VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 740

(ՍորՀրգային (կուսաստանը, մտքով, Հողով և Էութեամբ աղքատ
երկիբր ցանկանում Է յառաջ խաղալ, օժանդակ ունենալով Մ ուսթաֆա
մալէ ողորմելի զօրքերը։
նենգամիտ ե.դաժան խորՀրդային (իուսաստանը, Թուրքերու Հետ մի­
ացած՛ և զինակոած, այղ ան կեր սլար ան մարմինը, լետադէմ է Հին Ռուս
տանի նման։ Նա դաշնակցել է Տաճկաստանի Հետ։ Ընկերվարութիլնը կա
լել է կարմիր արեան Հետ։
Յետադէմ ուժն է, որ գալիս է աոժամապէս կասեցնելու մեր յաջողո
թիւնը։ Մենք այս, ինչպէս նաև միւս ուժերի դէմ ես կր պայքարենք։ (հուս
Հմայքից ա զատուէ gինք, ռուսական ընկեր վարութեան ա յ դ ներկայացուցիչ­
ները ամենա խաւարամիտ ներկայացուցիչներն են ընկեր վարութեան։
Արանք Հին (կուսաստանի աոաքխնութիւնները ընդունել են նուազեցը–
նելով, իսկ մոլութիւնը՝ աճեցնելով։
Մենք ամենածանր պայմանների մէջ ցոյց տուինք Թուրքին ե Թ ա թա–
թարին, որ ալս Հողը Հայաստան է և ուր Հա յ ժողովուրդը ցանկանում է
է ազատ լթեել։ Այժմ մենք նոյնը ցոյց կուտանք նաև քիուսին։
Մենք պէտք է բարձր յայանենք ամենքին, որ մենք բարեկամ ենք այն
(կուսին, որ կովկասեան 1ղթայից այ ս կողմ չի անցնի և բարեկամ ենք այն
քհուսին, որ Հայաստանի սաՀմանից այս կողմ չի գալիս (բուռն ծափեր)։
Գիտենք, ձմեռուան ընթացքում մեր թշնամթներր պիտի պատրաստը–
ւեն մեր Հանգստութիւնը խախտելու։
Մեր թշնամիները նախանձում են որ ստրկութիւնից նոր բարձրացած
այս երկիրը ուժեղանում է։
ՄԻՆՉԵՒ ԱՇՈՒՆ* — Միանգամ ընդմիշտ պէտք է ապացուցանենք,
անառիկ է մեր երկիրր, գիտենք պաշտպանել մեր ազատութիւնը, մինչև Հա
մոզուեն, որ ալս երկիրը անկախ պէտք է ՚լինի։
Մեր իրաւունքի զիջումով չենք կարող Հասնել մեր նպատակին։ Ումով
կարող ենք մեր անվիճելի իրաւունքը պաշտպանել։
Մենք օժանդակեցինք Տաճկաստանի, այղ ոճիրների զարՀուրելի բո բն
կործանմանը։ Նաև մեր ուժերի մասնակցութեամբ կործանուեց ասիական
միւս բռնակալ պետութիւնր՝ %իկօլա Ա*ի և Նիկօլա Բ*ի բռնակալ (հուսաս՛
տանր։ Նոյնպէս կը խորտակուեն թշուառ ռուսական գլուխները։
Հերթական խ՛ո դիր է արեւելեան և Հիւսիսային սաՀմանների վերջնա­
կան որոշումը։ Ե*– մեր անդաւաճան բանակը այգ կանի (ծափեր) և ան Հրա
ժեշտ է, որ յաջող կերպով Հասցուի մինչև աշնան վերջը։ Մենք ունենք ու­
րիշ Հերթական իքնղիրներ, ելք դէպի ծով և ա աճ կա պա տ կան մեր նաՀանգների
գրաւումը, եթէ միայն Հիւսիսից և արեւելքից ոչ մի վտանգ չսպառնայ։»