VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 513

ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ 443
Դ Ի Ա Կ ՛ ՛Ը
<i Հա մա գումար» պիտ ակր կր ո դ փա րի գա Հայ թագակա՛ն խոր
ամիսներ տեւող ճգնարան երկունքէ մր վեր^յ վերջապէս ծնաւ նոր եր
մը,ո րր կը սիրեն ՛սորէն» ազգային պատուիրակութիւն անունով J nP n$p
Երր Յիսուս մանուկը ծնաւ, աստղ մը փայլեցաւ ԲեթղեՀեմի Հորիզո­
նին վրա լ։ Մենք ափսոս որ ա/ս առթիւ Հայաստանի մթագնած՛ երէլնք
Ըա յ՛ iuitutt վխսանք ոզքունել այդպիսի լուսայեղ օդերեւոյթ մր, որովՀետե
մանուկը մեռած ծնաւ։
Այս դիակէն առֆեւ, ողրալոԼ ոչ պէտք ուն ինք, ե ոչ ալ անոր
ազգային k սուգի մը Հանգամանքը, քանի որ անիկա մեր ծոցէն բղխած՛
րազատ, բնականոն ծնունդ մը չէ։ւ
բնականոն ծնունդ մը չէ, բա յց ախտավարակ երեւոյթ մըն է,
վրայ կ՛արժէ երկու խօսքով անդրադառնալ։ ւ՝[Հ
ա Անցեալ տարուան Համագումարր — որուն պատմութիւն ր դեռ
թարմ է մտքերու մէ £— առ Հասարակ Հայկական ամէն կեդրոններու
Հատուածներու մէֆ արթնցուցած էր խսր ղժգոՀութիւն, այն պարզ
ճառով որ, անիկա կազմուած էր մեծ ա մա սնարա ր, Հոսկէ Հոնկէ Ժող
նշանակովի անդասներով, եւ ոչ թէ Հայ ժողովուրդին քուէովը,
անունով Հաւաքուած՛ էխն Հոն, որոշումներ տալու իրեն Համար գոյութեան
Հարց եզող կենսական ինդիրներու Հուր^յ
Ա յն ատե՚ններ ժամանակին փափկութիւնը ե վայ րկե աններ ու թան
կա րժ էք նշանակութիւնր, ըմրռնած էր Հայ ժողովրդի իմաստութիւնը նոյնիսկ
•րնս/զգօրցն, շատ յառաֆ տարած չէր իր ղժգոՀութիւնբ, լռած՝ եւ
Jn J ut ռ ԼՔ կամ յաֆող արդիւնք մր իր ղատի պաշտպանութիւնր
տան ձնողն եր ու կարողութենէն և իմաստութենէքն։
Այսօր տարի մր վերֆ, յայտնի եղաւ որ այդ «.իմաստութիւնն»
սլիսի անելի մր առաջնորդեց մեզ։
ինքնին ապօրէն եղող անցեալ տարուան Համագումարը, ֊ որ բաղկա
ցած էր oit Հոգիէ, բնտրած էր ազգային պատուիրակութիւնը, եւ
ւորապէս որոշում տուած էր, որ ազգին Համար կենսական եղող խնդի
կրնային միայն լուծուիլ, Համագումարի ներկայ թուէն մէկ ձայնի առաւե­
լութիւնով։
Հայաստանի Հանրապետութեան տէրութիւնն երու կողմէ պաշտօնա­
կան ճանաչումովը, տրամաբանօրէն ՛գոյութեան իրաւունքը կը կորսնցն
«Հա մա գումարեր։ Բայց փաշայի պատուիրակութեան անդասներու պետական
իմաստութիւնը, իրենց կր թելադրէր նորէն, որ երկրորդ անգամ, նիստի
րաւիրէր Համագումարր։
Շատ մը կեդրոններու պատուիրա1լներր, երբ պատճառաբանեցին
պիսի ժողովի մը անիմաստ ՐԱ ա լը ե Հրաւէրին չՀամակերպեցան, պատու
րակութեան կողմէ Ա Հրաժարած նկատուեցան։ Այս 24 (Հն7 Հոգի ես