Վ Ե Ր Ա Ծ Ն Ո Ւ Ն Դ
Տ Ա Փ ԱԹԱ Թ Ե Ր Թ
ԳՐԱԿԱՆ, ՀԱՍԱՐԱԿԱԿԱՆ Եհ -ԻԱ%Ա-ԲԱԿԱ
ՓԱՐԻԶ,
ք–՛ ՏԱՐԻ
ԹԻԻ
10
էՏ
ՄԱՑԻՍ
1920
ԽՄԲԱԳՐԱԿԱՆ
ՏԱՐեԴԱՐՁԻ ՆԱԽՕՐԵԱԿԻՆ
Սան Րէմօի ժոզովը աւարտեց իր աշխատութիւններր ու պա
ւորները
մեն ՚ ու պզտիկ տէրութիւններու,
զարձան իրենց երվիրր։ |||
Փարիզ զարձան նաև Սեր պատգամաւորները
տխուր
բայց ոչ յուսահատ։
|§||
Ւ*նչ անցաւ, դարձաւ Հոն, չենք գիտեր. բայց Ի՚^է
Ո
Ր գիտենք
որ Սք*ն ՐԷմօն իսկական փորձաքարը եղաւ, մեր բարեկաՏեերուն,
Հ
տանի ՀՀէնեւ նոր, մեծ՜ ու յի
ո
քր
պաշտպաններուն։
Հոն, այգ կանաչ սեղանին
2_
nt
-p£ նստած՜ գիւանագէտները
բո
երեւան եկան իրենց իսկական
զոյներով, երեւան
եկան
բացարձակապ
ոչ բարեկամներ Հայկական
Հարցին։
Հայաստանի
մասին տրուած՛ որոշուՅներր
լաւագոյն
փաստերն
ասոր։
Լոնտոնի մէՀ, նոքն այղ գիւանագէտները, որոշած՜ էին Հայաստան
կցել երեք նաՀանգներ
Պիթլիսը» Վանը ու էրզրումը,
Համաձայնութիւն
զո
յացած՜ էր նաև ^"Րրորգի՛^ Տրապիզոնի
մասին։
Լոնտոնի մԷՀ Հրճուանքով լսուեց ալ
-j?
Հայաստանի
Հբայթն սեփակա»
կանութիւններու»
մասին և
<r
Հայաստան ի Հուրերու մէՀ դաշնակիցներու֊ ու
նենալիք
իրաւասութիւններու
մասին։
Այս ՛բոլոր որողուսներու Հաստատումին ՝կ՝սպասուէր Սան
մԷՀ և աՀա... ճիշտ Հակառակը։
Վանի ու Պ իթլի սի նաՀանգնեբր կցելով Հայաստանի Հանրապե
թեան ուզած՝ ե՛ն գոՀացում տուած՛ ըլլալ
մզզի։Մեր պատուիրակները
