VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 227

ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ 206
Եկէք օգտագործել ամեն տեսակի ^ափի ուժերով՝ մեր ելեքտ
էնէրկիայի անս սլա ռ ե եզականօրէն առատ քանակութիւնը որ՛ ձեզ կը
թայթեն, Հ ա մ ա ր ե ա ձր ի, մեր լեռնոտ բնաշխարՀի սաՀանաՀոս գետեր
և ֆբվէժների թափը։ Հաւաքեցէք ու արտասանեցէք ձեր Հրաբխային
րին ամէն կող՛քը վաղուց J ua J u * u b "՜ աս *1քե տեսակի Հանքային ազբիւրնե
անցամաքելի առատութիւնը։
Սիրո՞ւմ Էք ձկնաբուծութիւնը, աՀա ձեզ մեր սքանչե՜լի ծովաՀանա–
գոյն լճերը, որ մի մի ոսկի Հանք արժեն, կամ գուցէ կուզենայի՛՛ք մեղուա–
^բուծութեամբ պարապիլ, դրախտանման . Հայաստանը ունի անբա
Հարուստ <լ flora l ։
Բաւ է, որքան մեզ, դժբախտացածներիս վրայ նայեցին—մինչեւ իս
մեզանից գլխ ով Տ աօ ^ ս անընդունակ մարդիկ որպէս էէրէիների ու Հր
փերեզակների վրայ։ Անմիտ է օտարի Հողին վրայ ամբոդ £ կեանքեր մսխել
մի պատառ Հացով ապա Հովուած կարծելու Համար մեզ, կամ
մի պա տա Հ սւկան թէ ճարպիկ ձեռնարկութեան դարձուածքի մէջ մի կլ
գումար մի կոգմ գնելով սոնքալ և նա խանձողն երի չարակամ և Հեգ
.ժպիտները տեսնելով պղտորիլ։
Հերիք է» ա ո այ ք* ամօթ է որ Հայրենիքը ազատելուց յետոյ էլ մեր՝
ա սարսափների մէջ կոտորուելով կոտորակուած ազգի յոյսն ու ա
մեր Հարի ՚ւր Հազարներով որբերր, մեր ամէն աջակցութեան իրաւունքը ու­
նեցող ամէ՜ն տեսակի խեղճացածներ, օտարների խնամքին յանձնուած թ
ու օտարութեան մէջ պարտքով ապրողի մեր գոյութիւնով քարշ
երկրէ երկիր։ ՜ <£ J r
Ժամանակ է սթափելու ե ամաչելու^ որ մեր երկիրր ճանաչելու,
սուՏեա սիրելու Համար, սարեր ու ովկիանոսներ անցնելով Հեռուներից եկ
օտարներ մեզմէ լաւ ճանչնան մեզ և մեր երկիրը» ո լ փորձուին մտածել թ
ի՜նչ կերպի կամ տեսակի քաղաքական վիճակ պիաի տալ մեզի՝
իրենց շարերն էլ կոկոլին*..
Ելէ՛ք* եկէ՛ք» Հայրենիքը կանչում է ձեզ, պա ականեցէք ինչ կուսակ
ցութեան որ կամիք, րնտրեցէք այն բնագաւառը, որ կր յարմարի ձե
շակին, խառնուածքին, մասնագիտութեան։ Դուք, օրինաւոր ժառանգնե
էք Մայր Հայաստանին, որ կանչում է ձեզ, սպասո՜ւմ է ձեզ՝ արցունք
աչքերին։ Հերիք է որքան թափառեցաք աշխարՀի մինչեւ անդիի ծայրերը,
գնացիք ու սնաց իք Հեոուները* բալ է, որքան վարժուեցաք ^Հայրենասէր)
նպատակներով սար քուած զանազան Հաւաքոյթ երեկոյթներում գանձա­
նակի և թ ա պ ա խ ի մէջ մանրուք ձգելով բարեգործութեան մարզանքներ
անգիտանալով կամ մոռանալով որ մարդկութեան րարիքին Համար
ամէն մի զոՀարերութիլն միայն պարտականութիւն է և ոչ առաքինութիւն։
Ժամանակ է ե Հարկաւոր է Հետաքրքրուիլ թէ՝ ինքնագլուխ ազգերը
ագատ գոյութեան իրենց պայմանների Համար ինչը ինչպէս կանեն։ Ամեն՛
քիս* Հայրենիքի ե ա ղ գ է բարեկեցութեան Համար ամեն մէկիս արածը»
պէաք է գիտնալ, որ միայն և պարզ ինքնօգնութիւն է, որմէ գոյացած մ