Page 14 - ARM_19-1947_04

ՀեԱՌԱՋտԻ ՊԱՏՄՈՒԱԾ-ԲՆԵՐԸ Խ վ բ կ էք թագաւորական ղբօշը, որ զարմիր էր ,

Հւպկ ԱկաԱ ռիԱ գէօչԱԽը «է գոմւաք վրայ ա%ցաՆ կր ։ Ա–1լէ կը Հասկցուի ռր

Աիմևեաց արքեպիսկոպոսներդ եւս, կաթողիկոս -

ՊԵՏՐՈՍ (ի. եւ վերջիԱ մաս) •ւևրու նման կարմիր գրօյձեր կրնային գոքձաձել,
քանգակելոէ,՝
Ոք. խաչր փոխանակ գրօչին Հրայ

Հի% Հայաստանի ճԱրաաչոԱ. եաց՝& «Արշս*՜– աւելի քա&փհ վքՍ՚յ Ո»կեգունգին. վյրայ քանղակէ,.

1 Գ25վէ գ#*րնա% աււաւօա $հլ% Էր \ քք այիսեաՒէ կունեաց՝^ Հարսաութեաեց օրով գործածուած ««- լու սովորութին ր առա* ֆթ. Աիձւեաց արքեաիս֊

Գադ2. ա ր ռ գ ա վ ր , իր ոսկեթել ճառագայթներովդ կր կեՀիւս արծ՜ իւր րնգոմեուեցաւ ն\աեւ Հ^ագրա– կոաոսսերշ կաթոզչկոոնեյաւ ՛նման , ոսկեթել գս,ճ

սկսէր ո ղ ո ղ ե լ Արեւելքի գոՀար՝ Պրլիսր , իր լայ– տո ւեեաց՜ֆ Հ արս սղութեան– օրով , որուն գործ՜ածած^ հի վրայ կը ըազմէիէե ո ւ հայրապետական փիլոն կը

՛և ւս ւ. ի սա աարաձ՜ո լթեանր վրա յ ; Շոգենաւերու գրօշ\ն ալ ծ՜իրանագոյն էր Հ. /*«# գրատուն ի թագա - զորՆաՆէին : ԻըԽ1ց տրուած տիտղոսն էյ, « Ա ս տ .

խում րեր կա սլա ո ր ա կ Վ^ոսփորի ու անս իգական ւորնեբու յ աբծ\իւեերը , սակայն՝ ^ ք^է^Վ, ^Է^Լ էէ**1՝) ռՆսւծապաաիւ– Խւզյո֊ռր Տէր» :
Հ/՛ արմ արա յի գեղաՆ իհ՜ագ ափերէն– գ է ա ի կամուր^ ու կա\Նգո ւն գի բքով կը կանգն ին ^ մ ի շտ թեւերը Պատմութիւնդ կ՚աւսճդէ որ երր Անանիա կա.

կր սուրային էէք *էորՆի մ՛արգոց բազմա ւթ ի լե ով ; լայն օրէն բացուած՜ վյիճակով ; Այս նշան<ներր որո­ թողիկոսը նոլաճեց Աէմեեաց ապստամբ Աթոոշ ,

կա լաթ այի ՝» ււ շա կաւո ր կամ ուր ՛Լր կր ծ՜աձ կուէր շապէս կ՚երեւին Անիի եկեղեցիներու , ճակատին իրմէ վեր1 գահակալող Աարգիս կաթողիկոսը՝

մար/լկային՝ սեւ ա՚լիքո-էԼ ։ վրա յ դ ՛Է՛՛Ր օրինակէ Ա մբատ թագաւո ր ին կառու ֊ Աիլնեաց գահին վյրայ եպիսկոպոս ձեաևադըեց

ԱմրոխէՀ Հեւ ի Հ ե ւ 1լ արշաւէր • շատեր առ - ցանել տուած՜ կաթողիկէ ին ճակատր , 980 թ ուա ^– Յովհանձէս անոմն կրօնաւորը, որուն վերստին

տուն ստիպողական յաճախա րգ մ ր շաՀելոլ ակրն– կսձհիՀԼ դ ինչպէս նաեւ դ ԱոԼԸԷգո*րիաին Հլինել տուած՜ խորհեց ՀՀղոսկեցոԼց։Խ վասն», Կ՝Ը"Է Ատեփան՛նոս

կալութեամր ( ու,րիչներ որոշեալ մամուն իրենօ Աոսրքլ Փքվի է եվեղեցիէն գմբէթթ մէլ^ 1035 էկըելեահ։ (Տես 222)։

պաշտօնին գլուխր գանուելու սաիսլումին տակ ; թ՜ուականին՝ ։ կաթողիկոսին ու Սիւնեաց արքեպիսկոպոսին

Թ ո յ լ աուէք որ այգ ամբոխին– մէ^% ձեզի ծա­ ,/* ա գր տ ո ւն ե անց գբօշներուե բուեր փոխածն՝ գրօչներԷ(ւ ղատ , կային նաեւ եկեղեցական ղան ա .
է Բ *< ՝ոլ~
նօթացնեմ սա ե ր իտտսարգր ^ ս լա ց ի կ Հասակով , նիզակի՝ ոսկի գունատի վրոյ Հաստատուա՛ծ ղան գրօչներ , որոնք վԽդհան րապէս րաղմա գոյն
վար
գանգրաՀեբ ու սեւաչուի : IVէի Է ան>; Պետր՛ոս Է)ի– էին, ու ասեղնագորօ՜ոլահ՝ էին կամ ՚օ՜աօ֊կուաձ֊

մ ոնեան հ ՛ՀՀ սան՝ տարեկան : Պատուական ն կաբա - ԳՐ°Հներր Հ ո բ իզոՀն ա կա\նւ ձեւէ աւե լի գէպի էին ղանաղան աղԱիւ քարերով ու սրբազան պատ -

գրոփ ՀայորգԷ Առաջնակարգ ուշիմութեամբ կախուած՜ ձ ե լ մ ը ունէին յ կերն եր ով ւ

օմտ ո լած՜ ։ Առածին աշակերտ ե բ կր ո ր գա կս/ն\ վար­ Կի լիկիաք յ Հա յ կա կան (հուբինեան թագաւորու­ Եկեղեցական գրօՀնե ր ր ընդհանրապէս կը

դարանի յ ան Հարկագբուահ՜ էր լքել զա յն– ^ աւար­ թեան– օրովդ Հայկականն– գր°^՝եբր գաբձեալ ծ՜իրա— գորա&ո լէ ին յուղարկաւորութեանց պահ ուն հ իսկ

տելու իսկ շբ2ա\ւիԽ ^ իր տնտեսական անձկութեան նի էին։ ՝\յոյեիսկ ք\*ուրին՝եա\ն՝ թագաւորնեբր ՛ծ՜ի - Հայրապետական օ՜իրանին մեօ՜ գրօշը , իր գունդին

սլա աճ տուովդ ։ կր բնակէ ր Ա կիւտար իր մ օրն ու բանի թանաքով կր ստորտգրէխն իրենց անտ՚ւձն՚ր ; վրայ գր՚ուաօ֊ ահագին .ոսկի ի/աչով մը կը տար­

քրո^ր Հետ։ Հայրր սպաննուած– էր աքսորի ժամա­ (Տես ՚ձՍիսուան» 388 ու. 402) : ուէր վեհափառ ու Սրբազնակատար Ամենայն Հա­

նակ ։ Եբր Հաշուակալ ու նոյն ատեն վաճաաոգ^ Ո*–ուբինեան գրօշնեբուձն* ն շան ր՝ կ՝էէիկիո յ թա­ յոց կաթողիկոսին առնելէն , որ Հայ թագաւո րէն

երկու տարիէ ի վեր կր գործ՜էր ԱաՀմուտ Փաշայի գաւորութենէն առաջ խաչ մ րն էր դ կամ րեբգի մր աւելի ղերագաս մեհ՜ հանգամանք մը .ունէր հաւ

մէ^ խոշոր Հնավաճառի մը քսանութը։ պատկեր\լլ : ք*սկ ^իւիկիոյ թագաւորութեան շրջա­ ազգին մէ^ :

Պետրոս , այգ առաւօտ երբ սովորականին պէս ՛ն ին Հա յ կա կան գրոշին– նշան ր եղաւ Ա^Էկ^ծլւ փո­ Օտար թագաւո ր\1 եր ը անգամ , կաթողիկոսը

կր բանար այս վեր^չԽոյն ք,րկաթափեգկր յ տեսաւ խաբն՛ակ Արտտշուձեի դ Արշակունի ու ք՝ագրատ՝ոլևի աւելի կը յարգէին քան հայ թագաւորը ւ Հայոց

մօտենա լր թղթարեբին՝ որ իսկո յն իրեն կ՚երկարէր թագաւո բներ ո ւձն\ գործ՜ած՜ած՛ արծ իւին\ ; թագաւորը իրաւունք չոմեէր կաթողիկոսին ներ.

նամակ մր։ Հապճեպով բացալ ու կարգաց* ուրա­ Ո՝ ո ւբին ե ան առիւծ ր թագապսակ էր ալ կր կայութեան բազմիլ առանց կաթողիկոսական

խութեան դգալի նշոյլ մր յանկարծ՝ գրոշմոլեցաւ բռնէր խաչագլուխ գաւազան մը։ մասնաւոր հրամանին՛։ Հայ թագաւորը իրաւունք

իր գէմքին վրայ ։ Ամբողջ այգ օրր անոր տրամա– Հայկական եկեղեցական դրօշ|8եր|ը : չուձԼէր կաթողիկոսին ներկայութեան ընգունոլիլ,

գբութիւնր միւս օրերէն շատ աւելի վառ պիտի Պ՝բիգո Ր 9* * Պապին ժամ տնակէն Արեւմ ուտքի առավց ՛նախապէս ուձն՚կնգր՛ութիւն խնգրելոլ կա -

մն.ար միՆչել իրիկուն ( ^՚ԲՐ հ-Բ^էէ" ^*ռլ Է Հեւ կր ունէին ։ իէողիկոսէն հ իսկ ամենայն հայոց կաթողիկոսը
մտած մէջ եւս եկեղեցակա\ւ՝ ԳՐ°Լ^եր գոյութիւն՝
բոձնէ ր բնակարանին ճամբան ՚, Հա ղի լ ներս ՎյյյՀան Ատմէկոնեանին րաՀսակին մէջ կր յի~ ամէա. անգամ որ փափաքէր , կրնար առանց մաս .

տան սեմէն ( Պետրոս աղաղակեց • «Հ/՝այրիկ ք շատակուին՝ Հալ կրօնաւորներուն՝ կրա՛ծ խա չա– նաւոր արտօաութեան մուտք գո ըհ ե լ Հայոց թագա,

քո յրիկ ) մեծ՜ լուր մր ալնիմ ձեզի տալու ^ ահա - գրօշ մասնաւոր գրօ$՚՝երը ։ լորին սլա լուայ։ , որ տակն, ու վրայ կ՝ ըլլա ր երբ

կրնկալ մ ր» ։ Հայոց կաթողիկոսին գբ0Հը կարմիր էր դ ճիշգ կաթողիկոսը յանկաբՆ ո ր ո չէ ր պալատ այցելելու;

Պետրոս շարունակեց * « Այս առաւօտ , 1Աո– թագաւորին՝ գր°ձին ^մանդ ու գրօշին նշանն՝ էր Կաթողիկոս ը առա՛նց թագաւորակա՛ն հրաման ըս.

բէնխն– նամակը ստացայ , գրած՜ է ինձ որ մեկնու- խաչր։ Այս կր փաստուի Վ^տրգան պատմիչին տ֊ ՛ո ան այո լ , թէ պալատ կ՚այցելէր , եւ թէ անմի լ\ա–

միս օրր Հեռագրեմ իրեն որպէսգի գէս գիմաւո֊ ւան գո ւթ ե\ե՝էն\ ։ Երբ Թ * գա ր ո մն– 0 իսէ ոստիկանը պէս թագաւորին ավել ելլելով՝ առանց արտօ .

բէ՝2> I Պետրոսի մօրն ՝ու քրո^ը Համար ա՛նակնկալ Հա յա սա ա հ եկաւ դ Հայոց ՀՀա քա ր ի ա կաթողիկոս ր նոլթեանւ՝ ուղղակի կր բազմէր իր հ ա յրապետա —

մր չէր իր մեկնումր Պ ո լս էն ։ Ա% ^ զինուորական անոր րնգառաջ գնաց ու Արտրոստիկանրզայն՝ ար— կան գաՀխ վրայ^ ,ո ր սովորաբար պալատ\Ներու

տարիք ունենալովդ վճռած՝ էր մեկնիլ Պոլսէն.^ յե– տօնեց Հգրօշս բառնալ՝ ի վերտ յ ք0 աչի վերայ նո­ մէը ալ կր գտնուէր ՚.

տագա յին չծ՜ա ւլա յ ե լու Համ ար Թո լրքի լուծեին րա ե լ մ տա նե, առաջի նորա միշտ» ։

տակ : Բքլզանգիոնի կայսրեր, Արաբ Խալիֆաներ ,

քյ ո րէն՝, իր գպր ո ց ա կան ամ ենասի բելի րն կեր ր , կիլիկեան\ շրջա\ն՝ին դ կաթողիկոսէն վերջ նա — Պարսիկ շահեր ու գրեթէ բոլոր օտար թագաւոր -
ու
արգէն տարի մր աո ա $ գացած էր րաւ սա՝ Փա­ խապատ\ո՝ւո ւթիւձնր կր վայելէր Ա իւնեաց արք - նե,ր ո լ իշիտններր՝ աւելի կարեւորութիւն
-
րիզ ՚> Անցագրի փոքր գործ՜ողութիւն մր միայն կր եպիսկոպոսր։ Ատեփաննոս Որբելետն կը պատմէ յարգանք կոլտային Ամեն ա ի Հայոց կաթոգիկո
-
մնար ու աՀա անոր կա ր գա գրո ւթ ի լեն էր որ հ) ո - թէ Ե * գարուն Ազո լան է ց Ե ովա չէն թագաւո րր սին, քան Հայոց թագաւորին ։

րէն՝ կր Հա զո գէր իրեն ։ Երջանիկ ճամբո րգ մը * Ա ի լյնեաց Առաջն որ գ Ան ան ի ա ա րքե պիսկոպոս թնւ Կաթոզիկոսակսձն ու թագաւորական գրօշնե

Պետրոս , խա՝Լ ութէ խան ո ւթ կր վազէր գնելու Հա­

մար մանաւա\Լգ արեւելեան, առարկաներ ( զանոնք

նոլիրեչոլ Համ ար Փարիզցի ապագա յ ծ՜անօթն ե -
մայ­ րելոլ Համար զանոնք։ Պետրոսի Համար շատ շուտ (՛Էին , ճիչգ ՛իր աչքերոււնւ առ^ել , ինքղխնքԱ գ1լ°^ -
բու։ Շ ատ Լ ր ո ւ նման՝^ ան կր ցանկար տեսնել
եբ^ամ-կի կ անցան վեց օրն բր երր ն՛աւր մուտք կր ԳոԲ^՜՚էբ բաէստ մը կը զգար, ու ստամոքսի մը կամ ղ՚՚յգ ^ԼՀ
րաքաղաքներու թագուՀին ու կրկնապէս
Հա­ Ա արսէյլի առաքէ։ ՝$իչ վեր^ Պետրոս ոտք կր գնէ ր աչքեբոլ վայելքը իրեն կը թուէր չատ տկար բա–
հ.Բ Ղ.ԳաԲ է՝*՜ ՔՂԷաՔԼ\ ա յ ^ ու֊Հետեւ Հոն– ապրելու
Մ ի շեր կրական ի նաւաՀա\հ գի ստին ցամ աքին վրա ք
ւանականութեան Համար : լարաբութիւն՛ մր բաղտատմամբ անար, ո՛րուն իբ

ուր քա՝ւի մր մամ առա^ 1Ա՝որէ>Խ եկա&– էր զինք գի՜ սիրտը կը տենչար անհամբեր I Կբ դաւՀնան՚աբ , երբ
Պետրոս ի վերջին օրն էր ; ք՝ուռն էր անոր մ օր մաւորելու
յուղումը որ իր ամուսնո յն բացակա յոլթեան կա– ։ կը գիտէր որ երիտասարդ կեանքի աւիչը տուող

րօտր կ՚առնէ բ իր գաւկէն ; Տաքարիւն՝ խառնուած՜­ Երկո*– վագեմի րնկերնեբր երր տեսան՛ զիրար , համբոյրը , գեռ չէր երեւցած իր չրթներուն , իր

քովդ Պետրոս միշտ շէն կր պաՀէր տուձւ ր , այժմ , քանի մր վայրկեաննեբ առաւց իւօս ե լու սեզմուահ՝ պապազած չբ ի&սեր ո ւ\ն , ոչ, կարելի չէ, երբէ՛ք է

ան\ոբ մեկնումովդ գառն պարապութիւն՝ մը պիտի մնաց ին իրարու . ա յ՛ն քան յուզիչ էր նոր Հ որ իզոն ի ապրիլ առանց սէբոյ, կը խորհրդածէր , երբ չա­

տիրէր Հոն ։ իտալական րն կերութեան մը Հսկա/ տակ վերագտնել մէկզմէկ ։ Ա օտակայ սրճարան մր րա էյ ՛ո լան մը գործարանային՝ տա՚ե՚ֆալփց աչխա -

շոգե\հտւր խարսխած՜ էր Ղ+ալաթիոյ քարափին ս ա տոլթիլնէն վերք, հաեդիստի այդ օրին, իբ ան -

առ քել X Պետրոս իբ մօրն ու ՔրՈլ^Ր Հետ աճապա - ԼՈյԼ՚1 անոնք սկսա\հ. խօսա կց է լ , նախ վեր յի շե– զբաԳ վիճակը ինքնին ս բանեղս լ թ իլն՛ կը պա աճա -

բանքով կր քալէր Պոչսոյ նաւաՀանգիստր առաջ - ԷՈՎ էրենց գպրձոցականի ու պատանեկութեան ա*ն\– ռէր իրեն բ՛ազան ու արժանի հաճոյքէն։

ն՚որդող նեղ փողոցներէն դ ո ո ր այլեւս պիտի չտես­ մե զուձւակ եւ անվերագարճ պահերը իրենց բոլոր Պետրոս չէր ընտանեցած պարին ։ Ան երբեք

նէր երբեք : Երբ Հասան ճիշգ քարափին առջեւ , մա ե՛րամ ասնո ւթի ւնե ե րով , յետոյ քԱորէն պատմե - ոտք չէր գրած պարասրահէ մը ներս I 1<>՝է ինչու.

գէմ յանգիման կսինգնոզ նաւուձն՛ ^ Պետրոսի մայրր լով իր անցուցած՜ կեա՝նքր Փարիզի մէ^ : ա^եորգ բարեղամոլհի մը գսՀԽելոլ իր բաղձա) . քին մէԼ ան

արցունքներու մէջ փզձկեցաւ , Պետրոս երկու բա­ առաւօտ Պետրոս ու \է)որէն Ա արս իլիոյ կա յարա, կը բախէր որ\ոչ ղժ֊ոլարոլթեաև ; ՚իարձնալ կիրակի

զուկներով վւաթթուեցալ իր մօրդ նտյնր ի ր քրոջր նէն կ՚առնէին Փարիզի ճեպընթացը ուր կը հաս — մըն էր : Այգ օրը Պետրոս զօրաւոր նախզգացում

Հևս, , բաժան՛ումի պաՀր իր բոլոր գառնութեամբ ձնէին՝ երեկոյեան՛ ւ Ան՛ոնք ուղղուեցան ուսանողա­ մը ունեցաւ ու սիրոյ բախտը պիտի ժ՜պտէր իրե՛՛ն՛։

կր ճնշէր երեքին՝ .վյրայ . վայրկեաններր կր սա - կան, թաղամասը՝ Ա էն Աիշէլ, ուր քՍորէն կը րն ա– Առվո բաղանիս պէս քայլերը ուղղեց ծերակոյտի

Հէին > յանկարծ դ նաւր երեք յաջորգական սուլիչ­ կէր : Իր պանդոկին մէ^ վարձեց սենեակ մր ՛ն՛որ պալատին պարտ էգ ր ոլ անոր աւազանին առքիս

ներով իր անմ իջա կան մ ե կն\ո ւմ ր 1լ իմացնէ ր դ սիր­ ժ՜ամանող իր ընկեբո^ համար։ ՝թա\նի մը օր վերք նստալ, քիչ վերք դեռատի կ,ին մը, վայելչօբէն

տեր ր ցնցուեցահ դ Պետրոս վեր մագլցելով քարա­ զայն զորօ՜ի մ տ ցուց իր աշխատած֊ գո րծ արանին, հագուած , եկաւ աթոռ մը գրաւեց ճիչդ իր քովյԼ*

փը շոգենաւին, կապող սանգուխէն ^ բարձրացաւ մ է ^ ։ Զաւէն՝ այէՒմ տարի մըն էր որ Փարիզ կր Աև իր ձեռքէ պայուսակէն գիրք մը հանեց եւ

գէաի նաւ ուն պատշգամ, ր։ Պետրոս դ մայրիկդ քո յ– գտնուէր , բոլորովին օ ւս\Լ՝օթացած ամբող^ մայրա­ սկսաւ զայն կարդալ; կախարդուած անւոբ շնՈր -

րիկ 1 բացագան շոլթիւններր կրկնուեցան՝ դ խառ - քաղաքին : Բայց իր նախ.ր(նտրաօ՜ վայրը, իր կի– հէն, Պետրոս չեչտակի կը դիտէր ան՛որ՛ ղէ^ՔԸ *•

ն ո լած՜ ներկայ ամբոխին կանչերուն դ երբ քս/է ի մր բակնօբեայ պտոյտներուն համար , Լիւքսէնպուրկի Ս ան կամար դուռին զգալով որ ինք ուշադրութեան։

րոպէ վե լէջ դ նաւր յամ ր արար կր շարժէր դ ա յլեւս պարտէզն՝ էր։ Այգ օրերը ան. առանձին կը մն՝ար , առարկայ կ՚ըլլայ երիտասարդէն կողմէ, ինք աք

ձա յնե ր ր չէին ի զօրոլ դ ու թաշկիէ ակն երր կր շար­ Խոր է՛ն միասին անցը.էլով .իր հոմաւԼուհ ի թւ\ հետ, իր կարգլն, գրքին իւրաքանչիւր թերթին ը՛նթեր­

ժէին մինչեւ որ >ոգե<1աւր կէա մր միայՆ կր զառ­ Կիրակի առաւօտուն , Պետրոսի առածին գործ՜ը ցումէդ վերք, զայն թղթատելու պահուն , հայեաց­

նաբ . . . Ալ աւելի արագ գնացքով ան կռնակր կո ւ ուղղուիլ էր գէպի բաղնիք ։ քը թեթեւօրէն կը սեւեռէ ր Պետրոսի վրայ : Այո

տար Աարա յ Պուռնուի բլրաձեւ կատաբ ՜ներ ուն եւ Ան՛կէ վերագարձին իս՚նամով կը զգենուր իւր ՎերքիԼ՚Ը , հակառակ անոր հետ յարա բերելու բու–

"Ր Ք/՛Հ. ՚Ս՚քք– հ։Բ կորսոլէին՝ իրենից կարգինդ Հորի­ ԿԻրակիի հագուստը , վաքը դադարէ մր վերք Աոր– ռըԱ փափաքին , կը վարակոլէր յանկարծ քար ան­

զոններու յաջորգակի խաղուպարին մէջ*, ՚էյալր մի­ պոնի սրճարա՛ն՛ի.^ հասարակաց սեղանին առ քել ,

նակ էր ծ՜ովուն ՝ու երկուքին Հետ՛, Ա՝ին չ Հ^աւէն կը յետ՛ոյ կ՚ուղղուէր մեծ պարտէզը ։ համարձակութեամբ ւ Կ՚ընդվզէր ան , երբ կր խոր­

քաշուէր իր խ^ի^ԼՐ անցեալի մր մելամաղձոտ իա - Պետրոս, մինչեւ այգ օրը, հիացած ո ՝ ւ ըմ - հէր որ սէրը, Փարիզի մայթերուն վյրայ հասած

Հերով ու ապագայի գոյնզգոյնւ երաղն՝երով , ա ձ Դ բո չխնած Փարիզի բական ու արուեստական գե– աժանութեան վեքիւն աստիճանին , այսքան դժուա­

պաՀա լն դ ամ ա լութ իւն՝ մը կ,ո պատ է ր Ա կիւտար ի գեցկութիւն՚ն եըը , կր զգար այլեւս որ մեծ պակաս րին կը դառնար հոն այգ պահուն, քանի որ զայն

փոքր տա՝1 մէջ ուր տրտմագքն իր մայրն ու քոյրր մը կար իր կեանքին, \իր երիտասարդի հոգւոյն յ՚ս յաւ ե լու պատրաստ սիրտ մը չէր կրնար արտա­

կ ր մնա յին ւ Պատին վրայ Պետրոսի 1 կա ր ր կար ծ ես մէք։ Առանձնութիւն մը, միօրինակ ել խոպան , յայտուիլ՝ անգութ բերաււին կողմէ։

ճիգ մր փորձէր Հրաշքի , լեզու ելլելու եւ քաջալե– կարծես կ ըմբոստացնէր զգայուն իր հոգին ։ Երբ (Մնացեալը աքորղով)

կր տեսնէր ուրիչ երիտասարդներ որ սէրը էլապ . ԳԵ%ԱՄ ՏկՐ ԱՆԳՐԷԱԱԵԱՆ

Fonds A.R.A.M