VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 397

րուն Նայող լուսամուտի՛ն առաք՝ Վարդապետին գրասեղանն էր
ամիս արշալոլսի կոլս շողերուն այգորող։ ՛Քիչ ասդիքւ՝ մեծ ագեւոր դա
՛նավը՝ y ք է ո թ էն ք է լ է-սողսողիկով նկար ուած ծածկոցով մր*
նին կռնակին՝ ուրիշ սեղան մը կռթնած, դուռին ձախ կողմին պատին
կը՝ մեծ գրադարան մը, ասոր ու գրասեղանին մէքտեղը խորշաւոր
մը, մէքտեղն ու աք կողմը կլոր սեղանի մը շուրքր՝ աթոռներ ու թ
թոռներ, մեծ գորգի մը վրայ ճնշելով։ Պատերին վար կաթուած է
ցի յայտնի նկարիչ Փանոս քԻէրլէմէղեանի տասնեակ մր\ արժէքաւոր
ներ ր՝ ոսկեզօծ շրքանա զն երո լ մէք պրկուած,– Արարատն ու
Հայ ՝ԲաՀանան, կոմիտասը՝ ծառի տակ կը կարդայ, *ԲէօթաՀիայ
գաղթականներու, գիշեր մը, Աեւանայ լիճն ու վանքը* ե քանի
մունր նկարներ։
Հեշտաեռն այն գեղարուեստ ական կենդանի 1 գործիքն է 1 ո
քը կը Հա մա խմրէ րոպէապէս ամին ներկայները, ինչպէս դաշնակ
ունքլնգիրները։
Մ էքա եղէ կլոր սեղանին շուրքր րոլորուեցան քիչ*-որ մտերիՏեերը
Վարդապետ իր ձեռքովր մէկիկ-մէկիկ լեցուց գաւաթները ու սրամտո
ներոլ յորձանքներով էրո ւան ղի, կարօի ե Ար սինի առաք դրաւ։
— Խմեցէք, տղերք, թէյը Հաշիշ է, թէ՛ կր գրգռէ թէ՝ կը թ
կամ ըստ թէյածսաիաներու" ամառը կը ղովցնէ, ձմեռը կը տաքցնէ*. .։
Վարդապետ որ իր ձայնին Համար կ՛զգուշանար տարրեր
րէ՝ շատ կր սիրէր թէյը* /*/? սովորութիւնն էր, գրեթէ ամին իրի
Հեշտաեռին խօսուն ընկերակցութեան մէք քանի մր Հանգիստ րոպէ ա
պա տա Հա կան — ե անպակաս — ու մտերիմ այցելուներու Հետ մէկտե
կովկասի այս Հաճելի սովորութիւնր՝ կոմիտաս Վարդապետ
րա կենդանացնէր ամին իրիկւայ մեռնող շողերուն ե տեւին։
Գա լա թնին Հազիւ կէսր խմեր էթն՝ դուռին Հնչեակը լսուեցաւ։ Նոր
ծանօթ մրն ալ աւելցաւ, նոր րաժակ մըն ալ ընկերացաւ միւսներուն։
Բայց նորեկը յայտնի աճապարանք մր ունէր։ կարօի Հետ
թնչ որ ա/լնար1լներ կր փոխանակուէին։
— է լա՜ւ, լաւ, թէյս խմեմ՝ երթանք, — րսաւ կարօ նորեկին,
դեղագործ մըն էր։
— %որին Հիւսուա՛՛ծք կայ կարօ՛, —միքամտեց Վարդապետ։
— Ատանկ րան մը***։
Ու թէյը շուտ-շուտ կլլելով՝ ոտքի ելան կարօն ու Յարօն, ներկան ե
րուն ձեռքը սեղմելով՝ ցը *** մը կոխեցթն՝ մեկնեցան։
— Ի՜՛նչեռուն տղայ մըն է***, — յարեց էրուանդ կարօն ակնարկե
լով, երր առանձին սնաղին Ար սինին ալ մեկնելին ետքը։
— ՛Շատ ուշիմ տղայ է* թ**քդթնքր զինւորութենէ ազատ ելէ
ուրիշներու ալ օգտակար կ՚ՐԱ՚ոյ*
— «Հիւսուածքն ըսածդ ի՞՛նչ պիաի րլլայ, Վարդապետ*,
պաՀ մր առաք լսածներուս շարքին արկածէևեր մր***։