348
ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
ՊԱԳՈԻՊԱ8Ի
mmmmmm
• 3&
Պագուպայի
Հայ փախստական կօմիտէի կատարած
ա մենավե
ճակագրութեամբ
ներկայիս Պագուպայի
մէ9
կան
1Ց760
Հայեր, որոնք եկ
են առաւելարաբ Վասսլոլրականէն, յետոյ Ա ալմաստին, Ուրմիէն,
Աօլղու
և Մօսսւլի տաբագրութիւններէն։
Այս քէմրի բնակցութեան
մեծամասնու՛
թի^նը սակայն կը կազմեն դարձեալ Ս ալմաստ էն և Ուրմիէն
՛յէ
եկած ասորի՛
ները, որոնց թիւն
Հայերու թուին Հետ միասին Հաշուելով մօտ
400Q0
կը
Հաշւուիէ
Պագուպայի ամբողջ այս քէմբը վրանաքաղաք կամ սպիտակ
անունով կոչուած է սոր Հայերուն մէջ ե.իրապէս ընդարձակ
Հարթ տարա
ծ՛ութեան
մըվրայ Հաստատուած՝
4000
ի չափ վրանները
Հեռուէն սպիտակ
բուրգերու նման
Հա մա Հաւասար Հեռաւորութեամբ ու կարգով շարուած՝ տ
սակ
մրՀիացում առթող ներ դաշնակութեամբ
մըկը տպաւոր ե՛ս մասնաւորա -
պէս աոաջին
այցելողը։
Պաղատտէն
30
քիլ°ժէթր
Հեռաւորութեամբ Պաքուպա
գիւղաքաղա
նարնջի ու լիմոնի խիտ ծառաստաններով
դիմաց, Տիալա գետին մէկ
անծայրածիր՝ ընդարձակ դաշաագետնի
մըվրա/ պատմազան
դիւցազն
նէ մըյե՛տոյ եթէ կարելի է ըսել ՚ իր ժամանակաւոր
Հանգիստը Անգ լ* կառա
վարութեան անմիջական խնամքին ներք եւ. եկաւ առնելու Հայ մարտիրո
սութենէն,
Հայ Հերոսութենէն,
Հայ չարչարանքէն Հաւասարապէս
իր բաժի
նը րարերախաու թիամր ե դժբախտութեամբ ստացած՝
մասնաւորա
պուրականի ժողովուրդը, ան առաջին բնակիչներէն եղած է այս շրջողն քա
ղաքին, Հոն Հա տա տուելով
1018
օգսւո. ամսուան կէս եր էն սկսեալ։
Տեղը չէ սակայն նկարագրել
Լւբացատրել
Հոս այս ժողովրդի կատարած՝
Հերոսութիւնը և գերը մեր ազատագրական շարժման ընթացքին
սկզբէն
մին՝
չեւ մեր օրերը՛ Ժամանակի ընթացքին երր այս տեսակ մը
թմրածութենէն
արթննանք, այն ատեն երկ՛ար, երկ՛ար պատմելու, նկարագրելու
ժա
պիտի ունենանք։ Հետաքրքրական
սակայն այս ժողորրգի այդքան տարա՛՛
Նութիւսներ չափելէն, ան Հաւասար պայքարները
մղելէն, լեռներ ու ծերպե՛
րէն,, ձիւնապատ սարերու, թաց խրախներու, փշալից ու աւազուտ ա
լութիւններ
օրն ի բուն, ամիսներով» անդուլ անդադար,
ոտաբոպիկ,
մերկ
անօթի կռուելով
ույաղթելով,
զոՀելով ու ղոՀուելով Պագուպա,
Ա՚իջագետքի
ալս աննշան մէկ անկիւնր Հասնելով ներկայիս
ունեցած՝ կեանքն է, ան
ժխտուՅե է անցեալի իր ունեցած
կեանքին
ան Հակասութիւնն
է երէկ՛
ուան ե այսօրուայ իր թռիչներուն։ Երէկ գ(*"ՔԸ ձեռին ազատ
անկաշկանդ
իր Հայրենի լեռներու վրայ, անմերձենալի սարալանջեր, կողքին վէս ու յաղ՛
թական կեցուածքով,
այսօր վրանի մը տակ կծկտած,
նպաստա
կախեալ վիճակին ենթակայ, ձեռքերն ծալլած, ձեռներեց ութի ւեբ
աոժամա
նաև
մէկդի թողած
՛է
եթէ տան, կ՚ուտէ եթէ ոչ կ սպասէ իր վախճանի
