ան ա սլա տներ ի մէք մա չուեցին ու չքացան
բարբարոսութեան
ն գովուած
րունկնեբի
տա!լ։ Փառք ու յարգանք
մեր Հերոսական բանակին որ Հա
մի զրկանքներով,
մերկ ու բ՛ոկոտն, յ՛աճախ ցրտաՀար, գրեթէ
միշտ
կուշտ մի անձնո՚ւիրութեամբ
որ օտարների իսկ զարմանքն է շարժում,
բոզացաւ
միշտ բարձր սլաՀել ազատ Հայրենիքի
եռագոյն գրօշակր և
Հովանու տակ
Հաղթանակից
յաղթանակ՝
մաքրեց մեր երկիրը ե մե
սլատր մեր ոխերիմ
թշնամիներից։
Թողէք որ իմ շնորՀակալիքն
ասեմ իբրև Հայաստանի
պատուիրակ
թեան նախագաՀ,
և մեր Դաշնակից մեծ՛ պետութ իւններին
որոնք
կարաձիգ
բանակցութիւնների
ընթացքին Հակառակ
մեր թշնամիների
բո
գալագիր
մեքեն այ ութի ւններ ին
9
մեր գատր իր կուռ ու արդար պա տուան
նից վար չառան, երբէք չսակարկեցին
մեր թի
լ
ր> երբէք չժխտեցին
ռելների նուիրական
իրաւունքը։
Մեզ չը Հարցրին, քանի՛
0
Հոգի էք այսօ
ձեր Հայրենիքում, այլ միշտ ուզեցին իմանալ
միայն, թէ որքա՞ն էխնք մենք
պատերազմից առաք և նոյն իսկ Համիաեան քարդերից առաք։
օրանք
տուին
որ թրքական
ոճրագործ՛ութիւնը
անմարգարնակ
գարձնելով
Հ
տանը՝ կարողանայ
վայելել այս չը տեսնուած
եղեռնի արդիւնքը։
Հայաստանը
Հայրերից թափուր ՚ ղաւակներին
անցաւ։
Ե՛– այժմ սրտի խօսք ունիմ Զեզ» արեւմտաՀայ
իմ Հայրենակիցներս,
սրտի խօսք ո՛չ որսլէս նախագաՀ Հայ պատուիրակութեան,
ո
1
չ ո
ւանա գի տա կան գործիչ, այլ որպէս պարզ գրագէտ։
Երեսուն տարի
նակ ձեր տառապանքը,
ձեր անօրինակ
զուլումը
աշխարըի
չորս
կող
շեփորեցի, բողոքեցի, ձեր վիշտն ու Հեծեծանքը
լացի, բռնութեան դէմ
պասցայ եւ խո րապէս երախտապարտ
եմ ձեո, մ ասն զի այս
ցունքով իմ Հոգին ցօղուած՛՝ ազնուացաւ
ու բարձրացաւ,
ձերպայքարի, ձ
րմբո ստութեան
շունչը իմ էութիւնը
երեսուն տարի փոթորկեց, դուք ձե
անօրինակ նարատակութեամր
արդարութեան
ախոյեան
դարձրիք
ձեր այսօրւայ
շքեղ յաղթանակեն
մասնակից
արիք։
Երախտապարտ
եմ ձեզ երե սուն
տարիների
իմ արցունքի ու
քան քի, իմ ցաւերի ու ցասումի, իմ յոյսերի
ու յոյզերի և այսօրւայ գերա
գոյն
երf անկութեան
Համար։
Ես մենակ չ՛եղայ. Համայն արեւելաՀայ
մտաւորականութիւնը,
երկ՛
նող միտքն ու Հարւածող
բազուկը,
բոլորն
յքնչ ազնիւ էր ու Հզօր,
միշտ
ձեզ Հետ եղաւ մեծ գաղափարի
ճամբին, եւ սա Հմանի այս ու
խորՀոզներն ու մարտիկները
իրենց գաղափարի
ճամբին
միշտ
իրենց ա
քերը
նոյն Հայրենիքի պատկերի
վրայ փակեցին։
Այսպէսով
յուսացող ո
պայքարող
ազգի
մի աՀա մուռ ճիգերը պատրաստեցին Օգոստոս
10ի
ւոր օրը, երբ այլ եւս պատմութիւնը
մեր առքեւը կանգնեց
ասելու*
«Ղ՛ու ո վ ազգ
տառապանքի,
ազգ
արիասիրտ ու
Հատակների, քո թափած՛ արիւնն ամենէն առատ,
ամեն էն ազն
պայքարը
ամենէն կուռ ու ամենին դժւարին, գուն արժանի ես այսու
ազատ ազգերու
շարքին
մէք բազմելու։
<ւի*նչ շաՀեցանք
Բերլինի
վեՀաժո՛
