VERADZENOUNT, du 03 mars 1919 au 27 décembre 1919 - page 45

ՎԵՐԱԾՆՈհՆԴ է07
Ե Ր Գ Ի Ծ Ա Կ Ա Ն
ԺՈղՈՎՈհՐԳԻ ԶԱՅՆՎ Եհ «ԵհԱՑԺ ՀԵՂԻՆԱԿԸ
Երթ ամէն երկրի մէկ ^ " " " ՚ ւ ՚ ^ ^ Ր Դ է ւ ԷՐ &տյնը կր բարձրացնէր իր իրա­
ւունքներուն տէր դաոնալու Համար, փարիզաՀայ ժողովուրդր չէր կրնար ան­
ձայն ւէնալ. ան ալ սլէաք էր որ իր (Լժ՛ողովուրդի Զ,այն)՝)րունենար ե*** ունեցաւ։
Դ՛ժուար չէր գիտնալ թէ ժողովուրդր որու էր տուած՛ իր ձայնր իր իրա­
ւունքներու սլա շտ սլան ութեան Համար։ ժ՛ողովուրդները միշտ երկու տեսակ
ներկայացուցիչներ ունեցած՜ են» Ա. Պաշտօնական ներկայացուցի՛չները, որոնք
ժողովուրդին քուէովր կ՚ընտրուին՝ անոր շաՀերուն գէմ գործ՛ելու Համար և /»•
Անպաշտօն ներկայացուցիչները, որոնք ժ ո ղո վո ւր գին շաՀերը կր սլա շտ սլան են
առանց անկէ րնտրուելու։ Ո*֊ստի դիժեցի Փարի գա Հայոց անպաշտօն ներկայա՛
ցուցչին, որ իր «ժողովուրդի Ք,այն))ը խմբագրելու պաշտօնն ունէր։
Յարգելի խմբագրապետը, որ միանգամայն թերթին գրաշարն էր ևնո–
րակագմ Հայ Ընկերվարական Միութեան ՀիԱնադիրր, պատիւն ըրաւ գիս
ընդունելու։ \ • .
Պարզ էր սենեակր, չոր ու չորս պատերով» պատուՀանը, որուն ապակի
ներէն մէկը կոտրած՜ էր ե թերթով մը կարկտնուած, բարձրէն կր նայէր ժո
վրդական թաղի մր տանիքներուն վրայ։ Երկս՛– աթոռներ, սեղան մր՝ որուն չոր՛
րորգ ոտքը վիրաւոր էր ու կր կաղար, սենեակխն միակ. կարասիներն էին»
քեր, թռրթռր փոշիներու մէկխառն կէը պայ քար էին։
ՍՀնոյշ ժպիտով մը զիս ընդունելով, ցոյց տուաւ աթոռր, թաշկինակս
փռելով աթոռին վրայ, նստայ անոր Հաստատ մէկ կողմին վրայ * Աիրու
ու սրած՜այր մօրուս ր, վերկն պեխերով կա մարուած՝, կը զա րդարէր իր Մեսիայի
բերանը, ուրկէ Բանը կը Հոսէր Հեշտօր^ն, Համաչափ իր ձեռքի շարժումներուն։
Ներկայ դասակարգային ան Հա լա սարա կշիռ վիճակը ազդած՛ էր ուղե՛ղին՝ ուր
մարդկութիւնը կը տառապէր։
Աչք ռ ՐԸ փակելով, ձեռքր ճակտին վրայ, սկսաւ խօսիլ*՛
— Դիտեմ թէ ի՛նչու Համար եկած՜ էք*** ուրիշներն ալ եկան ու դեռ
տեր սլիտ գան*»» պէտք է որ գան, և ինչու չգան»»» Այո» ապագան ժ
դինն է, ժողովուրդին ձայնը պէտք է տի րէ։ Մ ռ ր թ^ըք^՚Ը ապագայ ունի» բաժնե­
գինը m ֆրանք է։
— ^ZT ^1 աԲ^Է^Ք Ո Ր յ ա ւ\ ոՐԴ թիւ֊սրը***
— Մ ռ ր թարթէք" ՚նպատաէլն է իրաւազուրկ ժողովուրրին իրաւունքր
պաշտպանել իրաւատէր դասակարգի անիրաւութեանց դէմ* ժողովուրդ ե
ղովուրդի Զայն» դէր ա Ր կ՛ ա մբողկացնեն, իրար մով կը սնանին։ Մեր ձայնը
զօրաւոր է իր իրաւունքներով* եթէ լսելի չըլլա ի մեր բոլոր ոյժովը պիտի պո­
ռանք* մեր Հրէայնըւ> արտասաՀման ալ սլիտի Հասնի* օտար երկիրներու Համար
20 ֆրանք է տարեկանը։
— Ի՞նչ կո խորՀիք վեՀաժողովի մէՀ Հայ պատուիրակ մը չգտնուելու
մասին*