VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 411

ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
Որոնեցին արշալոյսն ու վիՀերուն մէշ ինկան..*
Ծովը կ*երգէ Uեէլն ուՏքե երն ու վերադարձն յա գ թ ա զո ,
Հրաշաաեսիլ ցամաքներն իրիկուններուն մԷԼ անդորր,
Խաղաղութիւնը լոք սին և անոր տենչը վայրի»
Ծովր կ*երդէ բարձունքներ ե գըրոՀներ պայքարի...
Ո՜վ էր անՀունը կապոյա, ո՜վ իր ոսաանըլ մարմար
Ուր ամբոխներն ապըսաամբ կր ծառանան խրոխտաբար
Ուր մեծ գիշեր մը, գիշերն արշալոյսին ապագայ
Ասա գերուն Լափ կը վառէ կարմիր ՀյսՀերն իր Հըսկայ։
Վարը Հոն գաշան է բերրի եղբայրութեան Հունձքերով,
Արևն իր կեանքն է թափեր Հողերուն ծոցը գինով
Հ Ուր Աշխատանքը՛՛ մաքուր ճակատներու քրտինքէն
Կը լեցընէ բաժակ մ*ուր գինին և լոյսը կ երգեն
Ս իր ա գա շնա կ Հոսումով, կար մրա կայ լակ գերդ արիւն,
Կը Հընձեն յաղթ բագուկներ ծովս ալեծուփ Հասկեր ո ւն։
fi այց վերջալոյսը բոսոր ոստանին վրայ կը մարի,
Նաւերն աՀա՝ կը մեկնին, դղրդոցներով արոյրի
Խարիսխներէն վերցըւած յոյսը կ*ելնէ ա սագերուն,
ՈղնագբաՀները Համուռ գերդ Հընոցներ պըսպըղուն՝
^՝է ա է գէզերն անծանօթ ամեՀօրէն կը դաոնան,
Ու կայ մեր էն երփնաշող մեծ դրօշակներ՝ ան սա Հման
Ա*իչ\ոցին մէշ_ կը վառին, կր վառի ծովը Համակ,
Ու զանգակներ կը Հնչեն աշտարակէ աշտարակ։
ԱՀա՝ ոստանը փառքին ցայգն աս աղերով կը պսակէ,
՛Նաւերն արդէն Հեռացան բոցերուն Հետ սուտակէ
Ցորենն Հոդին տանելով, տանելով ՀյաՀը Մաքին,
Ու ծարաւի մարդկութիւնն իրենց մրրկոտ ցըռուկին։
Ա՜Հ, վերադարձը բոլոր Գաղափարին յաղթական,
Ոստանը լուռ կը խոկայ խորՀրգաւոր ապագան,
Ու պըսակնե՜ր ակնաՀուո յաւերժութեան աս աղեր էն։
Կը բարձրանայ փոթորիկն աՀեղասասա, ուժգնօրէն,
Ու զանգակներ մեծաշռինդ կը ղօ ղան չեն դէպ* Հ եռուն
Ս՛ովին վտանգն աՀաւոր վերադարձող նաւերուն։
Եւ ամբոխներն յոգնախուռն ալեկոծեալ կը Հասնին,
Կայ մերն աՀա՝ կերևան անդունդին մէԼ պայքարին.
Մեծ աղաղակը զանոնք յաղթանակի՜ն կը կանչէ,
Յաղթանակի՜ն քանդակուած ոսկեղրուագ պըղինձէ.
Եւ ամբոխները կու լան, կը մըռընչեն ակ գինով,
— ԱՀա՛ ոստանը փառքէն է\ա Հա զարդուած գիշերով...։
Փ ա րի դ ԱՐՍՒՆ-ե