դժուարս*g ել ու թուլացել
էր։ Ամէն շրքան մնացել էր ինքնագլուխ ու ի
նակամ։
Ս՛ի երկու ամիս յետոյ 1914ի Հոկա 17ին
է
որսլէս հետեւանք այդ կան՛
խապատրաստութեան,
(հուս-քՒրքական պատերազմը
յայտարարւե
Ա*ուրագը սնաց Ավազ, ապրեց գաղթի ու £
ա
րդի> Ք
ա
ԴՏՒ
ու
~
թեան
բոլոր աներեւակայելի
սարսափները։
fr*.
191Ցի աշնան նոյեմբերի վե
ջերին, բոլորովին անակնկալ կերպով՝
մի խումբ քաջարի զինակիցներ
Հերկուլէսեան
յանդգնութեամբ
ճեղքեց արիւնոտ Աեւ Հքովը մի առագաստ
նաւով, ալիւրի տոպրակից շինած՜ սպիտակ սպիտակ,
վրան
րօշակր պա բղա ծ և ի £տւ Բաթումի քարափր ընղՀանուր
Հիացմուքի
արկայ գաոնալով։
Այսու, Մուրադն ստեղծեց քսաներորդ գարու Հա
ս ականը։
Ագատւելուց
անմիքապէս յետոյ գնաց Անդրանիկի
մօտ, կամավ
կան շարժման
վերջի շրջանում, ժտաւ նրա բանակը և գնաց մինչեւ Բի
ու Մուշ
։
Հայ կամաւոր ական բանակները
ցբւելուց
յետոյ,
Մուր ագն ի՛իս
կոյ
անցաւ. էր զնկա ե «Մի Հայ մի ոսկին ֆօնդն
Հիմնեց։ Այդ միջոցով բաւակա
նաչափ
Հայեր ազատեց
գերութիւնից,
որոնք .% Դեր սիմի ՔՐդերի ո*էջ
ապաստանած։
1917 թւի Դեկտ.ին, երբ ռուս ղ°րքր ոկսեց յե
ճակատը
միանգամայն
գատարկուեց։
Բոլորի յոյսն ու ապաւէնր,
Անդրանիկի
կր դրում գալը, Մուրագն ու ԱեպուՀն էին դարձել, մէկը էր զնկ
միւսը Բաբերդ։ Ով որ մօտէին ծ՛անօթ Է այդ երկու
աննման Հերոսների
ացեալ խմբի գործուն Էութեան, նա կարոդ Է ասել, թէ նրանք որպիսի
բնական ջանքեր էին գործ գնում Անդրանիկի
Հետ, նարին ճակատը
պանելու
Համար։
19t8pU Մայիս,
3"Հեի ս ամիսներին որբ Հայ ժողովրդի
խելակորոյս
նա Հան fր թուրք
զՏրքերին
Երեւանի պատերին տակ էր Հասցրել,
Մուրադ
ու ԱեպուՀը արդէն անցել էին Բա դու, և այնտեղի մարտական
Հայ
գլուխն էին անցել դիմագրելու Համար Նուրի փաշայի
զօրքերին։
Ալ աՀա Բա ղուի
օրՀա սա կան
կռիւներ իg հմէկում — Օգոստոս
4 ին—
Հեր ոսի խրոխտ
մաՀով
ընկնում է Ս՛ուրագը Դ$*քո
ձեռքխն, իր ս
ճամբին* • .
շԻՋԷՐԻՆՒ ՃԵՌ-ԱԳԻՐ Ը
Հ* Հ.կառավարութիւնր
Ձիչերինէ ստացած
է Հեռագիր մր Յուլիս
որով նա կր Հաղորդէ թէ՝ /հուս աս տանի Սովիէթական
կառա
նր Հայաստան
կը զրկէ Դիւանա դիտական
ներկայացուցչութիւն
մը էկրան
նախագաՀութեամր։
Ներկայացուցչութեան
նպատակն է
d
Հաստատե
դրացիական
յաբաբերութիւններ
Սովիէթական
Հանրապետութեան
Հանրապետութեան
միջեւնէ Հեռագիրը կը վերջ ան այ Հետեւեալ
խօսքե
(լԱենք կ՛ենթադրենք որ աւելի նպատակայարմար
կ*ըլլայ եթէ Ռո
նի և Հայաստանի
միջել կայանալիք դաշնագրութեան
վերջնական
մշա
մը տեգի ունենայ
մեր Պատուիրակութեան
եւ
Հ.
Հանրապետութեան
