VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 636

HA2 ՎԵՐԱԾՆՈՒ՛ՆԴ
((Օն$ Հայրենեաց ար Է՛ զաւակք,
փառաց ° ՐԸ_ Հասած Է մեո,
Գոռ բռնութեան աՀա դրօշակ*
Մեզ դեմ* կանգնած Է սիգապէս։
Գաշաերուն մէԼ կր լսէ՞ք ձայն
Զօր ա կան ա g բիրա ու Վայրագ,
Ջեր բա զկա 1 g մէ £ մորթել կուգան
Ջեր ամուսինքն ու ձեր գաւակք,
Օն ի զէն, ո՛վ եղբարք,
Կազմեցէ՜ք ձեր գունդեր,
Յաոա՛ յառա'2_, մի ՚ զ ի դ^ արիւն
Թ Ո Դ Լո ւ այ ձեր գաշաեր։
Սէր Հայրենեաց նուիրական
Մ եր վրիժառու բազկաց օգնէ,
Ազաաութի՜ւն մեգ սիրական
Պ աշա սլաններ ուղ կող մէն կռուէ,
Ուժգին ձայնովգ յաղթութիւն թող *զ*Փձ
Վազէ մանէ դօրշներուգ աակ,
Եւ ոգեսսլաո գձուձ ոսոիս
Տեսնէ մեր փառք քու յագթանակ։
Օն ի զէն, ո 1 վ եղբարք,
կ ա զմեց էք ձեր գունդեր,
Յառաէ^, յաոա$_, մի ոլիղծ արիւն
թ՛ոդ լուա՛յ ձեր գաշաեր։))
Հայկակա՛ն խումբը աչքերնիս արցունքով ու սրտերնիս վրէժով, էրարու
երես նայեցա՛նք։ Սիլվիօ-՚Բելլիքոյի <ւԲանտք իմնին ե ^Հիլկ°յէ Թշուառներուն»
Հետ, տյդ երգը մեր յեղափոխութեա՛ն նուիրական երրորդութիւնը կազմած է
կէս գարէ ի վերէ % Բնազդաբար, ռ րդր սկսող եօթանասնամեաք
ձեռքը Համբուրեցի, ա՛ն ալ վզիս փաթթուեցաւ։ 2ի գիտցայ իր անունը
ալ ինք՛ իմս։ Չեմ կարծեր թէ աշխարՀի վրայ աի ա ի Հանդիպինք իրար
՚նորէն։ էս առա՛նց մեր շուրթը ՛նայելու՝ խմբովին դիմեցի՛նք զօրանոց։ Ձ)րան­
սայի կոչին պատասխանող առածին կամաւորն երր մե՛նք եղա՛նք։ Բնազդը կ
մղէր մեզ ա՛քն կողմը, արդար դատի՛՛ն կողմը, երկար դարերէ ի վեր մեր
կուրծքիս տակ ամփոփուած խոյա՛նքն էր որ կր պոռթկար, մե
զոՀաբերելու Համար ազատութեան ՛նուիրական բագինին առֆև։ ԱՀա կա
ւորներու անու՛ն՛ները։
4. — Տրդատ իյոյեան, Պ ոլսեցի, Հանրածա՛նօթ քա Հանայ ին երիտասա
առիւծ՛ի պէս զաւակը։
2. _ Օննիկ –Բիրէճեան, Գատը գիւղքն, որ վայրկեան մը երիտասա
թուրքերու Հաւատացած՛, միացած՜ անոնց, կանուխին զգացեր էր դառն
խաբութիւնը, ու խլեակի պէս այս ափունքն էր նետուեր։
3. — ^երճ Պապաեան, Ւզմիրի Մեսրոպեանէն ի՛նծ՛ի ալ աշ