Ա
Ր Ե Ա Ն
Ծ
Ո ՀԻ
Մ
ԷՏ»
ա
Վհ^ապ^
ո
Ղ\ւ
"(C J
n u
Z ^ p t l i ք ա ղ ո ւ ա ծ իր տ կ ա ՚ Ա tyuij ո ղ փ ս ա կ ա
ն ifj p
Պ
ԱԼ՛ԲԱՆ Ց Ո ՒԿ Ո Վ
2
՝ — ԱԼհՔՆե ՐՈՒ Ն
Դէ\1
— Հ՝*ոօԱ.
նորէն
գինլ
որա
կ
ա
%
փախստական
է, բայց կը տատի
դուրս
կ՚ելլէ
կը մանէ,
կ՝երթայ-կ
Ո
լ
,
զա
յ՝
անվախ
Օր մը% ալ ծանօթ
Կ
մ
Վ
է թաղը
կը ւբքաաատոլի
ոստիկաններու,
շղթայով
մը։
Խուզա
թիձ
պիաի
ըլլայ
տուները
մէկիկ-մէկիկք
կարօն
անշուշտ
՜առաիւց
քարը
ա
* Դ Ը V
mo
՝
Կ
՚£Ա
ա
յ
փ
*
9
*
Ւ*Կ"(*
սենեակին
մէշաեղ
կը ըերէ
սեւապատ
զաղ
մր...,
—
յետո՜յ.***
— Ու մէ]ը կ՚երկննայ՝
կամովին
մեռած, դա գաղթ։
դլխուն
ու
կողմը
մէյմէկ
աշտանակներ
կը վառեն
տ ունին
սգազգեստ
կիները*
և
քըն ասած՛՝
կ սկսին
ռղր ու կոծի...,
Հեթանոս
Արշակունին
եր ու
մայրերը
վերակենդանացնելով...։
Ոստիկաններր
սանդուխէն
ի վեր իրենց
քին
մէջ՝
ողբալու
ձայներ
կր լսեն ու սենեակին
դո լոր Հասած՛՝ կը տեսնեն...
Հանդերձեալ
կեանքի
ճամբորդ
մր...,ու ե ա կը դառնան
՝
մրթմրթալ
Հ%ն9եցեալ
ունին
եղեր,
Հոս* փախստականն
ի՛նչ
գործ՛
ունի...՝%։
— Գեթ սեմ ան իի ննջեցեալ
մր,
սակայն. •.,—րնդմիջեց
կարօ՝
իրեն
ԱՈ»
վ որա կան սրամտութիւնով
ր ։
— § արեաւ
ի մեռելոց
՚ որ ոչ էր երբեք
մեռեալ..., և նա
աՀ
է,
—
՛կատակեց
վարդապետ։
XSառան
ներս
մաաւ
սւ փ
ո
քրիկ
փայլուե
Հեշտաեռ
(սամավար)
դրաւ
սեղանին
վրայ։
Գոլորշին
Հաճելի
մեղմ
շունչով
մը սկսաւ
զոՀել
սեն֊
/ոսկին
մթնոլորար։
թ ՛ էյ աման
ին
մէջէն
թարմ
բուրեան
դռլոր
շի մը սքան
չելի
խնամութիւն
մը ունէր
կարծ՛էք
Հեշտաեռին
շունչին
Հետ։
Րոպէապէս
Աստղիկի
մեՀեանի
մը փսխուած՝
էր կ՚ըսէիք,
մեծ
երաժիշտին
գե
դար
սենեակը*
Մէկ
անկիւնը,
Փանկալթիի
ծ՚առուղիին
ԱԼ
Հեռուն
Վոսփորի
կապոյտ
սւ մակսւկազարգ
կուրծքին
ռւ աւելի
վերը՝
Գամլրճայի
զմրուխտ
բարձե»
