Page 205 - ARM_19-1948_01

Հ. 8. Գ. աԱՈդոսԱիկ» ԽնՀոյքի ընթացքին քանի մը ոլրիչ անձերէ աք Պէւֆէն՝ ճոխ եւ մանաւանգ մատչելի գիներով

դիմումներ եղան մեր չաբքե\րբ մտն՛ելու Համար, սպա.ւեդաւ մինչեւ վերնէն պատառը։

խուՎըի խեջպքը ո֊րոնց, թելադրուեցաւ կատարել օրինական ձուա­ - Կ* է)աչի անզուգական բարեկամ Պարոն Ոս՛
Համա­
կեր պոլ թի լեները եւ խնղրագիրնեբ ղրկել կիան Գալայճեան խօսք առալ եւ գե՜ղեցիկ խօսքե–

պատասխան մարմիններում X Րո*1 քսւտագովեց Կ • Խաչը եւ փափաք յայանեց ,

ՌՈՄԱՆ, (1ձ՝Փ.ե<պ.րս»յ,) .–Հ-՚Այձօբ •ըկեր՝ Լ . Ընկեր Գ. ՚Բիբէճեան խօսք առաւ յո •որ Ա չ ֆ ՚ ՚ ր ՚ Ս ՚ չ ի ԲՈԼՈՐ մ իութիւննեբյչ բարեկամ ա -

Զփլին կար ե ան ի աբՀեստանոցի սբաՀին մ՛էշ, տեղի ճառ մը խօսելով մեր դժբախա բնկերոշ՝ Ա– Ա– բար նայինւ իրարու , փոխադարձաբար աջակցին

ունեցաւ. «Անդրանիկ» խումբի խնիյքբ X ՀարոՖեանի մասին, զայն ներկայացնելով իթՐ իրաըու , քանի որ ըոլոըին նպատակը Հայ ժողո­

Բացի խումբին ընկերներէն , ներկայ էին՛ նա­ մեծ ու եզակի յեղափոխական , իբր բանաստեղծ վուրդին եւ Հայրենիքին ծառայելն է ։ Ծը^* վար­

եւ, բազմաթիւ. Հբաւիրեալնեբ : ու Հրապարակագիր ել ի յարգան՛ս բնկերոշ, բո­ չութեան կողմանէ ներկայ էր Տիկին Ա* Ղ՛ազան՛

Վալանսի ընկեվնւեբէն 3 հոգի, իրենց բնտա– լոր սեղանակիցները ոտքի ելան : ճեան իբ Հեա ունենալով Փ ա ր իգի ընկեր ուհի– եր էն

^՚էք՚ներ ով, Հակառակ սաստկօրէն տեղացող ձիւ– ՀետղՀետԷ խօսք առին նաեւ ընկխրնբր Ե՛ Տէկէն Մ աւեան եւ Տիկին կաբապետեան ք որոնք ը՛

ֆի\ն եւ աննպաստ օգին փութացեր էին պատուելու Դաք։ եան եւ ուրիշներ Հ րին դրամական նրւէբներ : քԱԱրհկամ մր

խումբին ձեռնար կքէ X Հաւաքոյթի վերջին մասը տրամաղրոլեցալ

(իամբ \ \ին (կէօրէ աոաչ՝) խնչ\ոյքը բացուած Հայկական չուբՀ պարի, կովկասեան եւ ՛եւրոպա­ Մկէտիլ ԻւթիւճևաԱ

յայտարարուեցաւ ել ընկեր՛ Ա* Պօյաճեան սեղա­ կան պարե՛րու. , ինչպէս նաեւ Հաճելի անակնկալ–

նապետ րնտ րուեցալ ; նե ո ու֊ , ոբ տեւե ց էն մ՛էն չեւ, ժամր 3 5

Յիչեալը խան՛դավառ ճառով մբ բացատրեց Նոր ընկերներ մէսւցան (հ՛ոմանի խումբին է

օրուան Հաւաքս յթին նպատակ ր ել բա ի գալուստ եր է տ աս արդ. , շնորՀալի եւ. գաղութ էն լՀէձտբանի֊ Պատերազմի օրերուն Պոլսոյ մէ^ յանկարծ՜ա­

քէաղթեց բոլորին, որմէ ետք սկսան կերուխումն նեվ՚էս, : - Ա. ւիսքրալ մահ եղած՜ էը Մ կրաիչ իւթիւճեան, Հայ թե ր թե»

ու ուրախութիւն՛ը : բու միակ փորագրէչյա որ ՛ծանօթ էր որքան էր ար­

ԱյԳ իիստ ուրախ ու չեբմիկ մի՜էՖոլորտւինմէը, Հ– ԽԱԶԻ ՊԱՐԱՀԱՆԳԷՍԸ հեստէն ու աշխատանոցին՝ կատարելութեամբ ,

բոլորն՛ ալ իրենց ունեցած յատկութիւները յայտ– նոյնպէս իր ազգային գործ՜ուն էութեամբ ։

նաբեր եցին , երգով, արտասանութիւներով, ն ը– Այգ օրերուն կարելի չեղաւ էր յէշատակէն

ուագուէ, ճառերով եւ պարերով : Ֆ * Հ * Կ • եաչէ Ալֆ^րվէլէ մասնաճիւղէն գոնէ քանի մը տող նուէր ել : Պարատ կան ութ է ւնս

Թուել մէկիկ մէկիկ, բոլորին անոճների, կբ տարեկան պաբաՀանւդէսը Հ ան դիպեցաւ ձիւն ձ ըմ­ յէչեցէ իր տիկնոչ Տիկէն կլէղ Իւթէւճեանփ մահ–

նմանակէ գրաւել «Յառախի երկու սիւնակները X բան ։ Ոչ միայն Ալֆոբվիլէն այլ Շավիլէն , Փա– մաՀուան առթիւ , այս վերջերս ^ Փաբէզէ մէ^։
Ցաւով
Ուստի, կբ բաւականանամ արձսսնադրել մի­ րէղէն եւայլ վայըերէ կաւգոյա եաչէ բարեկամ կարգաց ած էէ իբ մ աՀուան լուրը \ 944–

այն քանի մը անուններ ( միւսներէն) ալ ներողու­ Հասարակութէւն մը , ու մանաւանգ երկսեռ երէ՛ ին Պոլսոյ թերթեքուն մէէ^Հ մօտկն տեղեակ ըլլա­

թիւն խնդրելով X ւոասաբդութէլն մը եկա՛֊ էր տ՛ուրքը տալու կ» լ՛՛ ՛Լ էր ազգային գործ՜ուն է ութ եան որպէս անգամ

Առանձնապէս ուշագրաւ էին «Նոր ԱերՈւն– Խաչէ ձեռնարկէն ։ Հանգէսէն բասում բ կատարես Աղքատախնամին, Ազգ • հիւանդանոցէն , Ազգ9

գ»ի փար չութ եան (Վալանսի) անգամն երէն Ձ.ա– քև կեր ոլՀ\է 1քԱէն Բէլղանգ , ներ կայացնելովՀ ասա– խնամ ատ ար ո ւթ եան , *ֆ՝ա րակէօղեան ւոբբ.անոցին

րեՀ Գասեանի , Պ • 8 • ՝Բէփէնէկեանի , օրիորդ րակութեան մասնաճէւղէ եւ ընդՀ • Կ՛ Խ ա չէ գոր" ել զանազան թաղային մարմիննեբոլ ;

Հիզմէճեանի , ընկեր Բ. Պալեանի, Տիկին Նսււրի– ՝ծու)Լ էութեան ագգօգուտ գոըծ՝ը , եւ կո է ԼՀրաւ. ո ր իւթիւճեան որ եղբօր՛որդին էր Գէոըգ Արք •

ցայի երգերը՛, ամէն մարգ, էր կրցածին չափ թեւ ու թիկունք իւթիւճեանի աւարտած– էր Պոլսոյ Մի*֊լքէէ$՛ եւ

Ե բգուեցսձն բազմաթիւ ազգային, յեղտփո– Հ ա նգ ի ս ա ՛Լ այ կանացի այգ եզակի միութեսՀե , որ քաջած՛անօթ էր ոչ միաին թուրքերէնի , արարեմ
X
իւակա՚ն , սիրային՝՝ ել աչուղական երգեր ոչ մի այն կը Հ ասն ի գաղթաՀա յ ո ւ թ ե ան բաղում բ էնի եւ պ արս կեր էն ի , այլ նաեւ ֆր անսեր էն ի եւ
բանաս -
Արաասան ուեցան յաւոլր՛ պատ չաճի կարիքներուն , այլ ձեռք կ՚երկարէ նաեւ մայր գերմաներէնփէ 96^ վարդերէն յետոյ ստիպոլ ած­

եբկր ին՝ Հայաստանի : ք՝ա*լմ ան իւօսքէն յե աո յ էր Հեռանալ Թ՜՛ուրքիա յէն անցնիլ նախ Ա աբսէ յլ^

տեղծոլթիլններ , մաղթանքներ X բեմագրուեոաւ էլլէն /՝իւղանղի <^հ)ած՜ած՝ ի$> ձորը՛» յետոյ Տէուիցերիա եւ Գերմանէա, ուր կատարելա­

Կէս օրէն ետք, Հրաւիրուեցաւ ընկեր Ազգին զաւեշտը։ Անակնկալ մը բոլորփս Համար ; Ընտա­ գործած^ էր էր արՀեսաբ ՚Լայփցէկէ եւ Մփմ՚-էխէ

Մաիտիրոսեանը , նոր՛ագիր ընկերներու ՛երգման նեկա՛ն կեանք մը , մեզի ծ՜անօթ տիպարներովդ >ո–ք մէ^, վ&ց տարի աշխատելով ֆոթո կբաւէւբէ աբ–

տրաբոզութիւնը կատարելու : մէկ արտառոց վիճակդ ոչ մէկ գիաաւոբեալ բառ հ եստադ իա ա կան նորութիւններոլ համ ար հաս­

Ընկեր Ազգին կարգ մը բացատրութիւներէ ակ ամ այ իւ՝ե՝գո լք պատճառէ լու Հ ամ ար : Աակայն տատուած՜ մասնաւոր ա շիւ ա ա ան ո ցներո ւ մ է^ :
այնքան
յետոյ, մանր ամասնռ չ էն բացատրեց , Դաշնակցա­ ինականօրէն ստեղծուած՜ վիճակձ-երբ Պոլիս վերադարձին 1902^ հիմնած֊ էր իր
կուռ իսըն–
կանի մըչ պարտականութիւները ել կուռ ճառէ մբ զուարթ էին , որ ժողուէոլրգը կուշտ ու Աերունգէն Հղթե\կօկրաֆ»ի տունը, ուրկէ անցած՝ են գրեթէ

վեբՀԷ Հրաւիրեց րնտր ե ա լներ բ ոբ մօտենան՛ սեղա­ գաց ւ թերակատար նեըը Հ . 8 * Նոր բոլոր Հայ հրատարակիչներ ըիր՚ենց գիբքերոււն

՛ն իՆ , որուն վրայ զետեղուած էր Հ. 3 • Գ • զինա­ լաւագոյնս պատրաստած էին իրենց Գ^1՚ռՀ՚լՀ՛ եւ թերթեբուն նկարազարդման համար , մասնա­
նշանը X
Օրիորդներ Ա՝ . Պետրոսեան, Հ, Փափազեան , Ա* ւոր ա՛ռա ր ո զբաց եալ Թէ ոգիկ որո ւն տ աբե ցոյց~

Լուռ էին բոլորը եւ մեր այգ աւանդական ու Ուստս ււ ի կետն , Պ+ Ա> ՚Բիւփէլեան , Ա. Անդ. ներն ու ճՏիպու Տա՛ռը» մասնաւոր խնամքով գե-լ.,

նուիրական սովորութեան .անտեղեակ Հրաւիբ - բ կա սեան , Ց՛ Ո*֊րըաթեան այնքան բնական, այն­ դա դա բ դ ած էր :

.եալէւեբը ե բկխլզածութեամբ ո՛ւ զարմանքով կը քան յա^ող էէն իրենց գե րե,ր ո ւն մ է^ , ոբ մէկը իր արհեստին եւ աշխատանոցին բացառիկ ան -
:
Հետեւէին արարողութեան միւսը կը լրացնէր • ԱՀա օժտուած նոր ոյժեր , որ Հրտժեշտու թեան< կը պաբտփ դարձեալ 915/՛ աքսո­

•Ապա ներկածն՛երը ձեռքերը տար՛ածած , էթԲ եթէ յարատեւեն , կբձան իբրեւ սիրոդԳւեր , լաւ րէն եւ կո տ ո ըած՜էն աղատած՛ ըլլալու բախտը Հ

վկաներ, իսկ բնտրեաչնեբբ աշՀ ձեռքե բնին գինա– ոյժեր դառնալ հայ բեմի Համար : Զինադադարէն վեր^ աւելէ բուռն թափով

նչան ին՞ դրած արտասուեցին Ուխտի , երգումի Գեղաըուե ս տա կան բաժինը Գ . Ամ իրաեան֊ի ն ո ւիվհո ւե ց ա Լ ազգային կեանքի եւ էր այնքան սէ–

յատուկ բանաձեւը : զեկ էսւէաբ ո ւթ ե ամ բ շատ ճոխ եղւ եԲԴեՑէն բա ծ՜ ժողովուրդ էն օդա ակ ար դառնալս լ նա խ ան*

Ապա տեղի ունեցաւ ող2ագոկրումր : Անգրէասեան , ՝Բէւբէլեան, Տէկէն Լ* Գոբգէկեան , ձախ^ւդբութեամ բ աշխատեցաւ բոլո ր բարենպա­

Ա յ " յ ո լ ~ զ է Լ աեսա բանը ոմ ան՛ց ա չքեր էն ար - ԱմէբաեաՏն, Օը՛ Ուստուլիկեան , որ նուադեց էէբ տակ Ա՝էութէւձններոլ մէ^ յօգուտ Հայ եկեղե»

ցունքնեբ խլեց , որմէ ետք , շարունակուեցաւ ու- երգած՜ ե րգե բ ը ֆո ւ թ ա կ ո ւԼ : Արտասս/ե եցէն ՀյաՎփ– ցէէն , հայ դպրոցէն ու որբանոցէն։

ըա իւ ո Լ թ ի ւն ը նոր եւ աւելի զռա ր թ մթնոլո բտ ի մը լէն Օր– •Բնարիկ, Ալֆոբվիլէն Օր– ՏԼարուՀի, ե– Ի ր ողբացեալ կթեն ալ որ կյո՝ պատ կան էր Պո լ֊

մէչ մթ >Լ ո լո բտ մը , ո ւը կը տի րէ անկեղծ՛ութ՛իւն ք ղան Հայկական պարեր Եավիլի օրիոբղներոլ կող­ ս ո լ հ ին լձն տանիքեե բէն մէկուն՝, անգամ էր *)*պ~
մէֆէն երգողներ
յ արգ անք ու սրա ակ ցու թ ի ւն , Հ ար ա ղա տ ո ւթե ամբ մ՛անէ : Եղան Հասարակութեան եղծ ո ւ ե ց ւս լ րոցասէր Տիկնանց Ա*\էութեան :
: ուրախ
մը Հ ամ եմ ուած՜, էն չ որ մէա յն ՛դաշնակ ցական՝ եւ արտասանողներ , որ ուի սա Տ ար գանք է մ կոդմէս երկու բաբե յէ շատ ակ

Հաւաքո յթնեըու յատուկ է։ մթն՝ո լո բտ մ ը բոլորին Համար անձերու յէշատակէն : Ա* Տ * Ա*

քա՚րչ տալով բերում գցում է թոնրի կողքին ՛եւ
վեր բննկն՚ում լիրան) •
ՈՒՍՏԻԱՆ՛ Բոյը.Գ թաղեմ, անասուն, գոլ
Գնամ ասում եմ, էն ինքը, գեղամէչ՝ X
ո՞վ ես , որ վրադ չխօսեմ : Մ ի թալան ես բեր ում

ԱՐԵՒԵԼԵԱՆ ԱԶԱՏ ՀԷ՚ԲԵԱԹ ՀԻՆԳ ՊԱՏԿԵՐՈՎ ՈՒՍՏԻԱՆ Բը է՜–– է լ ո՞ւր վեր ընկար : տոքլն, թէ մի Հունար ունիս։ կգ է լ լաւ է ։ Աչ–
ՆԱԶԱՐ
(Մեծ.փււքր1քր)ի, փոքբ»մհծհրի ՈՒՍՏԻԱՆ Հա՜ , էգ եմ ասում ես էլ... խատանք անելու, ինձ պաՀելոլ տեղը վեր է կա–
լան բերես ;
եւ. ժոզովրդի հաոքա,ր) Բա գնում էիր գեղամէչ թա– Է1^Լ ՂԼՐ՚Է" էչխան է ղառել :

ՆԱԶԱՐ էգ Ի՞Կ ՝և" գ ո ս ք տալիս , ե՞ս լի–

Գրեց՝ ԳԵՐԵՆԻԿ ԳԵՄԻՐՃԵԱՆ ՆԱԶԱՐ Ե– է լ էգ եմ ասում։ Տեսնեմ տղեր– տի պահ եմ քեզ, թէ ղու ինձ :
ՆԱԽԱԲԱՆ
քր գեղամիշո"ւմն են : Ս՛ի զարկեմ սարը, քարու­ ՈՒՍՏԻԱՆ Ո՞կ թէ։ Ե՞ս պիտի պաՀեմ
ասում։
տ՛ն՛ բան՝ ան ց կենալիս կը լիսի • • • քեզ^, ինչո՞ւ, չես աշխատում յ
էիր
ՆԱԶԱՐ • - ԼԾոյլ չարխումներով, գզգզւած ՈՒՍՏԻԱՆ Ջեմ իմանում ի՞նչ ես ՆԱԶԱՐ • (Փքուած, սպառնանքով) է, քեզ

•մազերով, բաւական, խոչոր Հասակաւոր մարգ , Ոա ասում է իը թալան ր եկել է Հ Հազար անդամ ա՛սել եմ, որ վրաս չխօսես : էդ

երկար բեիյե ր ուն՛ի , կզակը խուզուած է X Աո բթին ՆԱԶԱՐ– Ի ՞ " չ թալան : ի՞նչ իմացայ , էդ է՞՚նչ Համարձակութիւն էր.*––

գցել է գբանը եւ վրա՛ն թէք ընկած՝ կիսաքողն ե– ՈՒՍՏԻԱՆ Կրեմ գլուխդ, բա ո՛ւր (2)
աս՛ում :
րաղոլմ էx Աթափոլելով եւ առանց ներս նայե­

լու).. . ՆԱԶԱՐ էգ չէ, ասում են •Բէօրօղլուի ի–
մի տեսնեմ էգ ո՞նց
Ուստիա՚ն Հ գիթնեբ են եկել գե ղը X Գնամ ԿԻՐԱԿԻԻ ՀԱՐՑՈՒՄՆԵՐՈՒՆ ՊԱՏԱՍԽԱՆՆԵՐԸ

ՈՒՍՏԻԱՆ ՚ (Ջաբադէմ, կոպէտ եւ Հաստը. են սի բտ արել :

ԼՒ՜ւ հ.է՝" * կերակուր է խառնում թոնրի մէ^) * ՈՒՍՏԻԱՆ Ի՛՛նչ ••• էլի զէնում ես գեղամի– 1 . Ոչ մէկ X 2.– Այո , պէտք է ըսել ծաղկե­

Հրամայէ՛ , աղա Հ շում շնթռե՞ս : Ի՞՛ն՛չ գործ ունիս գեղամիջում : պսակի։ 3. \828ին։ 4.—Ա՛ ձեռքը կտրած ,Բ ՛ոտ­

ՆԱԶԱՐ Ուսսէիա՚ն, թնչ ես ասում, օրը ՆԱԶԱՐ Իգի՛թ եմ պիտի ղեղամիլում ե. քը կտրած, Գ՛ ակռաները թափած, Գ– տարղ–
րեւամ :
թե քո ւեց , Հը տ ն՚ուած, Ե՛ լալ մտիկ ընող :

ՈՒԱՏԻԱՆ ՛Բո՞ռ ես , մաի՚կ արա X ՈՒՍՏԻԱՆ Գու մկան ծակը Հազար թումա­ 5. Եթովպիա, Եգիպտոս , Լիպերիա եւ Հար.

ՆԱԶԱՐ— ծ » է լ էգ եմ ասում •. նի ես առ՛նում, ասում ես՝ իզթթ Խ » Ափրիկէ : 6,— 7 կարմիր, 6 ճերմակ; Հանրապե­

ՈՒՍՏԻԱՆ Թէ որ էգ ես ս/սսւմ՛՝ է լ ի՞նչ ես ՆԱԶԱՐ Կարգին խօսի X տութեան աոաջին 13 նաՀանգն՚երը :

խօսում ։ ՈՒՍՏԻԱՆ «Մեծաբերան եւ սպառնտգթ) 7. Լուսաւոր առաւօտ , արդար ա՛րեգակ X

ՆԱԶԱՐ Ասում եմ գնամ գեղամէչ, թալա– Բո՜ , "՞՚նց չէ՛ «կարգին խօսի» Գեղի իչխս/ն ես; 8.– Միսաք Մեծարենց ; «Լուս եղէն ճամբէն

%ը բերեմ : Գլուխդ թաղեմ : ո՞նց է, որ կար զին չեմ խօ– ես էլասցնիմ գինով, դէչեբն անոյշ է, դիչերէն
ՈՒՍՏԻԱՆ
(Հետաքրքիր) թալա՛՛նը, Հա՛, ս ո ւմ : Հեչտաղի՜ն... 9. 2 Օգոստոս 1944^։

ՆԱԶԱՐ– Ջեմ Հ աս կ ան ո ւ֊մ * գ ո Լ ինձ ինչի՞ 10.— 15 Մարտ \939թ, 7 Ապրիլ 1939/-5-։

ՆԱԶԱՐ (ծոծրակը քորելով) Ասում եմ տեղ ՛ես գրել, որ ասում ես «իչխան ես՛» : Ապա 11.— Այո՛, 1648/ւՏ* եւ 1688^ :

վեր կենամ մի գնամ X (Վեր է կենում ել մորթին ի՞նչ եմ. կգպէս մի խօսիդ թէ չէ՝ վեր կացայ , 12.— Դ՚աշնակցո ւթիւն :

Fonds A.R.A.M