Page 85 - ARM_19-1948_02
P. 85
Շ. Տօտօ 376.28Ճ 8 Ո Ի Ղ Ա Ր Կ ԱհՈՐ11 Իք^Ւ Ի Ն Ը
0Մ6օէ8Աք–Բւ–օբո6էաւ–6 : ՏՕ». ա Տ Տ & է Լ ձ Ի 1
17, &Ա6 Օտաօտաօ - Ր ձ ա Տ ( 1 3 ՛ )
Տար, 1200, 6ամս. 650 , Արա • 10 սալ • կամ 3 աւնգլ >
ա–. 008. 15.70 Օ.Օ.Ր. ք»տոտ 1678.63
Մարսէյլէն մեռելակառքը ժան կուժոնի եկե
Օատաօհշ 25 ձ ա 1 Լ 1948 Կիք»ԿԻ 25 ԱՊՐԻԼ ղեցին Հասաւ ուրբաթ գիշեր ժամը 8ին , ուր Հա
ւաքուած էին ընդունելու ըն՛կեր ԱՀարոնեանի
Ի – Տ Ա Ր Ի — 206 ձոո66 Ւ»° 5326-Նււբ շրջաս թիլ. 935 Խմբագիր՝ Շ– ՄԻՍԱՔԵԱս ԳԻՆ՝ * % ր – մարմինը Տիկին է, . ԱՀարոնեան , երկու զաւակնե֊
Ր՚ր ու Հարսը, ինչպէս ել Հարիլրէ աւելի ընկեր–
1 Կ < գլխաւորութեամբ Հ. 8՛ Գ՛ Եւք ՚ Կ– Կ՛թէ
Մարսէյլէն ընկերացող ութը ընկերներ Հակառակ
24 Ժամ ո ւան իրե՛նց յոգնաբեկ եւ յուղում I ալից
ճամբորղոլթեան՝ իրենց ուսեբուն վրայ բարձրս*»
՝( զետեղեցին մար մի՛ն ը եկեղեցւոյ մէիոեղէ
Սուգի մէչ է Հայոց ազգը տ ուած մաՀաբեմին Վրայ։ Եկեղեցական
ք*1 է եւս է Հայ ցաւի ու տ ա ռ ա պ ա ն ք ի մե ՛ն վեբշ՝ ամբողէ* ներկաները Հինգ վայրկեան
ԳէէԸ. •> Հ ա յ ՛հատի ու քաղաքական պաՀան^ լռութեամբ ծնրադրեցին ԱՀարոնեանի առ -
աննկուն պաշտպանը :
ԿԱ՛" Է բանաստեղծ՜ ու գրագէտ , միաժալ ՛Եկեղեցին կը շողար լոյսերոլ մէչ՝, վարչու–
հակ ըլլալ քաղաքազէտ ու դ ի ւ ա ն ա գ է տ ՝ տ ր ո ո մեծ Հո գահ ութեամբ սլաարասաած էր գե -
է մեզի պէս փոքր ժողովուրդներու միայն : հկ անկիւն մ բ որպէս մ աՀա բեմ % ուր ղրոլե՛–
Մեր հատը բոլոր դատերու մէչ1 արդար աղ ՚՜ Լ^^Լ^Ր ԱՀա լ. ոնեաի դ ա գ ա ղ բ ծածկուած ե-
նը սրտի ու զգացումի , Հոգիի ել խղճի գւ գոյն՛ ղրօշակով ել չր^ապաաոլած Ա՚արսէյլէն
էր քան գիւանագիտական խարդախութեանց րուած աաս* է աւելի գեղեցիկ ծաղկեսլսակ –~
քաղաքական մութ Հաշիւներու։ րով* Ընկեր՛ներ բ Հսկեցի՛ն ղիշերային լռութեան
Եւ ո՞վ էր որ ամէնէն աւելի իր Հոգիի խորէ ԷԼՀ է յաւիտենական լռութեան եւ Հ ան դի սա ին 4 « / –
կրնար զգալ Հայ Գատը եւ սրտանց նուիրոլիլ ա աբ մեկնող մեծ դբագէաին ու գոլծծիչին քով Հ
նոր քան֊ այն մ՛արգը, որ ամէնէն աւելի զգալ Ա՛աբսէյլէն իրեն բնկերացած էին Աղգ • լ *իաՐ~
հայկական սարսափները ել զգած՜ուեցաւ ա՛նո՛նց . չութենէն կ. ճանիկեաւ, &. Խաչէն Տիկթ՝
մէ , ապրեցաւ Հալածական , անտէր եւ բոլորէն փիսլրիթճեան , Հ » 0* Գա շն ակց ութ եան Եր^* կո–
լքուած^ Հայ ժողովուրդի անլուր տառապանքները միաէէն Արամ Պեաիկեան եւ 8* Տէօքմէճեան , Հ.
ան մ աՀ ական է–
եւ. յաւերժացուց իբ ապրումները Ց • Ղ* * Նոր Աեբունդէ>ն Խաչիկ Գալուսաեան : Աա
չեբու մէշ : ռանձին սլէաք է յ ի չ ե լ բնկե ր Նշան կա կո սեան եւ
ԱՀա՛ թէ ի՚լչու, երիտասարդ տար իքէն , Ա– Նշան ՛իա ր բինեան ո րոնք ամբոոԼ\ 1 4 աա ր ի ան -
Հ աբ՛ո՛ն եւսն , մինչ մէկ կոզմէ կը ստեղծ ագո բծ՛է ր խոն^ կերպով Տիկիւ՛ Ն • ԱՀարոնեանի Հեա գուր
գե զարուեստական սքանչելի երկեր որոնք յաւէտ գուրանքով եւ բմ Հոգածութեամբ շր^ապաաե -
անմոռանալի պիտի մնան, միւս կողմէ չէր ան ցթն Հիւանդբ, իսկ Զաթիկեան որ նոյնպէս
տեսեր քաղաքական գործոմնէութիլնը , ընդ ա. 1լ ընկե բանար պաաո ւիրակութեան որպէս ա ան ո լ,,
ռա^ երթալով իր ռլսեբուն վրայ դրուած պար աէրյլ ընկեր ԱՀ ա ր ո՝՛– եանի , իր աիկնո ^ Հեա նոյն.,
տականութեանց քան ուշադիր խնամքով մյլ եւ յա ր գա լիր գուբ*
Տատ քիչ է թ ի ւ ֊ ը այն մաՀ կանաց ո լներ ուծ , Ուշ գի չեռային մեծութեան* մամն է • գուրանքով մր դիւրացուցած են այն դժուարին
իսկ անմ աՀութեան
•որո՛նք իրենց կենդանութեան յ ԱէՔ՞ՐԻ" աո~2եւ. անգո սնգի խորքում սեւ գեան\ է կեանքլլ որուն գա ա ապա ր աո ւած էբ մեծ Հիւան\–
շար
փառապսակին կ՚արժանանան Հոսում է գլլ եւ֊ իր անձնուէր ,րր՚Լ կեբուՀին ։
ԱՀարոնեան երկար տարիներէ ի վհր անմա - Ու մ ա ած ո ւմն ե րս ՝ ափերին ուած վախլուկ Փարիղի մէ^ շաբաթ մամլէ 2ին կաաար -
Հացած էր արդէն Հայ ժողովուրդի Հոգիին մէշ՝ , մանուկներ « ուեցաւ ընկեր ԱՀարոնեանի Աղգ* յուղարկաւո ա
Հայրենիքէն միչեւ Սփիւռք տ Ա ուրագող մամերի քղս*նցքին են փարել, բ ո լ թ ի ւ ն յ լ որ՝ Հա յ ժողովուրդին սիրո յ եւ յար -
Իր՛ գրութիւնները մինչեւ այսօր ալ մեծ յ ո ւ Ղ՛ադա ր են Հայցում գանֆի մեծ ցոյցն Էբ իր աննման գործիչին ու
ղում ով կը կարդացուին : ՀձԱզա տ ո ւթ ե ա՛ն ճանա - Ու՛ Գ ա գ ա ր լ Խ " յ ՚ * * 3 գր ադէ ա ին նուի րո ւած ՛Տ ու դա ր կ աւո բ ո ւթեան մ ան՝**
պաբՀին »հ| ամըող^ սերունդներու ՛ն երչւ չար ա՛ս՛ն սի դաժան Ասաուծոյ մ ա ր ակն է շաչում , բ ամա սն ո ւթ ի ւնն ե բ ը , Մարսէյլ եւ ֆարիղ ինչպէս
եղաւ, ազատութեան ել Հայրենիքի գաղափարը ԱնՀուն՚օր՛էն աՀեղ երգր լռութեան Հ նաեւ այս առթիւ սաացուած ցաւակցական Հեռա՛՛
Ու ամէն վաղցով
սերմ ան՛ելով վարդերէն՛ ու անապատներէն ճողո - ին Է սլանում Է խելայեղ : դիբներ՚ու եւ ն ո ւ ի բ ա ա ո ւո ւթ ե ան ց ցանկերը– յահուրս
պբած՜ Հայ բեկորներու Հոգիին՝, մէչ^ : • դով ։
Իր Հայրենաշունչ տողերը տակաւին ամէն Մտածումներս տանջանք են աՀա» •ՀՀ Յուղարկաւո ր ո ւթե ան մասնակցեցան ». աել
զարդը կը կազմեն՛, սրր~
կողմ մեր Հանդէսներու ներկաներու ՏօնաՎաճաո-իսԼ®) ՀԷնց նոր գուբս եկայ\, գաւառական զանազան կեդր՛ոններէ մասնաւոր
խլելով աչքե–
տա բուխ արցունքներ էյ ւ առք ու վաճառք, ողԼ 3. աղող անցան : պատուի բակութ իւննե ր Աարսէյլէն առաք Լոր գ ո լ -
բէ&< է Էլ ո^ւր յեա դառնամ • թեամբ Բժիշկ ՍիվրիՀիսարեանի եւ (քակոր Պա -
Մեր յե ղափոխակա՚ե - ազատագրական շար - ՛հիշեր Է աՀա , պիկեանի, Լիոնէն ընկեր քնագլոր՛ Այվազեւան, եւ.
ժումնեբը չունեցան աւե՛լի Հարազատ թարգյէ՛ան Մ ի անծանօթ ձեռք իմ անցած ճամբի ն կամ ուր Հհ՛ ՛Հազար "Լազարետն տ Տէսինէն ը՛նկերներ Սարդիս
է
քան ԱՀ աըոնեանը : Արնիկա Հէքեաթ չէ ՛որ կը ներն աւրեց Առաքելէ ան, թ՛ո բոս Հերոեան , Տէր ել Տիկին
պատմէր , այլ իրակա՛՛ն կեանքն է, ոբ կը պատկե Ու. լռութեան ^ԷԼ\ ^ ի Հարբած Աստուած՝՝ Մ ովսէս կարապետեան՛ ։
րացնէր ցնցող պարզութեամբ : Հայբենասիրա - Եր արարածների բախտիդ է քՐքԼո*–մ ,
կան զգացումը կը պոռթկա յ մէշ^դ ինք՛՛նին մինչեւ Եւ մարակր անՀ՚ոգ շարժում է շառաչիւնով է X
վրէժի գերագոյն աստիճանին կը Հասնի՝, ամէն՝
անգամ ՛որ էշ՝ մը կը կարդաս իրմէ : ՓոփխզԽ ա Ր Ո ն ե Ա ն Ի Մ Ա Ս Ի Ն
Գրագէտ ֊ բանաստեղծ ԱՀարոԱ՚եանը պերճա ք*աց պաաոլՀանից թիթեռը ներս ընկաւ ,
խօս - Հռետոր էր միաժամանակ։ Գիտէր յուզոլիլ Ու լապտերիս շուրթն՛ Է խաղում լ ո յ սի Հետ , Օքրան սայլի ընկերվարական պաշաօնաթե ր թբ
ու յ ո ւ զ ե լ Հազարաւոր •ուն՛կնդիրներ՛, ՚որովՀետեւ Կրակով Հար՛բեց , երազ Է փնտռում , Հետեւեալ տողերով կբ Հաղորդէ ԱՀար՛ոնեանի
Հոգիէն կը խօսէր ու Հոգիիդ կը խօսէր։ ՌրովՀե - Ու գտաւ նրան՝ մաՀյլ
տել կը Հաւատար իր խօսածին : կր Հաւատար Հայ Բոցերից ծնած , Հ Աւետիս ԱՀարոնեան , որ մեծ ոնկեբվարա ~
Գատի յաղթանակին եւ Հայ ճողովուրղի լալա -1 Լո յսերով օծ ուն գեղեցիկ Էր ՛նա , կան մբ եւ միեւնոյն ատեն Հայ մեծ գրագէտ մբ
դոյն ապագային : Եւ փախչում Էր եւ միշտ մօտիկ Էր, եղաւ, աչքերը փակեց 82 տարեկան Հասակին,
1930 Մայիս \Հին, երբ Աորպոձի մեծ ամփի - ՛Բաշում դիւթում Էր , Մ արսէյլի մէի
թատրոնին մէչ՝, Հազարաւոր Հանդիսականներու Ե՛– կար ու չկար : Համեստ գիւղացիի ղաւակ, ԱՀարոնեան իր
մասնակցութեամբ կը .տօնուէր իբ քառաս՚ն ամ եա յ ՍիրաՀար թիթեռը (սրա յետեւից զարկու֊եց սիւ - Համալսարանական, ուսում բ ստացած է *Ի ԷՀ" է ՛Լի
գրական գոբծունէութեան յոբելեա՛նը, ալեՀեր յո ՚նին , ձեզւոնին , պատերի՛ն, եւ Փարիղի մէշ^, ուր շուտով միացաւներկայա *
բելեարը կր գոռար , արձակելով Հետեւեալ արա Եւ իր երազի սիրուն մի՝ յետին ճիգով ցուցիչնե րո ւն ա յն ժողովուրդներուն՝ որոնք կբ
մազդէ ան պտգամը . Բոցերի մէշ նետուոց ՛ու թելերն այրեց՝ տառապէ ին Յարէ րոլ եւ Ա ո ւլթանն եր ո լ լուծին^
Հ Հաւատացէ՛ք ինձ , Հաւատացէ՛ք ինձ , այս Ու անկե. դտԼ յատակին փռոլեց : տակ ւ
Հա՛նդիսաւոր ժամին ես խօսում եմ այնպէս, ինչ Միւս՛ն էէ չկար՛ իր ստուերն էր այն : դամ յեղափոխական ին կե րվա րա կանՀ՛ի ա շ–
պէս կը խօսէի օրՀասիս ժամին գէաի երկինք Նայում էի եւ աչքերս թացացան նակցութիւնֆ կազմ ա կերպութեան , ԱՀարոնեան ,
չուող իմ Հոգոմն : Աեր իրաւունքի ել արղարոլ - Պատանքից յոգնած Հոդիս էր լալիս : ՀամաշխարՀայինւ առածին պատերազմի ատեն,
թեան յաղթ՛անակը ես տեսնում ՛ու ապրւմ եմ իմ Թիֆչիոի Հայկական հոբՀուրդին՛ նախագաՀ ե ՝.
Հա •
էւթեանս բոլոր թելերով անգամ մեր դժխեմ Օ– Տօնավաճառը շատ Հեռու մնաց • գաւ, ել 1919^ե ալ, Փարիզի Հ աշտութեան
բերի այս թանձր ՛ու ցուրտ մթնոլորտի սարսուռէ– Առք ու վաճառքից այնքան փոշման եմ , մաժոզովի Հայկական Պատուիրակութեան ՛նա -
ների մԷ1, ես զդում եմ նրա փոթորկածին Հեւքը, ԱՀ թ– չպէս կ՛ուզեի կրկին ետ դառնալ • խագաՀ :
լսում եմ նր՛ա թնդիւ՛նը որպէս ռազմի դաշտեր՛ում Շուրթս խաւար է ու այնպէս ուշ է, իր գործերէն շատեր թարգմանուած են ֆը -
մբրկօրէն սլացող սալասմբակ երիվարների տրո Հին է այս ճամբան րանսերէնի , ա՛նգլիերէնի , ռուսերէնի եւ պոլլկա–
փիւնը »: Հին է ո լ անդարձ , այն մօբոլց գիտեմ րերէնի» ։ Ուրիշ բազմաթիւ ֆրանսերէն ել անգ.
ԼաՀէյէն մինչեւ Փարիզ, Սէվրէն մինչեւ Սան Թէ ուր եմ գնում, այս է՝ որ չգիտեմ : լեբէն թերթերոլ ա ր տ ա յա ա ո լթ ի ւն֊ ե րրյաֆո բդով ւ
Րէմօ, ճենովայէն մի՛նչեւ Լո՚նտոն ու Լօզան՝ Ա– Մի դաժան Աստուծոյ մտրակն է շաչում , X
Հարոնեան վազեց անխոնշ, բախեց բոլոր գուռնե– Ամէն ինչ սլանում է խելաՀեղ վազքով՝
րը, բարեկամ թէ թշնամի , տես՛նելու Համար Ո Լ գագար չկայ : ԱՀԱՐՈՆԵԱՆ ԳՐԱԿԱՆ ՀԻՄՆԱԳՐԱՄԻ ՑԱՆՏ -
ՆԱԺՈՂ.ՈՎԸ խոր վշտով կը սգայ
«մեր իրաւու՛նքի եւ արդարութեան յաղթանակը», գրագէտին՝ մեծան՛ուն՛
արուն Հաւատաց մինչեւ վեր շ, մինչեւ այն «գըժ.
խեմ» օրը, երբ «թանձր ու ցուրտ մթնոլորտի
սարսուռների մէի սեւ մշուշ մր եկաւ պատեց իբ ա ա ա ր ա եսն/*
բանականութիւնը, իսպառ զրկելով Հայ ժողո անդարմանելի
ւակցութիւ՛նն
վուրդը իր պերճ խօսքերէն եւ աստւածային գրի ու զաւակներուն կորուստը եւ իբ սրտաբուխ ցա
ՍԱՄՈՒԷԼ այրիին
չէն տ ե ր ո կլՀ յայտնէ ողբացեալի
ՀՒԱՆՏ - ( * ) Կ՛ակնարկէ Հաշտութեա՛ն Համաժողովին։ , է
Fonds A.R.A.M
0Մ6օէ8Աք–Բւ–օբո6էաւ–6 : ՏՕ». ա Տ Տ & է Լ ձ Ի 1
17, &Ա6 Օտաօտաօ - Ր ձ ա Տ ( 1 3 ՛ )
Տար, 1200, 6ամս. 650 , Արա • 10 սալ • կամ 3 աւնգլ >
ա–. 008. 15.70 Օ.Օ.Ր. ք»տոտ 1678.63
Մարսէյլէն մեռելակառքը ժան կուժոնի եկե
Օատաօհշ 25 ձ ա 1 Լ 1948 Կիք»ԿԻ 25 ԱՊՐԻԼ ղեցին Հասաւ ուրբաթ գիշեր ժամը 8ին , ուր Հա
ւաքուած էին ընդունելու ըն՛կեր ԱՀարոնեանի
Ի – Տ Ա Ր Ի — 206 ձոո66 Ւ»° 5326-Նււբ շրջաս թիլ. 935 Խմբագիր՝ Շ– ՄԻՍԱՔԵԱս ԳԻՆ՝ * % ր – մարմինը Տիկին է, . ԱՀարոնեան , երկու զաւակնե֊
Ր՚ր ու Հարսը, ինչպէս ել Հարիլրէ աւելի ընկեր–
1 Կ < գլխաւորութեամբ Հ. 8՛ Գ՛ Եւք ՚ Կ– Կ՛թէ
Մարսէյլէն ընկերացող ութը ընկերներ Հակառակ
24 Ժամ ո ւան իրե՛նց յոգնաբեկ եւ յուղում I ալից
ճամբորղոլթեան՝ իրենց ուսեբուն վրայ բարձրս*»
՝( զետեղեցին մար մի՛ն ը եկեղեցւոյ մէիոեղէ
Սուգի մէչ է Հայոց ազգը տ ուած մաՀաբեմին Վրայ։ Եկեղեցական
ք*1 է եւս է Հայ ցաւի ու տ ա ռ ա պ ա ն ք ի մե ՛ն վեբշ՝ ամբողէ* ներկաները Հինգ վայրկեան
ԳէէԸ. •> Հ ա յ ՛հատի ու քաղաքական պաՀան^ լռութեամբ ծնրադրեցին ԱՀարոնեանի առ -
աննկուն պաշտպանը :
ԿԱ՛" Է բանաստեղծ՜ ու գրագէտ , միաժալ ՛Եկեղեցին կը շողար լոյսերոլ մէչ՝, վարչու–
հակ ըլլալ քաղաքազէտ ու դ ի ւ ա ն ա գ է տ ՝ տ ր ո ո մեծ Հո գահ ութեամբ սլաարասաած էր գե -
է մեզի պէս փոքր ժողովուրդներու միայն : հկ անկիւն մ բ որպէս մ աՀա բեմ % ուր ղրոլե՛–
Մեր հատը բոլոր դատերու մէչ1 արդար աղ ՚՜ Լ^^Լ^Ր ԱՀա լ. ոնեաի դ ա գ ա ղ բ ծածկուած ե-
նը սրտի ու զգացումի , Հոգիի ել խղճի գւ գոյն՛ ղրօշակով ել չր^ապաաոլած Ա՚արսէյլէն
էր քան գիւանագիտական խարդախութեանց րուած աաս* է աւելի գեղեցիկ ծաղկեսլսակ –~
քաղաքական մութ Հաշիւներու։ րով* Ընկեր՛ներ բ Հսկեցի՛ն ղիշերային լռութեան
Եւ ո՞վ էր որ ամէնէն աւելի իր Հոգիի խորէ ԷԼՀ է յաւիտենական լռութեան եւ Հ ան դի սա ին 4 « / –
կրնար զգալ Հայ Գատը եւ սրտանց նուիրոլիլ ա աբ մեկնող մեծ դբագէաին ու գոլծծիչին քով Հ
նոր քան֊ այն մ՛արգը, որ ամէնէն աւելի զգալ Ա՛աբսէյլէն իրեն բնկերացած էին Աղգ • լ *իաՐ~
հայկական սարսափները ել զգած՜ուեցաւ ա՛նո՛նց . չութենէն կ. ճանիկեաւ, &. Խաչէն Տիկթ՝
մէ , ապրեցաւ Հալածական , անտէր եւ բոլորէն փիսլրիթճեան , Հ » 0* Գա շն ակց ութ եան Եր^* կո–
լքուած^ Հայ ժողովուրդի անլուր տառապանքները միաէէն Արամ Պեաիկեան եւ 8* Տէօքմէճեան , Հ.
ան մ աՀ ական է–
եւ. յաւերժացուց իբ ապրումները Ց • Ղ* * Նոր Աեբունդէ>ն Խաչիկ Գալուսաեան : Աա
չեբու մէշ : ռանձին սլէաք է յ ի չ ե լ բնկե ր Նշան կա կո սեան եւ
ԱՀա՛ թէ ի՚լչու, երիտասարդ տար իքէն , Ա– Նշան ՛իա ր բինեան ո րոնք ամբոոԼ\ 1 4 աա ր ի ան -
Հ աբ՛ո՛ն եւսն , մինչ մէկ կոզմէ կը ստեղծ ագո բծ՛է ր խոն^ կերպով Տիկիւ՛ Ն • ԱՀարոնեանի Հեա գուր
գե զարուեստական սքանչելի երկեր որոնք յաւէտ գուրանքով եւ բմ Հոգածութեամբ շր^ապաաե -
անմոռանալի պիտի մնան, միւս կողմէ չէր ան ցթն Հիւանդբ, իսկ Զաթիկեան որ նոյնպէս
տեսեր քաղաքական գործոմնէութիլնը , ընդ ա. 1լ ընկե բանար պաաո ւիրակութեան որպէս ա ան ո լ,,
ռա^ երթալով իր ռլսեբուն վրայ դրուած պար աէրյլ ընկեր ԱՀ ա ր ո՝՛– եանի , իր աիկնո ^ Հեա նոյն.,
տականութեանց քան ուշադիր խնամքով մյլ եւ յա ր գա լիր գուբ*
Տատ քիչ է թ ի ւ ֊ ը այն մաՀ կանաց ո լներ ուծ , Ուշ գի չեռային մեծութեան* մամն է • գուրանքով մր դիւրացուցած են այն դժուարին
իսկ անմ աՀութեան
•որո՛նք իրենց կենդանութեան յ ԱէՔ՞ՐԻ" աո~2եւ. անգո սնգի խորքում սեւ գեան\ է կեանքլլ որուն գա ա ապա ր աո ւած էբ մեծ Հիւան\–
շար
փառապսակին կ՚արժանանան Հոսում է գլլ եւ֊ իր անձնուէր ,րր՚Լ կեբուՀին ։
ԱՀարոնեան երկար տարիներէ ի վհր անմա - Ու մ ա ած ո ւմն ե րս ՝ ափերին ուած վախլուկ Փարիղի մէ^ շաբաթ մամլէ 2ին կաաար -
Հացած էր արդէն Հայ ժողովուրդի Հոգիին մէշ՝ , մանուկներ « ուեցաւ ընկեր ԱՀարոնեանի Աղգ* յուղարկաւո ա
Հայրենիքէն միչեւ Սփիւռք տ Ա ուրագող մամերի քղս*նցքին են փարել, բ ո լ թ ի ւ ն յ լ որ՝ Հա յ ժողովուրդին սիրո յ եւ յար -
Իր՛ գրութիւնները մինչեւ այսօր ալ մեծ յ ո ւ Ղ՛ադա ր են Հայցում գանֆի մեծ ցոյցն Էբ իր աննման գործիչին ու
ղում ով կը կարդացուին : ՀձԱզա տ ո ւթ ե ա՛ն ճանա - Ու՛ Գ ա գ ա ր լ Խ " յ ՚ * * 3 գր ադէ ա ին նուի րո ւած ՛Տ ու դա ր կ աւո բ ո ւթեան մ ան՝**
պաբՀին »հ| ամըող^ սերունդներու ՛ն երչւ չար ա՛ս՛ն սի դաժան Ասաուծոյ մ ա ր ակն է շաչում , բ ամա սն ո ւթ ի ւնն ե բ ը , Մարսէյլ եւ ֆարիղ ինչպէս
եղաւ, ազատութեան ել Հայրենիքի գաղափարը ԱնՀուն՚օր՛էն աՀեղ երգր լռութեան Հ նաեւ այս առթիւ սաացուած ցաւակցական Հեռա՛՛
Ու ամէն վաղցով
սերմ ան՛ելով վարդերէն՛ ու անապատներէն ճողո - ին Է սլանում Է խելայեղ : դիբներ՚ու եւ ն ո ւ ի բ ա ա ո ւո ւթ ե ան ց ցանկերը– յահուրս
պբած՜ Հայ բեկորներու Հոգիին՝, մէչ^ : • դով ։
Իր Հայրենաշունչ տողերը տակաւին ամէն Մտածումներս տանջանք են աՀա» •ՀՀ Յուղարկաւո ր ո ւթե ան մասնակցեցան ». աել
զարդը կը կազմեն՛, սրր~
կողմ մեր Հանդէսներու ներկաներու ՏօնաՎաճաո-իսԼ®) ՀԷնց նոր գուբս եկայ\, գաւառական զանազան կեդր՛ոններէ մասնաւոր
խլելով աչքե–
տա բուխ արցունքներ էյ ւ առք ու վաճառք, ողԼ 3. աղող անցան : պատուի բակութ իւննե ր Աարսէյլէն առաք Լոր գ ո լ -
բէ&< է Էլ ո^ւր յեա դառնամ • թեամբ Բժիշկ ՍիվրիՀիսարեանի եւ (քակոր Պա -
Մեր յե ղափոխակա՚ե - ազատագրական շար - ՛հիշեր Է աՀա , պիկեանի, Լիոնէն ընկեր քնագլոր՛ Այվազեւան, եւ.
ժումնեբը չունեցան աւե՛լի Հարազատ թարգյէ՛ան Մ ի անծանօթ ձեռք իմ անցած ճամբի ն կամ ուր Հհ՛ ՛Հազար "Լազարետն տ Տէսինէն ը՛նկերներ Սարդիս
է
քան ԱՀ աըոնեանը : Արնիկա Հէքեաթ չէ ՛որ կը ներն աւրեց Առաքելէ ան, թ՛ո բոս Հերոեան , Տէր ել Տիկին
պատմէր , այլ իրակա՛՛ն կեանքն է, ոբ կը պատկե Ու. լռութեան ^ԷԼ\ ^ ի Հարբած Աստուած՝՝ Մ ովսէս կարապետեան՛ ։
րացնէր ցնցող պարզութեամբ : Հայբենասիրա - Եր արարածների բախտիդ է քՐքԼո*–մ ,
կան զգացումը կը պոռթկա յ մէշ^դ ինք՛՛նին մինչեւ Եւ մարակր անՀ՚ոգ շարժում է շառաչիւնով է X
վրէժի գերագոյն աստիճանին կը Հասնի՝, ամէն՝
անգամ ՛որ էշ՝ մը կը կարդաս իրմէ : ՓոփխզԽ ա Ր Ո ն ե Ա ն Ի Մ Ա Ս Ի Ն
Գրագէտ ֊ բանաստեղծ ԱՀարոԱ՚եանը պերճա ք*աց պաաոլՀանից թիթեռը ներս ընկաւ ,
խօս - Հռետոր էր միաժամանակ։ Գիտէր յուզոլիլ Ու լապտերիս շուրթն՛ Է խաղում լ ո յ սի Հետ , Օքրան սայլի ընկերվարական պաշաօնաթե ր թբ
ու յ ո ւ զ ե լ Հազարաւոր •ուն՛կնդիրներ՛, ՚որովՀետեւ Կրակով Հար՛բեց , երազ Է փնտռում , Հետեւեալ տողերով կբ Հաղորդէ ԱՀար՛ոնեանի
Հոգիէն կը խօսէր ու Հոգիիդ կը խօսէր։ ՌրովՀե - Ու գտաւ նրան՝ մաՀյլ
տել կը Հաւատար իր խօսածին : կր Հաւատար Հայ Բոցերից ծնած , Հ Աւետիս ԱՀարոնեան , որ մեծ ոնկեբվարա ~
Գատի յաղթանակին եւ Հայ ճողովուրղի լալա -1 Լո յսերով օծ ուն գեղեցիկ Էր ՛նա , կան մբ եւ միեւնոյն ատեն Հայ մեծ գրագէտ մբ
դոյն ապագային : Եւ փախչում Էր եւ միշտ մօտիկ Էր, եղաւ, աչքերը փակեց 82 տարեկան Հասակին,
1930 Մայիս \Հին, երբ Աորպոձի մեծ ամփի - ՛Բաշում դիւթում Էր , Մ արսէյլի մէի
թատրոնին մէչ՝, Հազարաւոր Հանդիսականներու Ե՛– կար ու չկար : Համեստ գիւղացիի ղաւակ, ԱՀարոնեան իր
մասնակցութեամբ կը .տօնուէր իբ քառաս՚ն ամ եա յ ՍիրաՀար թիթեռը (սրա յետեւից զարկու֊եց սիւ - Համալսարանական, ուսում բ ստացած է *Ի ԷՀ" է ՛Լի
գրական գոբծունէութեան յոբելեա՛նը, ալեՀեր յո ՚նին , ձեզւոնին , պատերի՛ն, եւ Փարիղի մէշ^, ուր շուտով միացաւներկայա *
բելեարը կր գոռար , արձակելով Հետեւեալ արա Եւ իր երազի սիրուն մի՝ յետին ճիգով ցուցիչնե րո ւն ա յն ժողովուրդներուն՝ որոնք կբ
մազդէ ան պտգամը . Բոցերի մէշ նետուոց ՛ու թելերն այրեց՝ տառապէ ին Յարէ րոլ եւ Ա ո ւլթանն եր ո լ լուծին^
Հ Հաւատացէ՛ք ինձ , Հաւատացէ՛ք ինձ , այս Ու անկե. դտԼ յատակին փռոլեց : տակ ւ
Հա՛նդիսաւոր ժամին ես խօսում եմ այնպէս, ինչ Միւս՛ն էէ չկար՛ իր ստուերն էր այն : դամ յեղափոխական ին կե րվա րա կանՀ՛ի ա շ–
պէս կը խօսէի օրՀասիս ժամին գէաի երկինք Նայում էի եւ աչքերս թացացան նակցութիւնֆ կազմ ա կերպութեան , ԱՀարոնեան ,
չուող իմ Հոգոմն : Աեր իրաւունքի ել արղարոլ - Պատանքից յոգնած Հոդիս էր լալիս : ՀամաշխարՀայինւ առածին պատերազմի ատեն,
թեան յաղթ՛անակը ես տեսնում ՛ու ապրւմ եմ իմ Թիֆչիոի Հայկական հոբՀուրդին՛ նախագաՀ ե ՝.
Հա •
էւթեանս բոլոր թելերով անգամ մեր դժխեմ Օ– Տօնավաճառը շատ Հեռու մնաց • գաւ, ել 1919^ե ալ, Փարիզի Հ աշտութեան
բերի այս թանձր ՛ու ցուրտ մթնոլորտի սարսուռէ– Առք ու վաճառքից այնքան փոշման եմ , մաժոզովի Հայկական Պատուիրակութեան ՛նա -
ների մԷ1, ես զդում եմ նրա փոթորկածին Հեւքը, ԱՀ թ– չպէս կ՛ուզեի կրկին ետ դառնալ • խագաՀ :
լսում եմ նր՛ա թնդիւ՛նը որպէս ռազմի դաշտեր՛ում Շուրթս խաւար է ու այնպէս ուշ է, իր գործերէն շատեր թարգմանուած են ֆը -
մբրկօրէն սլացող սալասմբակ երիվարների տրո Հին է այս ճամբան րանսերէնի , ա՛նգլիերէնի , ռուսերէնի եւ պոլլկա–
փիւնը »: Հին է ո լ անդարձ , այն մօբոլց գիտեմ րերէնի» ։ Ուրիշ բազմաթիւ ֆրանսերէն ել անգ.
ԼաՀէյէն մինչեւ Փարիզ, Սէվրէն մինչեւ Սան Թէ ուր եմ գնում, այս է՝ որ չգիտեմ : լեբէն թերթերոլ ա ր տ ա յա ա ո լթ ի ւն֊ ե րրյաֆո բդով ւ
Րէմօ, ճենովայէն մի՛նչեւ Լո՚նտոն ու Լօզան՝ Ա– Մի դաժան Աստուծոյ մտրակն է շաչում , X
Հարոնեան վազեց անխոնշ, բախեց բոլոր գուռնե– Ամէն ինչ սլանում է խելաՀեղ վազքով՝
րը, բարեկամ թէ թշնամի , տես՛նելու Համար Ո Լ գագար չկայ : ԱՀԱՐՈՆԵԱՆ ԳՐԱԿԱՆ ՀԻՄՆԱԳՐԱՄԻ ՑԱՆՏ -
ՆԱԺՈՂ.ՈՎԸ խոր վշտով կը սգայ
«մեր իրաւու՛նքի եւ արդարութեան յաղթանակը», գրագէտին՝ մեծան՛ուն՛
արուն Հաւատաց մինչեւ վեր շ, մինչեւ այն «գըժ.
խեմ» օրը, երբ «թանձր ու ցուրտ մթնոլորտի
սարսուռների մէի սեւ մշուշ մր եկաւ պատեց իբ ա ա ա ր ա եսն/*
բանականութիւնը, իսպառ զրկելով Հայ ժողո անդարմանելի
ւակցութիւ՛նն
վուրդը իր պերճ խօսքերէն եւ աստւածային գրի ու զաւակներուն կորուստը եւ իբ սրտաբուխ ցա
ՍԱՄՈՒԷԼ այրիին
չէն տ ե ր ո կլՀ յայտնէ ողբացեալի
ՀՒԱՆՏ - ( * ) Կ՛ակնարկէ Հաշտութեա՛ն Համաժողովին։ , է
Fonds A.R.A.M
