Page 130 - ARM_19-1948_02

Ո՚ս՝ տքդպհս, վւսէպն՛տա.

Ա. ԱՀԱՐՈՆԵԱՆԻ 6ԻԾԱՏԱԿԻՆ,.

Լռութեան մէՀ յանկածէ երկինքի թախծոտ ԱՀա կուգայ ; Գլխարկները վար,;
Լ)՝ ա յիս՜ Ծով բազմութիւն մը, որ առտսւընէ ի վեր կը
վարագո յՀ. ը պատռեռաւ եւ տեգ տուաւ Ահա ձեւՐ առջեւ., Հչպարտ ճակ֊ւսւով,

,Լ անէյէեդփ։եոյշ..աբշալ–%յսիլ Տարուան թախիծը սպա սէր Փարիզի Փան կումոն եւ. յարակից փո­ Ող1 ԳԻՐՔԸ, կեանքիս, Էչկձ՝ գ ե ռ վառ,
է՚^եց ՚
անձձ ԼՈ է ճատ^Փ գա յթներ ո ւ ն ազա՛ն քին , 4 ԷՀ Հալե - ղոցներուն մէՀձ յանկարծ մէկ մարդու պէս Մատաղ օքերէս իսկ Հ"– կը Հե՚-ալ,,
եկե~~
ցաւ - իսկ բնո՜՛ւթեան . աաբերքԸ ^ . խռր&ուրգներո ւ Ա՛ եռելակառքը գա ե դա զօրէհ . եկաւ ու կեցաւ Ջեր լուն չէն արձաքձ ովսա մ շ Հոգեթով. . . :
Ծաղիկ
ճնշումէն պրծած՝ ոսկեզօծ շապիկ Հագաւ , եւ ոեցիին դրան առՀեւ ւ Շըրթ-նեյըս թոթով՝ Հազարնեբու. պէս ,

ըեՀեղեայ֊ պատմուճան Հագցուց Ա այիսեա՚Լ օրե­ ՛Իրան երկու կողմ եր ը մ իայն ծ՜աղիկ; կրկնեցին անոր Հէքեաթ ր վարղգէս . . . է

րուն. : սիւներուն քով։ Ծաղիկ մայթերուն վրայ : Ու Ապրիլն այգ ովսաով ի չ Հէքեաթ սակայն.

Տես , , վարը , սա մարդաշատ քաղա՛քէն դուրս , ծաղկեր էր կա՛ռքը ամրողՀ : Զի ամէն Հայու ազատ Հոգւոյն մէ^,
գարնա­
ճամբաներս ւ վրայ , ուզալաձիդ ծառերոլ ք՚այց ոԲվ՞է Ա յս մեռելը, կը Հարցն՛է ան­ Գուք ձեր ալքերուն բոցովը անլէԼ ,
կանգ­
նային կենսանորոգ կան ա շ*ր ւ\թ ի ւնվՀ պսակի ոսրդ մը , որ այսքան յուղարկաւորներ Հ ա ւա՛" Զայն կրնքեցիք զերթ նախագիր վյլկաև ... :

նող ՛Լոր .Հարսի մը^ խելացի Հտպիտն ունի , եդեմա– ՔԿ I :•• Գաջեր են անցեր, եկեր նոր գարեր,

^ կան դրախտի, մը վարդապայո Հմայքն ու /^ով– —Աւետիս ԱՀարոնեան , բանաստեղծ՝֊ Հա - Գեռ ուիւտ՚ւ այգ անեղձ֊՝ ամէն բանէ վեր • • .. :

շանտքւ զգլխի շ Հ : կապտորակ եթերէն մա ֊ յոց , կը պատասխանէ ձայն մը գ ո ւլգ ւլ ա լո վ : Ու այսպէս ցեղիս Ամանորներովն,,

յիսետն զովապարար արշալոյսը սլոկունքբ վար Ա եւ կառքը կամ աց կամ աց կը շարժի : Ըւ ա յ դ Զեզ Հետ աօէոեցի խրախներու Հետ

կա իւ ած , թմ րա «> Հ ալիներ ր կ ր Հ ամբ ար կ , կ ՝ ար– Հ աղա ր Հազտը ստուերները, անՀուն երկիւղածու֊ Օլ,ր Հեթանոս , ո։ ձեզ ունկրնգիբ ,

թ՚Աց՚հ Հ > ն ո ր կեանքի կը կանչէՀ ; \ԼբգաՀր\1, ւ ամէն թեամբ մը կը Հետեւին մեծ վարպետի դագաղին : Տեսայ տեսիլքէ՝ մեր երկրէն Հ եռուն

կոզմ զարուի է, գա ր ո ււ կը բուրէ–, Ա ա լեբան Ա յս ՒՒ լա Հ ո ւս , երազի մը մ ԷՀ՝ յան կար ծ կը II ւ. ե րաղանքի բաժակէն արբլիռ ,

սա/ւրոար եւ կատարին գտնուող ծառերը, կանանց տեսնեմ իր եըբեմ՚Լի խրոխա Հասակը^ Հեզաժպիտ Ապրեցան բոլոր յոյսերս անյարիր

֊էԱ/ւլած , ՝*Լրւ.օք.էն կը կ ողՀտղոլրո լին քամիի Հ ե շ» դէմքը 14 ա ա Ր ի առաՀ* * * Ու բանաստեղծ ր ինք, Հազավւ անգամներ , եվւբ սարերն ի վար ,

աօրօր սլարամ իՀույին : Եւ ա՚ևոևց տերեւներու սօ– ինչպէս սուրբ մր սյ չքեր ը ե ր կին քին ազօթելէե կը Արեւբ –թափեց սրուակն իր ոսկի,

II ավ։ իւ նէն կը ծ նէ ի նեբզ ա շն ակ մ եղեգի մ բ աստ ֊ քալէ ; Սի կըրցայ պատմել վիլտր-ս ոչ ոքի ,

ուածա՚ուագ : ՚/ ունկնգր եմ զալն մենութեանս Կը\ ցնցուիմ X Աիրտս կը փոձկի : Ա ւ ես տար՛ա–

՝>*ՀՀ քար լռութեամբ ; դրի ՄԱ խաղն ուսիս , աղու մը պէս Հեկեկալէն ԿՐ (<1՝է ա լգ լոզերուն էի ես օտար . . • :

կանչեմ . Բայց Հոգիս սուրաց մեր Հողին վորայ ,

// ա յ ի սեան, աբշալո յսը ծծող ծ աղկեւիուն/Հ մը , Ո0ւբ այդպէս , վարպետ % $\ ւր էլ երթաս , Վազքր Վա Հա գնին ըրաօ֊ ռաՀ վիրայ .•• :

լեո նւսկողեվ.Էն Հաւաքած՝ կր քալեմ գէ՝սէի զաշտ, մինակդ յ անձայն ; կուժր ճամբորգիս լոյսերու օ՜աբաւ ,

աւելի լայն տեղեր , լայնէ Հ ււ Ի իզոններ , որոնց Ա ակտ յն մեր տառապանքի Երգի ՇԸ էի ԼԱԵՐ ՝՛ Ակեր ո ւ. տենչով քալեր եմ անխոնջ ,

պկ աք՛՛ յաճէս խ ւլզ տ լի Է ինձ * ///// քոսոտած եւ կար-ծես քեն ո տած այս ապերախտ աշխար Հ ի մ ե– է>՝որակէ ձ֊որակ բււնած ղաի, գողգո^ ,

մ էլ լո տած տ ր ա մ ա գ բ ս ւ թ ի ւ I ն* ե բո վ երա՛նս չաւլելու - ծեըէն, վիշա մը սրտին՝ կը քալէ աչքերը լեց­ Արեւներ փնտռեր՝ աստղերն ինձ անբաւ ••• :

իեչէէ։ չէ Հ աւլոր գո ւե լո ւ նաեւ բնու իժեան Հետ ուած ։ ք*ա յց ո ի ր ւո րո խանձող անգութ հ՜արաւին ,

ւ՚ԼՐՇԱԼՈ րւին Հ ՐԱՇՍ/ՓՍ/Ո լզեր, մէչէն Կը յ ո ւս աՀ ատ ԻՄ : Զ ա յն կորսնցնելու վախէն Լոկ ձեր աղբիւրներն ինձ յագուրգ ւոուին՛ . . . :

1լ անցն իմ , ա ..ա ր ա տ ս ւթ ի ւն/ մը կայ ամ է՛Ն ^ԼՈՂ^ գողաՀաբ , այս անգամ արցուն-քյէ ա չիքերու ո կբ Ոճիրն եվւբ Հասալ երեսով գուժան ,

ս փռուած֊, կը տեսնեմ ու կը շօ՛շափեմ մայր բնաւ– վազեմ, կը մօտենամ՛ իրեն, ու կ՚ըսեմ •

թեան ամէն արգասիք , Հ "՛Լ է ՔաՐ » կանանչ ծա­ 0 ի երթար վարպետ ; Կեցիր մեղի Հետ , Ու գարձուց գրժոխք ոգորումը մեր ,

ռեր, որոնք օծուն– են եր՛փներանգ գոյներուէէ Հո™ գ՛ողովս ւ բդիդ մ ԷՀ ; Առանց քե ւլի որբ պիաի մնանք ՛Սոսկումէ սոսկում, աւերէ աւեր ,

զեվա խութ իւն մը Էութիւնս կբ սւսրսէ, պաշտ ամ­ ււ ենք : Այդ դունէ ես որ տէր պիտի կան գնիս մեղի : երաղր կե անքէն Աւելով բաժան ... :

մուն քի ի/օւ/ը մ բ Հ ոգիս կը ճան կռտէ ի տես ՛հուն ես Ոը պիտի թրծես մ եր սիրտն Ո լ Հ ողին : Ըսի կարգերով աղգ մր չի մեռնիր ,

ասաուահ աւոուր պարգեւնե բուն : *Լ՚յ՛ քրկեա-ն մը Այո , այդ լլուն ես որ վեր Հա՝ պէս մեղ պիտի առաՀ" Աճիւնները ձեր գալտերս ըրթհ Հիր • • • •

կանգ քլառ֊եմ , Հեշտանուագ ձ ա լե մբ ոլորտին "ՐԳԵ՛ւ գէոլի լուսաւոր՛ ապագան X մ՛ամեր ո ւն գիրկը ծ՜ովուն նըման՝ խաժ ,

մ ԷՀ, ակտ՛. Հիս կ՚իյնաք : ՀյուբՀս կլւ նա լիմ , քիչ Օ՜ 1 վարպետ, մեր սիրելի Հայրիկը, կեցիր \/աւը երազիս նորէն սաՀեցաւ ,

մր ւիար արհ աթ ագո յն Հուրով քգի առուակ մը որ ՛ու Հեղ ՄԸ ետեւդ ն՛այէ : Տես Հազար Հազար աչ - Հոգիս ախտաւոր , մոռցաւ ամէն ցաւ ,

իր ՀեղաաոՀ վազքով կը գլգլայ, կը գլգլայ պեբ. քեր քեղի կր –նային։ Հ1՝ ււ ւ մեկնումդ է որ հլո*Լ ~ Հեհ՜ք ու վէրքերու նոր աւիեր ո ւն վարժ– •• • • :

ձ\ա ր ե լ. շււ զ ե,բ ո ւն Հետ խաղալով եւ է*սԴա1"Վ ։ բան արցունքոտ աչքերով ։ <իողվուրղղ էլ ուղէ որ Ու լուսնին թախծոտ երեսէն ինծ՜ի ,

Հ\՚ե զանկար աե աս բա՛ն ր զիս կբ զեր է , թովչանք մբ ե ա վ ե բաս դառն աս : \թ ստի ս դար ձ\ե ալ սեղանիդ Զեր նայուած-քներէն վարզեր քաղեցի ... :

ան որ մ է Հ, խօսու Վ կ ե ւս նք մր Հոն. պարփակուած առՀել ու գրես : Գրես այնպէս , ինչպէս երէկ գրե– Զ "ւ ք ե I, ր ձորերուե արձագանգին ւգէո ,

ձ , կհուզեմ որ աչքերս ք"11 մ՛ը կշտանան տեսնելէ* Ս 1'Ր ^ ատ ութ ե ան ճան ապար Հ իւ » ո #, «Ա՛ ո խ իր ն ե–՝ Ծ ո ւ ր ^բս գոզտցին կարծես Հեւալէն ,

կր Հնաղա՚Ա/լ իմ գի՛ ՚քացիի ցան կո ւ թ ե ա՛ն ս , քաղաք— րի տակից^ր։ «Արցունքի Հովիւովը ու «Ոսկի Հէք– Ըսին ժայռերուն իարոլ\1.ւկ ձ երպերէն– ,

I. /»բա ժ խոր ին մ է Հ աողսւ շ՚՚՚ց՛ած մար ղ ս ց պէս Հո - եաթ^նեբ տ «կարօտ Հայրենի» ել «Հայրենիքիս Ուխտին Համար գեռ, կուրծքրս գոՀ՚ելվէս...Հ

ղիի" գ" *–" ր կը բանէ ամ ա՛րեւ կբ օծեմ, ա՜ռուակի՛ն՛ Համար» ։ Վազրիկներ ու Հայդուկներ պա/որաս . Հ>1.ոս։յ սողոսկող գըըժումի մը լուք,

զ լզ լ՛՛ ՚ Ք"Վ ա կանՀՀէէե ր ս կբ լեցնեմ , կր կա զ դուր՛"* տես։ Վաբդանի Հաւատքը ներածես մեր Հոգինե­ Աչքիս մէջ արցունք, սիրտըս Հագաւ . սուգ *

ուի մ էււ կր զին ո ւիմ բնութեան ա՛ն՛ա՛րատութեան րէն ներս X Վառես Աե րոբնեբռլ եւ Անդր ԱՆ ի կն եր ո լ Ու տեսայ Հոգին, աՀ Հայու Հոգին,

մ ԷՀ ըլլալուս՛ փա//ք տալով ։ Չորս Գ՜Ի" կ՝Է\ ^""յի՛1՛ կրակը X ք)ւ վեըՀապէս երգես Աբաքսն ու Ա՚ասիսը , Որ գարհվւսվ իբ երկինքին ւիարած ,

ակնապիշ , խաղաղութեան ա • աչաււ. ասպետները Արարատն ոլ Աբագածը։ Մինչեւ որ օր մը մօտա­ եայուա&քը գարձուց աստղե րուե յանկարծ

՚Ղ՚ՀՈ ս Ի՚՝ս մ Է Հ պար բււնած Ս "՚ I ի" ե ան ղովյս պայ.–աբ լուտ, մէկ անգամ ընդ միշտ ՛նետենք մեր ձեււքէն Շողերով՝ օտար մեր Հին Հաւատքին...։

ա բ ե գա կ ի իշխան ութի սն ՛ը կը գար պ ա ս են , եւ ան ո ր ս ա թա վ/ աո ա կ անի ց ո ւպը ու երթանք վեբտկան դ» Աակայհ յաղթ Հայկին եօթը աստղե րէն,

շողշողուն Հիւսկէն ե ր ո ւն մէՀ պար ո լքուելով,– կը ն՛ե լու Հ այրեն ի աւերակները ^: Կանթեղին անմար բոց իԼալ վեր էն . . . :

Հեռանան ու կր թաղուին , Հ որիզնին անսաՀմաե //// Հ բաշք , յանկարծ կեցաւ բանաստեղծը : Նախնի Հողերուն, բոյր ով էսընկալէտ ,

զ ո գի՛ն մ ԷՀ չ ո ւ ս ապ այծ առ Հ Ալքերը վար առաւ երկինքէն ու նայեցալ իր ժո­ Անգիր է գիր քիս գեռ էջը վեը չին,
ՄԸ կար։ Կ՝ ր սպա սեմ անզուսպ գարաւ ո ր
Տ ե ՛ւ ա բա՛հ ի ա ո թ ա հ թ ո վ չ անք էնւ կո ւշա Հող ի ս ղովուրդին/*. Գէմքինւ վրայ խոր լռութիւն կանչին ,
կը Հրամայէ ինձ քալել , քալել , տեսնել բնութիւ֊ Հիմա , Որ յետոյ փակեմ ԷՀն այգ առ
նր մերկ եւ ան շպար , տեսնել եւ արբենալ։ Աչքեվ՚/ձ ուսեր էին/ : ///. սիրտը էլ ըսես ԱՀա կ՚աո՚նեմ կեանք յուզմամբ յաւէտ ... :
կանգ
Հիմա պիտի փլէր I մը անճառ

սա. , կ լ արարած , թոոնո բդի Աղամ այ : ԱՀա մեր Մէկ վայբկեան լուռ այդպէս կեցաւ ։ 0ետո յ Ռլ Խ՛ քերեմ ձեզ Հոգի,, անվաճառ . . ., :

գեղին նմանող գիլզ մը եւ անմիՀապէս տակէն տարբեբ եըեւոյթ մլէ առաւ : Աչքերը փայլեցան ; ԶԱՐԵՀ ԳԱԶԱՋԵԱՆ
անցն ող գետակ մը որ կը խնզ այ ա՝. ցո բդին
Ու ինք Աւետիս ԱՀարոնեան է կրակ ու բոց դար­

Կ ա էի կա ւի ո ղ ա. ո ա զի լ մբ ի ք։ ե ր կ ւսր ու կա ր մ ի ր ձած իր վեր Հին պատգամն արձակեց .

քոլոզի-կ սր ո ւնււլնե րո վ ղեաաէիին կան։էն՛ա ծ երբեմն « 0 իր ելի ժողովուրդ Հայոց , այս ապե­ Հատութիւնր ակարներու, ել աղքատութիւնը

ե բ բեմն Հուր կը մտնէ , զուրս կ՚ելլէ քոսոտած րախտ աշխ ար ՀԻ մ ԷՀ վայ անոր, որուն՛ • ձեռքը չի ծոյլեվաւ յատուկ է; Գոլն ոչ մէկն ես եւ ոչ ալ

Հաւու մը պէս : Հապա՛ վարը , սա գորտերուն բարձրան/աբ ու սուրը, կրակէ նետի ՄԸ պէս ՉԻ միւսր : ՛Կէտք է գիտնաս որ , գոլն կը պատկանիս

կռկռոց–ը , ա՛ն տէր՛ նուագը , իը անխօս նուագածու– մխուիր զինք Հալածողին/ սիրտը։ Այսպիսի ժողո­ տրի արանց Տեղին։ Ցեղ մր, որ գարերէ ի վեբ

Նեբով՝ միՀոցյչ այնքան 1լ աղմըկեն որ կ^բլյայ ՛վ ուրդ ՄԸ , ուշ կամ կանուխ դատապարտուած է քաղաքակրթութեան գրօլը պար զած՝ կը Քալէ

կատարեալ մխոբ : //// սիրեցի անոնց միանուագ յլո չլսուելու : միշտ յառաջ , մ ի լա դէպի լո յս :

կոկո ոցը եւ ծափաՀ ար ե ց ի , վասնզի անոնք ալ իմ Լ ա ո ւ " ) եւ ոչ ալ ողբը քեղ.կրէ փրկէ. Գուն Հայ ժողովուրդ , ազատութեան իսորՀ՚՚ւրգԸ

գիւզաց ինն ր ս ե ե ե։ ի րա բու ծա 1 օ թ ենք ծնունդէն դիտես ՈՐ գարե Ր շար ունակ լա ց ինք ; Ի– այց ոչ ոք ամուր սլաՀԷ կոլրօ֊քէգ տակ։ Ամուր պաՀԷ լե՜

ի վեր : Ա ոնք մեր ֊. /-•/ յբե 1. իքի գո.ք տերն են որ լսեց մեղ ։ Ոչ ոք մեղքացաւ մ ԵՐ ղ ժ բա ԻՒ ա ո ւթ ե ա– ղուդ, գիրգ եւ գրականութիւնդ։ Զի առանց այս

մ ե ր մ ԷՀ կ՝ ար թնցնե ՝: ա լնէ Հա բա զատ կե անք ի ան­ նբ վըայ։ Ոչ ոք մօտեցաւ սրբելու մեր ա՛նմեղ սրբութիւններուն , ազգ մը դատապարտուած է

լուծելի փիլիսոփայութիւնը զոր մենք կը փըն - արցունքները ։ Այլ ընգՀ ա կառա կը , ուզեցին որ. կորսուելոլ ; Ու գուն այսքան տառապանքներէ

էոոենք ամենուրեք, օտար ձեղուններու տակ : Ա ենք աւելի տառապինք ու ձուլուինք ա յս Համայ­ ՚էեբջ սլիտի ուզէի՞ր ա՝ԼՀ ետանալ սլխարՀի քաւ1՚՜

// տլի-սեա՚Հ. դալարազեւլ եւ. թարմաշունչ գա շ– ՛նակուլ խառնարանին Ա^ԷՀ։ աէսէն։ Ջեմ կարծեր։ Ուրեմն ղգոյլ, երբ օր մր

աե, ՚. նէ Հ արա սա , ծաււեբ՝Լ ամսլՀ ուէանի եւ բարտի֊ ք*այ° ո չ "Իրելի ժողովուրդ, Հայը ինչ. թշնամիդ գայ ու ոտնակոխէ պապերէդ ժառանգ,

ներն/ բար ձ.;. ա զէշ՝ ե բկԼ աճե մ , կոլգան բաղմ տ - յղէ ս կ՝ըսեն՛ ԻՐ ե՛նք , քաղաքակրթութեանս նախա– մ՛նացած այս սրբութիւներդ , «Մէկ մարդու, ՛զէ"

պտտկել այն Հրաշա պա ա ււ լմ փառքն ու յղի Հ՚ե ւքը Հա,ք–ՐՐ՝է "(էաք ՉԷ ՈՐ մեռնի X Հայկ ՆաՀաււլետներ•, ոտքի ել եւ զարկ : Զարկ այնսլէ ս , ինշսլէս ԿլԸ.

մ ե բ ղաշտաՀ աԼիտներ ո ւն , ո բոն ց մ ոփ կը միսի— •Արսւաշկս աշխաբՀակալներ , Մեծն Տիգբաններ , զարնէ շանթ/չ : Ա

ԱաՀակ ֊ Ա եսրոպնեբ , Վար ղան Մամիկոնեան - յո զարկ, զարկ քա՛նի արիւնար­

թ արուի I մեր ղարիպ Հ ոգիներ բ ւո րամ ա յոյզ : ներ, ՛հանիէ լ Վարուժս/Լներ , Անդրանիկ ԵԼ Մ ու֊ բու թշնամիդ ծունկի չէ եկեր»։ Բ ան ի ո,ն չէ թԿք

Լռութիւն կը խնդրեմ ես ինձ Համար , եւ աչ - րաանեբ ծնող ազգ մբ երբեք չէ մեռնիր : ՛ք՛եր ազատութեան Համար թափուած կարմիր

քեբս կբ տնկեմ է որ լուացուած եթերին։ 1քայիս– Ես ԿԸ Հաւատամ այս ազգի լուսաւոր ապա֊, արեան պգպքակներուն մէջ՛. Այն ատեն ես կը <ա~

Լ ան ա բշա լ ոյս ր իր շ ՛ւ զ ւի կ շ երք՛ Հ աւաքած Հետ ֊ գային։ ԱՀա, արդէն կը լսուի Արդարութեան Ե֊ ւաաամ , թկ թշնամիդ Հիացած քու յւմնդուգ^

գՀետէ աւելի երկար կախելովդ իր պռկունքը, կբ ՐԻՎարին Հայնը - Լեռ ու դաշտ իրար խառնուեր պայքարէդ պի,,,/, գոչէ .

մանկ գ ի ՚ ^ ^ ՚ ց ի չերա՚ե մ ԷՀ* եթերը կը բոսորի , շո– են X Ծառեր ու ծազիկնեբ պճնուած ընդունելու–՛ ՚՚Վ՚սաի, քեղ :

ւլեըուն մաՀկնւ վե • Հ , ղ ե տակն ու առուակը ,իրենց Ու լսեց։ Ալ չէր, լսու1.բ լ , բ Հրաշու՛նչ ձայնը։

զ ս (ն ե բ ր կր վաիսենւ ^կէււմուբտագռղ Հովերուն մԷՀ թեան/ կը պատրաստ ո ւինւ : վ^աՀասիբտ եղիր : */»Հ՚– •Բանաստեղծ ր չկար : Այլ միայն կար ու կը տես­

Կբ խե զ գուի նաեւ ամէն գլգլուք եւ կռկռոց : նուէր լոյ,, մր, որ տատրակի ,ղէս զ է պ ի երկթք

// ութին ա ի բ ա էլա լո զ ա ս պետն իր արբ ան ե ա կա Մ ա յիս ԵԱ՝ I աո լա լոյս լէ Հայոց կենս կլ՛ ճախրէր

՛Լ ե բով , իր նւ ա զանքնե րով կր նստի բաբի եթեր ին •արեւն Է; Ա՚այիս ամիս, ղոմւ քու յոյզեբովղ ու. Ծ՛ով բազմութեան մը ածելէն՝ չ,,րս Հոգի 1
Փե՛լ Լաշէզի դռնէն 1.1.րո ղադադ մր կը աանէթ
մԷՀ։ Ես կբ Հեռանամ իմ զեղեցի կ անկիւնէս ապ­ /ուշերովգ ՛բնաւ, պիաի չթաասմիս ։ աս ամբա՛րձ ՚։

րելէ յետոյ ^բնութեան անարատութիւն1^ Տ ԿԱՐՕ ՄԽԻԹԱՐ աՏՈԻՐ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

Fonds A.R.A.M