VERADZENOUNT, du 03 mars 1919 au 27 décembre 1919 - page 37

ՎԵՐԱԾՆՈհՆԴ 99
Հրեաները պիտի ըսէք։ Այ ո "֊ Ո Հ_ ։
Հրեաները իրենց ազգութիւնր պաՀած
են 6600 տարիէ ի վեր, այո, բայց– ա–
նոնք ալ շատ տ անկուած են։ Աա առա­
ւելութիւնը ունեցա ծ են մեր վրայ թէ
երբ քհուսիոյ մէկ Հրեաներր կր Հալա­
ծ՜ուէին, աշխարՀիս ր ոէ ոՐ միւս կողմը
գտնուող Հրեաներր, որոնց թի՚֊ր շատ
բարձր է, միշտ Հանդարտ եղած՜ են ու
կրցած՜ են աշխատիլ ու բարզաւաճիլ։
Հայր միշտ իր երկրին մէկ է ւհնացած,
Հոն ծնած, Հոն տ անկուած՜ ու Հոն մե–
ռած՜։ Դիտական ճշմարտութիւն մրն է
թէ կդայխս Հիւանդ մը ձգելու է այն
երկիրը» այն բնակավայրը, այն միկա–
ւքա/րո ուր եր 9հոերո քոռնած են ու
Ղ յլլ Լ Լ Լ CL Լ Լ ւ J ւ ՏՈՔԹ – ՊՕՂ.Ո Ս ՔՕԼՕԼեԱ
Հիւանդացած, ե երթալ ուրիշ երկիր Ֆ լ ւ ա 1ւսայ1 ւ շ ա նր ա պ ե տ ո ^ ս ա Նախա գ ա
մր բոլորովին նոր իրեն Համար։ Աքս Պ * Փոև անքա ո է է ն կ ՚ս տ անա յ
միակ միկոցով կրնայ աղէէլնալ։ պատոհպ լ ե գ է ոն ի խայ՚ո։
Հայը, կապուած ՐԱ ա լով իր երկրին, չէ Հեռացած իր ծննդավայրէն ե կա
չէ ուզած Հեռանալ, քաղաքական և կամ այլ պատճառներով։ Այս է, իմ կար
քովս, Հայուն կղային դրութեան փափկութեան պատճառր։ Անշուշտ առաւե­
լութիւնն մըն է այս Հրեաներուն վրայ, որոնք աշխարՀիս չորս կողան են սրփ
ռուած։ Րայց դիտած եմ որ Հրեաներն ալ Հայերուն պէս» ու գրեթէ բոլոր Հին
ա զ գերուն պէս, շատ կգային են։ քոոստովանիմ սակայն թէ Հայերեն պակաս։
Ասոր ալ պատճառը վերր րսած ճշմարտութիւնս է։ Ամէն անգամ որ Հրեա
Հալածուած են տեղէ մր, չունենալով երկրին մէկ ազգայնական կապեր, գաղ
են անմիկապէս։ Հայը սնաց ու կը սնայ ու պէտք է անայ իր երկրին կապուած։
Այս առաւելո ւթիւնր պէտք է պա Հենք, մեր գոյութեան իրաւունքն է։
Պէաք է անանք մեր երկրին մէկ, որովՀետեւ Հիմա կատարելապէս Համ
ուած եմ, թէ Հայր այ ա ս եր ա ծ ազգ մը չէ, այլ պարզապէս կգային։
Մեր բոլոր Հալածանքնեբր, չարչարանքներր չեն կրցած մեր կղային գոր­
ծարանն երր այլա սերել, այսինքն գործարանական աւերումներ րնել, ինչպէս
պիտի ր լար եթէ այ լա սերած ազգ մր ըԱայինք, այլ մեզ րրած են պարզ կղային
ազդի մը զաւաԼլներ։
Դիտած եմ թէ այ լա ս եր ո ւմի պա աճառներուն մէկ, էշնառակ պէտք է դնել
այդ ազգին կատարեալ երկանկութիւնր և ոչ թէ Հալածանքներ։
Հռովմի ու Աթէնքի պատմութիւնն երր կը բացատր ե՛ն ր սա ծներ ս։
Աճեցնելով ան Հա տներ ո ւ, րմիշկ Րէէ ալէս ի վեր ու Փարիզի ամեն էն Հա­
րուստ թաղին մէկ բժշկութիւն ընելէս ի վեր* տեսայ թէ Հարուստ ու երկանիվ
ոնտանիքներու մէկ շատ աւելի այլա ս ե ր ածն ե ր կան, քան թէ ուսանող եղած
ատենս, աղքատներու Հիւանդանոցներուն մէկ տեսած դժբախտներուն քովէ