VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 580

498 ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
Հալեցնելով
Լութֆի Ա՛ ի՛նասի զոՀարազիաութիւնր նոր գիւտեր կ*րեէ ՀգոՀարգ ր
Զարմեր երկարել շ
ա բ քր ա յս սխալներուն որոնցմէ կարելի պիտի ըլ­
լայ խուսափիր ժամանակը եւ
բանաստեղծի մըմտած ու Յեեո
րեթերց
ներ շնչ
մեծ՜ ե Հզօր ազդակներ են որոնք
ալերուն քանդակագեղ պարզու՛­
թիւն մը և խորՀուրդ մը կուտան։ Յա քող է ձէարօտՀը որուն մէք պայծ՛առ
տողեր կտն 9 ինչպէս*
«ԱնՀոգ, անվրդով թոէաէի վեր վար,
«Մինչեւ որ գիս տուն կան չէր լուսընկան։))
«Արեւագալի տեսիլներուն» ինմէք ալ իրապէս գեղեցիկ մասերու Հանդիպեց այ*
«Սրելը մերկ է —ադքէկ մէ ի՛նկեր
«fiբնութեան ծոցի՛ն*
«Ծաղիկ Համբուրող բոյլ ՛Հը թիթեռներ
«Շուրքը կը յածին։))
ԱՀա սիրուն պատկեր մը*
«Հոն եղնիկներու ստուերներ կ անցնին
0Լոյսի պէս արագ,
«Հոս քուրն է ձգեր աղԳ_իկ Ա՝ իր մատնին
((Ու կուլա մենակ*))
Յետոյ բոցավառ տենչանքներով խենթ է բանաստեղծ՜ին Հոգինոր կուզէ
((Ամէնուն սրտին մէք արագ ծաղկիր
((Ամէնը սիրեի պարմանի՛ մեռնիլ,,*))
(ւՄագթաղենացիին սուգրՖ գեղեցիկ ներշնչում մըն է» րալց դմբա զղա-
բար ներշնչումին Համապատասխան չափով գեղեցկօրէն չէ գրուած՛է Բայց
աՀա՛ անքնքելի ղբսշՏեեր մտած՛ումի և պատկերի*
((Ես շրթունքով, ձիթենիով շատ դպա
« Ծա զկա գար դի պատմուճանին հի ածան,
((Եւ դգացի որ իր աէքերն իմ վրա
. «Ներումի պէս Հոռե՛ցան,**))
Ուրիշ տեղ մը*
((Գթացէք դուք իմ սրտին, է)՚իրուՀին իմ եւ այրի.
«Համբոյրն Անոր կնդրուկ է, ստինքներուս
մէք կ՛այրի.*.))
Ապագայի որոշ խոստուեներ կան այս Հատորիկին մէքէ Ե ս ւ իա 1 ո յ ս եմ
որ «Ծիր՚ԿաթինՖէն նոր աստղեր .պիտի կազմուին Հայ գրականութեան եր­
կիս քր զարդարողէ
Լութֆի Մինաս գեղեցկութեան սիրաՀար մըն Է, ուրեսն ճշմարիտ
բանաստեղծի մըՀոգին ունի*
«Ու արբեցա, խենթեցա
((Անոնց անոյշ իսունկերով,
«Ըսի կեանքս տամ ընծա
«Գեղեցիկ ին անխռով***))
ք^ող սիրավառ պարմանին իր մաքուր ճակատը փշրէ անխռով Գե­
ղեցկութեան մարմարիոնին դէմ, ե ներշնչումի ոսկի ծ ՝աղի1լներբ պիտի րաց–
ուին ամրողք ան մա Հա կան գարունով մը երազներու Հայրենիքին մէք***է
ԱՐԱՒՆ-ԵՐԿԱ Թ