VERADZENOUNT, du 03 mars 1919 au 27 décembre 1919 - page 36

98 ՎԵՐԱԾՆՈհՆԴ
Մէկը՝»*** ա յ ո , Ռոստո՜մը։ Րայց ի՞նչ գրեմ նրա մասի՛ն մի թռուցիկ յօդուա՝
հ՜ով, ինչպէ՞ս ընդգրկեմ այգ մեւ\ կեանքը, որ լուռ, անշուք, Համր ու
զուն թաւալուել է երեսուն տարի Հայկակա՛ն տարտարոսում,
սամր աներեւոյթ, ստորերկրեայ խորշերի մէկ, էրգրում, 189Հ >խն, Վա՛ն, կ
Պարսկաստան, Բօլգարիա, մակեդո՛նացի յեղափոխականների,
Դելչեւքների Հետ, ասլա նորէն էրգրում, Վա՛ն ու կ ո վկաս, թաւալուել
տագրակա՛ն բոլոր յորձա՛ն քներ ում, միշտ առակի՛ն շարքերի մ՛էկ* իբրեւ դաւ
դիր ու կազմակերպիչ, յաւերժօրէն հ՜րագիրներ յղացող ու գործադրող։ ինչպէ՞
թերթել անտարբերութեամբ այ լ մեծ կեա՛նքի էկերը, որո՛նցից իւրաքա՛նչիւ
դար՛նում է մեր սրտի ամենասուրը լարերխն, զարթեցնում է արտ ա un լեց՛
fուշեր * + •
կանգ եմ առնում։
ՄԻՔ– Վ . Ա Ր Ա Ն Դ Ե Ա Ն
Ջ Ի Ղ Ե ՐԸ
Ա'խ> Հայուն կիղերր։ կ
Չէք գիտեր անոր ձեռքին քաշածներս։ Ամէն օր առիթը կ՛ունենամ .կրկ
ու կրկի՛ն ուսումնասիրելու մեր ա զգայ ինն եր ո ւն կփոերը, ՈԼ - ամէն օր ալ , աւելի
կր Համոզուիմ, թէ շատ կղային ա ՂԴ ^ffù ենք։ Դաւառացի Հ
ա յը ե կամ Փարիզ
ծնած, մեծցած ու կրթուած Հայ տղան կղային նոյն անտեղիութիւնն երր ուն
ինչպէս ատանկ չրԱար։ Տարիներ առակ ուրէշ թերթերու մէկ գ
բացատրած եմ ինչու և ի՞նչպէս Հայ ազգը շատ կզգային ագգ մըն եդած
տակաւին։ Ազգայնական տեսակէտով դժբա խթէ ութի՞ւն մըն Է թէ
իբրեւ բմիշկ կրնամ վստա Հեց՛նել թէ Հ այ ազգին կյլայնոտութիւնը իր դժբախ­
տութիւնը եդած է։ Ո՛– աիտի բացատը եմ։
Բայց նախ ըսեմ թէ խնչպէս կղային եղած ենք։
Ազգերը» բոյսերու ե կենդանիներու պէս» մասնաւոր խնամքներու
ունին րարգաւաճելու ու միշտ լաւագոյնին բարձրանալու Համար։ Մենք մե
գոյութեան առկի օրերէն սկսեալ փիշտ Հալածեալ ազգ մը եղած ենք։
Պատմութիւնը մեզիցոյց կուտայ թէ երբեք Հանդարտ կեանք մը
ունեցած Հայաստանի մէկ, մեր գործերով և մեր քաղաքակրթութեամբ
ղելու Համար։
Հիսդ գարերէ ի վեր տխուր ստրկութիւն մը, կարդերու վախը և
կական ՀարստաՀարութիւնները ժամանակ չեն տուած մեզ, խորՀելու
քակրթութեան միջոցներուն վրայ։ Մեր միակ նպատակը եղած է միշտ, ա
յին գոյութեան պաՀպանումը ապա Հովել։ Այս պարագաներուս մէկ իր
թիւնը ճպաՀած ըլլալըարդէն Հրաչք մրն է։ Արդ, ամբողկ ազգերու պատմու
թեան մէկ կը փնտռեմ ու չեմ գտնար ազգ մը, որ Հայերուն չափ դժբախ
չարչարուած ըլլար։