VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 287

մէք այնքա՛ն վեՀերոտ էրու անգ՝ շատոնց էր "Ր Արգիոնի գաւկի մը պա՛
գա րիշնութիւնովը կը նայէր իր շուրքը։
Այս անգամ սակայն ան գ ո ւ ն գ J ունէր ցատկելիք։ Յոյժ վտան­
գաւոր, նոյն իսկ յիմարական ձեռնարկ մը կը փորձէր։
— Երթասք ^ ա րտ ոէ՜Ց fà n?P ։
— Երթանք.**։
Ու երկու ստուերներ տունէն դուրս fսա Հեցան՝ վստաՀ ու վրդով
գնացքով մը։ Անցան ֆանկալթիի կողմնակի փողոցներին, ու շիտակին
զարնելով՝ ուղղուեցան դէպ Ֆէրիաիէ։
թեթեւ անձրեւ մը կը մաղէր։ Լաւ էր որ այգպէս էր։ Նոր ինկած
մութին Հետ թօնին քսած մթարը՝ կսքօզէր դէտող ալքերէ խուսափող
գէմքերը։ Փողոցներուն անկիւնը սլքտացող թուրք ոստիկանները մէյմէկ
տաքուկ կրակի շուբք բոլորած ըլլալու էին։ Եբուանգ իր 1լնոք թեւը մտած՝
առանց փորձանքի Հասաւ ծանօթ տունին գուռը, որ կարծես ինքնին
բացուելու խելօքութիւնն ունէր, և միասին վեր ելան։
— 0՜, բարիրկուն, Պարոն Հօֆման, բարի եկաք, Համեցէք*.*, մ ա՛յն
Հ է ռ.*.։
3— կութ ն ա պ ը ն թ, ե ա՛ ե ա՜.».։
Կէս խնղուք կէս կսկիծ բուրող այս խօսքերը ոգեւորեցին սենեկին
բնակիչները։ Անոնք ամիսն ալ կիներ էին, և մէյմէկ բան կը կար էին Հապ­
ճեպով. — Գլխարկ, պայուսակ, գօտի, ՝ կրէլնոց**. ՝ գերման զինւորակա
անթերի նշաններովը։
Ծ պ տ ա ր ա ն ըսենք այս տունին։ Զի թէե վիպագիր գրի Հր կրնա
այսօր աոանց դոյզն վախի արձանագրեք անուններն ու տեղերը, քրոնի­
կագրի մը ճշդութիւնով, բայց արտօնուած Չըլլալուս՝ թող ներեն իմ ըն­
թերցողներս երբ բաւանա մ միայն ընգՀանուր կոչումներով։
Հագիւ Եր ո ւան դ իր ամուսնին Հետ ներս մտեր և վերարկուն Հանել
նստելու վրայ էր՝ Mդուռը գարկին։
Սենեակին մէք գտնուողներն ամիսն ալ ակամայ ցնցուեցան գուռին
բաղխումը լսելով։ (]ւ գիտուեցաւ որ այս վիճակը կը կր1լնուէր անկէ ետք
ամին անգամ որ դուռին Հնչեակը թրթռար։
Եթէ սատանայ մը տնկուէր յանկարծ սենեակին մէք...։
Ովքե՞ր էին Հոն սպասուողներր, դ ի՞նչ բանի Համար կը
գերման զին ւոր ական ի ֆ Հ՛ագուստները։ Աա գլխարկի ճակտի
ու֊Րդէ ձեռք բերուած կրնային ԸԱալ**»։
(ՇԱւրունակե|ի )
կտրուէին
ն շ աններն
ԸՆՏՐՈԻԱԾ ՏՈ՛ԼԵՐ
Թուրքը և Ֆրանսացին նոյն առաւելութիւները և նոյն թերութիւն–
նեըը ոսնին։*ճև
գւօտ Ֆ ս ո - է Ր