Page 32 - ARM_19-1946_02
P. 32
՜՜ճ 8 Ա Ռ Ա Ջ
տո,;՜–....... *»"–
(ԼհիՏհ՚բ ԻՍԱՀԱԿԵԱՆ լորտին մէք: Մեր գ ր ա կ ա ն ո ւ թ ե ա ն պատմութեան աո Իյյ՚էՀԱաա երեիոնի ծէհ
ժողովուրդ
շ ա տ բան չ ի մնար այս տաղերէն , թէեւ
դին այնքան սիրռլէ) որ կ Դրդուէին ամէն տեղ ,
Թիֆլիզէն մինչեւ Պոլիս : Ո՞վ չէ ե ր գ ա ծ ՈրսկաՏ 1936 Դեկտեմբերի 5ին մեծանուն բանաաաեղհ ր
՚Ծնած է 1 8 7 5 ^ Ա լ ե ք ս ա ն գ ր ա պ ո լ (այժմ Լե՛նի տիպէրք, Դարդս լ ա ց է քը , Ա լ ա գ ե ա զ ^ եւ բաղմ ա - ո տ ք դ ր ա ւ Հայրենի Հողի վրայ, թ օ թ ա փ ե լ ո վ եր ֊
նական) : Նախակրթութիւնը կր ս տ ա ն ա յ ծ՛խական թի յյլ ե ր գ ե ր : ւմանեան շ ա տ կը գ ն ա Հ ա տ է ր րամեայ պանդխտութեան փոշին : Ընդունելու. ..
այս ստեղծագործութիւները,
վարժարանին մ է չ1 , յետոյ ուսումը կը շարունակէ՝ ինք եւս ներչընչ - թեան Համար Երեւանի կա յարան ր Հաւաքուած՝ էին
մտնելով Գ է ո ր գ ե ա ն ճեմարանը։ \89\ ի ն Գ է ո ր գ ե ա ն ման ն ո յ ն ազբիւրին յ ա ճ ա խ ո ր դ , (կ՛՛արժէ ք՛՛՛նել գրողներ , արուեստագէտներ , բարեկամներ եւ.
ճեմարանին մէ9 տեղի կ՚ունենան աշակերտական թո ւմանեան ի եւ իսաՀակեանի փոխադարձ աղդե - ծ՜անօթներ։ Ը ն գուն հլութենէն վերշ, բանաստեղծ՜ը
խռովութիւններ , որոնց մասնակցութեան իբրեւ ց ո ւթեան պատմութիւնը, բայց ատիկա նիւթ մ ը ն առաշնորգուեցալ քաղաքային ա ռաշին Հիւրանոց ր
Հ ե տ ե լանք կը ս ա իւս ուի Հ ե ռ ա ն ա լ ճեմ ար ան էն եւ. է որ կը Հ ե տ ա ք ր ք ր է մասնաւորաբար Հայ Երգիս որ կը գանուի Ա ր ո վ եան փողոցի վրայ, եւ որուն
կ՝ անոն ի ա ր տ ա ս ա հ մ ա ն , շարունակելու Համար ու Պ ատմ ութի Նը , ւէն գերմ Լ Ֆոքլո– գ ի մ ա ց կանգնած՜ է վիպասանին պրոնղեայ յոլշար–
րի սաներու , յ/1ե տ ո
սում ր Եւրոպայի մէջ, ուր կր Հ ե տ ե լի Վիէննայի , ազգային Գո րբս յ ձանը , « Վ է ր ք Հայաստանի»ն բռնած թելին աակ :
(Դամ
թել ,դրւ նքը (Գոգոխեան)
յետոյ Լայփցիկի մարդաբանական եւ ա ղ դ ա գ ր ա - զարթօնքի եւ պայքարի շունչը իսաՀակեանի ժամանումը կը գ ո ւ գ ա դ ի ս լ է ր
կան դասընթացքներուն հ Այնտեղ կը Հիւանդանայ ՞Բաթիպա) , մինչեւ մեր ցեղային գեղեցկագիտու՛ ճիշդ այն օրուան , երբ Ա՚ոսկուայի մէշ Հաստատ^–
ու, կը ստիսլուի վե ր ա դ ա ռ ն ա լ երկիր , եւ իբրեւ թ ե ա ն վ ե ր ա բխումը ( Կ ոմ ի տ ա ս ) Հ ուեցալ Ատալինեան Նոր ԱաՀմանագրութիլնը :
Դաշնակցական դ ո ր^՜ի Հ - կը շք՛էի գաւառէ գաւառ , իսաՀակեանի երդերուն մէջ կը լողան, սա - կառավարութիւնը Հ ր ա հ ա ն գ ա ծ էր 1936 ՚հեկտեմ ֊
տ ա ր ա ծ ե լ ո ւ Համար Հ» Տ ՛ Դաշնակցութեան խշսքր կայն, Հայն է ա կ ա ն զ գ ա յն ութիւնը , որ երբեմն
եւ տ ե ս ա կ է տ ն ե ր ը ; Հ՛ Ց9 Դաշնակցութեան ծանօթ Տ6ՈՏւե1շհշ կը դ ա ռ ն ա յ , եւ եիցէէի անՀատապաշ -
դ ա տ ի ն ժ ա մ ա ն ա կ , ղո ր կ ա զ մ ա կ ե ր պ ա ծ էր ց ա ր ա ա ո ւ թիւն ը , որ թ ա թ ա խ ո ւ ա ծ է դառնութեամ ր եւ
կան կառավար ութ ի ւնբ , ի ս ա Հ ա կե ան ի ւ ո Հեմ ու - յոռետես ութ եամ՛բ : Լեզուն պա տ կ ե ր աւո ր եւ ռ ա մ -
թիւն կը Համ արի մ եկն ի լ ա ր տ ա ս ա Հ մ ան , ուր կը կունակ , յ ա ճ ա խ թ ր ք ա կ ա ն բառերուն քոսով ր Հի
մնայ ե ր կ ա ր , ԼրԼռլով Վ,էէ^սայէ" Վ ե ն ե տ ի կ , Ֆը՜ ւանդ է
րանսայէն ՀՀուիցերիաւ Հայաստանի կազմութենէն 2. Աւանդյ1Նթի1–նԹեբ
ե լ խորՀրդային իշխանութեան Հաստատումէն ի ս ա Հ ա կ ե ա ն կր սիրէ
՚Լ^Ր2.՝ ւԼՀ վ ե ր ա դ ա ռ ն ա յ Հայրենիք, բայց էի մնար, ֆոՔԼ"ՐԸ. > ա յ ս ա է ս Հաւաքած եւ վեբամշակւ է
(ինք եւս ս տ ե ղ ծ ա ծ յաճախ)
ոլ կուդայ կնո^ր մօտ , կը Հ ա ս տ ա տ ո ւ ի Ֆբանսա X բազմաթիւ աո ակներ
ՀԼեր2յին մեծ պ ա տ ե ր ա զ մ է ն առաջ, վեբէնապէս եւ Հէքեաթներ , բնդՀ պ է ս բարոյական վար —
մր ն ե տ ա ծ անոնց վրա յ :
Հաստատուելու ցանկութեամբ Հա յա ս տ ան ի մ էջ , ղ ա պ ե տ ո ւ թ ե ա ն վերարկու
ուր կը Հրաւիրէր զինք Աղասի ք$անկեան , մեկնեցալ Ունի նաեւ պ ա տ մ ո ւ ա ծ ք ն ե ր , որոնք եւս կը մաւո -
փարիզէն , անցաւ Վենետիկէն , զոր այնքան կը սի– նեն ա ռ ա կ ա գ ր ո ւ թ ե ա ն իր սէրր , ժողովուրդին
րէր , եւ գ ն ա ց Ե ր ե ւ ա ն , երր ս պ ա ն ն ո ւ ա ծ էր այլեւս նմ ան իմ ա ս տ ո ւթ ի ւ ն ծ ա խ ելու ա բ ե ւ ե լեան քօ -
էՍ անկեան ր: ղարկեալ ձեւը : Այստեղ եւս , ինչպէս երդերուն
մէջ, ի ս ա Հ ա կ ե ա ն կը յա յանուի իբրեւ ծա յրայեղ
Այժմ կ՚ապրի իր ծերութիւնր Հայրենի եբկըն– վարդապետու թ ե ա ն , ե ֊
քին տակ , բայց ինչպէս կը վկայեն Հայաստանի ժ ո ղ ո վ ր դ ա պ ա շ տ ; Ը ս ա իր
պատգամաւս րեերը կը մնա յ միշտ աշվսո յ ժ , մ իշա ւութիւնը եւ փիլիսոփայութիւնր րաբձրա -
ծագում ,• ամ էնէն
ոգեւոր % գո յն կամ ազնուական չունին
խոր ղգայնութիւնր ե լ ամէնէն ծանր իմաստոլ —
Ա ւ ե տ ի ք ի ս ա Հ ա կ ե ա ն իր գ ր ա կ ա ն սկզբնական թիւնր կը բխին յ ա ճ ա խ խոնարՀ խաւերու սիրտէն
փորձերը կատարած է տ ա կ ա ւ ի ն պ ա տ ա ն ի : իր ա՛ ո լ միտքէն : Այս վա ր դա պե տ ո ւթ ի ւ ն ը , որ ԺԸ * գա
նունը մամուլին մէջ կ՚երեւի առածին անդամ րու ժ ա ռ ա ն գ է, ճիշդ չէ Հ ի մ ա , – բայց այդ Հար
1892/2/։ Աշխատակցած է նախ Տարազէ : 1898/՛*՛ ցին քննութիւն ր պարագա յական ա յս յօդուածին
Ալեքսան դ ր ա պ ո լ ի մէջ կր Հ րատարակէ իր բ ա ն ա ս մէջ չէ որ պ ի տ ի կ ա տ ա ր ո ւ է ր Հ
տեղծութեանց առածին ժողովածուն , որ 64 է էնոԱ 3. Մ շ ա կ ո ւ ա ծ գրականութիւն.— Այստեղ բեր 6ին ցոյց մր կ ա տ ր ա ե լ Ա աՀ մ անաղրո ւթեան
ԳՐՔոյկ մ լ \ " էր »— Ե ր գ ե ր ա. Վ է ր ք ե ր ։ Այս առթիւ արդէն
ի ս ա Հ ա կ ե ա ն կը թողու ժողովուրդը, եւ նիւթը Հռչակման առթիւ :
Թիֆլիսի Աղբիւր–Տսւրսւգ^ կր դրէ (1898, թիւ 3 ) . – թ՛էեւ ձմեռը ս կ ս ա ծ էր, սակայն Երեւանի օղր
Հ.Մ եր ա շ խ ա տ ա կ ց ի ս ո յ ն երգերը , որոնք ժողուէբ - կ1 ո ւս ո ւմնա ս ի ր է բարձրօրէն , Համ ա ձ ա յ ն դրական
(շՀսձւճօո)
յ յ - է ք ն ի ք ^ պահանջներուն եւ Հմտութեան տաք էր եւ գեղեցիկ։ Գէպի Լէ՚եինի Հրապարակ
մէկն է
գ ա կ ա ն գոյն ու Հոտ ունին, յ ո յ ս են տալիս, որ : Արու Լալա Ս՛ահարին տանող Ա բ ո վ ե ա ն փողոցը լեցուած՜ էր ուսանողնե
նրա ա պ ա գ ա յ երգերն աւելի յաջողակ են լինելու» ւ թելադրանքներուն
ա յ դ աշաաութիւննեբէն ա յ դ գործին ուղզուսւծ րու շարքերով, իսկ Պետական Համալսարանի ա֊
1902^^՛ Բ ա գ ո ւ ի մէջ կը Հ ր ա տ ա ր ա կ է աւելի փոքր ոտնողներու թ ա փ ո ր ը երբ Հասաս Հիւրանոցին
Հաւաքածոյ մը, Հ ի ն - &սր ե ր գ ՛ու, վ է ր ք ե ր ի ց , մ ի շ ւ լ Օշականի քննադատութեան Հարթենքը, միշտ ի-
րապաշտ վարդապետութեան կանոններով, կր մ®տ , կ ա ն գ առին մօտ 20 վայրկեան : Ալ. իսաՀակ
ն ո յ ն վգոյնով եւ Հ ո տ ո վ » հ իր ստեղծագործաւ - եան , որ իր առաշին ա ռ ա ւ օ տ ը լուսցուցած՜ էր Ե -
թ ե անց լ ի ա կ ա տ ա ր Հաւաքածոն կը Հ րատարակէ Վրիպի անոր Համար որ Հիրաւի բանաստեղծու
թեան տեսութիւնը (ի՜՛նչ գ է շ անուանակոչութիւն) րելանի պ ա յ ծ ա ռ արեւի շողերուն տակ, Հիւրանո
1 ՉՕՅին , դարձեալ Բ ա ղուի մէջ, թանաաոեզծու. - ցի պ ա տ շ գ ա մ ը ելած էր, դիտելու ուսանողներու
շյ-իւններ խ ո ր ա գ ր ո վ , 136 էէ\) այս գործին մա շ ա տ նիՀար է եւ շ ա տ ազազուն, ու չ ի պ ա տ շ ա ճ ի ր
գ ր ա կ ա ն ամէն կ ա ր գ ի մշակումներու % (Ագուշանալ թափորը։ կարգ մը ուսանողներ նչմարելով բա -
ոբ կը
սին երկար գրախօսականով մը կվարտա յա յաուի այն թոաւէւք աշխարՀաՀայեցոգութենէն, նաստեղծը, ձգեցին շարքերը ել Հաւաքուեցան
՛էք * Ազբալեան ^.Բանբեր Դրականութեան ել Ար - պ ա տ շ գ ա մ ի ն մօտ : ՛Միւսները չհասկնալով խնդի
ուեստի» պարբերականին մէջ՛* \9§5ին Ագգագբ • փորձէ զգացման գերակայութիւն մը Հաստատել
մտածման վրայ) ; ՏովՀ * Ա ւ ա գ ե ա ն , իր կարգին, րը, ինքնաբերաբար վազեցին եւ մէկ վայրկեանի
ԼւսՈդէոներուն մէչ (
տա բակ ե ց Փ շ ր ա ն ք ն ե ր ժ ո ղ ո վ ր դ ա կ ա ն բ ա ն ա հ ի լ - թեան մ ը ա ր ձ ա ն ա դ ր ո ւթեամբ : Այսպէս կամ ա յ ն – » շոլթեամբ հ ա ւ ա ք ո ւ ա ծ էին պ ա տ շ գ ա մ ի ն տակ եւ
պէս, չուսումնասիրուեցաւ
ԱՈԼք-իւնից , քաղուած՝ իյարբեբդի , Բասենի , Մ"Լ" Աբու Լալա Ս՛ահարին կը ծ ա փ ա հ ա ր է ի ն Վարպետը :
շի, Վ ա ն ի , Ա ր ա բանի, է/իրակի գիւզաց ինն բուն Բանաստեղծը անակնկալի գալով, թեւերը
շրթնեբէն , որոնք ցոյց կ ո ւ տ ա ն իր բանաստեղծի Հմտութեան բ ե ր ա ծ անսպառ նպաստով։ Բայց կա
ճաշակն
առաջ տ ա ր ո ւ ա ծ ք ն ն ա դ ա տ ո ւ թ ե ա ն Հ ա ն դ է պ այս վերա բ ա ց ա ծ կը խոնարհէր անընդհատ : Երկարատեւ
ոլ նախասիրութիւնը : 1914/՛ պատերազմէն ծ ա փ ե ր է վեր9 ի ս ա Հ ա կ ե ա ն բարձրացուց իր ձեռքը։
Հ ր ա տ ա ր ա կ ե ց ԱբՈլ Լալա Մաճարի Հպօէ– պահ ո ւթ ի ւ ն ը չ ի նշանակեր թէ կ ա տ ա ր ե ա լ է Իսա
Հակեանի պ օ է մ ան , ը ն գ Հ ա կ ա ռ ա կ ն կը մնայ չա - Պահ. մը տիրեց խորին լռութիւն : 8ձաոյ, « սիրելի
մա»ն , որ ձեւով նոր ուղի մրն էր , խորքով թէեւ ընկերներ , ըսաւ բանաստեղծը խո ր ա պ է ս յոլՂ ՜
նոյնր , իր ս տ ե ղ ծ ա գ ո ր ծ ա կ ա ն զարգացման մէջ X փազանց զապուն X Ամբո ղ^էա կան քեն ա գ ա տ ո ւթ ե ան
մը Համար
անՀբաժեշտ է ուսումնասիրել քւշէւՕՈք եւ ո ւ ա ծ , թողնելով օտարութե՜ան փոշոտ ճամբանե
Այո գործը ա ր ժ ա ն ա ց ա ւ բազմաթիլ տպագրու - րը , երէկ ո տ ք ս դրի Հայրենի Հողի վրայ եւ այսօր
թեանց ե լ թարգմանուեցաւ բազմաթիւ լեզունե - իր պատմութիւնը, ա ր ա բ ա կ ա ն միտքը եւ Հեղինա
կին փիլիսոփայութիւնը : տեսնելով ձեզ, սիրտս լեցուած է անՀուն բերկ -
րէ՜–, քՒորոս Ազատեան ծրագրած Էր վերջերս րանքով։ Ե ս ի ն ձ շ ա տ երշանիմ եմ Համարում տես
թուրքերէն ալ X
Հրատարակել թարգմանութիւնն ի բ ր ե ւ անհաա եՆ դէւքք իսաՀակեանի գոր նելով Հայ ժողովրդի նոր ե լ լուսաւոր ապագան է
Հա յ ա ս ա ա ն վե ր ա գ ա ր ձ ի ն , Իս աՀ ա կե ան գ ր ե ց նաեւ ծերը մեծ թիւ մը չեն կազմեր ւ Ե թ է շ ա տ արտա - Այն ճանապարՀը ուր գնում էք դուք Հիմա, ես ալ
այն է՝որ,նախ՝ կա
Արու Լ ա լ ա Մ ա հ ա ր ի ի վ ե ր ա դ ա ր ձ ը , կարճ ոտանա ԳՐ"Գ ^Լ\ Լ\է եղած, պատճառն իմ ուժերս միացնում եմ ձեղ, ու նուիրում Հայրե–
ւոր մր, որ էլերեւայ թ՝ • Ա ռ ա տ ե ա ն ի Հրա տա ր ա - տ ա ղ ի կ ա ր դ ա ց ո ղ մ ը ն էր, Հետեւող մր ե ւ ր ո պ ա կ ա ն նիքին>X
կութեան
Վենետիկի մէջ (Պոլիս, 1936)։ ի ս ա Հ ա կ ե ա ն , \922ին մ տ ա ծ մ ան րոլոր արտա յա յա ութի ւննե բուն , ընդ - Ուրախութեան արցունքներ թափեցան աչքե–
մէջ Հ ր ա տ ա ր ա կ ե ց Աշնան ծաղիկներ Հան ր ա պ է ս ձախ կամ Հծուռ» թեւերու վրայ (Նից– րէն եւ այլեւս՝ չկրցաւ շարունակել։ Ուսանողները
չէ , Ֆրոյտ) . երկրորդ՝
Հատորը , որ նոյնպէս կր յ՛իշեցնէ իր սկզբնական կր սիրէ անզբաղ (օւտւք) նորէն ծափաՀարեցին ու վ ե ր ա դ ա ր ձ ա ն իրեն աե -
շրջանի բանաստեզծութեանց Հգոյնն ու Հոտը» , կեանքր , զրոյցը , կամ ՀքՒիֆլիղեան կլիման» , Ղ^՚ՐՀԼ< "՚յԴ՜՚դէ" էբենց յարգանքի տուրքը մ ատ ԱԼ -
ձելոմ՝ աշուղական , խորքով փիլիսոփայական , . այս վերջին բացատ բո ւթեամ բ , որ իմ ս է , էլ ա կ - ցանելով մեծ բանաստեղծին :
երգելի տաղեր յոռետեսութեան շաղով օծուն : նարկեմ <ՀքԷյֆ/>ինՀ որ կր կ ա տ ա ր ո ւ ի սեղանի վրայ ԻսաՀակեան իր Հ ա յ ա ս տ ա ն վ ե ր ա դ ա ր ձ ի ն չորս
Թիֆլիզ–՜–
Ամբո գ է ա ց ն ե լու Համ ար իր դ ո րծե բուն ցանկր , կամ նազելի կիներու ընկերութեան մէջx ք ա ռ ե ա կ բանասաեղծոլթիւններով գրեց Հ Աբու
կր յիշատակենք նաեւ Հ ա յ ր ե ն ի ա զ բ խ ր ի ց Հատորը , եան ա յ գ կլիմայէն ա ն ց ա ծ են գ ր ե թ է րոլոր մեր լալա ՄաՀարիչի վ ե ր ա դ ա ր ձ ը , ուր կը յա յանէ այն
Ա ղ ա - ՚Աագաբ Հէքեաթը, Ա հ ե ր ի զրոյցը (դրուագ արեւեշաՀա յ գրողները , անոնք ծանօթ չեն ա յ ն միտքը թէ Աբու լալա Ա՝ահ արին դարձաւ անա
մր ՀԱասմայ կռերէն») >. իբրեւ մեծ վէպ, "ւնի նուիրումին , զոր ցո յ ց կուտան գրականութեան պ ա տ է ն : «Նա սուր ունէր մէշքին կապած, մտաւ
մ շակնեբը , վանականի խ ս ա ա կրօն
Ուսաա կ ա ր օ ն , որ չեմ գ ի տ ե ր թէ լրացսՐ լ ,— եւ խ ա րաւլհազ– ժողովրդի մէշ ու գ ո ր ծ ե ց ժողովրդի Համար»։ կր
Հատուածներ կ ա ր դ ա ց ա ծ եմ այս վէպէն՝ արտա - գ ե ա ց կ ե ա ն ք ո վ , ամ էն ի ն չ ղոՀ ելու հ ամ ար ներ - Հասկնաք անշուշտ, «վերադարձող» բանաստեղծբ
սաՀ մ անի պարբերաթերթերուն ( Հա յբենիք» ամ - չինչման եւ ս տ ե ղ ծ ա գ ո ր ծ ո ւ թ ե ա ն դիցուՀիին : ն ո յ ն ինքն ԻսաՀակեանն էր։
ս ա գ ի ր եւ <Հ.Արեգ») եւ Հա յ ա ս ա ա ն ի գ ր ա կ ա ն ժոզո– իր քիչովն Հ անգերձ , իսաՀակեան կր մնա լ ի ս ա Հ ա կ ե ա ն շ ա տ կը սի րէր ըլլալ երիտասար -
գ ո ւ թ ե ա ն մէշ–. 8 աճ ա խ զանոնք
վածունեբուն մէջ (Ա ուր խ ա թ ե ա ն ) : մէկը մեր հսաաււէԶՄՇ գրողներէն ,- ազգային կամ իր շուրթը Հալա -
Աշխատակցած է Աղրիւբ - Տարազ, Արաքս , ցեղա յ ի ն յաւա կնութիւնն եր էն եւ չարիքներէն ան– քելով, կը պ ա տ մ է ր զանազան դէպքեր անցեալէն։
Մուրս, Անահիտ, Արեգ պարբերականներուն : կ ա խ , մարգը կ՚առնէ իբրեւ մարդ , խարազանելու Երեւանի մէշ ան դ ա ր ձ ա ւ Հանդիսաւոր հաւաքսյթ–
Ծած՜կանունաըն՝ունը՝ ՀՀսա յ Գուսան, զոր շ ա տ քիչ անգամ Համ ար Ար ի ս տ ո տ է լ ի անասունին բանաւոր բ ա բ քե ներու պ ս ա կ ը : Ուր ալ որ ըլլար , միշտ կ՝ընտրուէր
ա
եւ մ ա ս ն ա ւ ո ր ա պ է ս զԳրօշակ՚ֆի մէշ ղո ր ծ ահ ահ է ւ րբ , եւ իտէալ տալու Համար անոր՝ գէսլի կատա պատուակալ նա խ ա դ ա Հ ութ ե ան ա ն գ ա մ : Ո եւ է
տ\935ին Երեւանի մէշ տօնուեցաւ իր ծննդեան րելութիւն ւ Ակիզբէն իսկ՝ մտածումով ձախ, (Հ* մԷԿԸ– է ր ե ս դիմած ա տ ե ն երբեք չէր ըսեր «ըն
վաթսունամ եակը յ Տ ՛ Դաշնակցութեան մէջ, գ է պ ի Համայնավար Հո կեր» կամ ազգանունով կոչել, այլ կ՚ըսէին-
X սանքը իր բ ա ր ե կ ա մ ո ւթ ի ւ ն ր հանօթ է ա յ ն մտեր - «Վարպետ» : Այս անունը ինքնին տիտղոս մ ը ն էր
մ ո ւթեամբ , զո ր ցո յ ց կ ո ւ տ ա ր Հայ Համ տ յն ա վա բ զոր ինքը ժողովուրդը կ ո ւ տ ա ր իրեն է
Հ իսաՀակեանի գործերը կարելի է բաժնել երեք ե բ ի տ ա ս ա ր գ ո ւթ ե ան Հ ա ն դ է պ , մ ասն աւո բ ա բ ա ր իր
իր մեծ գործը — «Ուստա Կարօ»ն — դ ե ռ չէր
յանձնած
խումրի • պ ա շ տ սլան ութ եան տակ առնելով Ալ» Սիասնիկեա– տպագրութեան X
ն ը ) , Ա ւ ե տ իք
1. Ե ր գ ե ր ՛ Ժողովուրդին շբթներուն Հա - իսաՀակեան մեր գրականութեան Ա ն գ ա մ մը աղաներէն մէկը Հարցոլց .
այգ
մար յօրինուած տաղեր են ասոնք, զորս բանաս - պ ա տ մ ո ւ թ ե ա ն մէջ կը մնայ յ ի շ ա տ ա կ ե լ հ մ ի շա իր–՝ - Վարպետ, ե՛՛րբ պիտի ապա գ ր է ք վէպը։
աեղծը ձեւեր է աշուղներու լեզուով եւ ճաշակով, է: .Հի–
րեւ խորՀող բ ա ն ա ս տ ե ղ ծ (թՕՕէՇ թ6ՈՏ€ա՛): . ±ցտ Տ ղ ա ս , « Ո ւ ս տ ա կարօն իմ կ տ ա կ ն ՑովՀ
նիլթը ընդՀանբապէս սէր եւ բնութեան սլա շ- նԱՐԳՈՒՆԻ Նոր բէսնաժտեզծներՀն շ ա տ էրը ժիրէր
տ ա մ ունք՝ արց՛ունքոտ յ ո ռհ տ ե ս ո ւ թ ե ա ն մը մթնո -
Fonds A.R.A.M
տո,;՜–....... *»"–
(ԼհիՏհ՚բ ԻՍԱՀԱԿԵԱՆ լորտին մէք: Մեր գ ր ա կ ա ն ո ւ թ ե ա ն պատմութեան աո Իյյ՚էՀԱաա երեիոնի ծէհ
ժողովուրդ
շ ա տ բան չ ի մնար այս տաղերէն , թէեւ
դին այնքան սիրռլէ) որ կ Դրդուէին ամէն տեղ ,
Թիֆլիզէն մինչեւ Պոլիս : Ո՞վ չէ ե ր գ ա ծ ՈրսկաՏ 1936 Դեկտեմբերի 5ին մեծանուն բանաաաեղհ ր
՚Ծնած է 1 8 7 5 ^ Ա լ ե ք ս ա ն գ ր ա պ ո լ (այժմ Լե՛նի տիպէրք, Դարդս լ ա ց է քը , Ա լ ա գ ե ա զ ^ եւ բաղմ ա - ո տ ք դ ր ա ւ Հայրենի Հողի վրայ, թ օ թ ա փ ե լ ո վ եր ֊
նական) : Նախակրթութիւնը կր ս տ ա ն ա յ ծ՛խական թի յյլ ե ր գ ե ր : ւմանեան շ ա տ կը գ ն ա Հ ա տ է ր րամեայ պանդխտութեան փոշին : Ընդունելու. ..
այս ստեղծագործութիւները,
վարժարանին մ է չ1 , յետոյ ուսումը կը շարունակէ՝ ինք եւս ներչընչ - թեան Համար Երեւանի կա յարան ր Հաւաքուած՝ էին
մտնելով Գ է ո ր գ ե ա ն ճեմարանը։ \89\ ի ն Գ է ո ր գ ե ա ն ման ն ո յ ն ազբիւրին յ ա ճ ա խ ո ր դ , (կ՛՛արժէ ք՛՛՛նել գրողներ , արուեստագէտներ , բարեկամներ եւ.
ճեմարանին մէ9 տեղի կ՚ունենան աշակերտական թո ւմանեան ի եւ իսաՀակեանի փոխադարձ աղդե - ծ՜անօթներ։ Ը ն գուն հլութենէն վերշ, բանաստեղծ՜ը
խռովութիւններ , որոնց մասնակցութեան իբրեւ ց ո ւթեան պատմութիւնը, բայց ատիկա նիւթ մ ը ն առաշնորգուեցալ քաղաքային ա ռաշին Հիւրանոց ր
Հ ե տ ե լանք կը ս ա իւս ուի Հ ե ռ ա ն ա լ ճեմ ար ան էն եւ. է որ կը Հ ե տ ա ք ր ք ր է մասնաւորաբար Հայ Երգիս որ կը գանուի Ա ր ո վ եան փողոցի վրայ, եւ որուն
կ՝ անոն ի ա ր տ ա ս ա հ մ ա ն , շարունակելու Համար ու Պ ատմ ութի Նը , ւէն գերմ Լ Ֆոքլո– գ ի մ ա ց կանգնած՜ է վիպասանին պրոնղեայ յոլշար–
րի սաներու , յ/1ե տ ո
սում ր Եւրոպայի մէջ, ուր կր Հ ե տ ե լի Վիէննայի , ազգային Գո րբս յ ձանը , « Վ է ր ք Հայաստանի»ն բռնած թելին աակ :
(Դամ
թել ,դրւ նքը (Գոգոխեան)
յետոյ Լայփցիկի մարդաբանական եւ ա ղ դ ա գ ր ա - զարթօնքի եւ պայքարի շունչը իսաՀակեանի ժամանումը կը գ ո ւ գ ա դ ի ս լ է ր
կան դասընթացքներուն հ Այնտեղ կը Հիւանդանայ ՞Բաթիպա) , մինչեւ մեր ցեղային գեղեցկագիտու՛ ճիշդ այն օրուան , երբ Ա՚ոսկուայի մէշ Հաստատ^–
ու, կը ստիսլուի վե ր ա դ ա ռ ն ա լ երկիր , եւ իբրեւ թ ե ա ն վ ե ր ա բխումը ( Կ ոմ ի տ ա ս ) Հ ուեցալ Ատալինեան Նոր ԱաՀմանագրութիլնը :
Դաշնակցական դ ո ր^՜ի Հ - կը շք՛էի գաւառէ գաւառ , իսաՀակեանի երդերուն մէջ կը լողան, սա - կառավարութիւնը Հ ր ա հ ա ն գ ա ծ էր 1936 ՚հեկտեմ ֊
տ ա ր ա ծ ե լ ո ւ Համար Հ» Տ ՛ Դաշնակցութեան խշսքր կայն, Հայն է ա կ ա ն զ գ ա յն ութիւնը , որ երբեմն
եւ տ ե ս ա կ է տ ն ե ր ը ; Հ՛ Ց9 Դաշնակցութեան ծանօթ Տ6ՈՏւե1շհշ կը դ ա ռ ն ա յ , եւ եիցէէի անՀատապաշ -
դ ա տ ի ն ժ ա մ ա ն ա կ , ղո ր կ ա զ մ ա կ ե ր պ ա ծ էր ց ա ր ա ա ո ւ թիւն ը , որ թ ա թ ա խ ո ւ ա ծ է դառնութեամ ր եւ
կան կառավար ութ ի ւնբ , ի ս ա Հ ա կե ան ի ւ ո Հեմ ու - յոռետես ութ եամ՛բ : Լեզուն պա տ կ ե ր աւո ր եւ ռ ա մ -
թիւն կը Համ արի մ եկն ի լ ա ր տ ա ս ա Հ մ ան , ուր կը կունակ , յ ա ճ ա խ թ ր ք ա կ ա ն բառերուն քոսով ր Հի
մնայ ե ր կ ա ր , ԼրԼռլով Վ,էէ^սայէ" Վ ե ն ե տ ի կ , Ֆը՜ ւանդ է
րանսայէն ՀՀուիցերիաւ Հայաստանի կազմութենէն 2. Աւանդյ1Նթի1–նԹեբ
ե լ խորՀրդային իշխանութեան Հաստատումէն ի ս ա Հ ա կ ե ա ն կր սիրէ
՚Լ^Ր2.՝ ւԼՀ վ ե ր ա դ ա ռ ն ա յ Հայրենիք, բայց էի մնար, ֆոՔԼ"ՐԸ. > ա յ ս ա է ս Հաւաքած եւ վեբամշակւ է
(ինք եւս ս տ ե ղ ծ ա ծ յաճախ)
ոլ կուդայ կնո^ր մօտ , կը Հ ա ս տ ա տ ո ւ ի Ֆբանսա X բազմաթիւ աո ակներ
ՀԼեր2յին մեծ պ ա տ ե ր ա զ մ է ն առաջ, վեբէնապէս եւ Հէքեաթներ , բնդՀ պ է ս բարոյական վար —
մր ն ե տ ա ծ անոնց վրա յ :
Հաստատուելու ցանկութեամբ Հա յա ս տ ան ի մ էջ , ղ ա պ ե տ ո ւ թ ե ա ն վերարկու
ուր կը Հրաւիրէր զինք Աղասի ք$անկեան , մեկնեցալ Ունի նաեւ պ ա տ մ ո ւ ա ծ ք ն ե ր , որոնք եւս կը մաւո -
փարիզէն , անցաւ Վենետիկէն , զոր այնքան կը սի– նեն ա ռ ա կ ա գ ր ո ւ թ ե ա ն իր սէրր , ժողովուրդին
րէր , եւ գ ն ա ց Ե ր ե ւ ա ն , երր ս պ ա ն ն ո ւ ա ծ էր այլեւս նմ ան իմ ա ս տ ո ւթ ի ւ ն ծ ա խ ելու ա բ ե ւ ե լեան քօ -
էՍ անկեան ր: ղարկեալ ձեւը : Այստեղ եւս , ինչպէս երդերուն
մէջ, ի ս ա Հ ա կ ե ա ն կը յա յանուի իբրեւ ծա յրայեղ
Այժմ կ՚ապրի իր ծերութիւնր Հայրենի եբկըն– վարդապետու թ ե ա ն , ե ֊
քին տակ , բայց ինչպէս կը վկայեն Հայաստանի ժ ո ղ ո վ ր դ ա պ ա շ տ ; Ը ս ա իր
պատգամաւս րեերը կը մնա յ միշտ աշվսո յ ժ , մ իշա ւութիւնը եւ փիլիսոփայութիւնր րաբձրա -
ծագում ,• ամ էնէն
ոգեւոր % գո յն կամ ազնուական չունին
խոր ղգայնութիւնր ե լ ամէնէն ծանր իմաստոլ —
Ա ւ ե տ ի ք ի ս ա Հ ա կ ե ա ն իր գ ր ա կ ա ն սկզբնական թիւնր կը բխին յ ա ճ ա խ խոնարՀ խաւերու սիրտէն
փորձերը կատարած է տ ա կ ա ւ ի ն պ ա տ ա ն ի : իր ա՛ ո լ միտքէն : Այս վա ր դա պե տ ո ւթ ի ւ ն ը , որ ԺԸ * գա
նունը մամուլին մէջ կ՚երեւի առածին անդամ րու ժ ա ռ ա ն գ է, ճիշդ չէ Հ ի մ ա , – բայց այդ Հար
1892/2/։ Աշխատակցած է նախ Տարազէ : 1898/՛*՛ ցին քննութիւն ր պարագա յական ա յս յօդուածին
Ալեքսան դ ր ա պ ո լ ի մէջ կր Հ րատարակէ իր բ ա ն ա ս մէջ չէ որ պ ի տ ի կ ա տ ա ր ո ւ է ր Հ
տեղծութեանց առածին ժողովածուն , որ 64 է էնոԱ 3. Մ շ ա կ ո ւ ա ծ գրականութիւն.— Այստեղ բեր 6ին ցոյց մր կ ա տ ր ա ե լ Ա աՀ մ անաղրո ւթեան
ԳՐՔոյկ մ լ \ " էր »— Ե ր գ ե ր ա. Վ է ր ք ե ր ։ Այս առթիւ արդէն
ի ս ա Հ ա կ ե ա ն կը թողու ժողովուրդը, եւ նիւթը Հռչակման առթիւ :
Թիֆլիսի Աղբիւր–Տսւրսւգ^ կր դրէ (1898, թիւ 3 ) . – թ՛էեւ ձմեռը ս կ ս ա ծ էր, սակայն Երեւանի օղր
Հ.Մ եր ա շ խ ա տ ա կ ց ի ս ո յ ն երգերը , որոնք ժողուէբ - կ1 ո ւս ո ւմնա ս ի ր է բարձրօրէն , Համ ա ձ ա յ ն դրական
(շՀսձւճօո)
յ յ - է ք ն ի ք ^ պահանջներուն եւ Հմտութեան տաք էր եւ գեղեցիկ։ Գէպի Լէ՚եինի Հրապարակ
մէկն է
գ ա կ ա ն գոյն ու Հոտ ունին, յ ո յ ս են տալիս, որ : Արու Լալա Ս՛ահարին տանող Ա բ ո վ ե ա ն փողոցը լեցուած՜ էր ուսանողնե
նրա ա պ ա գ ա յ երգերն աւելի յաջողակ են լինելու» ւ թելադրանքներուն
ա յ դ աշաաութիւննեբէն ա յ դ գործին ուղզուսւծ րու շարքերով, իսկ Պետական Համալսարանի ա֊
1902^^՛ Բ ա գ ո ւ ի մէջ կը Հ ր ա տ ա ր ա կ է աւելի փոքր ոտնողներու թ ա փ ո ր ը երբ Հասաս Հիւրանոցին
Հաւաքածոյ մը, Հ ի ն - &սր ե ր գ ՛ու, վ է ր ք ե ր ի ց , մ ի շ ւ լ Օշականի քննադատութեան Հարթենքը, միշտ ի-
րապաշտ վարդապետութեան կանոններով, կր մ®տ , կ ա ն գ առին մօտ 20 վայրկեան : Ալ. իսաՀակ
ն ո յ ն վգոյնով եւ Հ ո տ ո վ » հ իր ստեղծագործաւ - եան , որ իր առաշին ա ռ ա ւ օ տ ը լուսցուցած՜ էր Ե -
թ ե անց լ ի ա կ ա տ ա ր Հաւաքածոն կը Հ րատարակէ Վրիպի անոր Համար որ Հիրաւի բանաստեղծու
թեան տեսութիւնը (ի՜՛նչ գ է շ անուանակոչութիւն) րելանի պ ա յ ծ ա ռ արեւի շողերուն տակ, Հիւրանո
1 ՉՕՅին , դարձեալ Բ ա ղուի մէջ, թանաաոեզծու. - ցի պ ա տ շ գ ա մ ը ելած էր, դիտելու ուսանողներու
շյ-իւններ խ ո ր ա գ ր ո վ , 136 էէ\) այս գործին մա շ ա տ նիՀար է եւ շ ա տ ազազուն, ու չ ի պ ա տ շ ա ճ ի ր
գ ր ա կ ա ն ամէն կ ա ր գ ի մշակումներու % (Ագուշանալ թափորը։ կարգ մը ուսանողներ նչմարելով բա -
ոբ կը
սին երկար գրախօսականով մը կվարտա յա յաուի այն թոաւէւք աշխարՀաՀայեցոգութենէն, նաստեղծը, ձգեցին շարքերը ել Հաւաքուեցան
՛էք * Ազբալեան ^.Բանբեր Դրականութեան ել Ար - պ ա տ շ գ ա մ ի ն մօտ : ՛Միւսները չհասկնալով խնդի
ուեստի» պարբերականին մէջ՛* \9§5ին Ագգագբ • փորձէ զգացման գերակայութիւն մը Հաստատել
մտածման վրայ) ; ՏովՀ * Ա ւ ա գ ե ա ն , իր կարգին, րը, ինքնաբերաբար վազեցին եւ մէկ վայրկեանի
ԼւսՈդէոներուն մէչ (
տա բակ ե ց Փ շ ր ա ն ք ն ե ր ժ ո ղ ո վ ր դ ա կ ա ն բ ա ն ա հ ի լ - թեան մ ը ա ր ձ ա ն ա դ ր ո ւթեամբ : Այսպէս կամ ա յ ն – » շոլթեամբ հ ա ւ ա ք ո ւ ա ծ էին պ ա տ շ գ ա մ ի ն տակ եւ
պէս, չուսումնասիրուեցաւ
ԱՈԼք-իւնից , քաղուած՝ իյարբեբդի , Բասենի , Մ"Լ" Աբու Լալա Ս՛ահարին կը ծ ա փ ա հ ա ր է ի ն Վարպետը :
շի, Վ ա ն ի , Ա ր ա բանի, է/իրակի գիւզաց ինն բուն Բանաստեղծը անակնկալի գալով, թեւերը
շրթնեբէն , որոնք ցոյց կ ո ւ տ ա ն իր բանաստեղծի Հմտութեան բ ե ր ա ծ անսպառ նպաստով։ Բայց կա
ճաշակն
առաջ տ ա ր ո ւ ա ծ ք ն ն ա դ ա տ ո ւ թ ե ա ն Հ ա ն դ է պ այս վերա բ ա ց ա ծ կը խոնարհէր անընդհատ : Երկարատեւ
ոլ նախասիրութիւնը : 1914/՛ պատերազմէն ծ ա փ ե ր է վեր9 ի ս ա Հ ա կ ե ա ն բարձրացուց իր ձեռքը։
Հ ր ա տ ա ր ա կ ե ց ԱբՈլ Լալա Մաճարի Հպօէ– պահ ո ւթ ի ւ ն ը չ ի նշանակեր թէ կ ա տ ա ր ե ա լ է Իսա
Հակեանի պ օ է մ ան , ը ն գ Հ ա կ ա ռ ա կ ն կը մնայ չա - Պահ. մը տիրեց խորին լռութիւն : 8ձաոյ, « սիրելի
մա»ն , որ ձեւով նոր ուղի մրն էր , խորքով թէեւ ընկերներ , ըսաւ բանաստեղծը խո ր ա պ է ս յոլՂ ՜
նոյնր , իր ս տ ե ղ ծ ա գ ո ր ծ ա կ ա ն զարգացման մէջ X փազանց զապուն X Ամբո ղ^էա կան քեն ա գ ա տ ո ւթ ե ան
մը Համար
անՀբաժեշտ է ուսումնասիրել քւշէւՕՈք եւ ո ւ ա ծ , թողնելով օտարութե՜ան փոշոտ ճամբանե
Այո գործը ա ր ժ ա ն ա ց ա ւ բազմաթիլ տպագրու - րը , երէկ ո տ ք ս դրի Հայրենի Հողի վրայ եւ այսօր
թեանց ե լ թարգմանուեցաւ բազմաթիւ լեզունե - իր պատմութիւնը, ա ր ա բ ա կ ա ն միտքը եւ Հեղինա
կին փիլիսոփայութիւնը : տեսնելով ձեզ, սիրտս լեցուած է անՀուն բերկ -
րէ՜–, քՒորոս Ազատեան ծրագրած Էր վերջերս րանքով։ Ե ս ի ն ձ շ ա տ երշանիմ եմ Համարում տես
թուրքերէն ալ X
Հրատարակել թարգմանութիւնն ի բ ր ե ւ անհաա եՆ դէւքք իսաՀակեանի գոր նելով Հայ ժողովրդի նոր ե լ լուսաւոր ապագան է
Հա յ ա ս ա ա ն վե ր ա գ ա ր ձ ի ն , Իս աՀ ա կե ան գ ր ե ց նաեւ ծերը մեծ թիւ մը չեն կազմեր ւ Ե թ է շ ա տ արտա - Այն ճանապարՀը ուր գնում էք դուք Հիմա, ես ալ
այն է՝որ,նախ՝ կա
Արու Լ ա լ ա Մ ա հ ա ր ի ի վ ե ր ա դ ա ր ձ ը , կարճ ոտանա ԳՐ"Գ ^Լ\ Լ\է եղած, պատճառն իմ ուժերս միացնում եմ ձեղ, ու նուիրում Հայրե–
ւոր մր, որ էլերեւայ թ՝ • Ա ռ ա տ ե ա ն ի Հրա տա ր ա - տ ա ղ ի կ ա ր դ ա ց ո ղ մ ը ն էր, Հետեւող մր ե ւ ր ո պ ա կ ա ն նիքին>X
կութեան
Վենետիկի մէջ (Պոլիս, 1936)։ ի ս ա Հ ա կ ե ա ն , \922ին մ տ ա ծ մ ան րոլոր արտա յա յա ութի ւննե բուն , ընդ - Ուրախութեան արցունքներ թափեցան աչքե–
մէջ Հ ր ա տ ա ր ա կ ե ց Աշնան ծաղիկներ Հան ր ա պ է ս ձախ կամ Հծուռ» թեւերու վրայ (Նից– րէն եւ այլեւս՝ չկրցաւ շարունակել։ Ուսանողները
չէ , Ֆրոյտ) . երկրորդ՝
Հատորը , որ նոյնպէս կր յ՛իշեցնէ իր սկզբնական կր սիրէ անզբաղ (օւտւք) նորէն ծափաՀարեցին ու վ ե ր ա դ ա ր ձ ա ն իրեն աե -
շրջանի բանաստեզծութեանց Հգոյնն ու Հոտը» , կեանքր , զրոյցը , կամ ՀքՒիֆլիղեան կլիման» , Ղ^՚ՐՀԼ< "՚յԴ՜՚դէ" էբենց յարգանքի տուրքը մ ատ ԱԼ -
ձելոմ՝ աշուղական , խորքով փիլիսոփայական , . այս վերջին բացատ բո ւթեամ բ , որ իմ ս է , էլ ա կ - ցանելով մեծ բանաստեղծին :
երգելի տաղեր յոռետեսութեան շաղով օծուն : նարկեմ <ՀքԷյֆ/>ինՀ որ կր կ ա տ ա ր ո ւ ի սեղանի վրայ ԻսաՀակեան իր Հ ա յ ա ս տ ա ն վ ե ր ա դ ա ր ձ ի ն չորս
Թիֆլիզ–՜–
Ամբո գ է ա ց ն ե լու Համ ար իր դ ո րծե բուն ցանկր , կամ նազելի կիներու ընկերութեան մէջx ք ա ռ ե ա կ բանասաեղծոլթիւններով գրեց Հ Աբու
կր յիշատակենք նաեւ Հ ա յ ր ե ն ի ա զ բ խ ր ի ց Հատորը , եան ա յ գ կլիմայէն ա ն ց ա ծ են գ ր ե թ է րոլոր մեր լալա ՄաՀարիչի վ ե ր ա դ ա ր ձ ը , ուր կը յա յանէ այն
Ա ղ ա - ՚Աագաբ Հէքեաթը, Ա հ ե ր ի զրոյցը (դրուագ արեւեշաՀա յ գրողները , անոնք ծանօթ չեն ա յ ն միտքը թէ Աբու լալա Ա՝ահ արին դարձաւ անա
մր ՀԱասմայ կռերէն») >. իբրեւ մեծ վէպ, "ւնի նուիրումին , զոր ցո յ ց կուտան գրականութեան պ ա տ է ն : «Նա սուր ունէր մէշքին կապած, մտաւ
մ շակնեբը , վանականի խ ս ա ա կրօն
Ուսաա կ ա ր օ ն , որ չեմ գ ի տ ե ր թէ լրացսՐ լ ,— եւ խ ա րաւլհազ– ժողովրդի մէշ ու գ ո ր ծ ե ց ժողովրդի Համար»։ կր
Հատուածներ կ ա ր դ ա ց ա ծ եմ այս վէպէն՝ արտա - գ ե ա ց կ ե ա ն ք ո վ , ամ էն ի ն չ ղոՀ ելու հ ամ ար ներ - Հասկնաք անշուշտ, «վերադարձող» բանաստեղծբ
սաՀ մ անի պարբերաթերթերուն ( Հա յբենիք» ամ - չինչման եւ ս տ ե ղ ծ ա գ ո ր ծ ո ւ թ ե ա ն դիցուՀիին : ն ո յ ն ինքն ԻսաՀակեանն էր։
ս ա գ ի ր եւ <Հ.Արեգ») եւ Հա յ ա ս ա ա ն ի գ ր ա կ ա ն ժոզո– իր քիչովն Հ անգերձ , իսաՀակեան կր մնա լ ի ս ա Հ ա կ ե ա ն շ ա տ կը սի րէր ըլլալ երիտասար -
գ ո ւ թ ե ա ն մէշ–. 8 աճ ա խ զանոնք
վածունեբուն մէջ (Ա ուր խ ա թ ե ա ն ) : մէկը մեր հսաաււէԶՄՇ գրողներէն ,- ազգային կամ իր շուրթը Հալա -
Աշխատակցած է Աղրիւբ - Տարազ, Արաքս , ցեղա յ ի ն յաւա կնութիւնն եր էն եւ չարիքներէն ան– քելով, կը պ ա տ մ է ր զանազան դէպքեր անցեալէն։
Մուրս, Անահիտ, Արեգ պարբերականներուն : կ ա խ , մարգը կ՚առնէ իբրեւ մարդ , խարազանելու Երեւանի մէշ ան դ ա ր ձ ա ւ Հանդիսաւոր հաւաքսյթ–
Ծած՜կանունաըն՝ունը՝ ՀՀսա յ Գուսան, զոր շ ա տ քիչ անգամ Համ ար Ար ի ս տ ո տ է լ ի անասունին բանաւոր բ ա բ քե ներու պ ս ա կ ը : Ուր ալ որ ըլլար , միշտ կ՝ընտրուէր
ա
եւ մ ա ս ն ա ւ ո ր ա պ է ս զԳրօշակ՚ֆի մէշ ղո ր ծ ահ ահ է ւ րբ , եւ իտէալ տալու Համար անոր՝ գէսլի կատա պատուակալ նա խ ա դ ա Հ ութ ե ան ա ն գ ա մ : Ո եւ է
տ\935ին Երեւանի մէշ տօնուեցաւ իր ծննդեան րելութիւն ւ Ակիզբէն իսկ՝ մտածումով ձախ, (Հ* մԷԿԸ– է ր ե ս դիմած ա տ ե ն երբեք չէր ըսեր «ըն
վաթսունամ եակը յ Տ ՛ Դաշնակցութեան մէջ, գ է պ ի Համայնավար Հո կեր» կամ ազգանունով կոչել, այլ կ՚ըսէին-
X սանքը իր բ ա ր ե կ ա մ ո ւթ ի ւ ն ր հանօթ է ա յ ն մտեր - «Վարպետ» : Այս անունը ինքնին տիտղոս մ ը ն էր
մ ո ւթեամբ , զո ր ցո յ ց կ ո ւ տ ա ր Հայ Համ տ յն ա վա բ զոր ինքը ժողովուրդը կ ո ւ տ ա ր իրեն է
Հ իսաՀակեանի գործերը կարելի է բաժնել երեք ե բ ի տ ա ս ա ր գ ո ւթ ե ան Հ ա ն դ է պ , մ ասն աւո բ ա բ ա ր իր
իր մեծ գործը — «Ուստա Կարօ»ն — դ ե ռ չէր
յանձնած
խումրի • պ ա շ տ սլան ութ եան տակ առնելով Ալ» Սիասնիկեա– տպագրութեան X
ն ը ) , Ա ւ ե տ իք
1. Ե ր գ ե ր ՛ Ժողովուրդին շբթներուն Հա - իսաՀակեան մեր գրականութեան Ա ն գ ա մ մը աղաներէն մէկը Հարցոլց .
այգ
մար յօրինուած տաղեր են ասոնք, զորս բանաս - պ ա տ մ ո ւ թ ե ա ն մէջ կը մնայ յ ի շ ա տ ա կ ե լ հ մ ի շա իր–՝ - Վարպետ, ե՛՛րբ պիտի ապա գ ր է ք վէպը։
աեղծը ձեւեր է աշուղներու լեզուով եւ ճաշակով, է: .Հի–
րեւ խորՀող բ ա ն ա ս տ ե ղ ծ (թՕՕէՇ թ6ՈՏ€ա՛): . ±ցտ Տ ղ ա ս , « Ո ւ ս տ ա կարօն իմ կ տ ա կ ն ՑովՀ
նիլթը ընդՀանբապէս սէր եւ բնութեան սլա շ- նԱՐԳՈՒՆԻ Նոր բէսնաժտեզծներՀն շ ա տ էրը ժիրէր
տ ա մ ունք՝ արց՛ունքոտ յ ո ռհ տ ե ս ո ւ թ ե ա ն մը մթնո -
Fonds A.R.A.M
