Գ
ա
ԼէՔ
ա ա
տ
մա գի րը րև ա կ ան է պիտի ունեն այ պայծառատեսութիւնը
եւ
ԳՐձԻ" ծայրը պիտի գտնէ
ճշդորո շող բուն րառերր, որոնք
Հի Սա
թերեւս
շատ սառն պիտի
թուէին։
Անդրադառնանք
ներկայեն եւ մեր ներքին ցաւերուն,
որոնք դեռ
կր շարունակուին եւ ՀետզՀետէ իրենց ախտավարակ
Հանգամանքովը
ւական ան ա լու եւ յաւերժացումի
նշաններ կը ցուցնեն։
Այս էգերուն ժէ £ խօսուեցաւ
անգամ մը, պետական
քաղաքականու
թեան մը անՀրաժեշտութեան
վրայ։
Մեր նորաստեղծ պետութեան պատե
րազմական
մշտատեւ
դրութեան եւ այլ զանազան– ազղա 1լներու րերում
էւրոպաքէն
գրեթէ կղզիացած Տնալը, Փարիգր
ղարձուց Սեր պետական
տաքին քաղաքականութեան
միակ կեդրոնը որ չափով մը Հիմա եւս կ
րունակէ այդպէս
ըէէալ։
իսկ ցաւալի՛ն աք՛ն է որ Հոս մեր դիւանագիտութիւնը
երրէք
չունեցաւ
ո
Ր
ո
ւ\ քաղաքականութիւն
մը, եւ զուրկ այդ շնորՀէն ինկաւ ամենէ ՛գէշ պա–
տեՀապաշէոութեան
մէ£։ .
ՋխորՀեցաւ ան, թերեւս կարող չեղաւ իսորՀիի ուղղութեան
ժը շուր9
ազգային քաղաքական
տեսակէտներու
կեգրոնացումին,
ուզած չուզած
թերեւս անզգալարար տարուեցաւ քաղաքական ծայրաՀեղ ապակեդրոնացումէ
պարբերաբար յարեցաւ
ֆրանսայի,
Անգլիոի յետոյ
իտալիոյ
ասպետական
ճառերը
թունդ
Հանեցին մեր սրտերր որպէսգի մեր քաղաքական
նաւուն
ղեկը դարձնենք դէպի Ադրիականի ափունքներր եւ Հոն մեր կրած Հիաս
փս ւմէ ու անձկութենէ վ
ռ
ր£> այս անգամ ալ վերջնականապէս
դիմելու
մար
Ո Լ
֊ ր իւ ափունք մր՝ դէպի Ղ?որ աշիտարՀի մեծ Հանրապետութիւնը։
Ա յս Սեր ք աղաք utկ ան ոդիսականին
1ւթափառուատերուն
առածին շ
Հանն է։ Երկրորդը» մասնակի եւ վարանոտ
վերադարձ մըն է Անգլիո
նաստանի 1ւ դարձեալ
Ֆրանսայի։
Հարկ չկայ ըսել թէ մեր դիւանագէտ
ղեկավարները ճարպիկ եւ
փրթան
իւութերով եւ դժուարութիւններով
լեցուն այս § տեսակ տաժա
նելի նաւավարութեան
մը մէֆ:
Բայց գժբաղգաբար զ կատարուած
դոկթիւսներէ" վերի ի յայտ
բերուած
խելացիութիւն եւ
ճկունութիւնները
ոչինչ կ՝արժեն եւ շատ անգամ ալ վնասակար են խնդրոյ առարկայ
վուրդին ճակատագրին տեսակէտով
: Դիւանագիտութիւն ր պայծառատեսո
թիւնն է» Հեռատեսութիւնը,
նոյնիսկ երբեՏն պարտադրուած
ի Հեճուկս
ղովրդին ազգային բնազդական պա Հանիներուն, օր ժը անոր ցուցնելու Հա
մար, թէ ամենէ փոքր քայլ մր իսկ առնուած է անոր ապագային
1ւ ազ
գատին գերագոյն
ւ1տաՀոգութիւնովը։
Մէկ» անշեղ և ուղիղ պետական քաղաքական
ուղղութիւն
մը, տէրու
թիւններու
աչքին պիտի բարձրացնէր
մեր վարկր եւ պիտի ցուցնէր քաղա
քական կեանքի ունեցած
մեր Հա սուն ութ իւնր։ Մենք ճկեցանք, յետոյ արմա
տախիլ քշուեցանք
բա զղա Հա լած
ա
ի եղէգին պէս որ կը թափառի
Հոսանքներուն
Համեմատէ
