€8
Ա քի ԱՋ
»
ԼեԶՈԻՍԿՍն մեԴԱնշՈԻՍնեՐ
(ՆԱԽԱԲԱՆ)
ԱԱկաէհւինԼ
Ռուրհ
Թ
Ի հարկէ
սլիաի
չխօսէի
կրօ՛նակա՛ն
կամ
րարո֊
յական
մեղանչսւ-մներոլ.
մասԼ.՜–՛ : Ներկայիս
մ իթէ
Հ
ալ եւ. Արականն
Լ րր կր իսօսի՞՛ն կրօնական
մեզաՆ
-
չումներու.
մասին,
ՀալինԼր
կեսաե լու.
սաՀմ՛ան՛
•ուահ
ււլլալով
Հա՚Լդերձ։
Ոչ՛՛ Եւ սակայն
կր թօ -
սին
ուրիչ
ամէն
բանի
մասին,
որ իրենց
չ ի վե -
րա բերիր
;
կր բանին
նաեւ
բարձր
քա ղարա կանո ւ–
թիէ
-ն։
Մ իթէ ղասաիարակներբ
կբ
իւօսի՚^ն
բարո յա
կան
մ ե ւլան չումնե րու
մ ասին , նկա բագիրներ կսա–
նե
/ոլ
կոչուահ
Ը1Լ՚"լով
մէկաեղ
: Ոչ ՝• Եւ
–Աակայն
կբ իսօսին գիսւութեան
ւիուճ նուաճումներուն
մա
սին, անչուչտ
նաեւ
Հիւլէական
ոումբին
վերանա
՛լ ո յն կատարելութեան
մասին
Հ
0՜ ,
անոնք
կբ ղգուչանան
բարոյախօսոլթենէ
,
սր
ղ՚ս՚լ րահ՜ է նորո յ թ Րէէալէ
:
Ենչո՚^լ
Համ ար հի–
հ-աղելի
սլիաի գաոնա
յին
նիւթասլա
չտ
մ եբ գա
-
բուն I
Ո՛– աՀա
արգէն
փութա չա րմ
մ իքամ տա թիւ -
նբ
բ՚՚լ՚՚ր
անոնւլ , որոնց
ղո յութի"՛^– ր "է
՚ ^ է կ
իւ՝ -
մաստ
սլիտի
ունենւա ր կա րհէք , եթէ
լ ՛սնւ կաբհ՛
բումուէին
բացասելու,
առարկելու
եւ
խհրհելու
իրենց ախտէն
՚. կր լսէ^ք
անոնց
Հեղնակւսնւ
փսփբ–
սոլքբ .
Բայց
ալգ
սլարոններր
ի՛՛նչ
Հանգամանքոփ
լեղոլական
մ եղան։ չո լմնե րո
լ
մասին
կբ խօսին
է
Ե՛՛րբ լեղուաբան
դարձտն։ ; Ծանօ՛՛՛թ
են ղէնտերէ
-
նի , սլա բս կե ր կն
ի
,
սանսկրիտե
րէնի , յունարէն՛ի
,
Հրէերէնի
, ասորերէնի
, արաբերէնւի
, քրտերկնւի
• •
Ո՛՛՛ւր ստ՚սցան
Հայկաբանի
փ կա յա կաննե ր ր : քԼսա -
ուահ
իմ, Հանւգիսլոգբ
ղաս տալու
կ՚ելլէ
Բնտկանւաբ՚որ
ամէն
ոք ղիտէ որ, առանւց մե
հա Հմ ուտ
լ եղո
լ
արան եւ խոր իմ աց Հս՛ լկա բան բլ -
լալու,
նւախակր թ ՛ս բան ի սլարղ գասւստուն
, օրա -
թերթի
Հասարակ
էսմրաղի րր , փե րքւսսլէս
ոեւէ ՜
Հ-ամեստ
ղրի^ կրն՛ան։ լեցուն. իրենւց րհաիսնղիր
Հո–
գահու թեանբ
•աոաբկայ
գաբձնէել
ե
՜լ
լնղնչմւսրել
անոր
փրիսլո ւմնե բ ր\ Կբ բաւէ
ոբ սերտտհ՜
Րէէ՚՚՚ն
քե րականութիւն ;
սնաւա՚նգ
քե բա կանո ւթ իւնւ բ : ՈրոփՀետեւ
լե
ղոլ մբ քեբակտնւոլթիւն
է ամ էն րան է ա ռ ա 9
:
Ա -
ռանց քերա կանւ ութեանւ
ան կբ մնւա յ
նա խնա
կտն
եւ բնաւ
չ ի ղտլւղանաբ։
Ու
թ՚՚՚Լ
"Ք "քնղէ
թէ՝
- կ^1Տէ4^ե՝քփ է լեղու
մ բ ուղիղ
խօսիլ
եւ գրել , առանց
Հեւոեւ ելու քե լ՛ակ անւա կան։
կւոնւոննւե րո ւ :
**
՚Բերականութիւնբ
այնւ միակ արոէեսանւ
է,
դ"բ
ամ էնւ սւնւՀտտ
կ րնւա
լ իւրացնե լ
; / •
Հարկէ
սլէտք
է
"Ո
ր՛ի իլ
:
Ենչ որ ճիգի փատնում
կր պաՀանւքէ
բնա–
կանւաբարՀ
Եսկ
ամէն
ոք տտոբ
փսւրմ չէ
անւչոլչտւ
Հքւոուարաթիլ
Հայ ղրտգէտներէն
, Հրապարա
կա ղ իրնւե րէն , իսմ բա ղ իրնւ ե ր էն։ , բնղՀ անրասլէս
մեբ
•անթիւ
լ
ղ ո ողնե րէն
^ էին մաս
մ բ մ իա ^ն հանօթ
է
Համ աձա յնոլթեան
եւ կբ կիբարկէ
անոր
Հ իմնա -
կան կանոննեբբ
՚.
Համ աձա յնութիւնւբ
քե բականութեան
էական
այն
ղլուխն
է , որ կբ խօս ի բառերու
պա չտօն
ին
մասին
եւ կ՚ուսուցանէ
թէ ղանոնք
ինւչպէ՛՛՛ս
սլիտի
չա րաղա սեն ք նա խաղա ս ո ւ թեան
մ է ք ։ Ուր կլ՛ սո ր^
փ ինք նւաեւ նախագա ո ւթ ի ւնւնե ր բ իրարու
կա սլե լո
ւ
կերսլր : Շատեր
կ՚տնղիտա՜նան
կամ
կ՚անտեսեն
Համաձայնութեան
ղերաղոյն
կա ր եւո րութ իւն բ :
Ուրեմն
անէՀրաժեչտ
ուչագբութիւնր
չենք բն
հա յեր
քե րւսկտնոլթետն
:
Հակա քե րականնե ր բ
կ՝ ուր անւանւ ղայն
: Համբակ
արո ւես տաղ է տներր
կ^սւրՀամարՀեն
ղայն
ւ Եսկ
անոնք
որ , ղրող
բլլա
լոփ Հանւղերձ , կր խորչին
ճիղ թափելէ
եւ սորփե–
լէ , պարաբկելու
Համտր
իրենց
հուլութիւնր,
կ՝տ–
պտլին-ին
Հետեւեա
լ իմ աստակոլթեան
• •
^ՂԲ՛"՛ յր * քե ր ա կ ան։ ո
լ
թե ա՞ մբ
ալ
պիտի
ղբաղինք
: Հապա
լեղո՛"ւնւ : Ա՛ենք
ղայն
կբ
դորհա–
հ՜ենք ինչպէս
որ
էլ ուղենք : Լեղոլ , լեղոլ
կ՝Ր"էք
1լ՝երթաք
: Ի՛՛նչ
է ի փերքոյ
ան։ Պարղապէս
դո ր.,
հ՜իք ՛քբ,
՚^Իք՚՚Յ
Ռ ^՚՜
"ճ
"՛՜է՛է2. բան
Հ
Ու աՀա
այսպէս
, կր թուի
թէ՝
չատ
աւելի
գիւրին
է Հայ ցրագէտ
դառնալ,
քան թէ քերակա
նական
ղոյդ
մբ կանոն
մարսել
:
Եւ սակայն՛ , փերողրեալ
բոլոր Հաստատում
-
ներր
կր մնան անառարկելի
: Հետեւաբա
ր ւսրժւս -
նի
մեր չաՀա՚լրղւէութետնւ
ել լուրք
նկատաոման։
Բաղմաթիւ
Հայ թերթերէն
դոնէ մէկ
քանին,
գէթ
ամիսբ
երկու
անղամ , առ
նւոլաղն
կէս սիլ -
նակ
յատկացնելու
էին լեղոլական
Հարցերոլ
*
ինչ որ , րստ
իս , ոչ թէ պերճան՚ք,
այլ բնղ Հակա
ռա էլն , էլր էլնտէլ բարիք
պիտի Ր1էաբ մեր
՚էամոլ
-
լին ել իր բնթերցոէթւերուն
Համար : Այգ կէս սիւ -
նակբ
պիտի բոփ անգակէ ր ել տար
անՀ րաժե չտն ու
ստիպողական։
բ , ւէո խտ ր ինա բա ր խնա
յե լոփ
մ եղի
մ իանղ ամ ա յն՝ անբո վանդակ
եւ անպէտ
բնթե ր -
ցում մր :
կարհեմ
թէ կարելի
է անփտրան
բնդունիլ
որ
բացաոութիէն
մբ կբ էլաղմէ ՚տԱաոաք–^ ;
Արդարեւ
ամէն։
Հեաաքրքիբ
անՀւստ
գիւբաւ
պիտի
կրնար
Հաստատել
որ, ան
ղրեթէ
միակ
պայքարողբ
կբ
Անկարելի է որ ւքահն աւերիչ,
կարենայ վերջ տաէլ գ-ոյ՚ՈՆթ-եաւնս անշէջ,
Դարձընել ւխւշի, ջնջել ալքէն ի1նչ՝
Աստդելավ զեղոււն տշյսարեներււ՚ւս մէջ - • • :
Ի՞ ն չ պ է Ա ըմբո-նել թ է մարմինս ւայս հ է ք ՝
Միտքըս ոէ հողիս յաւերժէն ալ հին,
Կրրնս^յ պարփակել կաւովն դիսրարեկ ,
Յանձնելու յեաոյ որդհրո.ւ խոպին • • • :
աքէն օր իւՈչպէ՞ո հրադներ ա^այծաոյ
Կր ծաղկին էւ|ւմաքւ ղարնւա1ն վալւդերոՍն ,
հւ– սւնմահոնթեան եղրերէն անծայր,
Կը
բ ե ր ե ն
հոգւոյս խիւնդ մը
թ ր թ ր ա ւ ւ ն լ .. ։
կամ ի՛նչպէս մըտքիս սաքհմտւններուն մէջ ,
Տիեդերքն ամբողջ կը թաւալի լույլ,
Ու ղաղանիքներու ն ղիրքէն էջ աո է ջ ,
Ցեւ կ՚ւաոնէ կեանքիս իմայստ1ն ամրակուո. - • :
Թաղարն այս հաթաւծ, այսօր իսկ, կ՚րսեմ,
կ՚րսպասէ դաբծեալ ծաղկելու համաբ,
Իր ծոցը գրբկած՛ խորհուբդր վրսեմ,
Ծաղիկն է վաղուաւն ծիլերով ղւալար.. . :
Թո՛ղ դարմա1&ք չտայ՛ հաւէատքրս ան|սախտ,
Թէ ես ծընւսծ եմ յաւերժէն ի վեր– • -
էութեանս աննիւթ՛ ծիրը լուսապսսա,
կ՚երկարի աղաա այերէ այեր • • • :
Ու մարդեղութեան խորհուրդը՛ լուսեղ,
կուտայ ինձ սիրոյ օծութիւնը բոց ,
Վրկա՚յ մայրաւկան սիրտր սիրադեղ ,
Սէրն աւրրշռութեան , ու սէրր մարդոց... :
Մեծ պիտի րլլայ ղայրոյթր մահուա
|1ւ1,
Դիմացս երր կանդնի՝ մաքին մէջ աւար,
Ես բոնած նամբան լոյսին յաւիտեա՛ն
Ան կասչած հողին խունալ ու խաււսղւ - • • :
ԶԱՐԵՀ
ԳԱԶԱԶԵԱՆ
ԵՒ ԻՐ
« Հ « Ց
ՏԵՂԱՓՈԽԱԿԱՆԻ
ՄԸ
ՅԻՇԱՏԱԿնԵՐ
»Ը
Հանգի ՚ւսանայ
յա նուն ւե.
Ր՛Ղ՛
՛էլան
ւրաղատոլ
-
թեան։
Այո, գբեթէ
միակբ,
որ տակաւին
կբ չա -
բունակէ
մտաՀողոլիլ
մա յրենիքին
կան ոնաւո բո լ -
թեամ րբ ել Հեւոամտիլ
անոր
մաքրութեա՚ն
,
միեւ
նոյն
անիսոն ք յամ առութեամ
բբ։
Անցեալին
մէք, Հետասլ1>դումի
իր այգ
բեռբ
տարին,
ր՛՛՛ց ք՛ խմբաղբապեաէն
, Ասողիէլ,
Աբաղ
եւ Տարտղ։
Ներկայիս
կբ յարատեւէ
խմբաղրոլ
-
թիւնբ,
որուն
էլաքտկցի
ՎաՀԷ։
Ոչ
մէէլ
կասկահ
որ, այսօր
յիչողութիւնբ
պիտի
սրբէր
Աբավն
ու
Աս ողի էլբ , եթէ
լիա սլէս գիտնականացե
ա լ Նա բգո
լ–
նին փերստին
լհոլէր
լեզո
լ աէլան իր գասե բուն է
ՎստաՀաբար
ան իր քննաէլանւ ել գ իտւսէլան
մ աքի՛
առաւելոլթեամ
բբ , աւ ելի քանւ
ա բժս/ն աւո բապէս
սլիւոիւ լեցն՛է ր պակաս
աեղր , զոր կբ զղանք, ատե
նէ ՛քբ Ի՛ վեր,
վեբքն՛աէլան բացակա
յութեամ
բբ
ոգ՛
բացեա
լ Տ՚՚՚րաղին
ել Հտ յբ ՚Լազիկեանւին
:
« Տաո աք »ի ո" ր բն թե րց ո ղբ արդեօք
կրցե՜ր
է
մ ոռնալ
Տարազին
չարա թական։
« Ւ պէտս Զա րդ ա–
ցելոց»ներբ
, ոբոնց
իւրաքանչիւրին
ՀՇ՚որն
բնւդ
Հլլ՚լպ՚ֆբ վստաՀ
ղալիքին
չաՀեէլււ/ն
խոստումբ
կ՚բլ–
լար , շնորՀիւ
Հանզ ուցեա
լին
անՀուն
սիրո
յն ,
ան։ սպառ խանդա վտ ո ո ւթետն
եւ մ չտա վառ
Հեւ -
քինւ, ի սսլաս մեբ Աեհասքանչին
:
Բնա կտնւսւբա
լ, Հ ետդՀեաէ
տ էլա րա ց ան իբ
այգ
ղասեբբ
, էլո րսն ցնւե լուի նաեւ ի ՚էեբքո
յ մ անկավաբ
ժական
ան, Հ րաժե չտ կբկնու թեան
իրենւց ա րժէքբ
:
Ա էլս եր էր սսլառի
լ ու թսոլնւամ ետ
յ ալէււո ր բ, ո բ ի
Հարկէ
այլեւս
չէբ էլրնար թարմանալ։
Աիթէ
ներ
կայիս
չաա
աւելի
կանուխ
չե^ն պաբպուահ՜
բաղ–
դատաբաբ
նաւազ տարէցնեբր
, նո յնիսկ
Հաղիլ
* ւս–
փաՀտս
զարձահնէեր
ալ, որոնք անբնդՀսւտ
կբ
ճա–
ււեն , կբ դասախօսեն
եւ կբ ղբեն,
մինչղեռ
չա -
տոնց արդէնւ ցամքահ՜
է իրենց
խօսքր։
ինչո՚^ւ
ղղային
վե բանո րողուե
լո լ պաբաագիր
պէտքբ
,
քանւի որ էլարելի
է ապաւինիլ
գիլբաձեոն
Համբա
ւի եւ ի Հարկին
կռթնւիլ
նաեւ
Հետեւեալ
մտահ՜ու–
մին.
« Այգ ալ շատ
է ունկնգիբ
ել
բնթեբցոզ
մեր
ժողոփուրգին
» :
Ու աՀա
այսպէս
, հոլլութիւնբ
կբ ղտնէ չրք -
մ եղանքի
եւ քաքա լեր ութեան
իր աժան
սնունգբ
:
Է^Հ , ի ՚/եբքոլ
ամէն
մաՀ էլանա ցու
մտաւորա
կան անմաՀ Կկօթէ
մբ չէ , որպէս
ղի սոբփէր
մին
չեւ
փերքին
չունչ
...
Եւ սակայն,
ողբացեալ
Տաբաղին
Հուսկ
բան–
քբն անղամ պաՀահ
էր իր բունւ արժէքբ
, իր իսկա
էլան յատկանիչբ
,
Վաղնջական
իբ լեղուն,
ո -
րուն
լնթ էէրցում ր ղեղա րոլես տա էլան
ճչմաբիտ
փայելք
մլն էր, ղոնէ ինձ
Համար։
ԱՐՇԱՒԻՐ
ԽԱՆԷՏԱՆԵԱՆ
Պիաի դայ ժամանակ,
որ մեբ աղատագրական
՜՛
ֆետա յական
շարժում բ շատ
էլարեւոբ
շրքան
կազ.
մէ մեր աղղային
սլատմութեան
: Այգ
շաբժումբ՚\
մեր փերահն։ունղն
էր ոչ միայն, մեր աղղային
ղար. ,
թօնքին
այլեւ
մեր մչակոյթին
եւ
նկարսււլրին
կեբտման
: Ան
տոլալ
աղգոփին
ապրելու
քաքոլ ՜՝,։՚–՜<^
թիւնն
ու դեղեցկութիւնբ
;
Աեր
« լեդենդ
»ն։երուն
եւ մեր պատմ ոլթեան
՜
իմաստբ
եզահ
է նպատաէլ
ել ղո Հա բե բ ռ ւթ իւն։ այդ
՚,
նպատակին
Համ աբ %
Ա ենք
ս ր բա ց ո լց ահ
ենւք ՚ ՝
Վարգան
մբ , որ Աւար այբի
մէք
նււսՀսւտաէլո ւե - ;
ցաւ փոքրաթիւ
քաքերոփ։
Հայաստտնբ
Պարսիկ
- •
ներոլ
կողմէն։
ենթարկուեցաւ
ՀրղեՀի
, թալանի
,
քարգի։
կորհանեցանւ
եկեղեցիներ։
Աենք
՚" ձԳ
պս՚բտութեա՛ն
մէք ւէնւառեցինք
նւկալւադիր
ել քա
քութիւն։,
որոնք պիտի
սլաՀէին
նպ՚՚ւաակբ
:
՚\
Նպատաէլբ
նոյնն
էր երէկ
ել նոյնն
է այսօբ :
Պա րաութեան
ատենն
իսկ
յաղթա՚ւ. ակոզ բ նբ -
պատաէլն
է Հ
^
Պատմ ութիւնբ
նմ տն է Հ ուլփն։
յ անձն ո ւահ
հնող–
քի մբ որ սպառահ՜
է ինքղինք
իր ղալաէլևեբան
^
Համաբ , ձղե լոփ անոնց
Հոգեկան
ու
ֆ իղի քաէլան ՛ւ
ժառանգ
մ բ, ոբ աղաաագրական
շարժում
բ ժա՝ - \
ռանգն
է մ եբ պատմ ոլթեան
I
յ
Աեր
աղատադրւ։ւէլան
պատմութիւնր
առայժմ
՛սաՀմ անա։իա կուահ
է ՛հաշն ակց ու թեան պաամ ու - ^
թեան
մէք : Այղ պատմութեան։
մէք է ռբ մեհապէս
)
բմբռնուահ–
է իւմաստբ
մ եբ Հերոսա կանւ կռիւնե
- ՛Տ
րուն, իմաստբ
Աասնոյ ապստամ բութեան։
՛քէք ՚
ււլա րտ ո ւո ղնե բո լ եւ իմ աստ բ Վ–"^ բաքի լիսէ ի ու Ր^շ
1
Ապտրանւի
յաղթողներուն՝
, իմ աստբ
ու մ եհութիւ–
՝
նւր ՛Րրիստտփորի
, Զաւտրեանի
եւ քիռստււմի,
նաեւ ^
ա յն բոլոր
հանօթ
ու ՛անհանօթ
Հ ե րո սնե ր ո ւն
ու ;
մ շաէլո յթի –աշխատաւորն
եբուն , որոնտք
նպատակէն
Համաբ
ասլրեցան
ու նւաՀաւռաէլռւեցան
: Այգ պատ–
մ ոլթեան
Հո յակապ
գէմքերէն։
մէէլն։ էր Ո՚ուբէնբ
: ^
Ռուբէնին
էլորուստբ,
մեհ էր
1՚աշն։ակցոլ
- \
թետն
Համար
՛որովՀետեւ
՚ան.ոբ ՚քիքոցով
։ւլս։ յքա– |
րեցաւ
սրբաղան
նպւոտակին
Համար,
մինչեւ
փեբ– )
քբն ալ մնա լով պատնէ չին վրա
յ : Անյ իրեն
Հետ^ •
փակեց
։իիպային՝ կեանք մր
երէլիր
մ բ ։
*
Ե" էգիաեմ
մեր ցեղային
ժաոանզական
ի՛՛նչ
՝՚ւ,
օրէնքոփ
կր էլա՚նչոլին
լնտ րեա լնե բ բ :
Հ
Պատանի
, ճեմ արանի
ա չակե րտ , զ րքե լւ , թբ.
.լ–՛
ձ
ոիէք,
բ՚սնւասլոեղհութիւն
, փ.–իլիս
ո
փա
յ ո ւ թ ի ւն
^
Հայոց
պատմութիւն
, դրտբար
ու Հի՛ն աւերակ
–՚^
նւեբ՛– Այգ
րոլորէն
փերք կսնչբ
Տաբօնի
, Վասպոլ՛
;
բականի
լեռնւեբուն
ոԼ
Հայ ժողովուրգին
,
Հոն՝
\
ուր ժողովուրդ
մբ վիչապի
ճա՚հէլելւուն
մէք արիւն
յ
կր քբտնի • Ռուբէն
Հոն էբ որ էլ՚երթւ-տբ
քալելու
Հայոց
լեոներոլ
ձի ւնա մ բ բ ի կն ե րո ւն մէքէն,
վւամ– \
փուչտներոլ
, զէնքերու
ու Հաւատքին
հտնրոլ
- ^
թիւնով
: Հոն էլ՛երթար
ապրելու
Համար
ղրէլանք,
1
կեղտ ոտ , ոքլոտ
Հ ս։ գո ւո ան ե ր ո ւ մ էք ապրելու
տա–
•
ռապան քբ ժալո վո ւրգին ; Ան" ր միա յն
ղ բախտա
- \
յին ե րքան էլո ւթիւնւբ
մ ա բադի
մ ր եւ կամ
տաք
ա– |
խոռի
մբ ՛քէք պաշապանոլիլն
էր։ Երբեք
չեմ կրբ– |
ն։ար
՚քոռնալ
իլ՛ Տուշեբոլ
այն կենգանի
նկւսբա–
՜՛։
գբութիւնր,
թէ ինչպէս՝
կեղտոտ,
ոքլոտ
Հա - |
գուսաով,
մաղ մօրուս
իրար
խառնուահ
ու ՛էայ– ^
բենացահ
, պղնձագոյն
գէմքով
ու էլոչտացահ
ե - \
զոլնզներով
լեռնէն
վար
Կ՝ իքնէ
լնկեբնեբով
, \
էլ\անցնին
ժողովուրդի
խանղավառ
ցոյցերու1ւ՝
մէ
քէն րաւբք ելու
թուրք
պա չտօնեանե
ր ու
կողքին՝
տօնելու
1908
/՚5՛
ձեոք
ձղուահ
խաբուսիկ
աղատու–
թիւնը
:
I
Ռուբէն
ոչ միայն
դիտէր
Հայոց
աչխաբՀն
իբ
աշխարՀադբական
ման րամ ասնո լթ իլ^ն ե րո վ , այլ
լալ դիտէր
Հայ ժողովուրդը
: Այդ
էր պատճառը ՝.
ոբ ան իր աշփսատանւքնեբբ
տարաւ
շատ
դորհնա
-
կան եւ ժողովուրդի
իմաստոլթիւ1,ով
: Ան պար
- \
զացուցահ
էր ամէն բան եւ կապահ
էր ղո յութեան
՚
պայքարի
իմաստութեան
Հետ։
Նոյն տարազով
կբ %
վերլուհէր
Հայկական
Հաբցբ ^ Գրացի
եբկիբները
, \
քազաքակրթութիւնբ
ու նո յն իսկլնազդական
Հաբ– \
ցեր։
Ան ինքղինք
կբ քանար
միշտ
Հեռու
պաՀել
է
«մտաւոբական»ի
շրքաղհէն
ել որովՀետեւ
իր մէք \
ուժեզ
էբ նաեւ մտաԼո բականբ
,անո բ գէմ
միլա ալ \
նւերքին պայքար
ունէր
ու տէր
չէբ
ուզեբ
բլլալ
: ՝՝-
Ան կբ տեսնէր
թէ ինչպէս
Հայ մտալորականու
- ՝•.
թիւնբ
Հեռացահ
էր ի բականութենէն
եւ
նոյնիսկ
\
վտանղաւոբ
կբ դառնար
դուրս
բերելով
անՀ ՛արա–
I
ղատ
ՓօրւքոՆլՏ.ձ/1 ;
Իրակտնոլթենէ
ել ժողովոլր
- \
գէն
Հեռու
էր նաեւ տնաբոյս
մտաւորաէլանու
թիւն
I
մբ։
Տարիներ
առաք, խօսա էլցո ւթետն
մբ ընթաց
- \
քքն, ես չկրՅայ
բմբռնել
անոր տեսակէտբ
երբ կը ՚։
քննադատէր
ու մէքաեզ
կբ բերէր
տկարութիւնբ
Հայ մտաւորտկանոլթեան։
«Եթէ
պիտի
լիրլենք,
՚
մեբ մաաւորաէլանութեան
ձեոքով
պիտի
փրլենք
\
այլապէս
մեր ժողովոլրդբ
ուժեղ
է եւ առողի
, |
կ՚ըոէր
֊.
I
Տարիներ
վեբք ես ինքս ալ Համոզուեցայ
երբ \
կրցայ
ազաաել
կեղհբ
իրւսկանէն
, թէ
ինչսլէս
ո– \
մանք Հաղաբ
ու մի եբգում
էլ՝լնեն
իրենց
Հայրե–
\
Fonds A.R.A.M
