Page 188 - ARM_19-1948_01

8Ա1.ԱՋ

ե. ՎԱՐԸ Ե Ր ՍեՐՐ Ին»՝Ի, Ի Ն ծ Ի ԸՍԻՆ՝ Ու 1հոլան այն ^ կք գիաէք > Մ –ձ«.

գրութիւն գրաւեց ։«Սա մարգր մեր կողմը շաա կր

ո ր ԵԱ ա ^այի/անպաաճաո– Հայ է ու մեզ կբ Հասկնայի

Խ*7ք Հ՛ր դա ծ ո ւթի ձեներ՝ Հա՛ն գիսութեան մը կա սին իրարու։ Ո^ մէկ. ելլելով, մօաեցաւ անոր.
(Վեբժիե.
ա*.թքէւ ոբ կը կոչոՎ, Ա այբանոցի Օբ • - Ներողութիւն, դուք Հա՛՛յ էք, պարոն։
բաւ֊ա–
Կիւլպէնկեաե Հասաաւո՚ո ւթ իւն) : ալւմէքը Զեմ Հասկնար այգ լեզուն :
մէչ տ
*վաաաՀական այցելութիւն 4բ անգամ գ. - Ուրեմն ներողամիտ եղէք ։

կահ է ֊ սգացնելու Համար ձեռնարկի ն Ամ՛էնէն՛ աւելի կ\րնգգիմանար Իլղէն ;. Հալ չէ եղեր , ը–*ին անոնք իրարու եւ շարոլ.
նակեցթ զուարճա\ ալ։ քիոլան ՝նտրէն փողոց նեա.
այս Հայաշաա եւ բաղմապա Հ ա I շ քաղաքին Ա ա կա յն \ռ՚ ՝*ւը ե՚ուղես երթալ , Հարցուց

Ա՝ն Հուշտ ան ց ո\լ– գ է մոլ չէք ս ա ա ս ե բ մա՚-ր՚ա– աղ2իկը մտաՀոգ ֊ երբ , յաՀոԲԳ ի\Րէ՚կռ՚ւնը Համա­ աւեցաւ, ա ՛ճաթ, յուսաՀատ ։ Ովկէանին մէչ որո,
կարգու­
մասնոլթիլննեը , Ա՚այբա-եոցի ներքին գոր՛ծերու. լսարանի դէպքին, .Լստած՜ էին քովէ Քով) իբենց ոստրէ մբ փառելու ելեր է– եղա՞ւ ասիկա։ Հար­

սարքին ֊ մաաակարարութեաԼ Լ Լ. Հոլբիշ վիչլա յ ի ե պարտէղյչ ; Լո\ւսնկան . Հետաք^֊քլ-ր պա­ ցուց պանգոկի դռնապանին, ու գլխու շաբմոլմ

մասին ւ ռաւ , ճիլղերը մէկ կողմ ըրած, իրեց կը նայէր– մր առաւ իբրեւ պատասխան։ Վիէննա յի մէչ այէ–

Ինչ թեբուիժիլնԱ եր ալ ունեցած Այյայ֊ այս երբ աղջկաս գեղի՛ն ՛ու աղր> ւն՝ սեւ գլուխ սերը , ի– քան օտարականներ կան, դան ա պան բ ինչ գիտնա;

Հ ա ս ա ա ա ււ լ էյ է լ ս բ ճշմարիտ օբՀն ութիւն մըն՛ է բար՚ու կպելով) մէկ գլուխ ձեւացուցած էիս ՚ ւ>սչ~ թէ անոնցմէ ո՞ըը Հայ է կամ ոչւՈւոաի գիմեցոս–

մայրերուն ի-նչպէս երախաներուն Համար։ /Տե­ քան քնքոյշ է բ ԻըԼէձ՝ մ ան ա ւա\Լ գ ա յգ իրի կ" -&Ը 1 տիկանաաուհ , խո/Հելով ՛որ մթակ Հո՛ն կր՛նար

րեւս պակասներն ալ Հետեւանք են նիւթական մի– 11՝ւ (հոլանի ձեռքերը պա ո յ՛ո ի ելած է ին աԱ-՚ո բ ծա– աբոշ բան իմանալ։ Ա՚կէ զի"քբ գրկեցթ՛ գլխաւոր

ցներՀո լ ան բա ւա կան ո ւթե ան ; մեբուՀ–՝) այտերուն Հ վիգԻ1՛^ " * ֊ կուրծքին վյւայ ւ ոստիկանատուն , օտսՀրակա-ններտւ բամինբ։ Այն–

Ան ո՚նք ո ր այս օ ր պիա ի լս են Հաստ ատ՛ոլ թեան Ու իրենց ս բտե րը կը պոռթ կա յին % երբ բերաե քան խոշոր արդարեւ, եւ ճի ւղաւոս ո ւած :

տար ե կան ղե կո ւց.ո ւմը , առիթ սլիաի ո՛ւնենան ֊ո՛ք բեբէնի գեէ ին Հ

միայն իրենց տպաւորութիւններք յայտնելու֊ այլ Հա$ջոլցհ(՛ թէ " ՞ ՚ ֊ Ր , ՚ՂԳԷ ՝՝ Ե" 1 ՚ ՚ 1 դիա­ Հա՞մ . Հ ա Բ յ • Հ ա * յ » Ք^Ր^Ց պաշտօնեա\Ն

եւ յիշելու կամ յիշեցնեչու ղան աղան պաըտակա– նամ իմէ էուբՀ Կ՛ուզեմ երթալ գտնել– տեսնել յ գլուխ բ ։ Սպասէ Հաս պաՀ մը։ Ո՛– մտաւ ուրիշ ղ է–

եութ ի֊ւ.ննեբ : մարգեր իմ ազգէս . Հայեր : թերեւս եաեւ մէ՚Լտեղ բասենեակ ։ Բաւական ժամանակ յԼւո՚ոյ վերադառ­

Օրինակ , աղբիւրն ե ր ճարել, որպէսղի ամէ՛ն՝ ելլեն ծնողքս ու ազգականներ ; նալով, թուղթ մր յա>՝ձնեց (հոլանի։ Ու ազնուօ­

տաբի փոխանակ ծՕԱ 650/՛ , անոր կրկնապատիկը Ե՛– զիս կյուղես չքել֊ ես– քու Իլգէգ, գոլ֊ ք՛ էն ալ բացատրեց տեղը։ Հայ եկեղեցիի Հասցէն

երախան ե բ կարենա՛֊ օգաուիլԱ այբա՚֊՚ո ցէն– վա յե– իմ Ո–՝ոլա՝Լ՝ս ; Վէիէ՝՚\եալի Հայ եկեղեցին րսես, արագիլի

էել՚՚վ ա ռա ւե լա գո յն խնամքը : ՚ ~^՝յ՚է ՝"Հ– ք*1Ղ–*; Սակայն ծնողքս ֊ ծազձումս - բ ո յ ն է , աւոււնի մր եօթեեր\որգ յարկբ թառած : Հոն

Այս առթէ– ւ– կարելի է ս ը ա ա բա ց յա յան ել ՚ն֊աեւ երկիրս Հ *,• Տ ինչքան ատեն՛ որ ինքզի՛ն՛քս գերմանա– բարձրանալով, դրան ՛էրա ք կար դաց գերմաներէն֊

փա ստա ց ի գիտողութիւնքն եր ; Յէ ևէ Կ.աՐ<*Էի– ունէի այգ բ՚՚լոլըւ Իսկ Հիմա։ « Հա ք ա ռա քե լա կան ե կ ե ղե ցի^> ֊ Ու֊ ա՝՝՚մ ի չա պ է ս

Հ այ կա կ ան ա ւ֊ելի մեծ եւ շէն՛ շրջանն ելէ ու Հա­ Ախ - չես գիտեր որքան թշուաււ եմ՝ ; Կը մտածեմ յ տակն ալ տարբեր զիրե բ , անշուշտ Հա յերէն , մբ..
մար երազ մր պիաի մնայ այսպիսի Հաստատ՚ոլ֊
թիւն մբ է աբգեսք \ո՝սլբ մնացին մայրս եւ եղբայր՛ներս - ի ն ձ ֊ տածեց (հոլան : ՝Բովբ զանզի կոճակբ : //հ, աՀա

մ՚է բամնուելէ յետնո՛յ։ իսկ Հառ յրս % ԱՀա տես ֊ ա. կարծես չիդե ր ր քա շո ւ ե ց ան ու չկրցաւ թեւը ա...

•Հ Ա՚այրանոցի 0բը2> մեղի առիթ կ՚ընծայէ ՝հոը իսգսքը բնաւ չկայ։ Այլեւս շուն իմ խաղաղ ն՛.՛. ել կաբել; Մինակ կրկին՝ ու կրկին կր կարդա,ր
յանձ՚եելու
անգամ՛ մր եւս բո լոբին՝ ուշագր\ո ւթ ե ան պաՀ եւ Հանգիստ , մինչեւ չգաէնեմ զա\Լոնք^ կամ այգ երեք բառերը գ <Հ,Հտ յ առաքելական եկեղեցիդ %

մեր վայելած թան կագի ւ պա տ՚եՀ ո ւթի ւնն երբ իրենց Հեաքեքը։ //ւ. թերեւս մէկն ու միւսը աէԼ– ֊&անկա.ր\ծ ՛ոտնաձայներ առաւ։ Ո*– մօտէ)՝ մէ

Աուրիա Լիբանանի . եւ առ Հասարակ Մի^ին Աբե– գա կա եհ եր էս ; Ախ . եթէ գոհ՛է գի՛տնայի անունս կ ր Հազաց ։ (հոլան վախ մ ր զղաց , բայց փախ

.ելքի մէչ : եւ մականունս •• •: շելու տեղ չկար : /// անծանօթը իր ք ո վ է բ աՐգէԼ ՛՛­

*կատեՀ՝ութի ւնն եր եւ \*առաւե լո ւթիւններ ֊ ս ֊ Ու Իլզէ *, զգաց որ աղուն արց-ոմնքեեըը իր Ան չոր մ՛արգ մբն էր՝, ալեխառն , փարթամ յ/օ–

•րտնց կարօտովբ կբ տ՛ո՛չորին ուրիշ բաղմաՀա ւ ձեռքերը կ՚ողողեն ք եւ ան խոր՛ունկէն կը Հառաչէ յ րուքով^ արծ՚՚ո՚ւեռունզն , վիզէն ոսկի խաչ մ՛ր,

գաղո ւթնեբ : ՀՀգաց որ կարելի չէ կեցնել քիոլանը։ իսկ եթէ սգաւորի պէս սել Հագած :

Այլուր, միչավայըը , Հիւրընկալ երկիրը կը այո • այն ատեն զինքր աւելի դժբախտ ընելու Հա­ ք*ոչոյս քեզ , օբՀնած , ինծի՛* կուգայիր ,
քաղցրօրէն , բանալին
քամէ մեր նոր սերունդին սերը, մեղի ձգելով մ ը֊. մար– ինչ ՛որ Իլզէ չէր փափաքէ ր ։ Աւստի ՚ /իոլանի Հրամմէ ներս, րսաւ եկոզր ։

նւսցորգը Հ մեկնաւմը աչք առաւ ։ Համողոյ ե ցաւ ար , ՚եմաետ զ բան ծակին մէչ դարձնելով

Այստեղ մեր ձեռքն՛ է ՝»աբաղատօբէն պաՀել թռչուձէ֊ներու - որոնք կարելի չէ *Լսսվել երբ գաղ­ Խ*– զ րե մ , մ տէք , կ բկնեց , գոլ ո • բան ո։ լո վ ^
մեր քսւնի ււ բ աղան շուա րած էր :
եւ կաթը եւ սերը– Կը բաւէ տբ ըմբռնեն՛ք թը մօտե՛ն՛ա յ աշնան - այգպէս ալ քի՛ոլա՛նը ֊ իր քիո–

պարտ ա կան ո ւթեան ծանրութիւնը : լանը ( անգամ մբ թեւերուն ոյմը պիաի փորձէ - Ա յ դ պաՀ ոլ–՛.– պոռթկացին (հո լան ի արցունքն ե ֊

Անոնք որ ողբեր կ՝ արձակեն աեղի ւս֊էաե ղի , թո֊չվւ ու Հեռանայ իրմէ ։ Ու֊ կը տենչար դո՚նէ որ րը ել ա\<՛.– մաղ,եցաւ ինկաւ ժամուն գբան մէչ :

նոը սեր ուն քլի օտար՛ացման մ ասին , պէաք էս որ վին մէկ *աամլծոյ\րը դառնայ Հազար Համբույր . ա ւ1 է կ Տ էր՛" է րին –~*մ\ո ւ ա ֊֊ ո վո ւա կան՛ ւս չքեր ը բւնա կսւն ա -

ղանազանե լ ծ^ո՚ւռն ա՝ւ շիա՛ս կը I պաՀբ քիոըաեի Հետ. Հոս– պարտէզին մէչ. յաւի­ լ ՚ ուր ճա1Լ ՚չց՚ան աղուն քով մէկը իբ Հօտ էն՝, քա Ն ի

տենականութեան ։ որ այնքան ուրիշներու նման էր՛ Ու երբ ոբ ՚՚ւշքի

ք՚մաստութիւն չէ ընգՀանրացԳ ել չաք/՚ՔԼՀ –՝*~ .-• Բարեկամ մը անձնական կառքով ,// իւ– եկաւ քաՀանայիւ՛ ւոտնք մէչ, բազմոցին վր՛ա յ ,

ամէն բան սել տեսնել : –*փ* շ< ո լ լ՚չր Հաւաքո ւած Հ՝ ին եր իցո ւ Հ ի (ե , աէ բա էլնէ– ն

Հա յրենա սիր ութիւն չէ ա՛նտեսել կազդուրի * ֊նիխ կը մեկնէր - եւ ո րոշուեցաւ \ո\ր քիոլանը մրա– աղան ու աոչիկր ե ւ ո լրի շ երկու ա յ ցելու Հայբե -

ի բա կան ութ իւղերն ալ , գո ւնաւոր կամ էուսարգե յ ս ին ա ռն է ; /« աման ո ւմ ի պաՀ ո ւն մ) ուից Թ՛՛։ լա պ է ռ նա կիցն հր : Ներ կան երո ւ Հա ր ց\ոլմն ե բ ո ւձհ , ան կր­

ակն ո ց\ն ե բ գո բ ծ ահ եչո վ ; սրա ի մորմոք մը զգաց 1 Հ ամ բուրեց ազուն ճա­ ցաւ միւս յն կակա՛զել գերմ ան երէն– .

Նայեցէք սա Հաղարաւոբ մանուկներուն որ կատը - ու բարի ճամ բա յ մաղթելով աւե լց՚ուց •

Կը թրվռան ձեր չոլր՝2յւ՚՛ Առտուն՛ կանո՛ւխ դպրոց Շ ուտ վեր ա դար՛ձի ր ո րպէ սղի ուսումդ շա– Ինծի, ինծ՛ի, ըսին–ճ որ ես Հայ եմ :

գա ցած ատեն; Գպբ-ոցին մէչ՛. Գպբոցէն֊ գոլրս ե– բո ւ նա կե ս Հ Ու քաՀանան Հիւբասիբեց զա յն Հազար բա­

լած ատեն ; Մայր՛ը. Ա աո իա Թաուպէռ– եւ Ի լզէ ն - չկը֊ րիքներով , Հազար խան գա ղա տա՛– ՛քով , Հազար զ՛՛–֊

Լու սապայծ առ ապագա յի մ բ շողերն եւ– ո բ կր ցաՏն , խոս իլ : //ձ֊ երբ կառքըփողացն ի վեր անՀե– րովոփ , եբբ լսեց անոր ՀՈԼ–ռիչ ՝"լ տարօրինակ

կա յծ՜կլտ ա\ն անոն ց անուշիկ . Համարձակ աշքե֊. ա ա ցաւ եւ ե բ կո ւ կիները ս են ե ակին մ է^ւ ս ա անի ր ա– պա տ մ ո ւթ իւնը : Անմ իչապէս ղա յն պա\Լ՝դո կէն ի՛ր

րուն մէչ : Ուշիմութեան կայծեր՝ իրենց մա), կա­ բու զիմաց, զգացին որ իրենց Լուր^կէ դատարկ է տուն ր փո խագրեց ֊ որ\ուն մ ուտքը եկեղեցիէն էր :

կան խօսքեր՚Լ՛ անգամ : այլեւս : Լււձո ւիժ իւնը կը սեղմէր՛ մէկուն ու միւսին Ամբողչ գաղութ բ իմացաւ գէաքըւ Ու յաչորգ

կււ կոր գէն ֊ ՛ու Հաղրւ կրնա յին ցածէն Հաււաշել - կիրակին , (հո լա^ն՛ թաուպէռ ֊ նստած Հա յ եկեղե–

Ու նայեցէք սա Համ ե սա ա շիլ ա ւո ա լ ո րնե րո ւն , 91" 1 իրեններէոլն Հետ եւ. իր եններռմւ՝ բ ո է Է ֊ որ՝ոնց–
ուսոլցիշ • որ օր՛ն ի բուն կր տքնին
աժ գո յն կամ վաբմուՀի մ է 9 , բան մբ աւելի սոր­ երբ իրարու երես ն՛այէին։ Ու֊ կը մտածէթն– շու­ մէ էիիղիքտպէո մէկ մաղ չէր՝ ղան աղան ո լէ ր , Հե­
վեցնելու ;
գա ս արս/Անեբա լ ՛՛՛ով նամակ կուդայ : ռու,, Հեռու սաւառնելովդ միտքը, մէկ կողմէ Փ ո ֊

Համար անո՛ն՛ց * * • երկար ւինառտոլքնեվէէ յոգնած "՚– անօթի քըր Ասիա, միւս կողմ Հայտլպէռկ , խոր՛ունկ մը–

Ամ էն տեղ ալ , մտաւս ր ո՚ւմեբու ս՛ովէն կը ծարաւ , ներս մտաւ սրճարանէ մը– փոքր ՛հանու֊– տաձումներու ել եր առներ ո լ մէԼ, առաջիէ անգամ

տառապին ժՀողովւաւրգներբ ։ Կը պար պո լին դասա­ բի վրայ։ Վիէննա : Այլեւս ինք չէր– շաբաթ մբ ՂԼՀ Լ" –Ր Հ՛" յ եկեղեցական մելամաղձոտ երգերը։
ա ո աչո լան Ո՝ ո լան ը , Հայալէպերկիիբենցաա՚ն մէչ֊
խոսական, ամ պիոնները : Պատարագի ը\լթացքին քաՀանան խօսեցաւ իր

Փաբիղի թերթերը պարբերաբար կը տրտնգան ծնողքին քով, Հիմակ փոսեր կային գէմքին ՚իը– աւաՏգական քարողը։ Ալ՝ այս ա՛նգամ թնղեց ,

թէ տարուէ տարի կը նօսրասայ ո՛ւսուցիչ՝ եբու րայ - լիս սեր– ո լ աչքե՚րուն մէչ խռո ւէալի անստու­ տրորեց ՚ոտքերուն տակ կրօնական փտած֊ բ՛։ արա­
գութիւն ։
է^է՚^ԼՀ՛՝ ՝1*ոԲռբ չեն Հասնիր , զանազան պատրուակ­ նը եւ սաւառնելով շեչտակի ի ի յ լ քհոլանի գլխոէՖ

ներով ; Հետեւաբար , նոր սերունդն Է որ պիաի Հայելիին աո.չեւ երկար քննած էր է՚եքգինքԸ ՝• Վրայ : Նկարագրեց աքսոր չարաչուք բառին տակ

տումէ , եթէ վճռական միչոցնե\ր ձեռք չաոձ– ՛ուին : ինքն էը ան, իսքը գեռ։ $այց այո՛ իսկապէս , ի– քօղարկուաձ– նենգաւոր՝ անճիտ՛ումը ցեղին : Աղգթ–՝

Այլեւս ձեզի կը մնայ բանաձեւել Հարցում ր * (՚են կը յարմարէ ին ըուքոբ նշանները որ Համայնա­ ճակատագիրը։ Աա խեղճ աղուն վիճակը Հոս, որ

- Իսկ մե՛՛ր մէչւ գիտարանը կբ վերադրէր Հայերուն։ Գլուխէն ՛՛չ իը լեղուն ու ա՚Նո֊ւնը գիտէ, ոչ ալ իրեններէն

Եւ ձեզի կ^իրե՚այ Հարցումին ալ պատասխանը. ոտքերը; ինք Հայ էր֊ անկասկած այլեւս։ կը մը֊, մէկը ունի։ Եւ որ՝ գիպ ո ւ ա \ մը միայն՝, չաբաթ

Իթնչ բնենք 1 որսլէսզի անապատի կամ անկելա­ նար տեսնել ուրիշ Հա յեր : մըն է աՀա, գտրձոլցած է Հոն, ՛ուրկէ իր՝ արիւ1֊\ը

նոցի շվե՚ւած^ոլի ուս՛ուցչական ասպարէզը : $ է՛– չէ^. աիլ պէչ– նււսրտ կբ խաղային՛ ճամբայ ելաձ֊ էր քսա՛ներեք տարիներ ա ռ ա ք իբ

ի^նչպէս շաբմիԼք որ եղած ումերը կարեհսւհ հԱ1111 Ա """՚՚Բգ/՚էլ * /՛ւ/" մօտիկր : Ահոնք զերմանա– ազգին գիրկը։ Ան

տաք սրտով աշխատիլ , զարգանալ եւ ուսուցանել– կան տ ի պար չունէին եւ իրենց լեզուն օտար էր՛ : այսօր սովորական Տէր Բղնու–

իՌնչ միջոցներ ձեոք առնենք գ որպէսզի ն)որեր ՝"1՚ն չէՐ՝ այլ Հայուն վիչտը, խղճմտանքը եւ վրէ­

Հա սն՛ին, բնգունակ ե ւ խանդավառ : Գիտա կի ց ժի ղղացումը մարմնացուցած֊ էր։ Ե֊ իր՛ ձայնը,

նուիր եալնեբ , եւ ոչ թէ պատաՀ արաբ գպրոց մբ չեւ ճեմարան կամ վարմապետանոց ; Աանաւանգ • ՚ ւ ը ի չ ատեմւերոլ Հակառակ , կը գոռար՝ ցասու­

ինկած •ՀէմէքաարՀներ ւ որ , մ է կբ աիտի կազմէ մ՛իւսթն էէ՝ա չԼՀ ։ մով, երբ ան, տարրօինակ բան, խաչի փոխարկ֊՛

Ի ն չ օգուտ ամէն տար՛ի 6 – — 8 0 0 երախաներ , բռունցք կլ, չարմէր մ ատ ո լռի կիսամ՛ութին մէ^ ՚

է լ այս ամէնը մէկ մ՚աաՀոգէութեամ*բ՜.– Մեր լոյս աշխարՀ բերել մայըանոցի մը մէչ եւ Հազա­ •Բս-րողի սլաՀունՀայոլՀթերը կչ Հե֊֊կչաայթ՝ նա­
ձեռքբ պաՀ ելու Համար
տարագիր բազմութեանց եւ կաթ լ– եւ սերը 1 ի շ-՚՚՚Հ րաւորներ՝ ընտանեկան յար՛կի մբ տակ , երբ \ոլ– յերով անուշիկ եւ որբ (իոլանի։ Նոյնիսկ այրերոմս

ել վաղոլան Հայրենի– ՚րիչ՛ ե ր պիտի վայելեն կաթն ալ սերը ։ կամ երբ այտերը կր թլվէթ՝։ Անշոլ.ա, թէ տ ֊ քաՀանան

ուրիշը պիաի ապաՀ ովէ անոնց կաթն ու. Աերը - անկեղի ր,,ար , պիաի բսէգ> աՀ աւասիկ մեր քրի––

Բ՛ող չառարկեն է–՝է աեաական միֆոց-ներ կուլ տալով իր անյատակ ծ.ոցիլ< մէչ* • • տոնէակաՈ բարեպա չտ ութ ե ան արդիւնքը, սիրելի

պէտք են՝, կրթական Հաստատութեանց չէ՚Լ՚Ք^ՐՐ Երբեք ալ մեբ ոլմեբէն վեր չէ տիր ա բա ր վա֊ ելի ա–

բարեկարգելու, լրացուցիչ գասարաններ Հաս՛տա­ վ՛ ե լ ն՛որ սերունդի փրկութեան գործը։ Ոչ բարո– ա բները–

տելու , ճեմարան կամ վարմապետա՚՚՚ոց բանալու. յապէս - աշ ալ նիւթապէս : գան վրա /

Համար , Հալէպի մէ^ եւ այլուր; Երբ կբցանք այնքան արդիւնաւոր եւ Հաստա­ • ^ յ ց Մկբաի*

Բոլոր գաղութնեբուն մէ9 ալ ոււնթք չարմոլն տուն Հետքեր ձգել թ՝ուրքիոյ մէչ. Հակառակ ան– իլ յաշՈրգր չոճւեցալ տակաւին։ Ույէ–

եւ անչարմ Հար ստոլթիլն-֊եբ , որոնք ղատապար– էու֊-բ բարբարոսութեանց , ա յս ազատ երկնքին տի, պէտք է սպասել ,,ը Հայ կղերը ղոՀԷ վեբչին

տուահ– են փոչիանալու , մէկ օրՀն միւսը։ տա՞կ է որ պիաի ւմն-ճրկթԱք : Հայը Յիսուսի վ,առքին , զայն պարզապէս սնուցա­
«Արեւելք»
Բեռը այնքան ալ ձ-ահր չէ, մայրանո՚ցէն մին. Ծ * նելով տխմար սուտի խառնոլրգէն։

Ե– ՝Բ/1ՁԵԱՆ

Fonds A.R.A.M