Կ &քել այ զինուորներո
ւն
վրւ
ա mուի ո ուա
իրուած կր ամենախիստ
Հսկողութիւն
մը
ա տարել մե վրայ, որ մեր նոյն իսկ
ամքշնէքն բնական
շարժունները
արգիլել
կ ո լզէին։
Սկի զիները, ոչ իսկ թողուցին
որ նստարանէ
մը ուրիշ
նստարան
տեղափոխուինք*
— քյասա՚ք,
եասա՚ք,
րսելէն
բերանին
չորցաւ* •
Բայց տակաւ
մտերմացանք
իրենց Հետ,
սկսան ք սիկառ
Հր
խօսիլ, խօսեցնել*
Նոյն իսկ յաքողեցանք
սլատուՀան
բանալ տալ,
որովՀետե
գրեթէ
ամէն մարգ կը ծ՛խէր ե ամէն
կողմէ ամրափակ
վակոնին
մէք՝
այլեւս տաժանք
մր գար
ձեր էր*
ք^ոլորն ալ շատ գէշ գաղափար
մր ունէին
մեր մ բայ, կը
Հա
թէ
թշնամիներուն
կողԱնակից վտանգաւոր
մարզիկ
ենք, ե թէ Պոլսոյ մէ
փորձեր ենք սպաննել
Սուլթանն
ու բոլոր նախ արա բներ ր։
կերեւայ
այդպէս
րսեր էին իրենց,
որպէս զի իրենց կողմէ կատարուելիք
Հսկողութեան
մէք չը
թերանային
բնաւ*
Բայց այն ատեն կը զարմանային
մեղ այնքան
անփոյթ,
զուարթ,
խղճով Հանդարտ
տեսնելով*
Տակաւ
յաքոզեցանք
տարակոյսի
մը ներարկել
իրենց» ե ատոր
վրայ
աւելի
թոյլատու
եղան* Ա յլեւս՛ առանց
արգելքի կր տեղափոխուէինք
վակօնէ
վակօն, կ երթայինք
Հ եռուն
մն
մեր
ընկերներուն
մօտ*
Գրեթէ ամբոդք կառախումբին
ՀՐ քանը ըրի այս կերպով*
ճշմարիտ
ակադեմական
Հաւա քոյ թի
մը մթնոլորտը
Բէլէկես.նի
վա
կոնին մէք, ուր կը գտնուէին
Տոքթ՛ ք<Ւօփճեան, Տ.
ա
կոր Գոբեան,
կոմ
վարդապետ*
Գէմքերր
լուրք, աչքերր խռովքով
յղիէ
^^1ՐՅ
ա
յ
կենալէ
Յայտնի
Էր որ շատ սեւ բաներ ու վրայ կր խորՀԷին*
Տոքթ*
ՀՒօփճ&ան,
քղայնացած՝.
Հեռանալ
կ՚ուզէր
յայտնաբար*
—Գ՛նա իմ տեղս, բ
ս
ի իրեն, այնտեղ գոնէ տակաւին
զուարթութիւ
կայ
գէմքերուն
վրայ*
g * jî
Հրաւէրը
կրէլնել
չտուաւ։
Յաք որդ վակոնին
մէք պաՀ մը տեղաւորուեցայ^ԶարդարԼանին
ու
ժակին
միքեւ*
Ո*ռւբէնը
չափազանց
տխուր էր*
Է
Լ
արդ^ն
Հիւանղ ալ էր ձերբ
ուած
ատենը*
— Պիաի
սպ
^յ
/նեն,
.. պիտի
սպաննեն,
ըսաւ, ա մէնքս ալ
մաՀու
կ երթանք*
•
Գե՝Հ, արիացի՛ր,
կ*րսէր
իքւսժակ*
Բայց արդէն
մաՀը խեղճ աղուն
ալքերուն
*էէքն Էր։
Ակնոլնին
Հեռու
չէր* Կը ժպտէր*
Հարցուցի թէ ի՞նչ կր խորՀի
եղած՛ին
վրայ։
Լա ւա
ՀՈ
ես էո, ե Աար
դար եան ի երկիւղը
աւելի իր Հիւանդութեան
քսան վտանգին
իրա կանո
ւթեան
կը
վերադրէր*
^ti
"՚եգք^՛՝
ՃԷՀանկիւլեանը,
մրափելու
վրար
