VERADZENOUNT, du 03 mars 1919 au 27 décembre 1919 - page 217

րեկամը, Ամերիկան։ Նրա թարի արամադրոլթիւններն էլ ահաւասիկ չէզոքա­
ցած ամերիկեան ներքին, միջկուսակցայ ին Հակամարտութեամբ։ Յոյսերը իս­
պառ չեն մարած՜, ղիմուՏներր շաբունակւում են, նիւթական նպաստ տրւում
է գեռ Հայ ժողովուրդին Լ թերեւս աւելի շօշափելի օգնութիւն կր ստանանք
մրն չեւ ա ռաշ ի կայ գարուն։
Յոյսերով սակայն, պէտք չէ որ ապրինք։ Թշուառութեան զոՀերր սպա­
սել չեն կարող։ Տագնապը սաստկանում է ձմեռնամուտով, մեր ժող
Հաց կունենայ, ր
այց զգեստ ու վառելիք չունի, մեր զինւորր մերկ է ու բո–
պիկ։3ուրտր իր անխուսափելի Հետեւանք Համաճարակներով կարողէ վերսկսիլ
անցեալ ձմրան ղանգուած ային կոտորած ր։ Առնե՜նք ին՛չ որ կարող ենք, այգ դժո­
խային կացութիւնր գէթ փ ո ՔՐ Ի"!լ\ ամոքելու Համար։ Հայ բարեկեցիկ գա­
ղութները կարող էին ինքնաբերաբար աՀա գին գործ անել Հայրենիքի գերա­
գոյն դժբախտութեան այս օրերում։ ՛Բանի՜ կապիտալիստներ ունինք Եգիպ՛
տոս1~ս մինչեւ Փարիզ ու Ա՚անչեսթր, տասնեակ միլիօնների վրայ
բազմած՛, դրամատիրական աշխարՀի մէք գիրք ու վարկ ունեցող, քանի՛ Հ այ­
րեն աշաՀ ձեռն ար էլն եր կարող Էխն նրանք կազմակերպել դիւրութեամբ — փո­
խառութիւն, ապրանքների գնում ու առաքում դէպի Հայաստան, բանքային
գործ՛, ազգալին վերաշինութեան Հաղար ու մի յղացոււաեր ու ծրագիրներ...
Ա*ի միայն գաղութները կարող էրն ամենայն դիւրութեամբ մեր Հարիւր Հազա­
րաւոր մերկ ու բոկոտն փախստականներին Հագուստ Հայթայթել, թէկուզ
միայն մաշուած՜ Հանդերձեղէն Հաւաքելով ու ճամբելով։
րայց Հայ £n £ / f> Հազուագիւտ բացառութեամբ Տնում է նոյն
աւանդական գձուձն ու եսապաշտը, նա մատը մատին չի խ
նա ոչ մի նախաձեռնութիւն չի ստանձնում, նա շարունակո
է իր դրամական լեռներ իg դիտել ցեղի վիշտն ու տառապանքը,
ե Դաշնակցականներէն անարգել, նա Հազիւ Հազ Համաձայնւում է — Անդրանիկ՛
ների ու այ լա զգայ ինների միջամտութեան ու թախանձագին յորդորներ ի վրայ —
մի քանի փշրանքներ նետել պատերազմի ընթացքում իր տասն ա պատ կուած
Հարստութիւնից, նա կուզէ միայն գիրք ու Համբաւ վաստակել ա մեն տա­
ժան ձեւերով, ամենաչնչին զոՀաբերութեամբ 1ւդեռ կուզէ մենակ տիրել Հը–
րապարակին, դուրս մղելով այն ուժեր ր, որոնք այս Հոգեվարքի ժամերին —
թէկուզ խարխափելով ու սայթաքելով —տանում են իրենց ուսերի վրայ վե­
րածնունդի վիթխարի գործր, վարում են դաժան, ան Հաւասար կոիւը Հայ­
րենիքի թշնամիների դէմ*.
Երկրէն եկողները սքանչացումով են նկարագրում Հայ զինւորի կար–
գապաՀութիւնն ու անձնուրացութիւնր, նրա խօլական մաքառումը գերակր–
շիռ ուժերի դէմ, նրա մեիկ ու անօթի վիճակր, նրա ստոյիկեան Համբերու­
թիւնն ու Համակերպութիւնր։ Այռպէս է ամբողջ Հայ ժողովուրղր։ %ա կըո՛
ւում է առանց վՀատելու, նա մեռնում է առանց տրտնջալու։ Օգնե՛նք ինչով
կարող ենք. և թոդ լռէ՛ ներքին Հակամարտութեան ժխորր, * որ դեռ լսւհւմ
է այլևայլ գաղութներում, նոյն իսկ լրագրական էջերից՝ Հայոց Հանրապե­
տութեան ու նրա վարիչների շուրջը։ Վաղը կըմբռնեն ամէն կարգի ցեցերը,
թէ ինչ ազգադաւ ոճիր է եղել այղ Հակամարտութիւնը մէկ տարուց ի վե