Page 106 - ARM_19-1948_02
P. 106
& Ա էէ– Ա X
աա մէկը թ ա նքն ե բ բ յ ա ւելո ւմ օր ա վարձի կ եան ր>ի սղու
ա շիւ ա ա ա ՛ն ր >
թեան Հետ Համբնթաց , նուաղագոյն
մաքրութիւն եւ արեւ բանուորներու տուձնե\րէն
Բոլոր եկեղեցիները կր նային. Արեւելք ; Ա - ներս, օդափոխութիւն՛ անոնց զաւակներուն, զա - Մեծանուն Հայբ՝ Ա* ԱՀարոնեան ոչ եւս է։–
ւաՂդո ւթիւն մր կ\բսԷ
էիացի . ճարտարապետ թէ* Գաէռր առաջ, .Անգ - ։՛ ոնք մեծցնե լու , զարգաց՛նելու լաւ աղո յն պա յ - իբ չարչարուա՛ծ ու տառապած մարմինն է որ
Հսկայ, կաթողիկէներ
մլլ , մէկբ անոնցմէ որոնք մ անն եր , եւ\ն • : Հաւասարութիւն , միութիւն՝ աշ–
բարձրացուցին էւրկսլային՝ խարՀի րՈլք*Հ՛ բանո^ոբներթ֊ ^փքե–, ազատութիւն կբ բաժնուի մեզմէ , բայց կբ մնայ յաւէա իր փա֊
մարգոց , խագաղոէ-թիբԼ եւ աբդաբ ր ւթ ի ւն զբր - գապսաէլ ա%ունր% Կէս գար շարրմԼակ* ՀՎուա–
.դէ՛մ, //^ կերաահ֊ եկիո.եցիխերէն մէկուն իորանբ կուածնիբքէւֆ . Աւեչ*յրււջԷք աշխատա՛նքի էրա - պհաի պէս ցցուսսծ Հայկականն, ^0ւայլ Հքէրիզրսիի
անՀեաացույ/*
խորացնելով Արեւմուտքին, ուղղութեան՛բ : Գէ՚Լե՜ ւունք օտարականներուն Համար * . . վֆայ, իր կախարդական գրչով ո*– խօսքով, բնգ.
բր սակայ՛֊ , Տէր ԷՀ* բունած ու գարձուցա՚ծ է եկե" Շ&ճշ ձՂձշոէհձի * * • Հանուր Հպարտութիւն կբ նեբշնչէր իր. տարա՛»»
դեցին դէպի Արեւելք < Հրաժարելով ղաքհ անՀե– Զատիկր, որ նոյնպէս գարնանդ քտր.ոլթեա$ւ լ՛ա իւ ւո սեղին ՚.
տացնելէ, զմայլած անոր դեղե ց ե կութ եան՛ ։ Աէս տօն մբւն է , կբ պաՀանջէյ ա յ ո բո լո ր բ անշուշտ , Բացառիկ կար ողուիժիւններ , իր տա զանդ ի
աւանղութիւնր կբ նշանակէ թերեւս թէ ԲՈԷՈԲ բայց կայ Հսկայ տարբեր ութիսն մբ անոր ել Մա պայծառ ԼՈյոին տակ, զայն գար ձու ցած էին մի
քազաքա 1լլւթութ իւններբ կբ յանգէին նոյն եղբա - յիս մէկին միջեւ։ Ասիկա իր քիթր երկնքին բռնող ,՜ երգաշնակ ամբողջութիւն , մի տիտան , մի անւ~
կացութեան ։ Աւ րոչորն ալ, Հասնելով աեղ մբ , տժն մբ էէ ու շուղեր օրօւրել զրկուած՛ երր տ ար ա շա Հաս բարձունք : ԲանասսՀեղծ , վիպասանք Հռետորդ
գերագոյն սաՀմանին , կբ գործածեն նոյն բաո֊երբ իսաբՀիկ եր ազնեբով ։ կ\ո ւզէ որ արքա յ ութ ի ւնբ Հրապաբակադիր եւ քաղաքագէտ : Ո՞վ չէ լսած իբ
մ իայն &ւ եղբա յ բութիւն * Հաւասարութիւն– ու ԼՀ1Հայ Հոգին վրայ ու, ԼՀԷԷաէոՎ Հանդերձ ՀԷաակին մոգական խօսքեբբ ,ո վ չէ կար՛դացած իր բազմա~
սէր՛ Մոլար է մարգկութիւեբ եւ թշուառ՛. Ու այս կրկնութիւն բ , ան կր գառ՝ ա յ անդր Հակասութիւ֊ թիւ գիբքերն ու յօդուածներբ եւ –ո°վ չէ ղմայա
բառեր բ, որ կուգան Արեւելքէն , լաւագոյն իմաս նր , զայն սրբագրել ձգտող տարբեր ճշմարտու լած։ Հեւ ի Հեւ սերունդներ են ապրած անոր տաք
տութիւնն– եւ է վերջոյ որ՛այն կրնայ ձգտի լ մար գա թիւն մբ : Կբ խօսի մ արդուն մ արմ ին Էն՛– զոր զանց շունչին տակդ եւ տակաւին այսօր, շատեր կր
կութ ի ւնբ ։ կ՚առնէ առաջին բ; Կլէ խօսի նիւիժէն եւ կբ դառնայ պաՀենտ իրենց ականջներուն մՀջ, ՛իր՛ ձայնի առնա
ոգին ժխտելու շափ պաշտ ; կան շեշտերր։ ԱՀարոնեան կլ* խօսէր այ՛նպէս,
Այսպէս , երբ անծանօթ ձեռք մբ* կրէ ԼՐ^Է ին չ ւղ է ս կր գրէ Բ։ Պատկերներն ու եր՛ե լա կայու ֊.
յան՛կարծ օտարութեան մէջ դ է ա Ւ Արեւմուտք Տ՚ւամ մ րն է կեանքին ա յս ե լ կո ւ բեւեռներուն թեան թ՚՚իչրն երր կբ յորդէին անսպառ ։ Հայոց
դարձած մեր Հոգին , կբ տեսանեն՛ք մեր Հին աւան™ միջել ե բ թ ե լե կո ղ մ արդկութե ա հ գժ բա խ տ ո ւթ ի լ – լեղ ո ւ՛. իր զէ՛ էի ս աակ վեՀութեան , ճ կո ւն ո ւթ ե ան
գութիւններր մասամբ՝ Աս*յիս Մէկին մէջ ալ, "Ր Ար* Երթ ուն թեք մէկր, կր պակսի միւսվլ ։ Զե–1ք եւ կ ա տ ար ե լո ւթ ե ան կբ Հասնէր ;
սա կա յն. տօնե\ր ո ւն ամէնէ՛ն նորե կն է ե՛ւ կո ւգայ կրնար ունենալ երկուքբ մ ի ասէն : Ապրեցայ ա յս Տասնրչորս տար ի է ի վեր, ծանր կաթոտածի
ւԱմերիկայէն։ Անոր մէջ՝ Հեթանոսական տօ&ր առամբ քառորգ դար , մերթ մեքենէա լին ՛ու առօր– մր Հետեւանքով, Հայոց ԱշվսաբՀի այս մեծ քնւարչ^
գարնան , յ ա ր ո ւթիւն բ բնութեան եւ բոլոր պար եայ պէտքեբու կառշած , ՛մերթ .՝• այելով անոնցմէլռած էր՛ ։ Ամ էն անգամ , երբ առիթ Կէ Րէէա բ ա յցի՝
գեւներ բ աշխաբՀիկ կեանքին ։ խաղիկներն ՛ու անգին, Հոգեկանէ բիւրեդներ երաղելով*** կեան– աւելի ճիշդ կ՝1՝րլլա\ր բսել ուխտի երթալու , Պոմո՛
զ առն երբ* * * քր կբ վերջանար էքերթ մաՀ ով , Հ հա եւ արար՛ պէտք նի րարձունքր քաշուած եւ ամ էս.– օր մեռնող այս
Այսպէս , երբ անծա՛նօթ ձեռք մբ գէպի Ար՚ե - էր քաղել կարելի վայելք՛ երր : Ան կր շարոլնակ– Մեծ Հ այո ւն , մ ար գ ճնշո ւած ու խո ո վի չ Հո դո վ
ո*՜ր
ւ ելք կր դարձնէ Մլսյիս Ա է ԿէՀ »"՛/^՛ կողս^բ ուէբ մ երթ մաՀ էն անդին կր. կն ակ յ ա ւի տ են ա կա– կբ րաժնւոլէր % կարծես փշրուած էր մեր Հսկայ
բանո ւ ո բ\ն՚եր,ու Հա էրենիք մբ կը Հ պարտա\ե այ իր ն. ո ւթի ւնո վ ^ մ եր ձդած յ ի շատ ա կն ե րով ե լ բացար»» Մասիսր . լուռ էր մ՛եր Հնուաղող վշ՚ոից Հայբենւ\ -
ի բ ագործո ւմներ ով եւ կչ* խոստանա յ փ\է՝կեէ ա շ ա ձակ ին Հ աս՛ն ելո ւ ձգտող մ եր է ութ եա՚մբ : եաց»բ : Մ իայն իր խորոճ կ ու թխորակ աչքերն
խարՀի զրկուածներ բ* մենք կբ սուղուփնք խոբՀր» Տռամ մլէն Է մտհաւանդ երբ շի Հասնիր ա յվ - էին , որ կր պաՀէին , տակաւին , Արամաղդեան
դ.Հ մքին ամբող^ջութիւնբ ՝.
գածութեան մբ մէջ կբկթլ 1 Ք\էէ ՚^ՎԼ ձո*1ս քաղելու եւս քեղի մէկ կամ միւս բեւեռէն Հոսողմագնիսա֊
Համար մեր տխրութեան խսրէն՝ որ կբ խռովէ կան ուժյւ , երբ կ բտեսնես որ կր խ ա բո լին մար "» Այսօր* Համ աղգա յին սուգ է\
մեզ Հ ա կա ո ա կ գա րն ան ար եւի% ո լ ճերմ ակ,կ ո ւս ա– դիկ միշտ՝ մէկ կամ միւս սաՀմանին վ ր ^ յ ՚ ՚ ^ է մէկ
կան ծ ազի կն եր,ո ւն ո ր կբ ծախ ուին , Հակառակ Հայ Ժողովուրդի Վիքթոր Հիլկոն է, որ Հող
դրօշներ ուն ել թափօրներ ու\ն * Արեւելքէն Կ՛"–՜ տեղ կբ տեսնենք բարութիւն : քքւ պարապ ու Կ էլ^եէ 1 Հայաստանէն։ մինչեւ Հեռաւոր գաղութ–
գանք : Ու բանուորութեամբ ապրեցանւք քառորդ կր Հ՜1 շեն, բոլոր բառեբր; Բոլոյ֊ն ալ ստեղծուած՝ նե քր ,
դար ւ Աշխատաւոր ենք ամէն՛ բանէ աո , ինչպէս ՛՛ծածկելու Համար վիՀ մր ուր՝ կբ Հասն ինք միշտ բոլոր ինք՝, աղիտակից Հա յերբ, անխտիր
*$ոյց կուաայ մեր անձնագիրյ^ : ամ էն խոր Հ ր գա՝ծո ւթ են է վեր՛ջ Հ Եւ սակայն , դար*՛ պէտք է խոնարՀեն իրենւց գլուիսր այս մեծ Հա յո լ ,
ձեալ, այդ վիՀին լռութեան առջեւ , կր ստիպ– ^ եծ գրագէտ ի եւ մեծ ճարտասան ի նորաբաց շիր՜
Հա տ,որն ե ր ո լ պէտք չունին ք գի ան ա լո ւ Համ ար ոլփնք գործածել գեղեցիկ ու յաւեբժական. ՛՛Լոյն մին առջեւ : Մեր վ շատ կոծ Ղ^ար ի բբ ^ ղարիբ մե -
ծագում ր այս տօնին հ Ան կբ ծնի կէս գարէն քիչ բառեր ր արդար՛ութիւն– , եղբայրութիւն ու խաւ՛ ռալ ։ Ան վերստին չկրցաւ տես Լ ել իբ Հայրեն, ի
մր աւելի աո ՚"$՝ գործագուլով մբ, ի կա քո յ ի զաղութիւն
աշիւարՀի բոլոր ազգեբուն ...
մէջ* Հազարաւոր, բանուորներու ցոյցով մբ, ՈԲ Իրաղրտսիրբր , ,որԱրիարրագտրչինե՝ան տաակրեւաոսգՀիամ առածդա շ, ա րեվ, Արա՛
Տեսանք քա՛նի մբ պատերազմներ , ջաբգն ու եւլւա;ծկնիր ոցլարդԼուսկաւրորթափաչիռինկանթեղմ եղիբ , Հ Մետասի: սն ոՀյւարԱժու֊ն՛
կր վ ե բ^սձևա յ , ՏԼաա կի խաչելութեան պէսձ, Հինգ
անմեղ ներոլ մաՀ ա պտվւժ ո վ : Այգ Հինզ֊երբ , պարզ աքսորբ ել ցիրուցան Ափիւռքբ ժողո՛վուրդի մր
անպարագիծ՜ Հայրեւիք մբ կ*ապրեցնէր* ան մեր
ռբ գավ֊եբով ապրեցաւ այս բառերուն երազով։ Կբ
ր ա ՛հ ո՛ ր ն եր ՝ կբ ղ աա ււ ւ ի ն ու կր ս պ ա՚1նո լին ; Տա~ կա իՆքին աակ ։ Ջերմեռանդ Հայբե1 ասչաշտ էր
ո
*3 ՝տհ եր վերջ է մ իա յն ո ր դատարան բ կՀրնգո ւնի աա զանուինք ն\որ սլատերազմի սպառնալիքին– աո֊ջեւ ե ւ֊ ա ն իւ աթ ար Հայ ։
նոնց աՀ։մե զո ւթ ի ւնբ եւ կ^աբգարացնէ անոնց յի - ո լ մեր ցեղին միւս Հատուածր տարուած՛ դար ք*նշ ալեծ\Ոււի կետ՝՚ ք վիճակեցաւ անոր * Մետե ^
շտաակբ : ձեալ նման բա՛ւերէ * * Ջենք կրնար է ս ս / յ ի լ կ"՚"- իւ ի բանտէնւ մինչեւ Պոլիս, Հայաստանէն, մինչեւ
Ակնէ բա խ Է \ն–՚մա\նութիւնյւ ա յս տօնին եւ Զ ՚ " ս ՛ ՜ կա ծ ով այ ս տ օ՛ն ի ն ալ : Զ" Հ՚՚ւո զն եբր մ իշա ու Սէվր* Փարիզէն մինչեւ Պոմոն Որքան յիշո -
կուան իս որ Հ՜ուր գին է Ան\ոնք կբ զատուին իրարմէ ժ իշա գրկուածներն ե՛– ՝• Ու պատրանքէ եր են բոլոր զո ւթ իւն ներ ու տ պա լոր ո ւթիւններ , ջեբմեո֊աձ՛ գ
կեանքի բմբուն ում ով , բայց անոնց երկուքին ալ իա սա /ւ ւմն եր ՛բ։ *Բ րիստոնէո ւթ ի ւնբ ունէր ի ր գբ ֊ գո ւյ>դո լբանքո վ , իրար պիտի Հ բեն իւրաքանչիւր
ա ֊ ժ ոխքն ու արքայութիւն միացնելու Համար Հոգի
արմաս$Վ. երր իրենց սնունգբ կԳառ՚1 են անմեղ Հա յու մէջ, իբրեւ նուիրական մ ասունք : Ան ո ր–
մբ ներ ր իր ե՚Լ ց ողջութեան ։ Նոր վա ր գա պե տ ո ւ -
րիւն էն՝. : Ու այստեղ կրնանք զոլդաՀեռական՝ քանւ ողբաց ու լացուց մեղ, ան Հաս արշալոյսնե -
մեր դ՛զիր՜՛ թիւնր ունի նոյնպէս , եւ նայ%ն նպատակին Հա -
քաշել Տիսուսի աբիւնբ խ՚ոբՀրգանշող լաւ մ եծ՜ երազով է
Հհ եր ուն կայմ իր շապիկներուն՝ եւ կարմիր գր°^թ՛^ մ» ՞ր՛՝ իր դժոխքին սպառնալիքն ու արքայութեան « Տառապանք ու կսկիծ , մոխիր, ոլ աւեր ,
միջեւ, յիշե լ քրիստոնեայ նաՀ ա տա կն ե բո ւն՝ Հետ անւիր ական ալի խոստո ւմ բ ։ Զր կ ու ա ծ՝ն ե րն իսկ Հեն արիւէ՚ւ ոլ արցունք ողջ իմն, իմնւ են ,եւ լացողների
նաեւ անոնք ար ինկան քուքիւնի օրերէն ասդին * * * Հասկնար զիրար* կեանքր մեծ խազ մրն Է կար ֊ Համար, բոլոր Էացողների ՝ ժպիտս ունիմ ան Հ ո ւն
Աշխ ար Հր խօսած է միշտ խ որ Հրգան շանն ե ֊֊ &Էք*** մեծ ու շար * *մեր շէնքերբ կր բարձրանան ու յամ առ , որ տա կալին անծանօթ մ ի Արշալո յսի
րով : Ու խորՀրւդանշան մր\ն է ամէն տօն։ Մայի" միշտ աւաւլներ՚ռւ վրայ* * * ի վերջոյ կբ դառնանք մի Հպարտ ցոէքն իմ շրթունքներ՛ին , ոբ պիտի
Մ է կր բացառութիւն շի կազմեր այս դետն ի վրայ - եսասէր , մեքենաբար կրկնելով այգ գեդիցիկ գայ, պիտի գայ . . .»;
թէեւ < ո ւն ի Հ ար ս ա՛ո ւթ ի ւնբ մեր եկ եղեցա կ ան՝ բառեր բ :
խորՀրդանշաններ ուձն : Մոմ , բուրվառ , շոլ^|ա/ւ - Բայց մեր՛ ախ՛ր ութիւն բ, կեղի իքն ի ս կ կբ ք1 նչքան կր Ախալին կարդ մբ քև նադ ատն եր
գինի ու կար՛ագ , արծաթէ ազաւնի ել զանազան դառնան ո ւ ր ա խ ո ւթ ե ա1 Լ աղբիւրն եր ։ Կբ Հաստատ որ ԱՀարոնեանի բազմալար գրականութեան մէջ
իրեր կր խօսին մ եր մ աբմնեզէն , Հ ողե կա\Ն ու ի– տենք թէ անոնց կր պարտինք կրօնք .ու արուեստ , միայ\Լ կր տեսնեն լալկանոլթիւն , ողբ ու կոծ ,
մացական երր որ ՛գութ են էն։ , միսէն որ մոմ է, գիտութիւն ոլ առաջգիմութիւն ։Ու տեսնելով ՛որ Հառաջ ու տրտոլ1էջ% կարծես լացն ու արցունքր
պ ա տ բո յ գ էն որ պէ տք է վառի դառնալս լ Հ ամա ր՛ ՝ծաոբ իր սնուԼդր էլառնէ աղբէն՛ , կբ Համ՛ոզուինք Համազօր բլլան ստրկութեան ու տկարութեան ւ
աճիլ ու տալ օր
բարութե « պաՀ մր թէ մարգկոլթիւնր կրնայ Հարազատի որ՛ ցալր արցունք չէ խլած., տա ո ա՛
: Ղ՝արերր պաՀ եր՝
է՛՛ք" , խազազութե՝եէ\Լ եւ ձէթանման բլլալ որ այււքան պանք ի որ՝ ձեւր բողոք ու ցասում ։ Հայոց ա ԼՀ՜
նէն . . . Մայիս Մէկր Կ Գ յուլ սյ ԳԲ°շ)յերով եւ քանի մբ այն ին շ որ կր սպա սուի իբմէ խաբՀի «Արցունքի Հովիտցին մէջ, դարձեալ ան
մբ ՛ծաղիկներովդ ծաղիկներ որ կր վաճառուին , են պատմութեան առջեւ : կրնայ էր որ անվարան սպարապետի պէս կանգնած , կէՀ
աւ աղ ^ իւչպէս սրբութիւնն*եր բ կբ վաճառուին ե՛ մեծ ճամբայ մբ կտրող , յեղաշր ջման կ սլաագամէր «Այսքան չաքիք թէ մոռանան մել
կեղեցիներու շուրջ բացուած կրպակներուն մէջ : մարգկութւիւնբոբ կբ դտնուի Հիմա դէ՛զի վ^յ^ե "Բ՚ԴէՔ՝ Թ Ո ՚ Լ "՛ւն աշխարհ Հային կարդայ Լաիյւ
Մարգկոլթիւնբ Հի կրնար տօնել առանց սրբապգ֊ նութիւն նայող անկիււ.ագաբձի մբ առջեւ , բռնւէ արնք» : Վշտի ևրղէչ բլլալէ առաչ^,ԱՀավ.ոնեան ա–
ծ ելու նոր. ատեն այդ տօնբ • ^ուգար Հրա սայլի - բարձր իրագործումներու ճամբան եւ Հասնի մե ղաաոլթռա՚և է՚րդիէ էր, ա"՚յՔա,րէ ՚սոաքՍաէ :
րով եւ ս ա լ ա ոքե ա կ ն ե Ի ո վ ^ ղին ո ւո բակ ան տ ո զանէց - ծութեան ՝ Հոս կարճ յիշողութիւն մր, միա/ն :
րով ու ճառերով կար մ ի ր Հրապարակին վրա յ ՚. Մ " ՛ յ ի " Մէկր* այդ օրբ, պիտի առնէ իրական Մեր աննման Հայգոլկր Ս՛ուրաա , օր ՝մր Ե"
Հոս,
թեամբ ան ամէնէն վսեմն է նոբէն իր միամտու >-֊ դեղե ց կութ իւն մբ , պիտի րէէա յ յաղթա՝՛– ակի օր րեւաւի մէչ, 1916^1–, երր քանի մր շնկերներով
տա
է Փէո Լաշէղի մէջ թաղուած իր նաՀա– մբ , նուիրական տօն մբ : Մեր ցեղբ պիտի ր՚/քայ 1'՚Բ շուրթ՛ է՚.ր"ք խմրուաՆ , խօսակցութեան մր րն–
ուն առջեւ ունեցած խոնարՀութեամբ ու ղա յն տօնողներուն առաջիններ էն : Ո՝րովՀ ե տեւ թացքին ըսաւ։ Աասնոյ լեոՀներուն մէչ՝ «Դրօշակրի
երկիւղածութեամբ Հ. , շատ աւելի Հին ժաման ակներ է ի վեր է որ կբ Համարներր, բավ ակ թուղթի վրայ տսլագրուաՆ ,
Ու Մայիս Մէկբ ունի իր փառաբանութիւն ֊ սպասէ անոր : I)ւ ան արժան՛ի անոր՝ իր անՀամաբ ձեոքէ ձեռք կր խրէինք; ՛Լարի րի ղրաձւերր՝ մէկ
քհերբ իր առաքեալներուն ել «.Հանճարեղ առաջ » զրկուածներով ել նաՀ ատ ա կն եր ո վ , իր բարու ՚" շունշով կր լափէինք։ Ար՛խնը կ՝ եռար մեր մ է լ եւ
նորդ^ներ ուն ուղղուած ։ Ատրկութիւնբ պէտք է թեան , ար դա բ ո ւթ ե ան ու մ եծութեաԼ կարօտով : կարօ ես ա՛լ մեր քովն էր,, մեր առաջնորդը , մեր
տայ միշտ իր տոլրքբ^ ի՚^քզինք աղատ յա յա արա՛ ԱՀա անծանօթ ձեռք՚բ, յ ո յ ս ր * որ կբ դարձնէ ՀրամաԼաաա֊ ,; իր Հրեղէն խօսքերով։ .Ւ՞՛նչ էր
մեզ, այգ տաճարին պէս , գէպի Արեւելք, Մայիս
Ս^ԼՈ1Լ Հանդերձ։ Ունի իր Տուդաներբ *** կես։ վ.ր մեղի Համար, երբ թ՝ոլրքր կբ սղոցէր մեր
Կբ Հնչեն այդ օր՚,ր նաեւ Զատկի ուշացած Մէկին օրբ* երբ ամէն կողմ կր տեսնենք ճերմակ մ էւ ղ ո վ ււ լրէլ ւ
զանզակւնե ր։ Ատ յիս Մ Է կբ ունք, իր վեՀութիւնր։ ծ աղիկն եր ու ճերմ ակ Հ աղած աղջիկներ , որ կբ
կիրակնօբեայ Հագուստներ բ : Բայց կբ տեսենենք յիշեցնեն մե՛ր ծաղկած ծառեբր , ու երբ կյ* յար Ավղարել, առանց ԱՀարոնեանի մեր ոաղմիկ–
նաեւ շաՀախ՛ դրութիւն ու սնափառութիւն : ()֊ գուի աշխատանքբ ու նշանակութիւն մ ր կ՚առնեն նԼրր Հոգեպես անապասաան պիաի մնային; Անղ–
գրամին Հասն ողբ կր մոռնայ ղին։ք բարձրացնող մեր՛ աշխատող ձեռքերբ, կբ գտնեն Հպարտու– րսքնիկւերոլ, Մուրաաներու, ԳԷովգ Զավոլշնե -
գժբախտ եղբայբն եշ յ+ : թեաւ արդարացում մբ ։ ւ բու եւ ԱեաոլՀներոլ փաղանղր կերտողն ԱՀ աբոն-
Ունի կոնդակներու երկարութեամբ \իր մաղ ֊ եանն եղաւ; կլ աաոր Համար, մեր բոլոր Հայ
ն՛ ՍԱՐԱՖԵԱՆ դուկները խորին երկիլ
զած ո ւ թե ա մբ կապուած
Fonds A.R.A.M
աա մէկը թ ա նքն ե բ բ յ ա ւելո ւմ օր ա վարձի կ եան ր>ի սղու
ա շիւ ա ա ա ՛ն ր >
թեան Հետ Համբնթաց , նուաղագոյն
մաքրութիւն եւ արեւ բանուորներու տուձնե\րէն
Բոլոր եկեղեցիները կր նային. Արեւելք ; Ա - ներս, օդափոխութիւն՛ անոնց զաւակներուն, զա - Մեծանուն Հայբ՝ Ա* ԱՀարոնեան ոչ եւս է։–
ւաՂդո ւթիւն մր կ\բսԷ
էիացի . ճարտարապետ թէ* Գաէռր առաջ, .Անգ - ։՛ ոնք մեծցնե լու , զարգաց՛նելու լաւ աղո յն պա յ - իբ չարչարուա՛ծ ու տառապած մարմինն է որ
Հսկայ, կաթողիկէներ
մլլ , մէկբ անոնցմէ որոնք մ անն եր , եւ\ն • : Հաւասարութիւն , միութիւն՝ աշ–
բարձրացուցին էւրկսլային՝ խարՀի րՈլք*Հ՛ բանո^ոբներթ֊ ^փքե–, ազատութիւն կբ բաժնուի մեզմէ , բայց կբ մնայ յաւէա իր փա֊
մարգոց , խագաղոէ-թիբԼ եւ աբդաբ ր ւթ ի ւն զբր - գապսաէլ ա%ունր% Կէս գար շարրմԼակ* ՀՎուա–
.դէ՛մ, //^ կերաահ֊ եկիո.եցիխերէն մէկուն իորանբ կուածնիբքէւֆ . Աւեչ*յրււջԷք աշխատա՛նքի էրա - պհաի պէս ցցուսսծ Հայկականն, ^0ւայլ Հքէրիզրսիի
անՀեաացույ/*
խորացնելով Արեւմուտքին, ուղղութեան՛բ : Գէ՚Լե՜ ւունք օտարականներուն Համար * . . վֆայ, իր կախարդական գրչով ո*– խօսքով, բնգ.
բր սակայ՛֊ , Տէր ԷՀ* բունած ու գարձուցա՚ծ է եկե" Շ&ճշ ձՂձշոէհձի * * • Հանուր Հպարտութիւն կբ նեբշնչէր իր. տարա՛»»
դեցին դէպի Արեւելք < Հրաժարելով ղաքհ անՀե– Զատիկր, որ նոյնպէս գարնանդ քտր.ոլթեա$ւ լ՛ա իւ ւո սեղին ՚.
տացնելէ, զմայլած անոր դեղե ց ե կութ եան՛ ։ Աէս տօն մբւն է , կբ պաՀանջէյ ա յ ո բո լո ր բ անշուշտ , Բացառիկ կար ողուիժիւններ , իր տա զանդ ի
աւանղութիւնր կբ նշանակէ թերեւս թէ ԲՈԷՈԲ բայց կայ Հսկայ տարբեր ութիսն մբ անոր ել Մա պայծառ ԼՈյոին տակ, զայն գար ձու ցած էին մի
քազաքա 1լլւթութ իւններբ կբ յանգէին նոյն եղբա - յիս մէկին միջեւ։ Ասիկա իր քիթր երկնքին բռնող ,՜ երգաշնակ ամբողջութիւն , մի տիտան , մի անւ~
կացութեան ։ Աւ րոչորն ալ, Հասնելով աեղ մբ , տժն մբ էէ ու շուղեր օրօւրել զրկուած՛ երր տ ար ա շա Հաս բարձունք : ԲանասսՀեղծ , վիպասանք Հռետորդ
գերագոյն սաՀմանին , կբ գործածեն նոյն բաո֊երբ իսաբՀիկ եր ազնեբով ։ կ\ո ւզէ որ արքա յ ութ ի ւնբ Հրապաբակադիր եւ քաղաքագէտ : Ո՞վ չէ լսած իբ
մ իայն &ւ եղբա յ բութիւն * Հաւասարութիւն– ու ԼՀ1Հայ Հոգին վրայ ու, ԼՀԷԷաէոՎ Հանդերձ ՀԷաակին մոգական խօսքեբբ ,ո վ չէ կար՛դացած իր բազմա~
սէր՛ Մոլար է մարգկութիւեբ եւ թշուառ՛. Ու այս կրկնութիւն բ , ան կր գառ՝ ա յ անդր Հակասութիւ֊ թիւ գիբքերն ու յօդուածներբ եւ –ո°վ չէ ղմայա
բառեր բ, որ կուգան Արեւելքէն , լաւագոյն իմաս նր , զայն սրբագրել ձգտող տարբեր ճշմարտու լած։ Հեւ ի Հեւ սերունդներ են ապրած անոր տաք
տութիւնն– եւ է վերջոյ որ՛այն կրնայ ձգտի լ մար գա թիւն մբ : Կբ խօսի մ արդուն մ արմ ին Էն՛– զոր զանց շունչին տակդ եւ տակաւին այսօր, շատեր կր
կութ ի ւնբ ։ կ՚առնէ առաջին բ; Կլէ խօսի նիւիժէն եւ կբ դառնայ պաՀենտ իրենց ականջներուն մՀջ, ՛իր՛ ձայնի առնա
ոգին ժխտելու շափ պաշտ ; կան շեշտերր։ ԱՀարոնեան կլ* խօսէր այ՛նպէս,
Այսպէս , երբ անծանօթ ձեռք մբ* կրէ ԼՐ^Է ին չ ւղ է ս կր գրէ Բ։ Պատկերներն ու եր՛ե լա կայու ֊.
յան՛կարծ օտարութեան մէջ դ է ա Ւ Արեւմուտք Տ՚ւամ մ րն է կեանքին ա յս ե լ կո ւ բեւեռներուն թեան թ՚՚իչրն երր կբ յորդէին անսպառ ։ Հայոց
դարձած մեր Հոգին , կբ տեսանեն՛ք մեր Հին աւան™ միջել ե բ թ ե լե կո ղ մ արդկութե ա հ գժ բա խ տ ո ւթ ի լ – լեղ ո ւ՛. իր զէ՛ էի ս աակ վեՀութեան , ճ կո ւն ո ւթ ե ան
գութիւններր մասամբ՝ Աս*յիս Մէկին մէջ ալ, "Ր Ար* Երթ ուն թեք մէկր, կր պակսի միւսվլ ։ Զե–1ք եւ կ ա տ ար ե լո ւթ ե ան կբ Հասնէր ;
սա կա յն. տօնե\ր ո ւն ամէնէ՛ն նորե կն է ե՛ւ կո ւգայ կրնար ունենալ երկուքբ մ ի ասէն : Ապրեցայ ա յս Տասնրչորս տար ի է ի վեր, ծանր կաթոտածի
ւԱմերիկայէն։ Անոր մէջ՝ Հեթանոսական տօ&ր առամբ քառորգ դար , մերթ մեքենէա լին ՛ու առօր– մր Հետեւանքով, Հայոց ԱշվսաբՀի այս մեծ քնւարչ^
գարնան , յ ա ր ո ւթիւն բ բնութեան եւ բոլոր պար եայ պէտքեբու կառշած , ՛մերթ .՝• այելով անոնցմէլռած էր՛ ։ Ամ էն անգամ , երբ առիթ Կէ Րէէա բ ա յցի՝
գեւներ բ աշխաբՀիկ կեանքին ։ խաղիկներն ՛ու անգին, Հոգեկանէ բիւրեդներ երաղելով*** կեան– աւելի ճիշդ կ՝1՝րլլա\ր բսել ուխտի երթալու , Պոմո՛
զ առն երբ* * * քր կբ վերջանար էքերթ մաՀ ով , Հ հա եւ արար՛ պէտք նի րարձունքր քաշուած եւ ամ էս.– օր մեռնող այս
Այսպէս , երբ անծա՛նօթ ձեռք մբ գէպի Ար՚ե - էր քաղել կարելի վայելք՛ երր : Ան կր շարոլնակ– Մեծ Հ այո ւն , մ ար գ ճնշո ւած ու խո ո վի չ Հո դո վ
ո*՜ր
ւ ելք կր դարձնէ Մլսյիս Ա է ԿէՀ »"՛/^՛ կողս^բ ուէբ մ երթ մաՀ էն անդին կր. կն ակ յ ա ւի տ են ա կա– կբ րաժնւոլէր % կարծես փշրուած էր մեր Հսկայ
բանո ւ ո բ\ն՚եր,ու Հա էրենիք մբ կը Հ պարտա\ե այ իր ն. ո ւթի ւնո վ ^ մ եր ձդած յ ի շատ ա կն ե րով ե լ բացար»» Մասիսր . լուռ էր մ՛եր Հնուաղող վշ՚ոից Հայբենւ\ -
ի բ ագործո ւմներ ով եւ կչ* խոստանա յ փ\է՝կեէ ա շ ա ձակ ին Հ աս՛ն ելո ւ ձգտող մ եր է ութ եա՚մբ : եաց»բ : Մ իայն իր խորոճ կ ու թխորակ աչքերն
խարՀի զրկուածներ բ* մենք կբ սուղուփնք խոբՀր» Տռամ մլէն Է մտհաւանդ երբ շի Հասնիր ա յվ - էին , որ կր պաՀէին , տակաւին , Արամաղդեան
դ.Հ մքին ամբող^ջութիւնբ ՝.
գածութեան մբ մէջ կբկթլ 1 Ք\էէ ՚^ՎԼ ձո*1ս քաղելու եւս քեղի մէկ կամ միւս բեւեռէն Հոսողմագնիսա֊
Համար մեր տխրութեան խսրէն՝ որ կբ խռովէ կան ուժյւ , երբ կ բտեսնես որ կր խ ա բո լին մար "» Այսօր* Համ աղգա յին սուգ է\
մեզ Հ ա կա ո ա կ գա րն ան ար եւի% ո լ ճերմ ակ,կ ո ւս ա– դիկ միշտ՝ մէկ կամ միւս սաՀմանին վ ր ^ յ ՚ ՚ ^ է մէկ
կան ծ ազի կն եր,ո ւն ո ր կբ ծախ ուին , Հակառակ Հայ Ժողովուրդի Վիքթոր Հիլկոն է, որ Հող
դրօշներ ուն ել թափօրներ ու\ն * Արեւելքէն Կ՛"–՜ տեղ կբ տեսնենք բարութիւն : քքւ պարապ ու Կ էլ^եէ 1 Հայաստանէն։ մինչեւ Հեռաւոր գաղութ–
գանք : Ու բանուորութեամբ ապրեցանւք քառորդ կր Հ՜1 շեն, բոլոր բառեբր; Բոլոյ֊ն ալ ստեղծուած՝ նե քր ,
դար ւ Աշխատաւոր ենք ամէն՛ բանէ աո , ինչպէս ՛՛ծածկելու Համար վիՀ մր ուր՝ կբ Հասն ինք միշտ բոլոր ինք՝, աղիտակից Հա յերբ, անխտիր
*$ոյց կուաայ մեր անձնագիրյ^ : ամ էն խոր Հ ր գա՝ծո ւթ են է վեր՛ջ Հ Եւ սակայն , դար*՛ պէտք է խոնարՀեն իրենւց գլուիսր այս մեծ Հա յո լ ,
ձեալ, այդ վիՀին լռութեան առջեւ , կր ստիպ– ^ եծ գրագէտ ի եւ մեծ ճարտասան ի նորաբաց շիր՜
Հա տ,որն ե ր ո լ պէտք չունին ք գի ան ա լո ւ Համ ար ոլփնք գործածել գեղեցիկ ու յաւեբժական. ՛՛Լոյն մին առջեւ : Մեր վ շատ կոծ Ղ^ար ի բբ ^ ղարիբ մե -
ծագում ր այս տօնին հ Ան կբ ծնի կէս գարէն քիչ բառեր ր արդար՛ութիւն– , եղբայրութիւն ու խաւ՛ ռալ ։ Ան վերստին չկրցաւ տես Լ ել իբ Հայրեն, ի
մր աւելի աո ՚"$՝ գործագուլով մբ, ի կա քո յ ի զաղութիւն
աշիւարՀի բոլոր ազգեբուն ...
մէջ* Հազարաւոր, բանուորներու ցոյցով մբ, ՈԲ Իրաղրտսիրբր , ,որԱրիարրագտրչինե՝ան տաակրեւաոսգՀիամ առածդա շ, ա րեվ, Արա՛
Տեսանք քա՛նի մբ պատերազմներ , ջաբգն ու եւլւա;ծկնիր ոցլարդԼուսկաւրորթափաչիռինկանթեղմ եղիբ , Հ Մետասի: սն ոՀյւարԱժու֊ն՛
կր վ ե բ^սձևա յ , ՏԼաա կի խաչելութեան պէսձ, Հինգ
անմեղ ներոլ մաՀ ա պտվւժ ո վ : Այգ Հինզ֊երբ , պարզ աքսորբ ել ցիրուցան Ափիւռքբ ժողո՛վուրդի մր
անպարագիծ՜ Հայրեւիք մբ կ*ապրեցնէր* ան մեր
ռբ գավ֊եբով ապրեցաւ այս բառերուն երազով։ Կբ
ր ա ՛հ ո՛ ր ն եր ՝ կբ ղ աա ււ ւ ի ն ու կր ս պ ա՚1նո լին ; Տա~ կա իՆքին աակ ։ Ջերմեռանդ Հայբե1 ասչաշտ էր
ո
*3 ՝տհ եր վերջ է մ իա յն ո ր դատարան բ կՀրնգո ւնի աա զանուինք ն\որ սլատերազմի սպառնալիքին– աո֊ջեւ ե ւ֊ ա ն իւ աթ ար Հայ ։
նոնց աՀ։մե զո ւթ ի ւնբ եւ կ^աբգարացնէ անոնց յի - ո լ մեր ցեղին միւս Հատուածր տարուած՛ դար ք*նշ ալեծ\Ոււի կետ՝՚ ք վիճակեցաւ անոր * Մետե ^
շտաակբ : ձեալ նման բա՛ւերէ * * Ջենք կրնար է ս ս / յ ի լ կ"՚"- իւ ի բանտէնւ մինչեւ Պոլիս, Հայաստանէն, մինչեւ
Ակնէ բա խ Է \ն–՚մա\նութիւնյւ ա յս տօնին եւ Զ ՚ " ս ՛ ՜ կա ծ ով այ ս տ օ՛ն ի ն ալ : Զ" Հ՚՚ւո զն եբր մ իշա ու Սէվր* Փարիզէն մինչեւ Պոմոն Որքան յիշո -
կուան իս որ Հ՜ուր գին է Ան\ոնք կբ զատուին իրարմէ ժ իշա գրկուածներն ե՛– ՝• Ու պատրանքէ եր են բոլոր զո ւթ իւն ներ ու տ պա լոր ո ւթիւններ , ջեբմեո֊աձ՛ գ
կեանքի բմբուն ում ով , բայց անոնց երկուքին ալ իա սա /ւ ւմն եր ՛բ։ *Բ րիստոնէո ւթ ի ւնբ ունէր ի ր գբ ֊ գո ւյ>դո լբանքո վ , իրար պիտի Հ բեն իւրաքանչիւր
ա ֊ ժ ոխքն ու արքայութիւն միացնելու Համար Հոգի
արմաս$Վ. երր իրենց սնունգբ կԳառ՚1 են անմեղ Հա յու մէջ, իբրեւ նուիրական մ ասունք : Ան ո ր–
մբ ներ ր իր ե՚Լ ց ողջութեան ։ Նոր վա ր գա պե տ ո ւ -
րիւն էն՝. : Ու այստեղ կրնանք զոլդաՀեռական՝ քանւ ողբաց ու լացուց մեղ, ան Հաս արշալոյսնե -
մեր դ՛զիր՜՛ թիւնր ունի նոյնպէս , եւ նայ%ն նպատակին Հա -
քաշել Տիսուսի աբիւնբ խ՚ոբՀրգանշող լաւ մ եծ՜ երազով է
Հհ եր ուն կայմ իր շապիկներուն՝ եւ կարմիր գր°^թ՛^ մ» ՞ր՛՝ իր դժոխքին սպառնալիքն ու արքայութեան « Տառապանք ու կսկիծ , մոխիր, ոլ աւեր ,
միջեւ, յիշե լ քրիստոնեայ նաՀ ա տա կն ե բո ւն՝ Հետ անւիր ական ալի խոստո ւմ բ ։ Զր կ ու ա ծ՝ն ե րն իսկ Հեն արիւէ՚ւ ոլ արցունք ողջ իմն, իմնւ են ,եւ լացողների
նաեւ անոնք ար ինկան քուքիւնի օրերէն ասդին * * * Հասկնար զիրար* կեանքր մեծ խազ մրն Է կար ֊ Համար, բոլոր Էացողների ՝ ժպիտս ունիմ ան Հ ո ւն
Աշխ ար Հր խօսած է միշտ խ որ Հրգան շանն ե ֊֊ &Էք*** մեծ ու շար * *մեր շէնքերբ կր բարձրանան ու յամ առ , որ տա կալին անծանօթ մ ի Արշալո յսի
րով : Ու խորՀրւդանշան մր\ն է ամէն տօն։ Մայի" միշտ աւաւլներ՚ռւ վրայ* * * ի վերջոյ կբ դառնանք մի Հպարտ ցոէքն իմ շրթունքներ՛ին , ոբ պիտի
Մ է կր բացառութիւն շի կազմեր այս դետն ի վրայ - եսասէր , մեքենաբար կրկնելով այգ գեդիցիկ գայ, պիտի գայ . . .»;
թէեւ < ո ւն ի Հ ար ս ա՛ո ւթ ի ւնբ մեր եկ եղեցա կ ան՝ բառեր բ :
խորՀրդանշաններ ուձն : Մոմ , բուրվառ , շոլ^|ա/ւ - Բայց մեր՛ ախ՛ր ութիւն բ, կեղի իքն ի ս կ կբ ք1 նչքան կր Ախալին կարդ մբ քև նադ ատն եր
գինի ու կար՛ագ , արծաթէ ազաւնի ել զանազան դառնան ո ւ ր ա խ ո ւթ ե ա1 Լ աղբիւրն եր ։ Կբ Հաստատ որ ԱՀարոնեանի բազմալար գրականութեան մէջ
իրեր կր խօսին մ եր մ աբմնեզէն , Հ ողե կա\Ն ու ի– տենք թէ անոնց կր պարտինք կրօնք .ու արուեստ , միայ\Լ կր տեսնեն լալկանոլթիւն , ողբ ու կոծ ,
մացական երր որ ՛գութ են էն։ , միսէն որ մոմ է, գիտութիւն ոլ առաջգիմութիւն ։Ու տեսնելով ՛որ Հառաջ ու տրտոլ1էջ% կարծես լացն ու արցունքր
պ ա տ բո յ գ էն որ պէ տք է վառի դառնալս լ Հ ամա ր՛ ՝ծաոբ իր սնուԼդր էլառնէ աղբէն՛ , կբ Համ՛ոզուինք Համազօր բլլան ստրկութեան ու տկարութեան ւ
աճիլ ու տալ օր
բարութե « պաՀ մր թէ մարգկոլթիւնր կրնայ Հարազատի որ՛ ցալր արցունք չէ խլած., տա ո ա՛
: Ղ՝արերր պաՀ եր՝
է՛՛ք" , խազազութե՝եէ\Լ եւ ձէթանման բլլալ որ այււքան պանք ի որ՝ ձեւր բողոք ու ցասում ։ Հայոց ա ԼՀ՜
նէն . . . Մայիս Մէկր Կ Գ յուլ սյ ԳԲ°շ)յերով եւ քանի մբ այն ին շ որ կր սպա սուի իբմէ խաբՀի «Արցունքի Հովիտցին մէջ, դարձեալ ան
մբ ՛ծաղիկներովդ ծաղիկներ որ կր վաճառուին , են պատմութեան առջեւ : կրնայ էր որ անվարան սպարապետի պէս կանգնած , կէՀ
աւ աղ ^ իւչպէս սրբութիւնն*եր բ կբ վաճառուին ե՛ մեծ ճամբայ մբ կտրող , յեղաշր ջման կ սլաագամէր «Այսքան չաքիք թէ մոռանան մել
կեղեցիներու շուրջ բացուած կրպակներուն մէջ : մարգկութւիւնբոբ կբ դտնուի Հիմա դէ՛զի վ^յ^ե "Բ՚ԴէՔ՝ Թ Ո ՚ Լ "՛ւն աշխարհ Հային կարդայ Լաիյւ
Մարգկոլթիւնբ Հի կրնար տօնել առանց սրբապգ֊ նութիւն նայող անկիււ.ագաբձի մբ առջեւ , բռնւէ արնք» : Վշտի ևրղէչ բլլալէ առաչ^,ԱՀավ.ոնեան ա–
ծ ելու նոր. ատեն այդ տօնբ • ^ուգար Հրա սայլի - բարձր իրագործումներու ճամբան եւ Հասնի մե ղաաոլթռա՚և է՚րդիէ էր, ա"՚յՔա,րէ ՚սոաքՍաէ :
րով եւ ս ա լ ա ոքե ա կ ն ե Ի ո վ ^ ղին ո ւո բակ ան տ ո զանէց - ծութեան ՝ Հոս կարճ յիշողութիւն մր, միա/ն :
րով ու ճառերով կար մ ի ր Հրապարակին վրա յ ՚. Մ " ՛ յ ի " Մէկր* այդ օրբ, պիտի առնէ իրական Մեր աննման Հայգոլկր Ս՛ուրաա , օր ՝մր Ե"
Հոս,
թեամբ ան ամէնէն վսեմն է նոբէն իր միամտու >-֊ դեղե ց կութ իւն մբ , պիտի րէէա յ յաղթա՝՛– ակի օր րեւաւի մէչ, 1916^1–, երր քանի մր շնկերներով
տա
է Փէո Լաշէղի մէջ թաղուած իր նաՀա– մբ , նուիրական տօն մբ : Մեր ցեղբ պիտի ր՚/քայ 1'՚Բ շուրթ՛ է՚.ր"ք խմրուաՆ , խօսակցութեան մր րն–
ուն առջեւ ունեցած խոնարՀութեամբ ու ղա յն տօնողներուն առաջիններ էն : Ո՝րովՀ ե տեւ թացքին ըսաւ։ Աասնոյ լեոՀներուն մէչ՝ «Դրօշակրի
երկիւղածութեամբ Հ. , շատ աւելի Հին ժաման ակներ է ի վեր է որ կբ Համարներր, բավ ակ թուղթի վրայ տսլագրուաՆ ,
Ու Մայիս Մէկբ ունի իր փառաբանութիւն ֊ սպասէ անոր : I)ւ ան արժան՛ի անոր՝ իր անՀամաբ ձեոքէ ձեռք կր խրէինք; ՛Լարի րի ղրաձւերր՝ մէկ
քհերբ իր առաքեալներուն ել «.Հանճարեղ առաջ » զրկուածներով ել նաՀ ատ ա կն եր ո վ , իր բարու ՚" շունշով կր լափէինք։ Ար՛խնը կ՝ եռար մեր մ է լ եւ
նորդ^ներ ուն ուղղուած ։ Ատրկութիւնբ պէտք է թեան , ար դա բ ո ւթ ե ան ու մ եծութեաԼ կարօտով : կարօ ես ա՛լ մեր քովն էր,, մեր առաջնորդը , մեր
տայ միշտ իր տոլրքբ^ ի՚^քզինք աղատ յա յա արա՛ ԱՀա անծանօթ ձեռք՚բ, յ ո յ ս ր * որ կբ դարձնէ ՀրամաԼաաա֊ ,; իր Հրեղէն խօսքերով։ .Ւ՞՛նչ էր
մեզ, այգ տաճարին պէս , գէպի Արեւելք, Մայիս
Ս^ԼՈ1Լ Հանդերձ։ Ունի իր Տուդաներբ *** կես։ վ.ր մեղի Համար, երբ թ՝ոլրքր կբ սղոցէր մեր
Կբ Հնչեն այդ օր՚,ր նաեւ Զատկի ուշացած Մէկին օրբ* երբ ամէն կողմ կր տեսնենք ճերմակ մ էւ ղ ո վ ււ լրէլ ւ
զանզակւնե ր։ Ատ յիս Մ Է կբ ունք, իր վեՀութիւնր։ ծ աղիկն եր ու ճերմ ակ Հ աղած աղջիկներ , որ կբ
կիրակնօբեայ Հագուստներ բ : Բայց կբ տեսենենք յիշեցնեն մե՛ր ծաղկած ծառեբր , ու երբ կյ* յար Ավղարել, առանց ԱՀարոնեանի մեր ոաղմիկ–
նաեւ շաՀախ՛ դրութիւն ու սնափառութիւն : ()֊ գուի աշխատանքբ ու նշանակութիւն մ ր կ՚առնեն նԼրր Հոգեպես անապասաան պիաի մնային; Անղ–
գրամին Հասն ողբ կր մոռնայ ղին։ք բարձրացնող մեր՛ աշխատող ձեռքերբ, կբ գտնեն Հպարտու– րսքնիկւերոլ, Մուրաաներու, ԳԷովգ Զավոլշնե -
գժբախտ եղբայբն եշ յ+ : թեաւ արդարացում մբ ։ ւ բու եւ ԱեաոլՀներոլ փաղանղր կերտողն ԱՀ աբոն-
Ունի կոնդակներու երկարութեամբ \իր մաղ ֊ եանն եղաւ; կլ աաոր Համար, մեր բոլոր Հայ
ն՛ ՍԱՐԱՖԵԱՆ դուկները խորին երկիլ
զած ո ւ թե ա մբ կապուած
Fonds A.R.A.M
