VERADZENOUNT, du 03 mars 1919 au 27 décembre 1919 - page 201

ԱՔՍ ՕՐԻ ճԱՄհնԻՆ ՛ԼՐԱՕ
( Յ Ւ Շ Ո 1 Ո Տ & հ Ւ Ն Ն ե Ր )
( ա | i n ւ. 1ւ U J l | n ւ. ïè- ի t. *U )
Ցա՛նկի՛ն ընթերցումը լրացեր Էր, այլեւս մարգ չէր ի^նէր կառախումբին։
Այսպէս երկու մասի բաժնուած՝ աւելի անհանգստութեամբ քան
մամբ իրարու կր նայէինք։ ինչո՞ւ այս բաժանումը։ Մէկ քանի Հոգի որո
Վար իԳրւցուաՆ էին, ձեռքի շարժոււաերով կր Հասկցնէին մեգի թէ լաւ
ներ չեն խորՀիր այս բաժանման, վրայ։ Բանկալթիի գերեզմանատան ս
րանին տէրր (հօտօսթոցի Օ՚ննիկ՝ պոռաց միՀոg մը՛ խօսքը միանգամայն ամէ–
նուս Ուղղելով* ՏԱ ֊
—ֆեմ Հաւն իր կոր.**
Անդէն իպրաՀիմ պէյ ե 2 ք , լ / 1 ^ խոնուաՆ ոստիկան ո ւթեան պ
եաներր Լոիկ ու խորՀրդաւոր խօսակցութեան մը մէ £ թաղուած՜ էէն։ Անո
անուշադրութենին օգտո լելով սկսան ք խօսքեր փոխանակել իրարու
Այն անստուգութեան մէջ ուր կր գտնուէինք բոլորս ալ, շատ բ
նէինք իրարու ՈԱելիք։ Պարզապէս սիրտ կուտայինք մէկզմէկու։
էլ յետոյ, շատ սերտ, շատ սրտակից բարեկաՁներ ունէինք անոն
Ձեմ յիշեր թէ ինչ րսինք իրարու, բայց անշուշտ շատ գորովագին բա
փոխանակեցինք այդ անձկութեան րոպէներուն րնթայցքէն։
Թիրիաքեան՝ Ազնունիէն ու Խաժակէն յանձնարարեց որ աշխ
դէհքՐ էր°նց մօտ բերել տալու։ }ն աոա £ ո՞վ իմացեր էր, և էնչպէ՞ս
շեր։ ք^այց այլևս գիտէինք, թէ ո՞ւր պիտի տարուին վար ի^ուցուաՆ
ընկերները։ Է Լ գոնէ ինծի, էնչպէս շատերու Համար, բոլորովին անծ՜անօթ
բան մըն էր այն անունը զոր կուտային*
— Այա ՜շ***
ԱՀննշան անուն, որ վերջին այնքան եղեր ական օր էն մեծ՜ նշանակու­
թիւն մը պիտի ստանար։
կ՚ըսէին թէ ինկիւ րիի կուսակալութեան մէջ կը գտնուի, Պէյ Փ
մօտերր, և գոնէ այս վերնէն անունը ծանօթ էր մեզի, իր արտադրած՜
չելի սեխին շնորՀէւ։
Մասնաւոր կերպով միտքս կուգան այս պաՀուս քանի մը^
պատկերներ, զորս յիշողութիւնս զարմանալի գի լրութեամբ մը մէկիկ ^էկէԿ
կ՝ընտրէ յուշերու այն ովկիանոսէն մէֆին զոր այն Հինգ տարիներու անվեր­
ջանալի զարՀուրանքը գոյացուց։