ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
97
այս Հակիրճ
արձանագիրը.
Չ՛ուք կամեցաք,
և Հայաստանը
եղաւ...
Նոր միացեալ
ու. վերած՛նող
Հայաստանը,
արիւնաքամ
ու վտիտ,
գուած ու վիրաւոր, ե սակայն, բարձրացած,
ազնուացած
պայքարով
ռապանքով...
Ա իմի այն կո վկա ս ա Հայ ա շխարՀր չէ
է
որ պաշտման խորունկ զգացումով
ծուն
է չոքում երեք ոաՀվիրաների
շիրի^նորի աոֆե.. պաշտամունքր
տարածւում
թիւրքաՀայ
ու պար սկա Հայ գաղափարական
երիտասարդութեան
մեծագո
տուածի վր
ա
բ
Կազմակերպութիւնր,
որ ստեղծեցին այդ մարդիկ, միաց
գեղեցիկ
սինթեզի մգկ ազգի
բոլոր
Հա տուածներ
ր և ույդ կա դմա կեր պո
ւթիւնր
50
տարուայ
իր դժնդակ
գոյութեան
րնթացքում,
անդուլ
կռիւ
մղելով
թ ի ՚ ֊ ր ք *
ռուս, պարսիկ
բռնակալութեան
դէմ,
յաղթաՀարեց
անասելի
խոչընդոտնե
աճեց ու յարատեւեց
այն ժամանակ, երբ իր Հուրեր
կուսակցու^ժիւններն
Հատուածները
անդադար
ծնւում էին ու ք այ քայլում... Աճեց ու յարատեւեց
որով Հետեւ
Հիմքը առոդկ էր, մաքուր, անաղարտ,
որո վՀետեւ Հիանա դիր
Երրոր
դութիւնը
ինքն իսկ մարւաացոււա էր քաղաքացիական
առաքինութեան
և
նավեՀ, ամենաանաղարտ
Հայրենասիրութեան։
Հայ ժողովուրդը
Հպարտութեամբ
կարող է շեշտել, որ իր
Վերածնուն
ռաՀվիրաներր թէ մտքի խորութեամբ
ե թէ մանաւանդ
նկարագրի
թեամբ Համարձակ կարոդ են տեղ բռնել աշխարՀի
ամենամեծ՜
յեղափոխակա
ներէ
շարքերում։
Հայ ժողովուրդը
Հպարտութեամբ
կարող է ասել, որ
ռաղմիկ֊Հեր
ոմներն եւս էրենց
արէութեամբ
ու ան<Հնուրացութեամբ,
խէզախ*
անվեՀեր
թռիչքներով
կարող են դասուիլ աշխարՀի
ամենափայլուն
յեղափոխա
կան
ռազմի1լների-գերդաստանո
Հերոսների
ույդ չքնաղ
րոյլր
դո՜ւրս
կոչել Հայ ժողովրդի արգանդից ե
իրական ՈՅԺ ստեղծել մեր սրբազան
ԻՐԱհՈհՆ^ը
պաշտ
պան ելու
Թիւրքի»
՚Թրդի* Կօղակի ու Թաթարի,
— աՀա այն մեծ ֆ՛
Հաւա
որ գրկեցին կրօնական
կեր մեռան դո ւթեամբ մեր երեք ռաՀվիրաներր։
Ե
1
– ստեղ
ծը ւեց այդ Ոքժը, կազմակերպս
ւեց Հայկական
իրաւունքի
բան ակր,
տակաւին
թոյլ, աւա՜ղ, վիթխարի
աայքարի
Համար, բայց ե յաճախ
ազդու, զօրաւոր Հա
յութեան
բազմապիսի
ոսոխների
Հանդէպ։
Երրորդութիւնը
ոգեպէս
լուծուեց
րնդարձակ
կազմակերպութեան
ցանցի մէկ, իսկ Կազմակերպութիւնը
իր դաժան, Հերոսական
պայքարնե
իր անօրինակ
կենսունակութեամբ
— որին ստէպնախանձել
են թի
լ
ՐՔ» պ
սիկ» վրացի, ՛նոյնիսկ ռուս ու լեՀ յեղափոխական
կուսակցութիւնները
— եղա
կենդանի
անձնաւոր
ուսն Հայ ցեղի...
Ուզում եմ կանգ առնել։ Նայում եմ յօդուածիս
խորագրին,
արցունքը
վերստին
սեղմումէ
կոկորդս և գրիչր տատանւում
է ձեռքէս
մէկ։
«Աեժերէն
