VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 620

զովքէն» գրում էր Սեր բազմավաստակ Հայրենա՛նուէր ծերունին քքինաս ք
բազ։ էքւ պատասխանում էր, G է՛րգ* յօդուաՆր, որ Էյրիմեան Հայրիկ իր Հա
ճարեղ Հիւմորով Համեմատում Էր թդթէ ԴԴ ա Լ ՈԷ 1 միքազգային կաթսայից
Հերիսա վերցնելուն։ Այսօր՝ քառասուն երկու տարի յետոյ կարող ենք վ
րստին նոյն Հարցր գնել*
«է՚՚՚նչ ղաՀեցանք Պարիզի Համաժողովէն։ Բայց պատասխանը
չէ, եւ կարող ենք Հպարտութեամբ ասել, a Մենք ղաՀեցանք մեր
Հողը, Հայաստանը, Տ> որովՀետեւ, 42 տարիների ընթացքին մենք գառն
ձով սովորեցինք թղթէ ԳՂ ա 1Ա երկաթի փոխել և միջազգային Հերիսային
կաթսայի մէք Համարձակօրէն մխել վճռական՝մետաղը։ Փա՜ռք Հազար փ
մեր գաղափարակա՛ններին, մեր մարտիկներին որ այս գեր ա զանց օր էն փ
կարար իմաստութիւնր ուսու ցին մեզ։
Ասացի* Պարիզի խաղաղութեան Համաժողովից մենք շա Հեցինք Հա­
յաստանը։ ԱՀ, ես գիտեմ գժգոՀներ ունինք, յուսախաբ գէմքեր, տրտուն
թէ գաւառներ կան զուտ Հայաբնակ, Հայրենի բնաշխարՀի մասեր, որոնք
զանից շորթւում են։ Գիտեմ այգ, Հայրենակիցներ, Հասկանում եմ այգ տըր–
տ ունքն ու դժկամակութիւնը, բայց կ՚ուզէի որ քղացումէ վրայ գեր իշխէր
քննադատական սառն միտքը ե պատմութեան ցաւերն ու փորձերը։ {
նանք, որ տակաւին պատերազմից ան միքա պէս առաք մեր երազը
գաւառն երի ազատագրուեն էր միայն, իսկ այսօր Միացեալ Հայաստա՛նն
նինք։ ԷԼ յետոյ՝ ո՞րն է այն ազատագրուող ազգը անցեալում, որ մի թռիչքով
իր ազգային իտէալի ամբողջութիւնն է իրագործում։ Պետութիւն, աղատ
ազգ դառնալու, Հողի մեծութիւնն ու փրկութիւնը չէ, որ պիտի զբա­
ղեցնէ վարիչներին, այլ այն Հիմքերր որոնց վրայ Հաստատուելու էնոր պետու­
թիւն ր։ Արդ, այդ կենսական Հիմունքներից առա f ինը ՝ Միացեալ Հայա ստանԼք՛^
այսօր իրագործ՛ուած՛ է* երկրորդը՝ ելք դէպի ծ՛ովը կասկած՛ից դուրս է,
մի վայրկեան իսկ չեմ վարանած յուսալ, որ Վիլսոնի խոՀականութէւնր մ
ղէպի սեւ ծ՛ով կը Հանի լայնօրէ^ն։
Հայրենակիցներ, մեր ցեղի պայքարը, մարտիրոսութիւնը, եւ դիւանա,
գիտութիւնը տուին մեզ այգ, ինչ այսօրւայ պայմաններում
Հն ա ր ա ւ ո ր Էր* իմաստուն լինենք, գոՀանանք եւ գործ՛ի կենանք։
ԱյսուՀետեւ ազգր իր բաղդի տէրն է 4Ւ ^Ւ արՒ գործ կատարելու
Հայրենինք ունենք ազատ ու անկախ* բայց թշնամին մեզ այն իսպառ
րակ ձգեց։ ՄիաՀամուո քանքերով, կուո կամքով, աննկուն Հաւատով
տ եղծ ագո բծ՛ական աշխատանքի կանգնենք։ Մ ասնաւո րապէս արտասա
եան Հայութի ւնը գերագոյն պարտ ունի շարժւել եւ առա ւ՚ևետսել։ Մեղք է
այն եռանդն ու ժաման ակր որ մեր խո Հուն ու մարտնչող երիտասարդու­
թիւնը վատնում է ա ր տա ս աՀ մանեան թերթերի, բան ա կռի ւներ ի, կուսակցա­
կան Հակամարտութեան յաճախ վատ, գրեթէ ա զղա վնաս վէճերի մէ
Ժամանակն է այլեւս, բոլոր ձեռներեց ութիւններին, մտածուններին,
գրիչներին, բազուկներին, խելքերին, ընդարձակ ասպարէզ է բացւած
րենի աշխարՀում։
ԳԷ՚Հ, ամենքի և ամեն ինչ Հայրենիքում եւ Հայրենիքի Համար։
Ծս/նօԹ՛. — տեղ ի ա1ւձկու.Թ-եսւ ն ս|սւտ՜Տաո_աւ . Դ|. Նու.սյարի ճւսո- բ պիտ ի տա՛ն ք յ ա ջ ո ր