բու գծած– ուղիին։
ք*
ա
յՏ Ը
ս
Դ
ոա
-
ս
1ք
ս
Ք
միեւնոյն ատեն
որ
ժողովուր
Հետ իր գրագէտները կը դրոշմեն
ոճի նոր ձեւեր,
-*
Ո
Բ բառեր կը
տ եղծ են, այս կամ այն բառի՛՛ն կուտան տարբեր իմաստ մը կամ
ու
թիւն
մը։Մտած՛ումին պէս լեգուն իր յեղաշրջումներն
ունի։ Բառեր
կան
որ կր մեռնին էակներու պէս» կը ծնին ուրիշներ, Ա այսպէս
յաւիտեան։
Ընդունելով
Սիամանթօի
քերականութեան
այս փոքրիկ
ա գա տ ու
թի ւններր ՝ լեզուն
ոչինչ պիտի կորսնցնէր իր գեղեցկութենէն,
եթէ
միայն
Հետեւողներու ամբոխ մր երեւար։
Անց՚եէնք Հիմա իր կրած՛ ա զգեցութեան։
Այո մասին մէք ես պիտի
չխօսիմ ՛գարեկին ե միւս Հալ գրագէտներուն վրայ, որոնք ունեցած են իր
անժխտելի ազգեցութիւնր։
ԱաՀմանա փակելով այս նիւթր
ես աչքի առ
պիաի ունենամ էւրոպացի գրագէտներ որոնք Հզօրապէս թրծ՛եցին Հտժգ
պարմանիին»
միտքը։
նախ քան այս, պէտք է խոստովանիլ սակայն որ այգ
ազգեցութ
ոչ մէկ կերպով եղծանած է ինքնատպութիւնը
բանաստեղծ՛ին։
(Շարունակելի )
ԱՐՍէՆ-ԵՐԿԱ
ԴԻԻ՛ԼԻ
ՊԱՏԿԵՐՆԵ Ր
3 @
/ Հ
' V
Ա.
Խունկ
թարմ՛ութեան
մթնշաղով
մր
յողԻ
^իւ֊ԴԷՀ՜աակաւ
անոյշ քունէն
կ*արթըննայ.
Ջերերուն
ս"է2_> լեոներուն
ղէմ, ճամբուն
վրայ
Կր ծփծըփան
կապոյտ
ծովեր
Աըշուշի։
՝Ծրխաններուն
ծուխը
Հիմայ
կերկարի՜,
Աքլորները
եր կա՜ր եր կա՜ր կը կ ան չ են,
Ու ծեր մայրեր
կեր թան
կանուխ
Հազալէն՝
Աստուածածնի
պատկերին
դէմ
աղօթքի։
/
ԱՀա՛ ւըծվարն
ել եր ըշաապ
արա
կեր թայ» »
Նախիրն աՀա՝»
կը բարձրանա՜յ
րըՀրէն
վեր»
Ու վարգ
Հարսեր, կայաառ
ղէմքով
կըարիճներ
Պ՛աշտ կը փութան
ծիծաղն
իրենց
գէմքին
վրայ*
Կը ծաղկի սէ՛ր» աընակին
շուր2_
Հա/րենի,
Գարունագեղ
ժըպիանեբով
աղջիկներ
Մըշակներու
կուաան կարմիր
նո՛ր
իղձեր»
Ու այգն
ադու֊որ, գիւղակին
ղէմ կը բաց ուի •
Փ«»րԻ< ?
ԱՐՍՒ
Ն Աճե-ՄԵՍԼ Ն
