VERADZENOUNT, du 03 mars 1919 au 27 décembre 1919 - page 87

ՎԵՐԱԾՆՈհՆԴ 227
բան ալի՛ն էւրոպա չէ, Պոլիս էէ»֊ ճ այլ մեր ժողովրդի ձեռքն է։ իւ ահաւասիկ
մեր ժողովուրդր —խմրուած Հայաստա՛նի Հա՛նրապետութեա՛ն շուրջը։ իմաս­
տութիւն չէ ա՛նոր դէմ երթալ։ քհրքաՀայ Հարցը թաղեցի՛ն պետութիւ՛ն՛
Ղւերր —փ ա ս տ ա պէս շատ առաջ, իրաւապէս ÎB1S թո ւա կա՛ն ի՛ն։ Ազգայի՛ն Պ
ուիրակութիւնր ոչինչ^ՐՅ ալ ՜ րնոէ» որովՀետեւ ի՛նչ արժէք ունի Պատուի­
րակութիւն մր, որ տարի՛ներ շարու՛նակ կ*ապրի կտրուած իր Հայրե՛նիքէն,
միջավայրին, իր ժողովուրդէն։ Միամտութիւն է կարծել, թէ մէկ Հայ մեծա­
տու՛ն, "Հինչ չիմանալով մեր կեանքէն ու պատմութենէն, չճանչնալով մեր
ժողովուրդն ու մեր ռր^[իրր» 4/ * " V ռ ՐՐ ռլ էՑէ քան մըընել այդ գժրախտ երկ­
րի Համար։ Հի՛նգ ամբողջ տարի արեւմտաՀայ գաւառներու ժողովուրդր դժո­
խային տանջանքներ կրեց ռուս ֊տաճ կա կան կոչուած սաՀմանի վրայ։ Հինգ
ամբողջ տարի պայքարեցաւ, կռուեցաւ այգ ժողովուրդը անօրինակ դժուարո
թիւններու մէֆ։ Ե լ Ագգ^է*" անուանուած Պատուիրակութիւնը, և անո
Հարազատ նախազաՀր ժամանակ ու Հնարաւորութիւն չունեցաւ անցնելու այգ
վայրերր, տեսնելու այղ ժողովուրդի տանջանքներր, տեսն ելս ւ մանաւանդ անոր
Հեր ոսական դիմադրութիւսներն ու յաղթութիւսներր, ոգեւորուելու անոր ի տ է–
ա լն ե ր ո վ—և փաստերով զինուած ու սրտով պաշտպանելու այգ ի
Եւրոպայի առաջ։ Բայց այդ՛պէս չեղաւ։ Եւ ինչ որ եղաւ —ամօթալի, ան Հան­
դուրժելի իրողութիւն է։ Հայոց Հարցր տէր չունեցաւ ամենեւին։ է}ւ Հայաս­
տան ր չփրկուեցաւ փախստական պատուիրակի փախուստի վայրերէն
Հեռադիրներով։ էյւ մեր Հարցր թաղուեցաւ (յւրոպայի մէջ։
Բայց ժողովուրդն ինքը ձեռք առաւ դատը, ե. մենք ունինք այսօր Հ
ժողովուրդի ստեղծած կուռ կազմակերպութիւնը, բանակը, խորՀրդարան
կառավարութիւն ր։ Մեր պետութեան Հետ յարաբերութեան մէջ են դաշնա–
կիցոորբ Հայաստանի Հողի վրայ։ Փաստ տպէս կ՛բեղունին անոր իշխանու–
թիւնը, կը տեսնեն անոր ծաւալումր դէպի Հայկական գաւառներր, կը տես
նեն անոր պատրաստութիւևներր՝ ազատագրելու Վասպուրական,
Մ ուշ, ինչպէս ազատագրուեցան կարս, Նախ իջեւան ևայլն, կը տեսնեն և կը
ւեր ացնեն այղ։ \}ւ վաղն ալ ի Հարկին կը ճանչնան նաև ի ր ա ւ ա պ է ս ամ­
բողջական Հայաստանի պետութիւնը։
ԱՀաւասիկ ինչու Հայաստանի Հանրապետութիւնը ոչ միայն փաս­
տական, այլ և իրաւական Հայաստանն է, և աՀա ինչու բոլոր վայրերու
յերն ալ պիտի խմբուին անոր շուրֆր–..
Բայց ռուսական վ տ ա ն գ ի մասին կը խօսուի շարունակ և այգ վ
տ ան գէն մտաՀոգ կարգ մը Հայեր՝ իրաւախոՀութիւն չեն Համարեր միանալու
ան միջ ա պէս Հայաստանի Հանրապետութեան։
Այգ վտանգը Հետեւեալ ձեւով կը պատկերանայ։ քիուսաստանր
մտածեն անոնք ճ չէ Հրաժարած կովկասեան Հայաստանին։ Աքն
պիտի շարժի անշուշտ, վերստին պիտի մեծն այ, պիտի գրաւէ իր նախկի
երկիրները, որոնց մէջ նաև Հայ ա ս տ անի Հանրապետութիւնը։ Նպատակա­
յարմար է ուրեհն — կը դատեն անոնք — ՚ քՒրքաՀայաստանի Հարցը անջատ