ՀԵՐ ԱԾՆ
ՈՒՆԴ
ՅՑ9
բոցավառե՛նք մեր յոյսը վաղու ան անակնկալներուն
առ^և որոնց վտան
մէկ ատե՛ն պիտի սարսափէ մատնէ Հայաստանի
զինուորն երր։
քաղաքացիներ ենք այսօր» սլետա կան ժողովուրդի
մըզաւա1լները
միակ իրաւունքն է Հպարտանալ բայց ո՝՛չ կուրօրէն, այլ խորունկ ե
կան
գիտակցութեամբք
Ferita s Civicus .
՛Երևանի արՆիւներր կ
ֆ
անցնին այսօր արևափառ
թեամբ, ու թո՛ղ ամփէ սիրտ զմայլանքով
լեցուի, աժ էն Հոգի
բարձր
թևածէ, ամէն շունչ ուռի Հայ կուրծքերու տակ, որովՀետև Արարատի
ները մռնչելով
միայն պիտի մեռնին առիւծասիրտ...։
Ո Ս Տ Ա ՆԸ
Վերջալոյսէն
արիւնէն
ո սա անն
Հրավառ
կը
կարմրի,
ճակաին
սլըսակ
մոսկեկուռ,
իրր
եւ դշխոյ
մ՝՝անցեալի։
Ւր
պատմուճանն
է ՀրգեՀը
ծիրանի
բոցերուն
Որ
երկնասլաց
նեաերէն
կր աարափին
պըսպրղուն,
Ո Լ ա աճարն
երր
Բ
ո
Լ
ո
Ր մար ifարա կերա
կր
Վառեն
Ծրլացումով
մ՛ր խորու՛նկ,
ու Լա Հա զարդ
ոսկեղէն
Լո ւս ա Ա ո ւան
երն
Հնամենի
կ՚ըլլան
բռնկած
Հայելիներ
Ուր
Արուեստին
ու Փառքին
Հրաշալիքն
է
ցոլացեր*
Հոն
ան որա
Հոյլ
աղբիւրն
եր
արեւին
աակ
մայրամուտ
/Բիւրեղն
իրենց
կը թափեն
իբր աղամանդ
Հոսանուտ։
fi սա անն
Համակ
լուսաշող,
ոստանն
ամրող £_
ՀրդեՀուած
Ունի
Արուեստը
մեՀեան,
ոք՛. Գաղափարն
իբր
աստուած։
Հոն
մարմարեայ
սիւներէն
դափնեվարդեր
կը կա իյ
ուին
՛հրասանդներով
ծանր ա Հիւս, Հոն կը ծաղկի
մրտենին
Ստուերին
մէչ Հոաեւան»
ուր շրթունքները
տարփոտ
Կը միանան
իրարու
Համբոյրներով
էսնկաՀոա։
XPnîfit իր ափունքն
է կապոյտ
ուր արեգակն
է
էլ\^Ր*
Ծովն
իր կեանքին
օրրանն
է անդորրաւէտ,
մեղկաք_եր։
Հքոկանաւերը
թեթեւ
Հոն կը
ս սլաս են
թեւաբաց՝
Արշալոյսին
մեկնելու*
երազներով
ծանրացած»
րէսլի
Հ եռո՜ւն
գեղ ա Հրա
շ,
ղէսլի
Հեռս՜ ւն
անծանօթ
Ուր
Պայքարին
մէ%_ կուգայ
մեծ Աշխատանքս
արիւնոտ
Ւր
լայն
կոդերը
բանալ
Գինովութեան
բաժակին...
Ոստանն
աՀա՝
կը վառի
յաղթանակով
ժպտագին,
ՈրովՀետեւ
ոտքն
անոր
խըռնըւած
են
ամբոխներ,
Սեւ
ամբոխներն
Իտէալին՝
որ քաղեցին
ծաղիկներ
/Բարձունքներէն
երկնամուխ,
աստեղավառ
ծագերէն,
Երբ
լուերն
կան
վիՀերուն
կը խոնարՀէր
մեղմօրէն։
