VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 574

492 ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
Հ1 8 Ե ՜Ր
Հայաստս/iiի Հանրա պետութիւնր այսօր կնքում է իր առաքftb փոխա­
ռութիւնր քսան միլիօն տօլարիւ
Հայաստանի անկախութեան փոխառութիւն Է սա» որովՀետեւ
այն կարոդ Է իրականապէս երաշխաւորել, պաշտպանել ել փրկել
րերով փայփայած և. գուրգուրած ա՜նկախութիւն րէ
Էյւրոպա ե Ամերիկա օգնեցին մեզ, որպէս զի մենք մեր առատ
փած ծով արեան գնով ստանանք մեր անկախութիւնը։
Մ/ենք դարձանք տէր մեր երկրին։ Մենք կառավարւում ենք մեր
ներով։ Հայր ագատ շունչ քաշելու, ապրելու, աշխատելու և իր
խտտանքի պտուղն երր վայելելու Հայրենի քր անի։
Բայց աւեր է մեր Հայրենիքր։
քայքայուած է նրա տնտեսականը։
Մեր փ ռ դր ինկած՜ է։ Մենք չունենք դիզած Հում նիւթեր ե կարօ
ենք օտար երկրների ապրանքների, անգամ Հացին։
Տնտեսական քայքալումր անխուսափելիօրէն Ապառնում է մեր
տութեան Դ ո յ ո Լ թ ե ա ն։
Միայն փոխառութիւն ր կարող է մեզ փրկել։
Համաձայն օրէնքի y այդ քսան մի լ օն տօլարի փոխառութիւն ր վերա­
կան դնելով մեր երկրի արդիւնարերական ոյժերը և տնտեսութիւնը և ապա
վելով մեր փողի արժէքր, մեզ պիտի ազատէ արտաքին աշխարՀի ճնշ
կախումից եւ վեր քն ական ա պէս պիտի Հաստատէ մեր պետութեան
մեր Հայրենիքի անկախութի ւնը։
ԱՀա ինչու մեր փոխառութիւնր այսօր լինել չր լինելսւ Հարց է մեզ
Համար, աՀա ինչու այդ փոխառութեանր պիտի մասնակցինք բոլոր Հայե
թէ Հայաստանում, թէ Հեռաւոր գաղութներում։
^ող ամեն Հայ լաւ գիտակցէ ալն մեծ պատասխանատւութիւնր,
ծանրանում է նրա վրայ այսօր։
Թոզ ամեն մի Հայ շտապէ նախ ինքր ձեռք բերել փոխառութիւնր ե
միեւն ոյն ժամանակ աշխատանք թափէ, որպէսզի նրա բոլոր ագգակ
ներր, բոլոր ծանօթները, մասնակից լինին եւս։
Բարեգործութիւն չէ այդ փոխառութիւնը։
Փող տուողը ժամանակին լ ետ պիտի ստանայ, ստանալով եւս
կոսն երր։
Փոխառութիւնր ունի և առաւելութիւնն եր։
Պետութիւնր րն ղուն ուժ է նրան իբր տուրք, իբր մաքս, իբր ապա
Հովադրամ։
Եթէ բարեգործութիւն չէ այգ փոխառութիւնը, նա մի քաղցր քաղա­
քացիական պարտք է, որից միայն վատերր ե թշոլառներր պիտի
Եւ դիտմամբ խուսափողր մատնիչ է Հանդէպ Հայրենիքի։