մանրագէտին տակ տեսանելի տելիք^ կամ ա սլուլ. Հ Աւանդութիւն մբ կ՝բսէ թէ Աստուած Հայերէն

րնել կարե ա լո լ Համար : Եթէ յ ո ւն ար էն ին տ ա բրեր ո ւ թի՚՚-նր կր Հ ւ լեղոլով խօսեցաւ Ագամինւ Հետ : Ցամչեաւն արիւն

Այգ մարւլին մէք ալ Աանուէլեանի ամէնէն՝ ա֊ քրտինք կբ մտն՛է Հաստատ\ե լու Համար այգ պա­
կատաղութեանն՛ ա ա ւո է թէ Եղ՚-իկ եւ իր րէ կե բներ բ ձեռքի տակ ու­ րագան՛։
ւելի նտիսասիէա՝ծ նիւթերն եղան ԱյնուՀետել եղան, եւ դեռ կան, Ամերի­

ել սիֆիւիսի մանրէ՚Ն-եբոլն քդային կեգբոնն՚երոլ նէին նախ ասորերէն բնագիր մր , յետոյ՝ յունա­ կա կամ Լո ՛տոն , մարդիկ, ո՛բ ոնք կր պնդեն։ թէ

մ է ք թ աւիա\ ղում ին ձեւեր ր , անոնս փոխանցմ ան րէն, ինչպէս է աւան գութ ի ւնբ աբգէն ^ միւս կող­ լեզու եւ քաղաքա՛կրթութիւն՛, արուեստ ՛ել գի­

պա րա գանենք ր , մա՝*ւանգական սէֆ1՚էէսք* ^՚աք*օո\ ՝ մ՛ է կր պա ք ՛ղո ւ ի որ ոսկեգաբեււիՆ մեր լեղուին;ճար– տութիւն ծագում կ՛առնեն . . . Հայերէն :

Այո ա շ իւ ա տ ո ւթ ե ան Ա կ ա քւ ՛ւլ ին ան ի կա կր Հետա– տա րապետնե րր ծանօթ է ին՝ կտապ բառին , Համ ա– ճիշգ է, շատ բան տուեր ենք օտարին՛, բայց

քրքբու ի նաեւ ծերութ Լ անէ բե րմ ամ բ Աղային րբ– ղօր թէ իր արմատական ել թէ իր արգի նշանա -• շատ բան ՜առա՛ծ ենք ն՛աեւ օտարէն՛ : Ես չեմ Հաւա­

$ 1՚ւ\ ՚ երու կրած խռյւուՏ՝ կ ւի ո փո իս՛ո՛՛ւթի ւննե րո ւն ե– կութ ե ան : ԱյսուՀանգերձ . մամ անակ մ ր կտապ տար մաքրաբիւն ցեղերու գոյութեան , ոչ ա լ ղուտ

գեւոյթուք : քք իւս կողմ Է , ուսումնասիրելով կա– բառին տրուած է պԱ1լըգ սալւքէսսւլ1 նշանակութիւ­ ել անեղծ լեգուներու :

սւաղութեան ա (ին– բքի քաւերու վբայ ի գործ ղ ր՝— նդ, ինչպկս կր Հետեւի 9** Մագիստրոսի վկայու֊ Հայկական Հանճարր, եթէ կ՚ուզէք որ սաՀա

ր ած ք ան ՚գիձ ա-ղգե ղու թի ւնբ , այ ս եւ վեր ո՛յ իչե ա ք թեն Է՛Լ ։ Ամատունի վարգապետ եւս կր գբէ թէ մա՛նեմ , կ՚բսեմ՝ երեւան՛ կա գայ իւրացն՛ելու ,

երեւոյթի՛ ւ միֆե ւ կբ գտնէ նմ անութդ ան շատ մր Արարատ եան գաւառին մ էք կուտապ կր նշանակէ մարսելու եւ իր ինքնատպութեան դրոշմր տալու

եզրեր։ աՏէն 1922՝ տարիներու շր^նին Ատ–

նա ւէ լ եան կ ր Հ բատ ար տկէ շա\ րք մբ ուս ո ւմնասիրա­

րու թիճն եր ւգն գեր ակ ու.թեան , սրտին 2/Լայէ^ տբՄօշհտէտ իր ծանօթ ձեւէն՛ զատ կբ ներ կայանայ լրացնելու անոր մասին ամբողջական աշխատու­

կեղ րոններուն վրա յ եւ կյւ քա^ողի եր՛եւան Հանեք նաեւ , ֊զանագանէ պարագաներու մէք , պորս ան, կր թիւն մր պատրաստելու գո բծ՛ին : Ա* անո ւէ լեւսնփ

թկ ինչ ճամ բով սի՛ֆիլիսի՛ մանրէն (թբէրժնէմ) ճշ՚էէ * մանր գնգիկներոլ ձեւուէ մր , որոնք իրար՛ու ա ՚ յ Գ ^ՀՍ՚^ԼԼՀ ^ ո Ր առակում ր պիտի ԲԱայ ողբացեալին՝

արեան միՓուլով կբ Հ ա ս\ ի մինչեւ ուղեղին բ2֊ի^ա՝ կցուած են բքքանիլթի խիստ նուրբ եւ գրեթէ ան՛ գիտակ աւ" գո բ ծ ուն է ո ւթեանւ ^ պ ատ բաստ էր՛ ա ր ֊

ն երու կեգբոն-բ ՛ե ւ այգպէսով յաս աք կբ բերէ տեսանելի թելերով : ՏթՄՕշհտէշ/՛ այգ անսովոր ձե­ գէն եւ մօտ տպագրիչին եւ յանձնուելու եբբանկբ

»իտրալիղի մէնէ բալ կոչուած քղաքիՆ աՀռելի Հիա ւք՛ ն ան՛ կուտտյ սրիրօքէթօմէ\1 անունյլ (1940) * վւակէ իբ ա չքեր ր անկան կալ կերպով ;

ւանգութիւնր : ՛Մ անուէլեան ցոյց կուտայ թէ սիֆիլիսին մա՛՛նրէն

1922^5.– սկսեալ , անիկա Հրատարակութեան Ա ան ո ւէ լե ան ի անո ւնբ ես առա քթէ, անգամ լ ր ֊

կա ՛սալ ^/\ձ\լ\ի Հետ շարք մր աշխատ ո լթիլննե ր , իր ա յգ ձւեւին տա՛կ կնանցն ի սլլա կին գի պատ* սեցի իմ ուսանողական շրքանիս իբ կրտսեր եղբօա

ուր անիկա կր ն կարտղբկ , Ըոշ6թ1ւՑ11էՕ§6Ո6 12ւեւ6Տ ուա րր ^ մ օր մ էն՛ կբ թափանցէ սա՛ղմ ին գործարա­ բԲ միքոցտւ եւ ապա բախտն՝՛ ունեցայ քսաներկու

անուսէն աակ , մասնաւոր մարմին մյէւ նաւոր ութեան մ էք գ վա րակե լով ա յգպէս երախան տար ի իրեն . Հ ետ գրեթէ ամ ենօբեայ չփմ ան՝ մ էք

Անիկա կ՚ապացուցանէ սր այգ մարմինն երր իր ծ^նողքին Հիլանղութեամբ : Ա՝անուէլեան իր Րէէալով մի ե՜ ւն ո յն Հաստատութեան մէք ^ գէ^՚ՔԼ1.

մ Ի՛ շս՛ կ Ր ղ անուի՝ կատաղութենէ բոնուած անձե֊ այգ կ ա րե ւո ր գիւտով կր բացատրէ շատ մբ բմշ­ մօտէն ճանչնալու եւ գնաՀատելոււ ԶրկՈէ~ած բնա­

րոլ եւ կեն ղ ան իք՚֊ երու քղա յի կեգրոննեբոլ մ իքեւ է կական չփո՛թ՛ե ց ո լց իչ պարագաներ՛ու գա գտն՛ի քր է տան ե կ ան՛ կեանքի առթած վա յ ելքն եր Էն ( շւս տ կրէ

ղան ոնք կբ ՛Լ՛կա տէ որպէս այգ ախտին մանրէն , ՛ուրտեղ , Հակառակ ախտին սիֆիլիստյին բնոլ - "երէք այՑ^Լ^Լ թարեկամ րնտանիքներու եւ Հոն

ղ ո րծօնբ : Տ եւս ո / գարձեա լ Վ^իա լա յ ի Հ ետ միաս­ թեան ա\ կարելի կ՝Րէէար. երեւան Հանել սբիրօ - գանել իրեն պակսած տաքուկ մթնոլորտր եւ ման­

նաբար Մ անուէլեան կ՛ ուս ո լ մն ասիրէ կատաղու­ քէթնեբոլ գո յո ւթիւն՚ր : Ա ան ուէլեան կբ յայտնէ կական Հաճոյք մբ կբ ղգաբ , երբ ղինքյՀ շրքա֊

թեան քիոիւանցումբ , որ ի՛ չսլէս գիտենք կբ պա՝» թէ երբ մա* րագետա/ին սովորական մ՛ի՛քոցն>եբր պատուած կր տես֊ Էր պղտիկ տղաքներով^ Րռո ս

տաՀի երր մէկ ո՝ խածուած է կատաղութենէ ր քւ ո— ա\ւ ղօր էլրլլան տեսանելի րնծայելու ՏթՄՕշեշէՇ^ ե– շատ կբ սիրԷր :

ն ււ ւ ւսհ կեն ղ ան ի Է մ ր , ղ իա ենք 5 աել թէ կտտա՝– բու գո յութիլնբ ^պէտք է Հոն փնտռե լս բիրօքէ թո՚– Ա անուէլեան կբ կրէր զղա յ ուն Հոգի մբ^ բա­

ղ ո ւթԼնէն վա՛ ա կուած կե՝՝ ւլանի ի մր լոբձունքյՀ մէնն երբ որոնք են ան տարակոյս պատճառ Հի՜– նաստեղծական խառնուա՛ծքով զոր ան ի յայտ

կր ւիո իսանցէ ա րլ ախար : Ա* ան ո ւ է լ եան շատ մա%– ւնգոլթեան երեւան՝ գալուն : Ա՝ան՛ուէլեա՛ն իր բերած է իր ոտանաւոբներուն մէք^ գրուած բո–

1 ակր կիտ եւ Հ ամբե րատա ր ո ւս ո լմնա ս ի ր ութ եան ց այս խիստ կաբելորգիւտբ բր՛աւ այն միչոց՚ն՚եբով , լոր՛– ալ ֆրանսերէն լեղուով։ /»ր այգ բանաստեղ­

շարքով մր կ* ապա՛ցուցանէ թէ կա տ աղութ իւնբ շատ անբաւական ել գրեթէ նախ֊ ական՛ , որ իր ծութիւնն՛Հ՛հ բ վերքերս ամփովւեց փոքրէ^Լ Հատ ո -

րսոաՓ բերող գործօն ր կ ր ղան ուի առատօրէն լե~ տրամադրութեան՛ տակ կբ գտնուէին իր աշխա՛– րի մբ մէքել տուաւ Հրատարակութեանդ ԲայՑ

ղուին՝ եւ ամ րողք րե՝քնիւ թաղանթին տակ ա ա– ատոցին մէչ՝ շնորՀիլ իր այգ արՀեստին մէչ ու֊. ճակատաւլ իս ր այնպէս տնօրինեց Որ ան է^ԼԲ9ա*՜

չածուած քղա/էն նատր թե լիկնե բունէ մէք եւ ւի ո ք– ՚ եցած խիստ մեծ փորձառութեան եւ ճարտար ու - նոյն իսկ իր այգ երկին տպագրութեան ալաբտու"

րիկ սկրթուք մբ բերնին ոեւէ մէկ մասին վրա ւ թեան ,Հետազօտութեան ,ատ աւելի կատարե/ա - մ՛։ տես Լ ե լ ;

կ // լ՛ա՛։ է ո ր մ ա\՝ րէն քղային ր9 իրերէն անցնի դործեալ եւ արդիական միացներ , մա՛ն՛աւանդ ե– Հայաստանի Գիտութեանց Ակաղեմ իան գնա–

րերնինլ մէք եւ խառտուի լորձունքին։ լեկտրօնային ման րադէտով ուսո ւմնասիրո ւթ իւն բ, Հատելով Ա անուէլեան ի ղի տա կամ. ա րմաքնիքներր ,

Ապա Մ անլ՛ուէ լեան կ՛՝ ան ցնի սիֆիէիսի փոիսւսեց֊ պարղեցին աւելի յետո/ Աաւ՝ուէլեանի գիւտին ղի– քր քան ի մ բ տարի աո աք անուանած էր ո րպէս
Համար
մ ան խնգրոքն լուսարսք՝ ութեան եւ իր ա յ գ ու - անվիճելի կարեւորութիւնը։ Մանուէլեան՛ իր. թգթակից ա՜-գ֊ամ պատիւ մր , որուն

ս ո ւմ՚\՝աս ի բ ութ ե անց միջոցին՝, ան շատ կա\ոեւոր կեանքի վերչին տարին՛եր շ նուիրեց իր սբիրօքէ - շատ զգածուած էր •

էէիւտ մո կ՝րնէ ապացուցանելով ՛որ "էֆէլէ՚՚է թօմէնի մ ասի . սկսած ո ւս ո ւմնա ս իր ո ւթ ի ւնն երք ՅՈՎԱԷՓ ԱՎԱՃԵԱՆ

Fonds A.R.A.M