ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ–
նուն Հայաստանէ ստորագրեց քէնք այս գա շնա գիրը, որով
Հաստատ
էրաւապէս
մէացեալ ազատ և ան Լլա էյ Հայաստանէ Ար ան Էg քառասուն
տարէ առաք 1878 թլէն
ազգեր է մէ այլ Համաժողովում, Բեըլինում,
մեր մասնակցութեան
ստորա
գրուահ՛ էր մէ այլ մէք ազգային ակտ
տալէս էր Հանրած՛անօթ և գժ.ււարաՀանգոյց Si յօգուաՆր։
42 տարէներէ այգ
շրքանր, կարելի £ ասել առանց
չափազան
եղաւ Հալ ժողովրդէ կեանքում ամենին ալեծ՛ուփ եւ ամեն էքն
փոթորկալիgր։
րեղուն ու փարթամ
յոյսերր ե ծանր ու դժնդակ
լուսախարութ
բռնութեան
կատաղութէւնր եւ մեր ժողովրդէ անօրինակ
մարպիրոսութ
ան Հաւասար պայքար ր եւ թշնամիների
աւերիչ
վայրագութիւնը
փոխ
փ
ո
է* յ
ա
£
ո
ՐԴ
0
տք'
ս
իրար։
Արիւնն սւ մոխիր ր առատ
եղան մեր
Հայրեն
մինչեւ որ պատ մութիւն ր իր դատավճիռը
արձակեց։
Յաղթողն
եղաւ
արի ու տոկուն ժողովրդէ կուռ Հաւատքը եւ աննկուն
կամքը։
Այսօր սակայն ոչ տեղն է ոչ էլ ժամանպկը
Բէրլէնէ եւ Սէվ
նագրերէ
մէմեանցէց
բաժանող շրքանէ մէք անցած դարձածէ
վրալ
առնել երկարօրէն, գործէչներէ ե գործերէ
գնա Հատ ո լեներ ասել, վա
այգ անցքերը շատ
են մօա եւ ան Հնարէն է առանց
սուրժէկդէվէ
թարկուելու
ճշմարտութեան
խօսքն
ասել։ քՒողունք այդ բոլորը պատմու
թեան։
Մեծ՛ եւ Հէասքանչ փաստն այն է, որ այդ
42
տարէներէ
նա շաղախ եւ նուէրական պատ
մութէւնր Օգոստոս
10
-խն (լնքուեց
նակով։
Հէմքեր
ունէմ քաք անելու որ այղ թւ֊էց մէ օր յետոյ Օգոստոսէ
Մ ոսկուայում
ստորա դր լած է մէ ուրէշ դա շնա գէր — Հայաստանե
վարութեան եւ ռուսական Աովէէթական
էշխաննւթէւններու
մէեք։
Այ ս պէս ով գարերէ ստրկութէւնէց
յետոլ, Հայ աղը էր սեփական
գերով, իր անս ա Հման անձնուիրութեամր ե 40 տարիների անրնդՀատ
քարով մեն մենակ կարողացաւ իր լիակատար ազատագրութիւնը
ձ
րել և ազատ ու անկախ ազգերի
շարքն
անցնիլ։
Այսպէս
մեծ յաղթանակի
ու ցնծութեան
ալս օրերին երախտագէտա՜
կան պաշտամունքէ պարտք
ունէնք ղէպէ Բ
Ո
Լ
Ո
Ր մեր մտքէ և
պետներր որոնք այս մեծ օրր դարրնեցին։
էքբ ախ տա դէտական
պաշտամո
խօսք ունիմ մեր ադա տա գրութեան
առա քէն ռաՀվէրանեբէն,
%ալբան դե ան
Պեշիքթաշլեա%ին
է
ՀԳամառ-*Բաթիպալին,
Ալի շանին, /Սրէմեանէն,
Րաֆֆէէն
Վարժապետեանէն ե բազմաթէւ
այլմեծ ու փոքր յեղափոխական
Գրչէ
ղափարէ
վարպետներէն։
Երախ տա գէտ ութէ ւն,
դ
պաշտամունք ե փառարանութէւն
մե
մարտական
կագմակերպութէլններէն,
յեղափոխական
մեծ՛ վարպետն
՛Բրէս տափ որ էն, Աէմօնէն,
(հոս՛տոմէն, էրեն g բոլոր փառապսակ
Հետևո
րով, և Հնչակեան
անձն ուա՝g ռա զմէ1լն երէն, ե Ար մենականն եր էն և
նրանց, որոնք մեր Հայրենէ մռայլ ձորերում ընկան
մէ օր այս մեծ՛ օրուայ
յոյսով և էրենց արէւնով Հա fրենէ ազատութեան
շքեղ կոթողը
բարձրացրին։
Արկէւղած՛ պաշտամունք ե նուէրական
արցունք բոլոր մեր մարտ
սացուած տարագիրներին,
այն անանուն ու մռայլ կարաւաններին,
