Վ Ե Ր Ա Ծ Ն Ո Ւ ՆԴ
• Շ Ա Բ Ա Թ Ա Թ Ե ՐԹ
ԳՐԱԿԱՆ, ՀԱՍԱՐԱԿԱԿԱՆ
Եհ ֊ԲԱՂԱ-ԲԱԿԱՆ
ՓԱՐԻԶ՛
ք–՛
ՏԱՐԻ
ԹԻՒ
28
*7
ՅՈՒԼԻՍ
1920
Խ Ս
՝ Բ Ա Գ Ր Ա Կ Ա
Ն
Գ Ո Ր Տ Ե ՐԸ ԿԸ Կ Ր Կ Ռ ԱՆ
\
Պարբերաբար տարի՛ն մէկ անգամ, Հրաժարական տալու, յետոյ
նե/ոլ. սովորութիւնը,
սեգի կուգայ թէ Նորին Վսեմութիւն
Ագգային Պատ
ուիրակութեան
նախագահին
մօտ, ունակութեան
մը ձեւը
կ՚ստանս
Նորին վսեմութիւնը
կամ կը Հրաժարի ե կամ չ Հրաժարիր, կաժ
յոգ
նած է ե կամ յոգնած չէ։ Նորին
վսեմութիւնը
չենք կարծեր որ, մեր ազ
գային
ղատի այս ամենէ տառասլոտ
վայրկեանին
սիրտ ունենայ,
ԵգիոԼ
տո–
_
ձձ
—
-յ,
պթ% —
սէն
մինչեւ Պօլիս սրտերը թունգ
Հանելու և Վոսփորէն
մինչեւ
Զակագիկ
ան Հուն երախտապարտութեան
և անխախտ
վսաաՀութեան
Հա
Հաւաքելու։
ՆնորՀաւորելի
է որ, րստ սովորութեան
Նորին վսեմութիւնր
իր Հը–
րաժարականր
շուտ մը ետ առաւ, եթէ ոչ ինչպէս կր թելադրէր
Եգի
թերթ
մր, «Հեռադիրներ պիտի տեղային ֆարիդ, Հայութեան
ամէն կեդրոննե
րէն և Հատուածներէն»՝
որպէսզի
մեծանուն նախագաՀր և անդասները
առնեն իրենց
Հրաժարականները։»
Ետ առին, կը յուսանք թէ Հիմա քիչ մը պիտի Հանդարտի
գորտերո
կրկոոցր, Ա մեզ Հանգիստ պիտի
ձգեն։
Ig r
Երր այդ կրկոոցը Նկոսի
ափերէն
կուգայ,
երրէք չենք
զարմանար,
միջավայրին
արտադրութիւնն
է, կ՚ըսեն թէ Հոն ճախճախուտներ
շատ
կա
Բայց ի՛նչ ըսել, Պօլսոյ տարագիր և Հերոսացած՝
Պատրիարքին,
Պօլսոյ Ազգային Երեսփոխանական
ժողովին րեմէն կր յայսնուի
իրր ամենէն
վատթար
provocateu r
մր, երր կը յայտարարէ թէ,
Պօզոս Նուպարի
խագաՀած պատուիրակութիւնն
է որ պաՀանքեց այդ նաՀանղները, ե ո
«Երեւանի
Հանրապետութիւնը»։