VERADZENOUNT, du 03 mars 1919 au 27 décembre 1919 - page 203

ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ ՏՕ/
կառախումբը Տնազողներին մէկը՝ Հեռուին կը կատակէր Սմբատ
բատէ Հետ։
— Բանտէ բանտին ետք, աքսորէ աքսոր»,* նայէնք քանի՞ Հատ
գրես,**
Բիւրաա ալ անփոյթներին մէկն էր։ թերեւս կր վստաՀէր իր սլարսկա
կան Հպատակութեան։ {£է՞ որ Պոլսոյ պարսկական Լղե՚յպանատունր յաջո
էրնոյն իսկ բանտին առնել Տ °քթ» Պաղիլ Խանր։ Բայց ատիկա բացառու
թիս՛ն մը՛ն էր որ այլեւս Հպիաի կրէլնուէր։ Բոլոր պարսկաՀպատա1լներր որոնք
մեզի Հետ էէն» սպա՛ննուեցան վերջին, էնչպէս ոուսաՀպատա/լներր,
պա շտ պան ութիւնր, ամերիկեան դեսպանատան յանձնուած էր։ Բայց ա
օրերուն՝ Մր» Մ°բ1լնթաու որ Պ ս[Ա ոյ դեսպանն, էր, գայթակղական անփ
թիւն մր ցոյց տուաւ, թերեւս խաբուելով իրեն եղան՝ Հա լաստ ուսն երին ե–
չյուսալով որ այդ աքսորը զոր կառավարութիւնր իբբնախազգուշական
հրաժեշտ սի^ոց մր կը ներկայացնէր, պատմութեան ա մինին զարՀուրե
ոճիրներին մէկուն պիտի յանգի։ ՄԷԼմիայն Պուլկար կառավարութիւնը պէտք
եղած՜ կսրովր ցոյց տուաւ Պոլսոյ մէջ ե յա^ողեցաւ աքսորին ետ բերել տա
իր բոլոր Հպատա1լնեըր, նոյն իսկ ՚Բրիսր» զոր Պոլսոյ բորենիները ffանպատ­
ճառ սպա՛ննել կ՚ուզէէն։ ՚Բէչ ետքը՝ Պուլկար կառավարութիւնր շա՛տ աւելի
նշանակելի գործ մր տեսաւ՝ թուրք կառա վար ութենիև սլաՀանվելով Ր
jj տար ագրո ւած Հայերր էտիրնէի ալն մասին որ իրեն կը թողուէր Պոլսոյ մէջ
էլնքուած Համաձայնութեամբ մր, փհխարին ^ այն զոՀողութեան՝ զոր Պուլ–
կարիա պիտի ընէր կեդրոնական տէրութեանց և թուրքիոյ Հետ կ ողք
պատերազ մէն մասնակցելով։ թուրք կառավարութիւնը առարկեց թէ
լած Համա ձայնութենիև առաֆ տար ագրո լած ալդ Հայերր ou մ* Հպատակն
էին, Հետեւաբար պարտաւոր չէր ղանոնք վերադարձնելու, բայց Աօֆ
ղաՀլիճր ականջ չկախեց այս առարկութեան և բռնադատեց թուրք կ
րութիւնր որ զանոնք իրեն վերադանձնէ իբր Պուլկարիոյ Հպատակներ։ ք
այդպէս ալ եղաւ։ Անոնցմէ ոմանք արզին իսկ շատ Հեռուները, մինչեւ Աու–
րէոյ ոստանները՝ Համա, Հոմս, ևայլն քշուած էէն արդին։ Բայց նոյն իսկ ալդ
Հեռաւոր տեղերուն մէջ կառավաբութիւսը գտաւ ղանոնք ու Պոլիս դարձե
յանձնեց Պուլկար կառավարութեան։ Առիթին օզտուելով, մաս մր էտիրնէցի–
ներ, նոյն իսկ ուրիշ քաղածներու Հայեր, յաջողեցան անոնց խումբէն սէջ
սպրդիլ ե միասին գացին։
Ո֊-րիշ պարսկաՀպատակ մր, թէոտոր Մենծիկեանն էր, Պոլսոյ կող
Հաստատուած երիտասարդ վաճառական մը, Դաշնակցութեան
Աքսորուած էր ապա Հովարար ուրիշ պատճառով մը, թերեւս առեւ
մրցակցութեան մր Հետեւանքով։ Վերջին, իր սպանն ութենիև ետք, իմացա
որ Պոլսոյ իր վաճառատան բոլոր ապրանքներր \ գրաւուեր են կառավար
թեան կողմէ, ինչ որ բացառիկ բան մրն էր, ոլրիշ մարդու Համար չեղաւ
Ան ալ այն Հաւատ քո ունէր թէ իր պարսկական Հպատակութեան
"վիտի ազատի, և Բիւրատի Հետ կր կատակէր ըսելով*
— Վերադարձէն նկատմամբ ապա Հով եմ, կր վախնամ միայն ո
Պարսկաստանի վերադարձնելու մտածումը ունենան...Ալաչր գոնէ Պոլսո
է*** բայց եթէ օր մր շունչերնիս Համատան առնենք, շաՀաւորր մե՞նք պիտի
ըլլանք*** ՜ա
(էաոոմւակհփ ) ԱՐԱ