Page 220 - ARM_19-1948_01

էէ Ա Ռ Ա *

«տւէՊԻ ս ա ւ ո ր դ ի ն ԸԱկէր €աւսՄ7 ՄիսաքևաԱ ԵէեւաԱ քաղաքը

ԴԱՍԲԱՆԱԿ11 ,Ը « ԻՍԼԱՄԱԿԱՆ ՀԱՄԱՅՆԱԳԻՏԱՐԱՆ »ԷՆ

6 • ՕԾԱԿԱՆԻ ԳԱԳԱԴ.ԻՆ ՎՐԱ8 Ա.

( Սեփական ^զյՒակցալ^իլյՕ– ձՕառաիի) իլՄԲ–- Պոլսոյ Ժ ա մ ա ն ա կ ի 1լ արտատպե՛նք

ԵՄԲ * - Աաոբեւ՝ այն գա մչւան ա կա% բ զոր 1948 Յունուար 15^, անմոո֊անալի եւ յաւէա՝ Հետև֊եալ յօգուածաշարքը զոր թերթըքաղած
յիշա տ ակ վեր -
Այնճարի ելի օ.ր մր պիտի մնայ յ ա ր ձանագր ո ւան՜ - է «իսլամական Համ՝այՕ.ագիտաըանֆին

խօսեցաւ. ՀալԷպի առաշն^որգլչ^ Զ^^^եՀ եպիս­ չին թիվն .-

կոպոս , (իշականի յուղարկաւորութեան առ - Ա այբ Տոմարին մէ^ ոբովՀետեւ այգ օ–

րի .- ր Ր տեղս ժա մ ա և ե ց Է՛Լ վեթերա՝Ն ընկե բներ Հթ ա - էրիվան կամ իիեւան ու իրեւան , Հայերէն

ւարԼ Ս իսաքեան - Հայ Հրապարակագրութեան աի՛ Հրա զգան : Վերչեըս Հայաստանի Սովիէթական

Հաւատացածէ եմ, թէ այս կորուստը, բո~ աաՆեերէն յ ձտւ ընկեր էիուբէն Տէր Ա րԼասեան - Հայ կաււավարոլթեան պաշտօ՛՛նական որոշում՛ով քաղա­

վանգակ Հայութեան Համար , Հայաստանէն յեղափոխուչժեաս *էարբրեներ էն - ^ կեբակցու ֊– քին անունը ընգունուեցաւ իբր երեւան : քաղաքը

ներա թէ գուբս յ – մենագոյե կորուստ և էր % թեամբ ընկերներ Արամ ԱաՀակեանի եւ Հ$ * ՝կայ~ ունի 102.525 բնակիչ (\932ին) եւ կը գտնուի լայ.

Անկարելի է ր չշանթա Հար՛ուի լ ^ ամբող^ °ԲԼՀ թ արեան ի ; նութեան Հիւսիսային 40.15 աստիճանին եւ եր­

Իրենց Հետ անցրսելէ վեր^^ կաղմեչէ ետք նրա– Այնճարի խճուղիի մուտքին՝ երեւցաւ զիրենք կայնութեան արեւելեան 44.35 աստիճանին վլ. ա յ ;

գիրձերը գալիքին , Հայ մտքի մշակում ին ( մեր բեր ո ղ ինքս ա շարժ՜յլ ; Ը ն գո ւ\ձ ե լութ եան թափօ րլլ Աղըը Տաղըի (Արարատ) 55 քիլ"՛ • Հիւսիսակողմը

վար ՀՒա ր աններ ո ւն , Հա յ գրականութեան պատ - որուն կր մասնակցէին Հ. 0 . ՚ք-աշսակցոլթեան Ալակէօղ (Աըագած) լերան Հաը՚ալ֊աըեւելակողմը

մ ո ւթե աե՝ եւ աօւՀ ասա բակ իմ ացական ապագայ տեղլոյս կոմիտէն ^ Աղգ * ^Տառա^թ վարժ՜արանի մօտաւորապէս 65 քլմ * գէպի արեւմ՛ուտք՝ Կէօքչա

մ եր կեանքէն % Հ. գ Հ սգա բարձ ո ւթ իւն ր ֊ ուսուցչական կաղմլլ • Շ Ր^\ա՜ (Աեւանայ) լճին Հարաւ֊ա . արեւմտեան անկիւնէ՛ն

Հոզյլ քաշեց զինք Հալէպւ Այն ՀոգԸ, որ 1914 ե ա ւա ր տ ի ց Ա ի ո լ թ ի ւնր - թաղական Խ ՚՚բՀուրգը յ մէչտեղը ՍաՀաթ Լկայւգ մը աղրիւրնեըու Համա,

77– 19 I $ , իր գր չի ե՜ւ մտքի եղբայրներ ո ւն՝ յ իր Հ ՝ & * ՚իաՀ. ակցութեան Հ&աււախ *կատ . Ս ի ո Հ֊֊ ձայն Ա ատ) կոչուած գաշաագեա՚նին ել. ձաիս ա.

ձ՜ձ՚էց թէ կր ա ս ե ր գո բ ն՜ա կի ցն ե բուն ( իր. Հ ոգեՀան– թԻ^ԷՀ » ԼՀ^Կ^ ր–ն՝ձ բո ւ եւ մ ո ղո վյւգե ան Հ՚ո\նւ բազմու­ ւիին Զէնկի (Զանգու) գետին , որ ձախ թեւերէն

ա.ոբ\ւ ե բուն մ ար•տիր ո սաց լ թրքական թիւն մր - կազմ ու պատրաստ կր սպասէբ յ վար ֊ մին է Արաս ( Եր աս ի ) գետ ին :
հաթաղանին
տեսաւ ժ արան ի մուտքի ճանապարՀ ին վրայ , մեբ մ ե ն՜ա­ Ե րե ւան ի գա չտագետինը ըեակչոլթեան տե -

տակ : Եթէ պէաք է Հաւատալ զուգա– նուն ընկերներու մամ անում ին՛ 5 իրենց յարգանքն

գի պո ւթ եան կամ ճակատագրիւ ք աՀա ար գիւն– ու մ են ար աս քր մ ասա լցան ե լու Համ ար անոնց : ՀԱակէտով ամենախիտ վայրն է ա յ դ շլՎանա

քլչ % &ասլւ տարի ամբող^, մաՀուան Հետ պայքա– /» ար ե գա լ/ւ լ ս տի եւ ողջագուրում նե բու արար ո֊. էին եւ Հիւսիս, արեւմուտքէն ու Հիւսիս - արե­

սելէ ՎեսՆ Կ ։ Ո Է ~ Գ ա յ Բաէւու՜Իւ ԳԼԿ.ԷԼ Մ Է 1ա Ր –ժ ո ղութիւններէն յետոյ֊ երգուեցաւ ՀձԿարմիր • կա– ւելքէն շըչապատուած է ըարձր լեռնեըով ,իսկ Հա­

ղովուրգին , ,ոբ իր բառովն իսկ <Հ.իրալ՝%> մողո– պոյտ - նաբւ,ֆստ-գոյն 5 մեր գրօշակ$> խմբերգր , ար՛՝ րաւակողմէն կը միանա յ Արարատեան ել կամ Ե–

վուրգն էբ , իրեն– Հանգէպ անվերապաՀ սէր եւ մանանա լով բուռն եւ երկարատեւ նավւեբոլ՝. Որ֊ րասխի գաշտագետ՚նին Հետ–, Այս շրչանակը ենթա­

յ ար գանք սԼ ո լցան ո ղ Հ ալէ պա Հայ*ւթիւնբ տ մր յետոյ ^ առածէն ր ոգո ւե ց ան Աղգ » <ձ&առա2թ վար­ կայ է տեւական երկյւաշարմներու ; կլիման խիստ

Գիտէք դ թէ 439 թուականի՛ն իր աչքեբբ փակեց ժարա՛ն , ուր ի պատիւ ինկեր է/աւար շ Ա իսաքեա֊, է • ամառը »ք (25 առա ւ՛ե լ \ ձմե ռր ցուրտ

Հ այ մտքի մեն՛ գա յեակլլ ք) ա շթոց , եւ մ եռա ւ 0֊ ^*–իս յ փառաւոր Հացկերոյթ մբ ս ա ր քո ւա ն էր . (֊6.4) :

շական գիւղին մէՀ։ 1948//&՛, եւ ղալմաղալի ղոԼ– վարմարա՝նին կոդմէ % Ք,մրան շուտափոյթ գալստեան պատճառաւ թէ­

դա գի պո ւ՜թե ամբ մր Փետրուարի \ $ին , մեռաւ Վյարմա րա՚հի ս բաՀ ին մ է^ ( մ ան կա պա րաէզի եւ արմտիքի մ շա կութ իլեր անՀնար է Ա ելան այ

֊ Հ ա յ մտքի մեծ վարպետր՝ Տակոբ Օշական , Հա ֊֊ աղշնակն\երր յ Հայկական տարազով– Հայկական լեււնա յիս շրջանին մ իւս գա շտե բո՛ւն եւ ս ար աՀ ա ր–

լէպի մէչ : գեղեցիկ պար մբ պարեցին ; Ապա լւնկեր Հյ աւար՛շ թե բուն վրայ գ բայց երկա՛րատեւ տաքեր ոմն չն՜ո ր–

Ա եհ՜ է մեր կորուստր : ԱնգնաՀատելի՝ իր Ա իսաքեան այցելեց բոԼո\ր գասարանե երր - եկեղե­ Հիւ Երե ւ անի գ աշտ ին մէ^ կլ* Հ ա սնի ն բրինձի (

վաստակրԼ% ^իտի Լբաղգատեմ ղինք Ա՚աշթոցի ցին՛ եւ ճէպէլ Ա՚ուսայի գիլցազնամար ա ին մէ^ բամպակի , խաղողի , ծիրանի ^ գեղձի ել սալորի
Հե բո սա բար, ՝.Լ աՀատա կուող մեր տասնրո ւթլլ ան - նման Հարաւային բոյսեր ՝եւ պտուղներ։ Ըւլու -
Հետ; 1*այց պիտի րսեմ, թէ Օշական անուննեբր
֊ խան չոլ կայարանէն բամհո՚ւող գիծ մբ Եր՛ե՚ւաՏհ ր
միասին կր քալելն ( արտա յա յտելու Համար Հ այ մ աՀն ե ր ո ւն աճիւնն ե բբւ ; Եւ ի տես ա յգ աճիւննե

մ տքի եւ գրակ ան ո ւթ ես/և բա ր ձ.ր որակ արմէ քլէ : դուն՝ յուղուեցալ պաՀ մբ^ոլ \բսաւ թէ՝ Հուր ո ր կր կապէ Թիֆլիս Ջուղա երկաթուղիին :
Երեւանի
Տառապալից կեանք մբ ունեցաւ Օշական : ալ երթաք ( ի՚^չ պա յմ աններ ու տակ ալ որ գա՛հ ր ֊ ^անագան ենթագրութիւններ կան
ան -
/՚ ր մա նկո ւթ եան օբ եր Էն մինչե լ իր ան ա կէ կալ շի - ուիք , պաՀեցէք ե պաՀպտնեցէք այս ս ր բազան *ՀիմՀւաբկութեան, Հիմնագիր՝1երու։ն եւ այս Երեւան

ֆէէւմրՀ Եղեռնբ խլեց իր անմիջական մաերմութե– մասունքներ ր գ ո րպէս Հայ ազատագր ո ւթ իւ\ն ր Բ(Լ– ուտն ծագումին մասին։ Ա էն Մարթէն ^

Էն՝ Հայ մ ա ա ւոր ա կա՛ն ո ւթե ան բնաբանին : քՒշն ա֊ նորոշո ղ Հ եր ո ս ամա ր աո ւմ խ որ Հր գան ի շ » :

մին ն ր ա գր ան՜ Էր բնա^ն^ում ր մ եր իմ ա ց ա էլան Ապա մեր ՝սիւ՚ելի րնկեբնեբլՀ առա^եորղուեցա•֊>•

կեանքի ղեկավարութեան , Հայ մողովուրգբ իր տեսչարան , ուր րնգունուեցան Հ– 0* Ղ* * քա յ ֊ քան սիրելի խմբագրապետը՝ րն՚կեր Շ* Միսաք -
, ու իր
վերջնական բԼա^ե^չոլմ ին • նաեւ բալո յակահ Հար­ լերգ «Ա՚շակ բա ե ոլորքով : Ազգ * ։<ճՅառա^» վար– եան գ մուտք կր գործէր իր ս՛եմէն ներս
ըեկերնհր՚ն
թումի առա^Լ ո չգելու Համար։ Աաղապուրծ փ.ԷՀՐ֊ ժարանր աօեակաՀ կերպարանք զգեցա՛ն՜ էր , ՚որով– Հյւաշունչ իւ օ ոքեր ո վ կ\ո գե ւորէր բոլոր

կուե ցաւ իրեն սպասող սեւ ճակատագրէ1֊՛ * եւ Հ ետ եւ իր Հ իմնագր ին՝ սիրելի <Հ$ առածին - նո յն– ու Հաւատաւոր մողուիքււրգը :

ապրեցաւ որ պէս ղի ցոյց տայ Հա յո լթեան բո լո ր Բոլորուեցա՚նք սեղանին շոլրչ֊. Սկսաւ ուր ախ ո լ֊

ազգի թշնամիներուն . թէ Հայ միաքր կր մնայ թիւ\նը % Ուղերձ մ ըկարղաց պատանի Ա՛ Արրա–

Գերիվեր 1 եւ Հայ գրական ութի ւնր՝ միջազգային Հ ամ եան՝ վարմ ար անի կողմէ ւ Բամակաճառերր ի–

կեանքի մէչ կր գրաւէ իր ւրոյԼ բար ձուն թարութե ան եւ խայտանքի անմոռ անալի գրուառ~ րար յաչորգեցին : Ընկեր ՀՀաւարշը՝ ա յս Հերոսա­

յ յկակւ յգաթր ներր : կան մողովոլրգի ել ընկերներու կենացը խմ ե լէ
Հարկ ծագեցաւ ՎստաՀ յետոյ , խօսեցաւ
, որ պայքարի նաեւ Հ՛երքին եմ գ ար ձեալ - ո ր Թո ւրքեր ո Լ եաթագս Հրաշունչ ըաժակաճառ. մը , ու

թշնամիներու գէմ ֊ անոնց՝ որոնք մ տքի ան կա - ՛ն ին տակ իրենց մտքի անկախ՛ութիւն ր մինչեւ վեր­ վեր՚չացոլց ըսելով .

խութեան իր ձգտումբ կր նկատէին ՀՀգաւ մհ*» ջին շուն չ պտՀպանաղ մ տաւորակա՚ե(ւ եր շատ աւե­ « Ամուր կեցէք՛ Հաւատք ուն՛եցէք մի միայն

Հա յ\լ, ե Լ իքին գէմ : Եւ– իր ան յ ո գ գ ո ո գ խսաակրօ– լի քիչ ցաւ ու Վիշւո ունեցան ^ քան Օ շական՝ որ՛ ձեր ոլմին վրայ • կուրծք տուէք ըոլոր տեսակի

ն ո $ թի/ I. ր սուղի ՝•֊- ստաւ իրեն : Պիտի ուղէի ար­ իր գէմ շգթա յա դե րն՜ ո ւան՝ Հալածանքին լնո ւած խոչ ընգոտներուն . Հաստատուն մնաց էք ՐՈԷՈՐ՝

ձագանգ Հանդիսանալ այս բեմէն այն՝ տմաբգի տեսաւ իր իսկ աշակեբտներէն շատեր , անոնք ճակատներուն վրա յ ,՛ ապաՀ-ովե լու Համար ն.որ>

Հալան անքին , խա շակլ. ո ւթ ե ան ՝ որ շղթա յազեր - որ իր երախտաւոբեալներ՚և էին– եղան՜ ամբոգ^ տա­ սերոմհգի փրկութիւնը, այստեղ եւ ամէն տեղ :

նուեցալ այս մեն Մարղուն գէմ ։ Այս մեն֊ մտա ֊ րիներ՛ գ եւ ո րո՝1 ց Համ ար իր կեանքր սպառե բ էր՝ Լալ գատիարակեցէք նորաՀաս սեըոլնգը, եւ,

էրա կանի։ ոլատգամ ած Էլ։ , ու կր չարու մ են՛ գրագէտ քսն ա գա տ բ ; Հայ, Հայ, Հայ մեծցուցէք զիրենք; Ամուր կեցէք,
Կէր ՚գատգամել՝
թէ խո րՀելու եւ գրելու աղա– Երկու անգամ եկաւ Հալկ պ : ք-ր կեանքի եր­ Հ8առաչ»ը ձեր կողքին է , ըոլոր ճակատներու վր~

ո՛"։ թիւեր վեվ, կր մնայ ամէն նո լիրա կան՛ո ւթենէ , ՛կու մեն՜ ուրախութիւննեբր եգան անոնք; 1946/. ,րայ եւ ամէն ժամանակ :

մեծագոյնն կ նոլիրականութիւններուն : Հանգէսր չենք կրնար մոռնալ ^ ինչպէս չէր կրցան Ա/ս ուրախոլթիւններռւ ընթացքին , ընկեը 9՛ •

Զէր կրնար չլալ Երեքչալլթի օր, ու. չէի կլլր– մոռնալ ինք : Այն մեծ Հանգէսր - գո ր ձյիմաբնե^» 9» ՚ Գուտուլեանւ , ոէր յատկապէս եկած էր Հյթորա–

՚՛՛" Հյ"՚–Գ՚"–էլ ս ա լ , ՀրԲ– ՂԼՀ ոլաամէր իլ, կազմակերպեր էին , ինչպէս ինք 1լ*րսէբ\ <ճՅի - յէն , ընկեր Օաւաըչի գիմալո րութեան մասնակ­

մաՀ՛ուան վայրկեանէն քանի մը ժամ առաչ, թէ մարն եր, Ոաֆֆիի տիպերուն տեսիլքով։ ցելու Համար, ըսաւ ոը , ասկէ երկու տասնեակ

14 աաբիկ ի վհր Խւթարկուան՝ է ա֊^Հռւն գժբախ՛ Համազգային սուգ ու կորուստ է իր մաՀր • տարիներ առաչ, Պալքաններէն մի Հայ երկաթա­

աոլթեանց . Հ ալանանքներո ւ եւ խա էակրսւթեա՚Լց մեզի Համար ։ Աանաւանգ այն մեձէ վաստակին - գործ՝ գիմած էր ընկեր Տաւարշին, եւ խնդրած

այնպիսի մարգոց կողմէ , որոնք իր երախտալտր* մշակումխն եւ ստեղնագորն՚ոլթեան Համար , որ իըմէ , որ օժանգակէ իրե՛ն, կրթական Համեստ

եալներր եղան՜ էին , որոնք պարտքն ունէին նուազ իրր ՛եզակ– որ կրնար ճոխանալ եւ աճիլ ։ յարկ մը ունենալու Համար : Ընկեր ՀՀաւարչ

կամակոր րլ/ալու իրեն Հա՚֊գէպ ^ որպէս աիտս/–> Ամ բա ս ու ան ե ց ի 1. գի^ք՝ ո,րպէս ան> աւատ մր • պատա՛սխանած էր այգ Հայ երկաթագործին–

ս*աաւորականի մր ; առանց ճանչնալու իր կեանքը ^ որ Հ ոգիի կեանք « Մոլրճգ ամուր զարկ սալին,։ Հ8առաչ^ր

իրեն սչաշապանութիւնր \1աեւ բո– մ րն էր . մտքի կեանք մբ։ 3 արզ անք ունինք իր Կողք1՚Գ է՝ Տուտով կ՚ունենաք ձեր վարժարանը՛»։

րւ/ւ անոնց - որոնք երկու խօոքով , կամ գլԼէէ ԼաՍ՜ անձին ֊ յիշատակին ֊ մաքին, ել անսաՀման վաս­ Ու անոնք շուտով ունեցան, իրենց վարժարա­

#/ ումով մր կր նայ ին վե ր^ տալ ամ էն կարգի Հ ա տակին՛ Հանգէպ : Աալգ է մեգի • բոլոր անոնց ՛ն ը : Երբ ո ւրախոլթի լններն ու ցնծութիւնն երր ի–

լո/ն՜անքի եւ խաչակրութեան : Փրկէի մատ՛՛ն՛ու" Համար– որոնք կր Հաւատայ Հայ մտքի եւ Հոգիի .րենց գագաթնակէտին Հասած էին, , յանու% ճէպէլ

թեա.հ պատկեբր պա րղուեցաւ մեր իմ ա ցական ազատութեան ։ Մուսայի Հայ ժոզովոլրգին, շատ թանկագին եւ

կեան քի մամ ան ակտ կից վքոլլերուն մ է^ : Եւ֊ անոնք^ Ազգ • ի շ խ ան ո ւթե ան ց ա1 ո լ,1 ով - ես ինն՜ի թո լ լ իր տեսակին մէչ եզակի գաւազան մը, ն՚ուիրուե–

որ ՛զ էաք էր պաՀ պանէ ի՚Լ– ղինք ան սլա տ ա ս խ ան ա - կուտամ Ըսել՝ յտ ր գա՛նք քեւէ . յար գանք՝ քո ւ ա - ցաւ ընկեր Շաւարշ Միսաքեանին , յիշատակի Հա­

տու խել մր մարգոց խաչակրութեան գէմ, յս/Լ-ուն նունիգ եւ զորն՜ իգ * քոլ մ տան ո ւմն ե րուգ ել գա– մար։ Գաւազա՝ ին վրա ք քանդակուած էին մեր

մաքի եւ գաղափարի ազատութեան– մէկիկ մէկիկ ղափարներուգ։ Ւր թո՝1որ ԳՐէՒ եղբա քրներուն եւ նախնի նաՀապհաներոլ եւ թագաւորներու պատ -

՚1էա<–ա. ՛Հեցին ֊ դ ;սւ աքիք գարձան ^ մրացան ան– ն՜անօթ% երու ն ան ու֊ն ով յարգանք իր յի • ա լուս ^ կերնհր՚ը՝ թիւով տասնըՀինդ։ Ար՛ուեստի ի սկա •

սիրսէնեբու բս֊ւ՚էՐոտթեան : վարձան ՀամախոՀներր կին : կա՛, գլուխ գործոց մը։ Գո՛րծը 6ովսէփ թ՛աս լագ՛

խ-ումբ մր մար ոց. որոնց Համար 0*ականբ ան^ Պիտի թաղուի Օշական Շ է յխՄաքսու ա ի ազ­ եանի՝ բնիկ Հէս/էլ Մուսացի :

բաղձալի ։5. երԼ –՛ յո լթիլն մ րն Էր ԵրուսաղԷմի գային գեր1.^լմաՈ–ատան մէչ, իը իրաւ ժողովուր. II.յ՛՛ արաաղութենէն յետոյ, երդուեցան Ե–

պատլ. իարքուՀ ՚ .ս, ՚ սաՀմաններուն ՚՚՚՚Է2. * եւ Ղ"Ր գի գրկին մկչ–. Պիտի մնայ Հոն մեր Հարիւրաւոր ռագոյնի՝. նուի ւ ուած՝ ճՈղքոյն քեզ, Հայ գրօչ՚սկ»

պէաք էր գուրս ,.եաել այգ շրՓապաաէն ; հղյբայրներու կողքին , որո՛նցմէ իւրաքանչիւրը խմբերգը, եռագոյնի ծփանքներուն տակ, խլ1>լոՀ

Կարելի չէր վյույլո-ւիր կարելի չէր չլալ–. — մարտիրոս մը եւ. նաՀաաակ մըն է : անվԼրՀ ծավւե ր Հ

յյւԻ վհաաՀ եմ , ո/» մերկին երկու աարիՂեյ։ոլ մեր Եւ ղուն, սիրելի ըաոեկամս Օչակա՚ն, ար կը Ո ւ՛ ո, խո ;թ իւնք երն ու ցնծոլթ իլններր՝ շաըու–
գՈրՕ Ոե՛
>-./.ք. ՚ ^Հ մեր ՚ ո՚։,րր՝ ՝ ի1 ր անձին թ•է Հաւատայիր Հ ոգի Ի անմ աՀ ո լ թե ան , -— ւգիտի անւ^ նակուեցան մինչեւ իրհկուս/է ժամը 4ին։ Այս փա՚

1չ նաեւ Հուսկ այս ոգեկոչում ր մաՀս/նաս։ Եւ Հայ մողովուրգը որ յարգած է իր ռաշուք ընդունելութեան Հան դիսութիւննե րը փա՝–

ըոլոր Հերոսները, պիտի յարգէ նաեւ քեղ։ Հան . կուեցան ձՅառտչ նւսՀատակ՚»ով :

իր. ա՜-^ւնչ մարմնին առչեւ , պիտի մնան իր իյռո– գիստ քու ոսկորներուգ : (Այնճար-Լի ըան ան )

վայոյզ կեանքին ամէնէն լուսաւոր էիրը, մ (սի– 8. Գ. ՊՈԻՐՍԱԼԵԱՆ

Fonds A.R.A.M