Page 182 - \ARM_19-1946_03

*8 1 1 I §

չալեին գիսակն ; խ. թզենիի թՓբխ&իբէ իբՀնց ԳԼՈՒԻ ՍԻԱԼԱ8

ԵՀՈՎԱ8Ի ՆԱԽԱՆՁԸ ծածկոցներ շինեցին , քան ղի Ադամ չէբ ուղիբ ոբ

(ՔՄԱԾԻ՛Ն ՀԷՔԵԱԹ) կնո2յշ՝ Ե՚֊այի Հրապոյբ՚նեբբ ամէն՛ուն աչքին պար­
զուկին ինչպէս ապառաժի
վախնար կտոր մբ X Ւսկ Եք֊ա կբ
որ Հբիշաաքչֆեբբ
յափշտակէին իբ Ագա­ ի — ՀՈԳԵԲԱՆԱԿԱՆ

Ե*– Տ.էբ Աստուած երկինքն ու եբ^լիբբ եւ ա– մբ անոր առնականսւթենէն ղգլխուն X Զ ո ւ ա ր թ Ց ո ց ^ մէք (Բ– Հատորդ էք 103—120),

նոնց ԲոԼ"Ր ԳաՐգեբԱ սա եղծելէն դ ծովի ձուկերուն, Տ * Օշական ունի կիսատ փորձ մբ Չ.տպէլ Ե "՛ս յեա–

երկինքի թռչուններուն 1 եբկրի բոլոր կենդանինե­ ծ ւ օրուան ղով ատենբդ Տէբ Աստուած Հա­ նի գրական դիմագծին ու տիպարներուն մասին։

րուն 1ւ անոնց իշխելու Համար Հիր պատկերին Հա– կառակ իբ տարիքին ու սովորութեան դ պաբաէոբ

մաձայնֆ մարգը կեբախլէ յետ ո յ ալ, աե սաւ թէ կբ թափառէր գլխաբաց՝ Գ°էելոՎ^ * Հ֊Եւյս՜ * » . Այդ փորձին մէք սա Հատուածբ՛

աքսկավքն փաբֆսաած չէ իբ ձանձրոյթը ւ Ամքաղք թ ք^ւ ես,.. • դո>լ–ւ –Ագաքք * * • աբղէ\գք* *. ։ Հ^յՀոս վչիդողյւ դէքէ"է էոաՐ–ադէք փիպաբնեբու,

ա բաբ էագո րծո ւթեան մէք^ ուբ իբ սխրալի փառքբ Հ,ոս ենք Տէ՛բ ՚՛ Եբր ձայնգ լսեցինք, վախ– միքէս^կռբթենէն ; Վրբֆդի վիպասահլշ աաբտս^ւթբ֊

կ^աբեւափայ լէր՝ կարծես կբ պակսէր երանգ մ բ ^ ցանք ու պ աՀ ու,բտ եց ան.ք– ոււ^ծ Է կամ սրբագրելու դ կամ Համակերպելու մի~
ինչո՛՛ւ սլաՀուեցաք;Մրթէ
գիծ մբ) ձայն մբ , շշո՛ւն ք մբ որ պիտի լիացնէր կերա՞ք այն Նա– քակութիւննեբ տալու ճակատագրին ։Վասնղի իէնչ

իր ծերունիի սիրաբ , ղեփիւռի մ բ պէս իբ Գ^դեր– ո֊էն սլտոլղէն : Է Այն ժողովուրդբ, որուն ծոցէն պիտի քաղէր

նեբոէւն արիւնք զովացնէբ , քերմութիւն ու կորով - Այո՛ Տէր, ան կնրկր որ ինծ՜ի ընկեր տու­ ան^կա իբ մարգերէդ եթէ ոչ՝ դարաւոր ստրկոլ–

սրսկէր իր պաղած փիղերուն մ էք դ եւ աարզէբ իբ իր, ա՛ն տուաւ ՛ու ես կերայ • • • թեամբ մբ ապազնուացած զանգուած մբ Հասա -

ճակաին կնճիռնեբբ : Եւա, ա յղ պահ ուն ղայրառաձ՜ Աղամի ուրա­ բակ Հոդինեբու՝^ ;

Ե՛– Տէր Աստուած՝ իբ վեցօրեայ աշխ ատ ան­ ցող չքմեղանքէն՝ ունդին կսմթեց անոր թեւր եւ Այս Հաստատումէն վերք*

քէն Համ ա խառն՝ նոր զբօսանք մբ փորձեց հ Հրա– Աղամ ճիչ Հր արձակես : Բաց այս ^ / ՚ ^ Հ * չլսուե - «Զփնտռել անոնց մէք Հոգեբանական առեղծ–

ցաւ . ինչու որ աւելի ումղէ՚ն , աւելի աձտրկոլ ճիչ ուածնեբ դ որոնք յաճախագէպ դ կարելի ՝ոլ բնա­
կբովան
•՚յկ– ա ո աքին օրբ թող մր արձակած էր նոյն ինքն , էնչսլէս աչ– կան են– բարդ քաղաքակրթութեանց մէք՛ Ջփբնտ֊
«Ս՛տ եղծագործսւթեան
ռել դաբձեալ Հոգեկան անակնկալներով Հ արտուստ
տայ իր Լոյսէն ճաճանչ մբ եւ Խաւարէն երիղ մբ։ իւ ար Հա ււ աս ան մրրիկ մր, ինչպէյւ ե ր կն տ կո րծ՚ան
չարժ– մ ր ։
Երկրորդ Օբբ թող տայ Երկիսքէս շերտ մլէ; Եր՜ ն երքն աշխաբՀ մբ դ ոբ ուն տ եոագբ ո ւթե ան ն ո ւ֊իբ -

ր ոբգ օ ր բ Երկիր Էն իբ տ ես ա կ ին պէս սերմ ա ո լող Եւ Տէր Աստուած կ՝ ոռն ար . «Երանի՛ չստեղ– ուած՝ աբուեստադէտբ Հքեղ գիւ֊աեբ գուբս բերէր

Պտուղ : Չորրորդ օբԼՀ՝ Արեւէն իշխանութիւն , ձէի երկինքն ու երկիրր եւ ամէն ինչ անոնց մէ^Հ կացութիւնն եր ո ւ , *ԼԴա յութիւններու դ յեղաշրքում-

Լուսինէն պայծառութիւն /ւ աստղերէն խոբՀոլբգ : Երանի՛ չստեղծէի արեւն ու լուսինը ու րոլոր նեբու եւ մեղ Հեւ ի Հեւ պաՀ-ող անՀուն ու ահա–

Հինգերորդ օրբ՝ իբ Սողուններուն գալարն ու թռ– աստղերը : Երտնի՛ չստեղծ՜էի ձուկերն ու թռչոլիւ­ ւոր փոթորիկներու • * •» :

չո ւնն եբուն թո֊իԷՔԷՀ * Վեց եր ո րգ Օբբ թ ող տ այ իբ ները , ղաղաններն ու սողունները : Երանի՛՛ չստեղ­ Գնդասեղով մբ Պաբսամեան 1լ որսայ այս եր­

քաղաններուն վայրագութիւնն ու ,բնտանի անա - ծ՜էի մարղն ըստ պատկերիս ու նմանութեանս : Եւ կու փոքրիկ Հատուածնեբբ( 1 ) Օշականի երկար ու­

ս ո ւննեբ ո ւն Հեղութիւնբ : իսկ իմ պատկերս ու րէլըիցս երանի պիտի ըլլար եթէ չստեղծ՜էի Ե՛­ սումնասիրութեան մ է քէն՝ ցուցադրելու Համաբ

նմանութիւնս կբող Ագամբ թող իր մէկ կողն բն– լան ... իՒո՚ղ երկիրր անձեւ– ու պարապ մնար եւ իբրեւ « Հ դե բան ո ւթեա՛ն /"՛կ Հակառակ վարկած

ծայէ : Ե՛– ա յս բո լոր էն սա եղծ ու ի Հ/ի՚նբ\» ։ իքաւարին յԼրայ անղունղր, եւ Հողիս թո՛ղ ^ու^րե– մբ» դՀհբառն առնելով իր շ օ շ ա փ ե լ ի (Լ՛ \ \ Տէ՛՜ր Աստ–

Երբ Տէր Աստուծոյ ա յ ս Հրամանն արձակուե­ րուն վրայ չրքէր–––»։ ոււսծ) իմասաով» (Արեւ֊ւ1ռւաք , թի*– 5 3 ) ։
երկնա­
ցաւ^ աբգէն իսկ ծնած էր նա՚խամայրբդ Այս աՀաբկոլդ անպարփակդ ան շի քելի դայ– Այժմ տեսնենք թէ ի՛նչքան Հակ առակ են Հո­
ղայն տես­ աբա–
ծինդ երկրամայրն Ե՚֊ա : Տէր Աստուած յանկեբգբ ր ո յ թ բ ԳԳԲգեց Եգեմբ Համ ա յն դ ուր դ բոլոր , քե– գեբանութեան դ 0 շականի տ ես՛ութիւնն երբ : Հետե–

նելուն մոռցաւ իբ վեցօրեայ պարզ բածներբ դ առաքնոբդոլթեամբ սերովբէներու ւինք Պարսամեանի բտցատրո՚ւթիւննեբուն *~~

« բ ա ր ի են.» , ու բացագանչեց . « Հ ա ճ ե ց ա ՜ յ ա ս ո ր » : բովբէնեբուդ ծունր գբին եւ սկսան երգել Հլու - <Հ,Վիպագբ ին Համ ար Հ ոգիներբ Հ ոգիներ են դ

Աս ի կա իր յաւիտենական ուղիղ կեանքին առածին իժ եան եւ փառաբանութեան սաղմ ոսնեբ X ուր որ ալ բլլան անոնք» ;

մոլոբանքխ էր * • • : ԵՀ սվան չէբ ողոքուիք . կբ շար ունակէ ր ղայ– /; ր ան չ Լ լի՛ է այս Հաստատում բ դ մանաւանդ

ԱյԳ բոսլէէ՝ս սկսեալ, Տէբ Աստուած կբ սկսէր բաբորբ . ^Ուրեմն ամէն իսչ կոբաւ դ ամէն բա­ սա վեր քաւոր ութի՛ ւնբ– դ Հ&ուբ ոբ ալ բլլան ա–

մ ոռնալ ուրիշ ամ էն բան ու անղագար էլ որոնէր լ՛ է՛ք չիքաւլ 1 ^ ի ՛ ն անՀ աւատաբ իմ ո բ ո լրացաւ իբ նոնք» դ Ե ւբոպա յ ի մ էք թէ Ասիոյ խորեր,բ դ Ամ ե -

նո րաստեղծվլ դ անվերք ^ԼՐ^Լ^ելով • «Եւա՛ դ Ե՚֊ա՛ դ տէբբ եւ շչև ա ց ա ւ : քՒ ո ղ գագրի այլեւս այս սիբաբ բիկայի մէք թէ Ափբիկէի խորե.րբ։

ւ/ւ^ւբ եստ ւ ծ ՚ յ * ՛ » : ԼՒ՚ս՜չ տաղտկալի են սա ծեր սիբա– գորովելէ դ թո՛ղ սէր(Լ իսպառ կոբսուի գաՀոյքէս ք <ձՒնչոՐ լ Հ ամ աբ բարդ քազա քակր թո ւթեանց

Հաբներբ^ ; թող նախա՛նձի , վրէժի դ պա տ ո ւՀ ա ս ի ու արիւնի մէչ փն առել միայն Հոգեբանական բաբդ վիճակնե–

ք*այց Ե *֊ա կբ ձանձ^րանաբ այս յամառ Հ ոգա­ Աստաւածն բլլամ» : բբ X յ^նչո^լ Համար ամէնէն պաբգդ Համեստ ար՛ -

ծս ւ֊թ են էն : Լոյս ի ճաճանչէն գ խաւարի ոլորտէն դ Հբեշտակներբ կբ շարունակեն իրենց գեղա - տաքինի մբ տակդ եւ նուաղ քաղաքակրթուած մի–

սողունի գալարէն ու թռչունի ազատոլթենէն ձսյքԼ՜ ձայն ալէ լուն * Հ,ՕրՀնեա՛՜ լ է Տէրբ յ եւ օբՀնեա՛ լ է քավայբի մ\բ մէք ապրող դիբենց տառապանքով մեծ

՛ուած իբ Հոգին ի^նչպէս կրնար Հ անգո ւրժե լ կա՛­ անոր կամքբ դ եւ օբՀնեալ է անոր բաբկութիւնբւ X Հոգիներու մէք չփնտռել Հարուստ ներքնաշխարհ

պոյտ պատմուճանովդ կարմիր մուճակով եւ մին­ « ^ ո ՚ ՚ ֊ / ւ » , պատգամ եց յանկարծ ԵՀովան դ մ^բ X Այդ նեբքնաշիսաբՀբ յասէոլկ է ամէն մարդուդ

չեւ ոտքբ երկարած սպիտակ մօրուքով այգ պա՛­ աք ձեռքբ բարձրացնելով վճռական ՀճՀ՚ակտին Հրա– ր ո լ ո / ր հ ո գ ի ն ե ր ո ւ ն , ( ստո բագծեց ի ս քան չացոլ -

պուկին, որու անա յլայչութեան առքե. մ իւս բոլորբ կէգ կնճիռեեբբ քակուեցան եւ պոգպատեայ թար– մ իս ապա ց ո յց դ • X) * Ն * ) Տ Փ ո թ ոքի՛կն եբ ո լ անձ­
ւթեան նատուր է մ աբգ էակլղ ամ էն ե ր կինքն ե,րո լ տակ
կ՚երթային խոնաբՀիլ լա ր ո լա ծ խամաճիկներու ՚/^՜ՒՀ^^ւ՛ Ռ $ ո ւ չց ան՝ գեբա գոյն Համ ա կեր պս
(կ^աւելցնեմ աբեւաշող թէ ամպամած դ եւ այս՝
պէս : մբ տակ X
բանաստեղծութեան Համար դ . \, .) ; Արտաքին
ք*րեն Հ ամար բիւ^ր՚իցս աւելի Հ ետաքբքրական Ամենայնի լռութիւն է
աշխաբՀ բ կրնա յ փոխ ո լի լ դ բա յց Հագեբանական
էր Ագամբ : Աել սաթէ վարսեր դ խռիւ պերեւեշտ դ —- <Հ\Թող Հոս գան զոյգ անիծեալն՚եբբ^ :
առեղծո լածներ կան ամ էն ուն մէք» X
փղոսկրեայ մարմինդ լայնալիճ թիկունք դ ձոյլ բա­ Ադամ եւ Եւ֊տ , ^ԼՈՈՔ ^ԼոոՔէ » գլխաՀակ առա–
Վասնզի ՀՀոգինեբւբ Հոգիներ են»* :
զուկներ եւ քարակերտ սր՛ունքդ որոնց ամէնուն քացան սաբսափաՀար :
Ե վարժապետական նոյն այս ուռուցի կ դբայց
•վրայ ^ւի^խէր խոբՀուբգներւով : պայծառ ճակատ Հ՝ԼԱեցԷ՚ք) երկինք ու երկիր եւ ամէն ի՛նչ
.եւ բան չբսող նախադասութիլններ ով եբկոլքոլկէս
մբ եւ երկչոտութեամբ լի աչքեր : Ո*֊ստի դ օր մբդ )ո.ր կայ անոնց մէք» ԼԱեցէք թոէոՐ արարածներ
է որ կբ երկա՛ր սիւնակներդ Հաստատելու Համար թէ Հո­
կրցաւ խուսափիլ տա՛ղտկալի քերուկին մէկ զբա– դասք քերովբէից : Այս եբկբորգ խումբն
թափան­ գեբանական առեղծո լածն երբ Լմէկ ան՛գամ ալ կբ
ղած պաՀունդ գնաց Հապճեպով գտաւ \Ագամբ ոբ փորձէ ամ ենա զօր ո ւթեան ս գաղտնիքին
ծառի մբ տակ ըն­ ցել X Առաքին ,բմբոստ Հ բեշտա կներբ դաՀ ա վիժ ե ց ի ԳՐԷ՝ «մարդկային առեղծուած»՝) յատուկ են բո -
Հաշիշի տերեւ մբ կբ ծամէր

կողմանած ւ գեՀեն * անոնց Հոգին սեւ էր դ իրենք ալ սեւցան :

-— Հոս ի՚^սչ ^*Ը^ես միս մինակ , Հարցո՚ւց Ե՜ \<ձԱՀա անոնց նոր բնկերնեբբ : Ասոնք ալ ան­ ցեց զայն գլխու մազեբէն մինչեւ ոտքի եղունգնե–

այս այցէն Հաճոյացող սրգ ուն X սաստեցին սլա սւ ււ լէ ր ս ու կերան բար իի ու չա րի բու ծայբբ ։ Ոսկորն երբ խշրտացին ու կափկափե­

Ո չէ՛ն չ. կ երազեմ ու կարր են ամ հ ծառէն որ ինձ սեփական էր X Անիծեալ բլլան բո­ լով պոռաց •

Ինչո՛՛վ : =ւ Ջեմ դէտ եր : լոր մեգան չուլնեբ բ դ բիւր իցս անիծեալ դ յա լէ՛՜ տ • քհող Հոս գայ Ե*–ան , ու թող մարին բոլոր

Աղա՛մ : == Ի ՛ ն չ է , Եւա տ անիծեալ ; լոյսերբ, թող գադրին լԱելիքնեբբ :

•— Չե՞ս ուղեր ճ նչնալ սա աշխ* *բՀ բ * ( " լ ՀձԼսեցէ՛ք X Ղ՛ո՛ւն դ Ե՚֊ա դ քանի որ առաքինբ ե– Ե մ ո ւթ ին մէք այ նպիսի գբկա խառն ո ւմճ մբ

ձեռքի Հ&քոյչ շարժում մբ իր մարմնին Լուրքդ էփ– ղաբ եդեմականներուն մէք ոբ ժպբՀեցար անՀա - տեղի ունեցաւ որու ցանկութիւնբ Հձվէմեբբ պիտի

կե րակցութեամ բ առեղծուածային ակնարկ ի մբ , ւատաբիմ գտնուիլ բետ՛ան ի յարկիդ \ու օրինաւոր պատառէին» ; Այգ պաՀուն էր ոբ, Ե>"ւք ա իր Լբթ՜

յետոյ Հեռուն նայելով անտարբեր) Զե0ս ուզեր Տէր ոքդ ու շնացար ծառայի՛ մ ր Հետ դ 1լ անիծեմ նեբուն տակ ճզմեց, ճմլեց, աբիւնեց Ե՚֊այի շբբ -

դեգերիլ սա վարի ձորին շուքէդ որմէ վեր՝ կայ քեղ ու քոլ սեբունդ\բ X քՒոզ քու դգաստութիւնբ թո ւնքբ եւ իր Հ ււ ղ ին Հբկի՚ղո ղ նախ անձ ի բո լոբ

* ո լ* անսաափ֊այլ ամբարտակ մբ լուսեղէն կոճակով աղտոտ արիւնով ար տ ա բեր ո լի դ իսկ ՛երբ վա յելք ժաՀբբ անոր պատուաստելով Հ ոսեցոլց մինչեւ ա–

մբ Հ անդրիճուած , իսկ անկէ վեր ղոյգ մբ վաՀան •որոնես փ՚^յելքդ պատիժով պտղաբերի X Այդ նոբ յետին բքիքնեբուն խոբբ։

խաղողի ողկոյզներու պէս Հեշտալիր • • • պատ՛իմ բ թո՛ ղ ցնցէ բնդեբքդ ա յն չափ անգամ՝ որ­ «Ա՛յս ալ դ նախանձդ դ թող իմ վերքին ԷՀԱ~~

՛Թէեւ գտցած չեմ բնաւ Հոն որու կ ակնար­ չափ ատեն լուսինբ իր շրքանն ինն անգամ բոլորէ ; ծաս բլլայ քեզ Համարդ կի՛ն դու**,»։

կես դ բայց կա բծեմ թէ դ Ե՚֊ա , այդ ձոր էն կբ Հո­ Ա* ա Հո լան սա բսավւբ ճանչնաս իննէն ինն ս ո ւն ի% բ Ե*– ^՚ՐԲ՛) յ111 ս գերադրական վաւաշէն յետոյ է
Տէբ
սի՝ կենդանութեան ակբ* ամբարտակբ յիմ արա­ ժամ եւ զաւակ ծնանի ս ցաւերուն մաՀացուովբ ; լոյսն ու լսողութիւնը վեբաՀաստատուեցանդ

նս յշ մեղրի տիկ մբն է^ իս^Լ "Ղ^յՂ^^Բ՚ւԼ Եդեմի՛ ֆ*ող երակներուդ արիւնբ ճեբմկի դ \ու ստինքնե - Աս .ած բսալ *

ոլրախոլթեանց զոյգ՚մբ Հնձաննեբբւ բուդ խո զո վա կ ով ե բ ա խան ծ ծ է ու սպառէ քեղ • Եդեմակա՛նք, ահա Ադամ մեղմէ մէկուն

՝ Ռ՚վ Ադամ դ քեղի կբ թողում ոգկոյզնեբու իսկ երբ ան մեծնայդ իբր ստրուկ խարազանէ դ ար– պէս եղաւ թար ին ո ւ չար բ գ ի ան ա լո ւ • ան դպա ւ*

քաղցրն ու մեղրաՀամ տիկր : Երիտասա՛րդ դ օգնէ ՀամաբՀԷ ու վիրաւորէ քեղ դ ինչու որ գուն բստ– Ե *֊ա յին • եւ Հիմ ա չբլլա յ ոբ իբ ձեռքբ եր կնցնէ ու.

•ինծի միայն որ երթանք խոբբ կենդանութեան ա– բուկն ես այր մար գուն եւ անոր գարշապարներուն կենաց ՛Ծառէն ալ առնէ * եւ ուտէ ու յաւիտեան
ապր՛ի X
կին ծածկախաւաբ : կաշփն :

ք՝ա յց ԵՀ ովան Հ իմ ա քեզ կբ կանչէ : «իսկ գոլդ Ադամ դ ոբովՀետել կն կան խօսքին Ուստի, Տէր Աստուած Վտարեց զանոնք, ու Ե՜

—- Ի՜նչ տանձ ես . . . բա՚Հ . ԵՀովա՚ն . . . ան անսալով արգիլուած պտուղէն կերար դ երկիբբ քե­ ՚Բերովբէսեբը
դեմի պարտէզին արեւելեան կողմէն
թող իր գո ւլպան ե ր բ կապէ • . . ղի Համար քաբ ու ապալեր դառնայ յաւէտ դ եւ
ղայն ու ամէն կողմ դարձող բոցեղէն սուրբ գրաւ, Կե–
- Մի գրգռեր Տէբոքբ բաբկութիւնբւ կենացդ բոլոր օրեբբ անցբևես՝ եղունգներովդ
նաց ՚0՝առը Գիտութեան ծ՜առին պէս չգողցնելու
• Ապո՛ւշ Չգոչեց Ե՚ ՚ " ՝ ապտակ մբ Հպանցե– փորելով դ ոբպէսզի ուտես անոր ժլատ շնոբՀբ : Հ ամ ար :

էսՎ Ադամ ի ա յտին) ապո՛լշ ; ի^նչ կ բ սարսափիս Փուշ ու տատաս կ թո՛ ղ բուսնի ամ էն կողմ , եւ ;

երկար փէշեր ոփ այգ մա ր դ ո լկէն ԼխորՀ բդաւոբ ) ց որ չա փ զանոնք չքաղես ճակտիգ քբտփնքռվբ՝ ՚,;

ո րու մ ասին Օձր ինծի բաներ մ,բ փսփսաց : ՝^եզի սովալլուկ որկորիդ Համար պատառ մբ չկարենա՛ս ԱՀա ա յս է մարդուս՝ Եդեմէն վտարման ճրչ–

յետոյ էլբսեմ ՚.Ղ՝եռ պիտի Հանդոլրժե®ս այդ ցնդած ունենալ : Ե*– /՚/լաս յաւիտենական ստբուկբ ա յ դ ղրէտ պատմութիւնը; Սակայն Հրեայ մ ատ ենա -

պատուելիին միօրինակ տափակսւթեանց : Ըսէ՛ ք Հ րապո յրնեբուն դ տագնապիս դ տազ տապիս թա­ զիրներ, էրենց ԵՀովայէն Հվրէմ֊ խնդիր» եւ «.ան­

պիտի դա0 ս X Ա ի՛ մ ոռնա բ որ քուկդ պիտի բլլան փանցելու Համար վայելքին ճշմարտութեան դ բայց արդար» տիտղոսներուն վրա յ՝ զնախանձ որդի» –ոլ

ամբարտակին շուշանն ու ողկոյզներուն Հրակայ­ մնաս մի շտ պար տուած ոլ ծա բասի • » »» : Հհվալաշոտէ» պիտակներն ալ չաւե լցնելու Համար

լակ ճերմակ գինին • * . խեղաթիւրեցին ղայն, եւ անոր տուին Հրէական

Ե՛– Ադամ ու Ե*֊ա կերան Գիտութեան կառէն : ԵՀ ո վայի ակնար/քը ա յղ րոպէին ինկաւ Եւայի գիծ՜ մվէ, խաբէութեան առասպել մր յերիւրելով։

ք)ւ, անոնց երկուքին աԼքերբ բաց ո լելով՝ մերկ բլ~ վարղալոյս մերկութեան վյրայ։ Սարսուռ, մր ցըն– 8ԱԿՈԲ ՏԷՐ-8ԱԿՈԲԵԱՆ

Fonds A.R.A.M