Page 225 - ARM_19-1948_01

« ԱՌԱ X

քեն Համար Դքել/լ։ Ու պաշտում ով շարունակեց ՊՈՒՏ՝Մ ԾԻԾԱՂ Խաղաղութիւնը լեղապատառ փախուստ կու -
Էք գործը, մինչեւ որ գիշեր մբ սիրաշ կեցաւ ու
ԳքԷէ1՛ ինկաւ իր ձեռքյէն : տայ այգ քրիստոսածին եր կրէն :

ինչ որ ալ ԸԱԱ՚յ իր Հսկայ գործեքու ապագայ քգՎե\ ԱասԱագհաիճա.– մ՛ամա ակին, այգ երկիրը, Օսմանեան թրա–

-— Հեռաւոր ճակատագիր ր , ան Հաւատքով ղ րեց պանծ կայսրտլթեան մէկ գաւառն էր = «Միւթէ -

ու ըսաւ՝ թէ Հազար տարի վերէ պիտի կարդա՛ն սարըֆ»ութիլն մը։ Մէարէսէ աւարտած , Հաճի

ա՛լ Հասկնան իմ գործերը , ել անշուշտ այգ Հա­ « 1'իւաՀ աղէտներ ունին պարկերով : ՄաՀմուտ վւաշայով մր եւ քանի մը իւղոտ «ֆէ -

ւատքով ալ փակեց իր աչքերը եւ անցաւ գնաց իր կարող զին ո սոր ականն ե ր ՝ ան տա ո ի ծառե բուն ս»ով «ղապթիյէ»ով կը կառավարուէ ր : Եւ խա -

«ունայնութիւն» կոչած այս սուտ աշխարՀէն : չավ։ բազմաթիւ : ղաղոլթէւնը ձալլապատիկ նստած՝ «նարկիլա» կը

Գեռ ականչՀիս է իր ձայնը , այգ էրէկոմեը , Եր կիրն եր կառավարելու , մ.ո ղովուբղնե ր ղեկա­ քաշէր Հոն . . .

երր սա բառերով կը վերջացնէր իր խօսքը, որ վարելու մէք բսես , անմրցելի : Այսօր : Գունղերով զին՛ուոր , զէն ու զրաՀ ,

իր Հուսկ բանքր եղաւ . Եւ այս Համ ողում բ մեր մտքին մէք, երկաթի "էէ^՚է կրնան ըէւել՝ խաղաղութիւնը տիտիկ ընել

-— Ներէ ի֊ծի , իմ յսիրելխ, իմ աղուոր բալե– պէս մխուած է ; տալու Համար։

էլամ՛ս՝Շալարշ, որ չկրցայ իմ պարտքս կատարել։ Սիս եւ արիւն : Հաւատք ու յոյս գաբձած է մե­ Իրաւունք ունիս , սակայն Ի^՚ձ լ , երբ
ան՛կախութեան Համար կը կըո– -
11ւ կատարեց ան իր պարտքը ոչ միայն իր ղի , Հայերուս Համաբ : ո՞աըգէկը իրե՛նց
ուէն :
մէկ սիրելի բարեկամին , գրչի ընկերին, այլ նաեւ Այգ մասին կա ս կահ՜ի ք բ , <ւՀա յաստանասէր

մեր բոլորին Հանդէպ, Հայ մողովուրգթն , իր ցե. - եր ու ան կե ղծ՜ւո ւթե ան բ Հաւատալէն աւելի ծանր Մղոններով իրաւ՛ունք ֊ուձն՚էն այգ մողո՛ -

ղին Հանգէպ։ Հայ գրականութեան այգիին մէչ մեղք է մեհպաՀք օրով : վուրղները; Բայց էմ խօսքս, սա Եւրոպացիներու

աշխատեցաւ ան իբրեւ «Մշակ առանց ամօթոյ» Ս ա կա յն եւ ա յ պէս , փաստերը Հակաոակբ գիւանագիտական կարողութեան մասին է :

եւ Հաւատարիմ , յաճախ ղիշերաչան տքն՛ութիւն– ւ ան Եթէ ես ըլլամ անոնց տեղը, այս բո բոբ կըն՚Հ*
ա ա՛
նեբով, մէկ ձեռքը սրտի զար կեր֊ ուձն՛ վրայ , մաՀ. Հրապարակի վրայ ե\ն. Յուֆաստանի , ո ւ՛ ա Հողավէճեբբ կբ յսՀսձնեմ Օսմանեան չարգա–
Այսօր,
ու ան ուրուականը իր դիմաց , միւս ձեռքը՝ գբի՛
Հնգկասաանի եւ մանաւանգ Պաղեստինի խնգիբ - պաԳՀծ՛ ազգին՝ թ՚ոլրքիտւյ Հ
չը : Գիւղացի մշակին նման, յաճախ Հարթեց , յօ­ նեբը :

տեց, երբեմն ար մ ատ էն քաշեց Հա՛՛նեց եղիճներն ՜Զին՛ուորական , էսն ամ՛ ատ արա կան ծախքե -

ու տատասկները , անԱ՚-շան մոլեխոտերն ու մ՚ոլե - Տոյն Ա՛ ա ր կա ս զօրական ր գլուխ է վերցուցեր րոմն մէկ տասներ՚որգը, իբր պաՀշիշ, /լուտամ

խինդևեբը, որ՛ոնք կրն՛ային օր՝ մը ա1ծ1ուն փշաս - Աթէնքի օրինաւոր կառավարութեան գէմ; Գիւղե­ Տաճիկ վարէչնեբուն , տրոն՚ք քանէ մը օրուան. մէԼ

տա՛–ի մը վերած՛ել, լաւագոյն պարագային ճա -֊ րու քաղաքնեբու վ^՚այ ^ Հուր ու արիւն կբ ցանէ կը մաքրագո,ր\ծեն ա յ գ քլո^ր ղալմաղալը

Հիճ լինել ։ յս/1.ուն ազատութեան ել գեմտկբ աս ի ի • * • գա շտէ կը վերածեն ու կը Հերկեն այղ ե\րկէբնե -

Օշական անխնայ եւ խիստ եղաւ բոշոր գբա - Արեգին, ԱնգլեւԱմ երի կա ցիները խ վախնաք, բու գէլղուքաւլաքնե՛րը եւ կ*էղամբ\ կը անկեն այգ
Հգպիր՝ներուն^ եւ ^փարիսեցիներուն՝^ Հան Հելլէններ , մենք կ՚աքակցին
կան - ո՛վ կառավարութեան, Հոս ենք^֊ով մյ* տեղդւանքը :
զէպ , եւ խարազանով ղուլա քշեց զանոնք : յո յն
: Ու խազաղոլթէւնբ կա գայ կը բազմէ "՚յԳ

Մորիս Մէթէըլինկ իր «իմ աս աո ։ թի ւն եւ ճ ա֊ Աս գին , Պազեստինի մէք, Արաբ - Հրեայ կրակ կաղամ բնե բուն վրայ
կատաղիր»
գործին մէք^ ա ե Ղ մՐ Կէ խոբՀրգածԷ* կբ թքնեն, իրարու գէմ : Աղգեբու գիւանագէտնե - • դ , էր\աւոլ&քէ եւ արդարութեան ձաՌյնյէ. .

Հ.1՚Բ՝֊ ձ կավ։ ե ւո\ր ո ւթ իւն ունին իմ՛ լաւ ագո յն մ ոս. ր բ իրենց բա զկա թոռներ էն եւ իրենց խորՀբ գա - ԱյԴ բառերը գբէ , գարնան՛ մէչ տեղացող

տածումներս , միտքերս , զգացումներս , եթէ բանն երւ\ո լհ նր բա\նցքն եբո լն մէք, ա Հագին ծխա - ձիւնին վրայ։ Մեն՛ք Հայերս շերեփով կերած՜ ենք

այլեւս գոհութիւն ւզիաի չ՛ունենամ , կ՚ըսեն շա ֊ խոտ կր սպառեն այգ նիւթ ե՜ր.ը բանի մը նմանցնե– անոնց ապուրէն ։ Համը գիտենք ։

տեր* սակայն քիչերէ– են >ո\ր կր պատասխանեն ա– լոլ Համար եւ իբրեւ թէ չեն կրնար ուրագին կոթ Փոքր ազգեր ու «թեքն՚ո բո շո՞ ւմ , իրաւտ^ւնք

նոնցճ թէ իԴչ կր մնայ ինձմէ իմ կեանքս պաՀե - մԸ. յարմարցնել % ար գաբ ո ւթի՞ւն » ... Այգ բո քո՛րը , չեբմէ բրռ -

ք*ոէոԲԲ շուա,րա\ծ, ճեռքերբ կտւշտերբ մխրվ՛ • ՛ւ ո ւ ւսՀլ մա\րգու պէս դողալով ծուն՛կի եկա\ծ են
բու Համար , եթէ իմ մտքիս մէչ, իմ սրտիս մէչ ճած , մէկ մբ Արաբներուն
պիտի կորսուի արն ամէն ինչը,զոր կը սիրեմ ես»։ լաց իլերուն , մէկ մբ% ալ Ի սրա յէ– տաճկին «եաթաղան»ին ոռոգելը . . .

Օշական վերչինւերէն եղաւ, իր մտքին, իր կր մպտին * • • Կ՛ ՊԵւՏՈՒՇ

սրտին մէչ մնացին այն ամ՛էնը ինչյէ ղոր սիրեց

ինքը մինչեւ իր մաՀը, մինչեւ իր կեանքին վախ­

ճանը, .ու կեանքէն ալ անգին... իր ծ՜աւալուն, ՄՏ-ԲԻ ԶԲՕՍԱՆ* 7.—- Ֆրան սայի ո՛՛՛բ նաՀ ան գները Մ էք^րկ -
լականի վրայ կքէ բաց ուին •
Հսկայ վաստակո՛վ ու թոզուցած գործ՜երով ։

ՄԻՍԱԲ ՈՒԼՆԵ8Ի ՈՐԲ ԱՆ ԲԱՆ ԳԻՏԷ* 8. Ե^ԲԲ– սկսաւ ռռւսեւֆինլանաական պատե­
րազմը եւ ե^ բբ վեր քաց ա ւ ;

ՊԱՏՈՒԱՆՇԱՆ ԲԱԶ ՀԱ6ՈՐԳԻԻ ՄԸ (Պատասխանները երեքշաբթի օր՝) 9.– Ի^նչպէս կը կոչուին Գօւլկաբիոյ ^ Եուկ"~
ֆրանսական
սլաւիոյ , Ապանի ո՛յ , Իրանի , եւ Տանըմաբքայի

Ո։ րաիա ւթե ամբ կը լսենք որ 1. Եռբբ ստոբագրուա\հւ են Հ.ՀաթթըՀիւմա - խորՀ բգարանները \

կառավարութիւնը «Պատերազմական խաչ» պատ ՜ յուն»ը եւ Հաթթը Շէրիֆը (թանզիմաթ) ։ 10.— Թիֆլթզը Երեւանին ալեչի մօտէ թէ

ո լան շանը տուած է , իր արծաթեայ աստղով -— 2.— ՚ Ւ՞նչ կը նշանակեն Առապար , վերինք, Պաքուն> ։

մեր Հայրենակիցներէն պար՛ոն Ստեփան ՎաՀան - սոր, տարապարՀակ, յայրատ, աո.Կաքէկէ եղեկե - I 1 . ԹէՀրաֆւի® խովւՀրգամողովը առաք գոլ -

եանի (՛Բան) , ի վարձատրութիւն պատերազմի լի , յեցամիտ ։ մարուեցաւ թէ Եալթայի խորՀբգամողովը I

ընթացքին ք. ք ; Լներուն կողքին իր կատարած 3. Ո՞ր բառերն են, տր, ոնց գի րե բբ այսպէս 12. Կը յիչէ^ք անունները այն երեք յայտնի

Հերոսական աշխատանքներ ոլն՝ Հ իրարու խառն\ոլա& են ննՀրմոաշե , գղւ ՚ գէմ քերուն \ո ը մ եծ դե ր կատարեցին իտալական

Պ ՎաՀանեան ծանօթ էր «Փիէո» անունով ։ մոտց , ճնքաամ : յեղաւիոխութեսյն մէք *՛

\940ին> կր սկսի իր շուրչը Հաւաքել իր Ֆրանսացի 4. Հ.՝ք՝այլեր պիտի առն ո լիս անոնց գէմ որ՛ոնք

բարեկամ՛՝ երր : \*)42ին կը մտնէ բանակը եւ 1943/ ապօրէն միքոցնեբով* . . Սխալ կա*յ այս խօսքին ԻՄԱՍՏՈՒՆ եՕԱԲԵՐ
(ծ« յեմբեըի կը նշանակուի ք. ք՛. Լներ ու զինուորա– մէչ :

կանպետ : Մեծ) ղեր կատարած է Բան քաղաքի ա– 5.–— Ոռ վքե ր էէն Գ. Հանրապետութեան առաչին , ԳԻՒԱՆԱԳԻՏՈՒԹԻՒՆ - Առանց գանակ զոր–
՝. ծածե լու , զիմ ացինիղ կո կ՚՚Քգը կար ելո՛ւ աբՀես -
զատագբոլթեան մէչ֊. Ցոյց տուած է միշտ բացա­ Լորըորգ եւ եօթնեբոբգ նախագաՀները բա՛ռերը տը :
խենէչ,յամրա–
ռիկ բովա թիւն եւ մինչեւ վերչ չէ կոըսնցուցած 6. էԼԳ գրուա^ծ են՛ Հետեւեալ

իր անխորտակելի Հաւատքր Գաշնակիցն երու յաղ­ թառաչանք, դէչ, բեւեկնի, բզէգլ, ՀԱՆՃԱՐ ԱէԿ՚ւ՛ "Ս ա՝ս°էն՝ բան կբձայ ըֆել,

թութեա՛ն, մասին։ Ջերմօրէն կը շնորՀաւորենք ըայլ , Հ ամբ : Րամ9 ղ.րաս* Ո՛ ԿրՏ՚Ա՚ք չաճ*էւ ՝՝

զիկը :

է^նչպէս տղամաբգ ես գտել, որ ինձ Հալան չես։ ՆԱԶԱՐ Կձէկ . դագանակը տեղը գէր : Բնու -
թէւնս վատ
Աչքդ դո՛ւրն՛ է, Հ՛ա՛՝՝ : Լիսգ կը թռցնեմ : իֆձ աղա է : Վախենում եմ աբէւնը գլուխս

Նազար կ՝ասեն։ Համբերոլթիւնից մի Հանի , տայ, վերկենամ չարգեմ քեզ։ Գբա Համար եմ

ԱՐԵՒԵԼԵԱՆ ԱԶԱՏ ՀԷԲԵԱԹ ՀԻՆԳ ՊԱՏԿԵՐՈՎ թէ չէ դագանակը պուճախից քաշող եմ, Հա՛՛... ծակուռը մտնել։ Ուղում եռ որ գեղամէչոլմ ա-

ՈՒՍՏԻԱՆ– (Քարկա՛նալով՝) Բօ, գո՛՞լ ես դա­ սեն՚, թէ կնկայ վրայ ձե՞ռք եմ բարձրացրել տ

(Մհծ-ւյաքրհյփ, փ»քր–մծծ–հրի գանակը քաշողը տ (Վեր է թռչում ել դագանակը (Լռութիւն) : ՛ի ազան ակր տեղը չե՛՛ս գնում : Լաւ։

եւ ժալովրդի հա՚մ՚ւսր) անկիւյԼ է ց վեր՛ցնելով յարձակւում է Նաղարէ վը - Գէ , սրանից գէնը Հէբն անիծեմ էն մարդու, ՛որ

ր՚այ) Գէ քաշէ տեսնեմ դագանակը ••• իր խոսքը զետնով տայ։ Կաց էգտեզ ու սատկի :

ՆԱԶԱՐ Վա" , վա՚, վա" , (ցատկում է՝ Գոլրս չեմ գայ։ (Գլուխբ կախում է ծ՜ակուռը :

Գրեց՝ ԳԵՐԵՆԻԿ ԳԵՄԻՐՃԵԱՆ տեղից եւ սլ տա լու մ է չինաբոլ չորս կողմը՝ աշ - Լռութիւն : Ուս՚ոիսճր դագանակը վար կ գնում։
ՆԱԽԱԲԱՆ
խատեէով ազատ ո ւե լ զ.ագւս\նակի Հ ար ո ւած ի ց ) : Նազար բ գլուխը ՀանելոՀ) : Գագաֆակը ՛՞եղը

Մի վախի » բան չեմ անիւ Ղ՝էսը տուր գագանակբ՝. գիր, չար՛անում եմ :

ՆԱԶԱՐ—Է՛, է՜, է ՜ ֊ – ՈՒՍՏԻԱՆ Կանգնի տեզգ, կանգնի ՈՒՍՏԻԱՆ Գազանակ ր տեղն է։
ՆԱԶԱՐ - Գէոը տուր :
իուռ ըչբանաս , սրան– ՆԱԶԱՐ* Տ օ , կնիկմաբգը աղամար գ ծեծի,,. ՈՒՍՏԻԱՆ
Արի աո :
քից մտիկ տուր : (Զայնը Հեռանում է) ։ԳնացՀ քԻԷ էգ եղաւ մարգկութի^ւն : ԼՓ***խչում է մտնում

մ՛ին է լ կը գայ՝ ես նրան, ցոյց կը տամ ։ Երեւի չէր կամի տակը, գլուխ բ գուբս Հանած) կաց, ո* ւր ես

իմանում թէ ՛ում գրամն էր գոռում Հ (Ականք է տախ չում , գալիս եմ, Հրէս եկայ, անզգամ կնիկ; ՆԱԶԱՐ (Տեսնելով վայր գրած՜ դագանակը
1՛ է ս ը տուր գա գան ա կը » եմ–. Նալ֊
դնում) : 1քՀ , փախաւ ; էս է, գեղամիքում էՀասկա^ եւ քաչալերուելով) Հերսից գբաքվելոլ

§բին իրեն՝, ոբ հազարն Էստեղ Է։ Լ՚իուրս գալով ՈՒՍՏԻԱՆ— 7 ^ ^ * արի գլուխդ չար դե մ լէթ չաո սատանին : Վախենում եմ մի վնաս տամ,

իբճիթից) ; Ջէնը Դաղստանի էր՛. Ո՞վ է իմանում սիրտս Հովան՛ա յ , գուբս ար է անզգամ կնքւկ։ (Գուբս է վաղում ծակո՛ւռից , բայց

Լեզգի Հաքի ~ Մ ուր ատն էր : Ախր ասում եմ՝ ձէ– Ն՜ԱԶԱՐ Ջեմ գուբ գայ , խօսքս խօսք է : Հանգիստ մօտեց՛ում է խոնչայէն) : Լալ, ես կռուի

ծանօթ ԷՀ Հա յ գիտի, Հա*** լ^"Հ°Ր°՚Ր՝ ենք անց– ՈՒՍՏԻԱՆ֊– Ո"նց թէ չես դուրս գայ–. գլուխ չունիմ : (Նստելով) մենք ցեղով ազնիւ ենք,

*Լա9 ՚ ՛Ղ միասի/ն։ Մի էգէ^՚է կսկա/ շն՚՚րՀք չուեե– ՆԱԶԱՐ Ես տղամարդ եմ, ք*սսքեր1ուա տէ– կնկայ վրայ ձեռք չենք բարձրացնի ; (Գգալը վեր­

Հար թէ (ներս Հրաւիրէինք : Ասի է լ թէ ղրան «*- րըն եմ, գոկր՚ս շեմ գա յ : ցն՛ում է եւ շարունակում ուտել) : Մի բան լխնես՝

բան րից մտիկ տուր* տես "* վ է՛– ԼաԼ֊» էգուց ՐՒՍՏԻԱՆ ~~ Հա, թէ որ աղամարդ ես՝ կաց վնաս չունի , թէ չէ ես կը թողնե՞մ ,ոբվրաո դա.

քըս կ՚երթամ սար , տուն կը բերեմ; ( (յսա •>ւմ է էգ ծա՚կսււռոլմ : Հո՛ է եմ պարծ՜ենկոտ գլուխդ։ (Եա գաէՀակ վերցնես։ Այ, ո"՚ւբ է, աՀից մի սար է լ չես

եւ սկսում ուտել) : Է քաշւում) : գալիս , որ տեսնես , ո՞՛նց եմ ալազա կն՛երի գլուխը

ՈՒՍՏԻԱՆ— Երնէկ ինձ։ Մարդս իգիթ, ես ՆԱՋԴՐ (Գ՚ուխը դուրս Հանելով) դագա - ֆոռո գնում: Թէ չէ՝ տան Հորա պատերն ես տե­

ոսկկ պալատում Է Վ Է ՚ 1 ՚ ո լ ա Ծ եմ ւ .ակը տեղի գիր, թէ չէ ծակուռից գուբս կլլամ։ սել, ոարս՚՚պ։ Տանը գազանակ վերց՛նելը տզա -
ՆԱԶԱք1 *
Տզամարղու պատիլ պաՀի , ամնն ՈՒՍՏԻԱՆ"– Գուբս արի : (Չարձակուելով մ ար գ ո ւթէթ ւնէ :
ինչ կը լինի ։
ՈՒՍՏԻԱՆ ՛Բեղ նման տղամարդը չունե - Նաղարի վըայ) : ՈՒՍՏԻԱՆ– էգ մի գազ լեզուդ է, որ չ,թ.ի՝
ՆԱԶԱՐ (Գլուխը
է լ Կը լիէ •• ներս է տալում)։
ՆԱՋԱՐ ՚~~^ Ւնձպէս
տղամարդը չունենա՞՛ս։ էգ ՈՒՍՏԻԱՆ (Նսա«ւմ է աեվյլ) : 0)

Fonds A.R.A.M