Page 20 - ARM_19-1948_01

է

ա ա ***

ՏԵՍԱԿԷՏՆԵՐ ԱՐՏԱՍԱՀՄԱՆԻ ԿադաԱդի պատմաթիւԱ Վերադարձաւ խրճիթ կրակի տուաւ գա,%
ա՚եյայաացալ\ *
նեաաՀար բրաւ այծեամբ,

ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԵԱՆ ՄԱՍԻՆ Կաբապնեբբ աղէկան օղքե\ոլթեան փո^թապեն

Հյլլղռւեքյսէե լիճին յաաակբ ալ զայն փբենց թելէ^

բբաւն վբայ առահ բարձրացուէին էւռւբեբսլն վբա \

՛Կ. Ս ա ս ո ն ճ ի ի խօսքր կարապներբ իրենց ձիւնի աէ/է ճերմակ թա­ &եա*յ լողալով Հա աւան լճին արեւելքի ափբ։ ԷԼ

ւիշէ 1^ռլ^ՐԲ ՀՀԸ տա՚րահ՜է\ի՝ն ա1 - ո ր վրայ, ան՛որ գէն աբեւ-բ ծագած էբ։ Հոն թողուցին զայն,

մերկ մ արմինր պաշտ պահելու Համ ար , ճմ եռնեբբ մինակբ ու Հեռացան :

Ղ՚բա կան այ ս Հ ան զ ի պո ւմ ին բաբե բախտ աբ ար սառն ամ ան իքէն ի" կ ամ առնեբք ար ելի ճառա– Լի՜ճին այս ափկն քա՛նի մը քայլ Հեռու, ^ա զ

կբ մասնակցին Հայ գաղթաշխաբՀի չարք մբ գբ՜ գայթներէն։ կր Հասկնար անտնց լեզուէն։ Լ/ա– աիկ բարձ՛ունքի մը վրայ ղգումի աունկ մը բոլ.

Բ"Գ եր եւ մտալո ր ականն եր եւ ան ո՝՛՛ ց կար՚ծհքի զան քն եր կ ՝բն էին ա>, ոնք իր ենց երկար պարանոց բ սա ձու աճաձ կր ՆաՆկելով արաավար մը գեաին .

փոխանակութիւնք արժէք մբ կբ ներկա յաց նէ մեբ քսելով աեոբ ուսեր՚ոլն ու սրունքներուն ել շուքէ անոր արմա ա՛ւերը Հասաձ կ ի» մինչեւ լիճին չու­

գր՛ական՛ութեան զարգացման տեսակէտէն : (\բով » պար՝ կր բււնէին բոլորտիքս՝ կռկռոցներ ար­ րերը, փսկ աերեւներր ամպ Հովա՛նիներու պէս

դլաս է՛ր ո ւն կն գի բներ էն աւելի , խօ սքս կ ՝՚ուղղե մ ձակելով ։ րարձրասաճ կին երկինքն ի վեր եւ անոնց շոլքին

ղրաս էբն՚ե րուն , մ տ ա լոր ա կանն ե բ ո լ\ն՝ եւ այն ԳԸ՜՜ Երբ հօթբ տարեկան եղաւ , լէալուսնի աէս աակ կարելի կր տասնեակ մը գառնուկ կամ Հա.

•բաս էք ե բ ի տ ա ս ա բ գներ ո ւն , որո և ք գբի չ կբ չար­ Հ աս ո ւ նաց ահ էբ ա՛՜ս ։ կոնքերբ լայնցահ՜ ու կուրծ­ րիլրներ՚ով բագեր պատսպարել :

ժեն , կամ պիտ ի շա րժեն մ եր գրականութեան քեր բ գմբէ թն՜եբ էին ։ Հո լան ի մ արմի^՚ր կարապի Յունիս ամիս՛ն կր ու դդմենին ձաղկաձ կր .

ա 1.՝գ ա ս ա ան էն \նեբս է գ՚՚յն իսկ աչքեր ք իրենց գոյնբ լիճերու կա պո յա էն անոր կրակի գոյն թերթիկները խոշոր սկիՀներալ

Ամէ՛նէն առաէ կբ Հաստատեմ այն ի բ՛ո ղու– էին։ առահ՜ X պկս իրենց շրխերը բացաձ կիս՝ առաուան շաղթ

թիւնբ , թէ արտասաՀմանվ։– Հայոլթեան գրական Հա յր ր տեսաւ ան՛որ՛ մ արմթւփն ղար՛ գացո ւմ հ– եւ իրիկուան ցօղխ գկմ : Կարելի կր աղայ մր

սա՛։ զհագո ր է՜ութիւնն եր բ , ան ցահ՜ 25 տ ա ր ին եր ո ւ ո լ փոփոխութիւնբ։ Աւագներու մէէէն Հաւաքեց մկրտել անոնց վրայ X

Բնթացքին , արժէք մ՚րՀ կբ ներկայացնեն , նոյնիսկ ծմակւերԼ ՝՛ ) ու ոստրէի մաշած կճեպներ, հակեց Խոշտանգուած մարմին՛ով աղջիկը յո գնա բեկ

մեհ արժէք մ՛բ : Լրիւ ծ ա ն օ թ ՛ ո լ թ ե ա ն մբ վր՛ա ք ղանոնք եւ ուլի մաշա՛ծ թելերովիրարու կապելով ինկաւ տեր՛եւի մը շուքին տակ ու քնացաւ։ կկս

ոլա՚հ՝ կբ յայտաբաբեմ , թէ գաղթաշխարՀի շինեց զրաՀ մբ ու ա\Խով ծածկեց աղէկան մէէքն՛ ու օրուան մօտ, արթնցաւ երկունքի ցաւերով : Հա­

2,^>ամ եա յ գբ ա կան ո ւթ ի ւն բ շս յա աւելի հ՜ա^ր կբ կոլբծքերբ եւ իր ձեռքով յահձնեց զայն լճի ալիք֊ նի մ՛ր ՛համ վեր1 ՆնաՆ կր ճերմակ, ճերմակ աղ.
նե կ աբ ապն երոլ խումբին ;
կշռէ , քան Հայաստանի այգ ժամ ան ա կա շբէանի շիկ մը, փայլուն կաթնաթոյր անգո լոկ մորթով,

գ-ա դ•ր*աքլւ ՚՚ստեզծագոբծութիլնբ Այյս ՛Քանի մբ ամ իս վեբէ պարեգօտն՛ ու կուրծքի կարմիր շրթուն՛քներով ու կարապի կանա՛նչ աչ­

՚ •֊ ՚ է ւ լ. — զրաՀբ սկսան տա\1էել ղինքբ։ ք*՚ողոքեց Հօրբ ՛՛Հայ– քերով :

իսնգր ի մանրամասնութեան չեմ մաներ ւ Աիա ի բբ քակեց կապեր՚բ ու մռայլ մտածում մբ պա շա­ Շոյեց զայն՛ ու կրկթ՛ քնացաւ։

^թէ յ է չատակենք ԱՀարոն՚եանփ , Լ* Տանթի եւ րեց գինքբ , Համոզոլեցաւ որ աղէիկբ պիտի ար­ , Առտուն, երբ արթնցաւ, զգաց ՛որ անօթի կր :
ոեղծագոբ–
կարգ մ ր ուրիշ Հին սերունդի այն կաթ տուաւ երախային, լոլաց զայն Նագիկի մր
ծութիւհնե ՚;բ որ (լ՝ի յե ան այս ՚ Հ ^ բ է ի 0 2,5ամ եա կին գասաւորէր ։ Ո*– տար՛աւ փակեց զայ՝ն Հիւղակին՛

մէէ% ինչպէս նաեւ միէին սերուձՆգի , ինչպէս կ. բաժակին՛ մկչ՝ Հաւաքուահ– չագով ու պառկեցոլց

Տէայ։եանի , Օշականի եւ Համաստեղի գլխաւոր՛ եր– ՝ք՝աԱ ի մբ օր վերէգ յղութեան՛՛ բոլոք նշաններ ր անոր գիրկը։ Յետոյ թափառեցաւ Հեռաւոր ան.

կերր ու անոնց միացնենք արտասաՀմանի աա– կա յին աղէկան վրա յ ։ *Լր դովո ւեցաւ , կատա­ տառին մկչ՝՝ ճարելու Համար քիչ մը ՛ուտելիք։

ղան գա ւոր բան աս տ եղծն երաւ եւ արձակադի րնտե՛— ղութեան՝ մատն՛ուեցաւ , կապեց անոր ձեռքեբբ Հո՛ն գտաւ Հո՛նի ձառեր Հարսի պկս քօղուա՚Ն

Բ՛ոլ մնայուն արժէք ունեցող եբկերբ , բոլորս աք քանակոծեց , ստիպեց որ խոստ՛ովան ի այս ա րտա– կարմ՛իր պտուղն՛՛երով, թթենիներ՝ իրենց ճիւզե–

պիտի Համողոլինք , թէ Հայեցի եւ ամբոզէա կան կարդ երեւոյթին՛ պատճառբ ։ ք*այց անմեղ ու ՚րկն կախ՚ուահ– Հասուն թութերով, մաքիներու

գրական ութիւն մր զարգացաւ ա րտասաՀմ անի մ անկունակ ագէիկր կարապներէն զատ մ արդ տե­ ձիհ-երու պտուկներուն պկս բեղմնւաւոր , մեգրա.

մէէ, ,րն գգյ ։ կհէՈէԼ ամ բո զէական ոգին՛ Հայ ցեզին : սած չէր * Հա յր բ գբաւ զայն նաւակի մբ մէէ, ոտ­ Համ աւիշով։ Հաւաքեց մացառներու գիրկկն քիք

Այս ա բժէ քաւոր գբ ա կան ո ւթ ե ան թելադրան­ քին կապեց ծա՛ն՛ր քարեր ու տար՛աւ գիչռԲով ա– մը ի1 ր իհ Հո ւ կ ՛ու կոտեմ : կերաւ, կշտացաւ ՛ու

քին եթէ ան սանք , մեբ նոր գրա՚կանտւթե ան ///- փերէն շատ Հ եռի լիճին ամէնէ\ն խով> ունկ տեզբ ու մաս մըն։ ալ առա՛հ՜ գրկին մկ^, ուղղուեցաւ գգոլ–

ղին, լրի1֊ ու ամբո զէական պէտ ի թե քո լի գէպի նետեց զայն էոլբեբուն մէէլ՛. մի աոլԼ՚կին՛ կողմը։

Հ ա յեց ի գրական՛ութիւն մբ։ (Լզգա յին թո ր ունկ ( * * ) Ծմակ Խխունջի կամ ոստրէի կճեպնե­ Երր Հասալ Հոն , կկս օր կր։ ՚հղմենին արեկի

արմ ատներուն Վրա յ շառաւիղ պիտի նետէ եւ րէն շին՚ո լա ծ զաբգեզէ\ն : ճառագայթն ե րո ւն աակ հ՜երացեր կր , եւ իր՛ նի՛–

Հն ազար ե ան; կոճղին անւ մ\իէա կան՛ շա բուն ա կո լ – գա կ\ն. ե ր ո լ պկս գկս(ի ռրԿԷ"Ք երկարող ձ՚ողո ւննե–

թիւ. բ պիտի բլլա յ ։ Մ եր՛ մ էէ սխալ Հասկացողու­ ցնելոլ մեբ ծաւալուն Հորիզոնին գԼրայ : րու՚ն՛ վրայ վրա՛ն՛ լարաձ տեր՛եւներ՛ը՝ թուլցեր ու

թիւն մբ եր բեմն՛ երբեմն գլուխ կբ ցցէ ա քն մ ա– Այո բմբռն ո ւմ ո վ՝ կբ դա ւա՛– իմ այն ս կղբուն– իսմորի պկս կակոլղցեր , ճմռթկոլկբ կին, հ՜ագիկ

ո ին իֆէ մ ենք ին չպիսի գրա-կան ո ւթիւնւ մբ պ իա ի ՔԱ 1 " V ղբադէտբ կր Հռչակէ ոբպէս աշխարՀի ա– ներուն թերթեր՛ը իրենց բաժակներ՛ո՛ւն ՚^Կ^ գա.

զարգացնենք , աղղա յի^ն թէ միէագգա յին <ա փա - մէնէն՛ աղատ մարգբ : իր՛ագէտի Հ՛ոգին ա՚հ՚կաշ– լաբուելով .պր՛կուեր , կհ՜կուեբ կ՛ի՛ն , ի՛սկ երախան

ն ի շե ր ո ։ի : Ադգա քի՛՛՝ ԲԱհլով , ոմ անք կբ կար ծ են կանգ է եւ թոքբ բացարձակ թագաւոբբ իր՛ Հոգե­ ահ յա յտացահ՜ կր :

թէ պ\՚ տի ամփոփուինք մեր խրճիթին մ1՜է եւ մեր կան կալուածին՝ մէէ։ Այս աւլատ ո ւթ են է ն ել ան՛— Վ^աղեց Յւողունկ ձողոլն՛ , ՚հ՜աղիկկ հ՜աղիկ տե–

կեանքն ու տիպեր բ պիտի բլլա՛՛ մասնակի, առօր՛­ կախութենէն որեւէ շեղում գրագէտն ու մաաւո– ըելկ տերեւ ու եղալ մայր՛։ ճմլուեցաւ սիրտը,

եայ եւ, Հետեւաբար գրականութիւնք սաՀմանւա– բականբ վար կբ ձգէ իրենց պա տ՛ուա՛ն գան էն , որ կսկհ-աց ՛ու առածին տառապանքին՝ մայրական ար­

փակ : Այս սխալ րմբռնում էն՛ ելնելով՝ շատերբ կր գաՀ մ բն է, աբժանապատո ւութեամբ սլաՀպան– ցունքը ցայտեց իր աչքեր կն : Ողբ ըր՛աւ ու լացաւ

՚ ետոլին գէպի ֆան թէզի գրական ութիւն մբ , եւ ուած ։ Աէէն ՛ու ձախ էն– եկած աղգեց՚ութիւննեվ՚բ ճոլաց իսելագարի մը պկս ու ժամերով խօլական

կամ նման ;լւ թեամբ եկք՛ ո պա կան այ լեւ ա յլ գրա­ երբ գրաղէտբ գնեն պայման՛ագրական վիճակի մր վաղոլըռտոլքկ , ո ւ փնտռտոլքկ մը վերչ^ մար՛ող

կան V ւթ ե անւ ց մգէաղգա յին՛ շապիկ մ ր 1լ ո լոեն մ էէ ու գրագէտբ Հանդուրժէ ատոր , ան գրագէտ Հրթիռի պկս ւինկալ թուփին մկ^՝ անշն Լա ցահ :

Հագցնել էրհ՜Ց ստեգծագո\սհ՝ո ւթեան։ Այս ֆան– րլլալկ կր ղս՚գրի • Հարաւի քամին կը մռնչկր , լիճը ալեկոհ֊ կր, |

թէգք՝ գրա կա՛ ՛ո լ թե ան փորձ երէն Հայ գրադէտնե– Ա տաՀ ոգի չ այլ երեւոյթ մբ կբ յանձնեմ մեբ "՚– անոր փրփուր՛ներու մկշ^կն կբ լսոլկր կարապ֊

րր, Հ անաւա՛՛՛՛գ նոթ գրոգներ բ ղղոյշ պիտի բլյասնտ ։ մ տա լոր ական ո ւթեան՝ ուշագր՚ո ւթե ան ։ Հայ գրա­ ներուն կրկռոցը։ Անոնք կը թելաձկին՛ կոՀակնե–

Օաս;. գրականութեան շլացումներէն պիտի աղա­ գէտն ու մ ա ա ւով ա կա ւ բ անէբպետով մբ կտրուած րուն վրայ, կը խո բա ս ուղուկ ին ալիքներ՛ուն մկք

տել ՚,,ա լ գրագէտբ : են Հայ բյ.թերց՚ոզ Հասարակութեն էն : Հայ Ժոզո– •ու յետոյ, մարմին մր իրենց ու սերուն վրայ , Հա­

Ս*եբ կեանքբ անցեալոՎ եւ ներ՛կայողի շաա վո ւբղի մ ե ծա դո յն զան դո լա ծբ գրեթէ չի կարդա ր ստն՛ լճափը : Աիամիտ ոլ բար՛ի թռչունները նե.

Հարա ստ է , խոր ու Համամարդկային , եւ բնդգծ– ՝*ա մ ԳէՍՔԼՂ ^լ Հ±11 Հ ա զոր դո ւի ր Հա յ գրագէտ ի եւ տաՀ ար այհ-եամը բերտձ կին Հ ոն , կշտացնելու

• ուա*՛, աղգա ին՛ ; ՛Ա ե ր ղր ա կա>1՝ո ւթ ի ւն բ ազդա յւքւն մ տ ա ւոր. ա կան ի ապրումս երով , չի վա յելեր Հա ք Համար աղջնակը երբ ողբերգութիւնը/ Հասած կր

իր դ եմ ագիհո վ կար ող է մ ի շ ա ալ Համ ամ ար զկա­ լեղոկի ել գեղար՛ուեստի Հաճո յ ք բ ։ Հա յդբա կանո ւ- իր լրումին։ Հաւաքուեցան մեռելի՛ն՛ շուրթը, չ"–

յին ոառնալ՛. Պատկերով մր միտքս կրնամ արտա­ թե ՝՛1 արուեստի Համար մշակուած չէ Հւ յեցվ՚ն անոր մարմինը իրեն՛ց զլխով ու վիզերով է
գկմքը,կլՀր–
յայտել։ Աասիսր ոտքի յենարան դարձնելով , զանգուածներու Հոգին % Աշակութային տեսակէ­ իրենց թեւեր՛ով Հ՚ովաՀարեցին անոր
կա՛նգ–
գրագէտբ իր շարժումներ բ կարկինւի մբ ագատ՚ոլ– տով մեբ Հասարակոլթիս. ր վար մնացած է մեր կռացին, իրենց ոտքեըուձն՛ ձայրին վրայ թեւերը ,
մկչ՝ խրե­
թեամբ կրնայ շատ Հեռուներբ տար՛ածել։ Հայկա­ գրականութենէն՝ ել արուեստէն : Այսպ\իսով՝ գբ՜՛ ՛ն՛ան–, սուգի դրօշակի պկս բացին իրենց մտրակուած

կան Հ՛ոդի ի պատկեր բ ել մե^ւ. սեզի ն՛եր աշխ արՀ ի ,ր՝ադէտբ ՀետզՀետէ կբ նմանի Հնագարեան այն ՛ու անոր ձայրը նետ՛ի պկս աւադներուն

ղուն տգեղութիւն ր պէտք է մնան մեր գրականու­ վանականին , որ քաշուած իր խցիկին մ էէ կբ լով շուրջ - պար՛ բունեցին : Գարձաէն,

թեան ե ւ ա բո ւե սա ի է ո ւթ ի ւն բ կազմող ն\ք֊ ւթերբ ։ դրէ ր ինքն իրեն Համ ա՛ր . իսկ ժողովոկրգբ միայն Հոլի պկս ,ոլ իրենց կոկորգկն լսուեցաւ կն սրտա­

լեղոլի շքեզութեամբ , գրագէտի ինքնա­ եկեղեցփնւերոլն մէէ կբ լսէր իր չՀասկցած գրա­ ճմլիկ ողբը, կարապին երգը, ու իրիկոլա՚Խ գկմ
եղած
հատուկ ոճով եւ խորունկ ա պլՀո ւմնե ր ո վ բար բ : Այսօր Հայ գրագէտ բ կբ գբէ ինքն իրեն պաղա՛ծ մարմինը իրենց ոլսերոլն վրա ք առած
մ– ա յուն>
\ստե՝լծագո ^ ծ ՜՛ ւքժիւն ներն են ո բ կրնան որ եւ Հ ամ ար ել ա բձագաԼ դբ չի լսեք՝ մեբ ժ ո զո վո կր գին կրկին սոլղուեցաէն ալիքներուն մկչ֊. Ու այգ օրկն

գրականութիւն մբ տալ դաղթա շխաբՀին՝, րաց ո լ – մէէ ։ Առան;ց այդ արձադս/նգին , գրագէտբ Հ՛ոգե­ սկսեալ Հրաժարեցան իրենց սիրած լիճկ՚ն ՛ու գա­

Համ ամ արկ. կա յին՛ կեանքի ու ոգիի պատկե կան մ եծադո րն– աԼ ո լնդէ մ բ զրկուած կբ մնա յ ։ ցին օտար երկիրներ ալ չվերադարձան յ

մբ պիտի րլլայ մեր գրականութեան բեմին, ։ Ջրադէտի Հ\ոդեկան թ բ թ ռա ց ո ւմ՚Լե բբ ոլղիղ ճա– Անգին, ալիք՛ները ողողեցին ձկն ՛ո՛րսին ր"ըն–

զհան թկ ղի գր ական ո ւ թեան մբ փո րձբ , գրա կան՝ նապարՀով պէտք է Հաս՛ին մեր ժողովոկրգին , կած խրճ՛իթը, այգիներն ու արտերը ու ճաՀիճի

փոթորկա յ՛ոյգ ելո յթհե՚րու րնդօբինակ ո ւմ յա մ եր տբոլ\և\ Հա յերրէն գարզացումբ այն ա՛ստիճան մշակ— վերածեցին աղջկան ոտք դրած բոլոր մասերը*
՝Ը^էէայ ։
մէէ անօգուտ ժամավաճառում մր պիտի Եղ՚Տէմիրճի– ՛ուած պէտք է բլլա յ , <ո ր Հարագատօրէն ր1՚ կա լո լ չ բ Ու մինչեւ այսօր ան՛ մնաց ցեխկ աւազա՛նի մ՛ Ր

՚ Այս ա/ւթհլ կյուղեմ րօինակբ յ ի շե լ մինչեւ դաոնա յ դրական ու մ ա ա ւ որ ա կան թռի չքն ե,րո ւն ։ պկս : Որուն ջուրը նեխած կ ՛ու մժեղները կեռան
անկէ աք
պաշեանի գրական Հմայքին , որ 1875^ Ջրադէտն ու բնթե,րցողբ իրար կր լրացնեն ; Հոն ու մահ կր սփռեն մօտակայ բնակչութեան ու.

1890 թոլականբ էլ երկարաձգուի եւ գեռ Հա յեց ի գ ր ա կան ո ւթ ե ա՛Լ՝ այս ուղին ա յժմ զեղերոմն վրայ :

յետոյ կբ շաՀւ \ո ւնա կո լի • Ամէնէն՛ կարկառ՛ունէ կ ար ելի է բս ել թ է բո լոյ էն վաւ երա ց ո ւա ծ եւ թե­ X

գէմքր կբ յիշեմ , րսելոլ թէ մ՛եր գրականութիւնք լադրուած ուղին է ։ Աեր գրական քննադատ՛ու­ Սեպտեմբերի վերջերն կր։ Օվ՚ուա՚ն իշխանին

2Տ)ամեակ մր տուժած է այս գրագէտին երեսէն։ թիւնն ալ , 25 տարի առաէ, իր ճաշակով գիկ^ղակ քսան տարեկա՛ն ադան իր Հետեւորդներով ճամ­

իբ ժամանակւքն տիրապետող ղէմք մբ , որուն կ՝բնթան ար ։ Այդ թուականներէն։ յե եթէ բայ ելած կր ցամաքկն , լիճին՛ շրջանը ընելու Հա­
ժառանգութենէն սգուի 0 շա կան ի մար : իրը տն Հասալ արեւելքի ափերը ան Հանդի–
այսօ^ կարելի է 100 200 էէ փ առնենք Գ– Մ ի՚ւ՚թ ըա ռ "՛՛՛՛է 1 Տ–

մի Հաւաքե լ եւ յանձնէ լ յետն ո՛րդն, երա լ ուշա­ դր՛ակա՛նութեան գաաութիլններրչ , պիտ՛ի տես– պեցալ առասպելակա՛ն՛ առատութեան , յորդառատ

դրութեան. : Ա՛ ենք ներկա յ ժաման ա կա շրէանին ՛հ՛ենք ,որ աաոի՜ձա՝ արար ղա րղ աո ահ են ղէսլի Հա. բերքի ո լ բարիքի; Ապշեցաւ երբ մեղի ծանօթ

ա յգաիսի շոա յլութեան պէտք չուն ինք ։Ա եր երի– յեսի գրականութիւնը եւ այմ՜մ կարելի կ րսեւ դդմենին տեսաւ, ա՚1 որ՛ տիրակալած ու ծածկած

տասարգ գրւսոէտներբ պէտք է գրիչ շարժեն մ\հ՝– թկ Հասաաաօրկն կանգնած են ա՛յգ ճանապարՀին գետնին վրայ կային Հարիլինեբով. դդումներ։

այն այ՛.՝ ատեն, երր իրենց ներքին էութիւնբ Հա­ վրայ՝ այս ու այն արմ-կքաւորումշ ընելու Հա­ Րայ9 մկկր անոնցմկ տաճարի գմբեթի պկս ծած–

մակուած է խո՛րունկ ապրումով մբ ։ Այսինքն մար : Հեր կր Հոդը։ Անոր կեղեւը քարակ սի նմա՛ն՛ գգ­

մղումնէ ունին իրենց երգբ երգելու։ Այս պարա­ Եթկ Կարհլի շլլս՚յ Հոգեկան մշակումը ըարձ– ուած կր՛, ու ոստայնկն խկժի պկս կակուղ մեղրա­
վսաաՀ– օձերը
գայի՛ ւոագւ՚էնգբ, լեղուն ել ոճբ անւՀրաժեշտ րաո՚՚-՚ել Հայ նորաՀաս ղան գո լառ՛ն, եր՚ուն , գրակա­ մոմ Հիւթ մր կր պտղկբ , որուն Հ ՛ռակն՛ լճին իրենց
լե­
նախւ՚յգրեա^ եր կր դառնան : Առան– ց ա ա գա՛ն՛ գի , օրկն կարելի կ ըսել թկ գ-սղթա շիյարՀ ի գալիք գինմովցած , Հաշիշամոլ տկվրիշներոլ պկս

առան ց (ռղո կի կատարելութեան , մ եզք Է գր ի ք նութիւնը նոր օ^ագկում մը սլիաի ու՛ն՛են այ Դ1.Ո՚–Ւ11 անկած, իրե՛նց բերանը բաց, իրենց

շարժել՝ ան՛ուանական գրագէտի մբ ԼՈԼ՜ՔԱ պա բա– 25ամեակին ։ զուն կյլ վւարտկին ու կը սուլկին :

Գ՛ ԶԱ-ԲՐԵԱՆ

Fonds A.R.A.M