672
ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
Վ Ա Ր Դ Ե ՆԻՆ
Մ այիսի առտուան սա Հանդարտութեան առֆե երազուն, պա
նիս առֆե. նստած
մինչկ՚րմբոշխնեմ տառապանքը ՝ Հոգիս փոթորկո
ցաւերուն» աչքերս յոգնած՛ կ՚իյնան, նիՀար ու երկար ճիւզերուն վրայ՝ պա
տուհանս զարդարող
վարդենիին։
Տարիներէ ի վեր Հոն է, այդ տունկն
ազազուն, ու ամէքն
ինչպէս Հիմա, թարմ, երփներանգ կանաչ տերեւներու ե կոկոններու սա
թախիտ պուրակ մը կր ձեւացնէ, ալքերուս տակ . . . ։
Վաղր, այդ կոկոնները վարդեր կը դաոնան, կարմիր,
բոսոր վարդեր, անուշաՀոտ, տժգոյն վարդագոյն վարդեր, ծիրւսնեդ
նիւ, գեղեցիկ վարզեր, ու դա մասկե ան դեղին խոշոր վարդեր • • • ։
Բայց կար ատեն մր ուր այս տունկր վայրի էր, ու փոքրիկ»
ու անրոյ ր ծաղիկներով
միայն կը զարզարէր պատուՀանս։ Օր մր, ճարտա
ձեռքով մը պատ ո ւաս տուած, Հրաշալի կերպարանափոխութիւնով
մ
ձաւ եղաւ այս գեղեցիկ վարդենին, որ ամէն տարի գար ունին, իր Հոտ
ու գունագեղ փունջերուն գեղեցկութիւնը կը պարզէ, իմ Հիացած՝ աչքերուն***։
Բայց Հիմա*** աչքերս կր գոցեմ յուղումով* որովՀետեւ կր յիշեմսար
սռագին՝ իմ վարգ քոյրերս թարմատի, որ իրենց կեանքի գարունին,
ուաստուեցան պատուաստովը
եղեռնին, ու վարդերու տեղ՝ որ է
ա
Ղ?է
Լ
ԲԸ
ցաւին***։ Անոնք, Հիմա, խոր շա կա Հար տունկերու պէս դա լկա
կր քաշկռտեն
իրենց
գոյութիւնն
ախտաւոր,
ու կոկոններու տեղ՝
ծնունդ պիտի տային, անոնք պիտի պտտցնեն կոտտուքը, իրենց գօ
երիտասարդութեան * * . ։
Աւ կատեմ քեզ Հիմա, ու կը նախանձի մ քեզ, իմ Հէք
ս
իրելի վար
դե՛նիս։
ՏԱՐՈՒձ հ Յ– ՊԱՃՐ հ
ք ;
5 .
% ԱՇԱԿԵՐՏԱԿԱՆ
ՄԻՈհԹԻհՆԸ
Հ* 3* Դա՛շնակցութեան Վրաս տանի Աշակերտական Միու
կօմիտէքն՝ ի գործադրութիւն
կեգր* կօմիտէի որոշման՝ իր ամրող^
կա
զօրաշարժի ենթարկելու որոշում տուած է։
Այս որոշման Համաձայն, Հրաւէր եղած՜ է կուսակցական և Հա
աշակերտներուն
արձանագրուիլ
Դաշնակցութեան կեգր* կօմիտէի գր
եակը, ռազմական խումրեր կազմելով ճակատ
մեկնելու Համար։
Ե իրակի
Հ *
3* Դաշնակցութեան
կօմիտէի անզատները բոլորն ալ
ւառ գա g ած են զինւոր Հաւաքելու Համար։
