VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 264

:.;՝•"''1ԱՐԴԻԻՆԱԻՈՐ Ե Ր Ե Կ Ո ՅԹ ՄԸ
s e
Այս պաՀուս Փարիզ գտնուող Հայ կրօնական պետերուն, Կիէիկիոյ
ԱաՀակ կաթողիկոսին, կ» Պոլսոյ S* Զաւէն Պատրիարքին և
կաններու ներկայացուցիչ Նազլեան եպիսկոպոսի ի պատիւ է պատւոյ
մը սարքուեցաւ անցեալ Հինգշաբթի գիշեր Լ է լ ս Իթ ա < ս Իա պանթո
կին մէք յանուն Փարիզի ֊Հայ գաղութին։
՛կրօնական պետերը շ՚րքապատած Էին ՊՊ. ԱՀարոնեան, Պօղոս
՛պար, Գյոբատուկեան, Էգնաեան, ՚Իէլէկեան, ՚Բիպարեան Հայր Աուրբ,
քԻէքէեան, Չօպան՚եան, %. Գալրպճեան և. Փարիզի ՝ Հայ գաղութին բազմա­
թիւ ընտրեալներ։
ճաշի միջոցին առաքին անգամ խօսք առաւ Փարիզի Հալոց Հոգեւո
Հովիւը ՛Ք ի սլար եան XF* Վ['Դ՛ ե յանուն &իր Հոտին ողքունեց Հոգեւորակ
պետերն և յայտնեց Թէ Փարիզի Համար աննախընթաց բան է
ու Պատրիարք Հի՚֊ր ունենալ իր ծոցին մէք։
Պ* Պօղոս Ղքուպար Ֆրանսերէն ճառ մը կարգաց որուն մէք
յայտնէր թէ Ազգերու Ընկերակցութիւնը շուտով ձեռք պիտի առնէ
յաստանի Հոգատարութիւնը։
Պ* Ա* ԱՀարոնեան խօսեցաւ իր այն յուղիչ ճառերին մէկը, որ կ
տրականացնէր ամբողք սրաՀը։ Հայաստանը, ըսաւ, ծնաւ այն օրի
բոլոր Հայերը անխտիր ըսեն մենք Հայ ենք և միացած։ Մի՝
աւելցուց, թէ Հայաստան ՝ անկախ Հռչակուած է, ես կը զարմա
կը ծափաՀարէք երբ ձեղ կը յ այտնուի թէ Հայաստան անկախ
ադգ, ոչ մէկ ժողովուրդ այնքան արժանի է ադատութեան որքան
ԱՀարոնեան կոչ ըրաւ բոլորին աւելի ամուր կապերով միանալու։
Ղյաղլեան եպիսկ ֆ միութեան անհրաժեշտութեան մասին խօսելով ա–
ւելցուց թէ Հայը որքան ատեն որ միութեամբ ու Համերաշխութեամբ
րի այնքան ատեն չի մեռնիր Հակառակ բոլոր տանքանքներու ու
պանքներու։
Պ* Ա* Qoպան եան, պէտք տեսաւ ըսելու թէ թէե փոքրիկ՝
անՀամաձայնութիւններ կան կամ եղած են, բայց բոլոր Հայերը Հայ
ազատագրումի գաղափարին շուրք միացած են ու Համերաշխ։
ճառերու ամենին Հետաքրքրաշարժ ե արդիւնաւոր մասր սկսաւ
Զաւին Պատրիարք ոտքի ելաւ և քիչ մը կատակի քիչ մը գոր
ւով Հասկցուց թէ այս ճաշերն ու ճառերը փոր չէին կշտացնէր,
էր որ Փարիզի Հայերը իրենց դրական Համակրանքը յայտն էին ազգին։
Սա Հակ կաթողիկոս աւելի առաք անցաւ և ըսաւ «Մենք
ենք տառապանքներով ու ցաւերով լեցուն և ձեր այս ճաշերը
մը անգամ չեն կրնար տալ մեր վէրքին։ էս վաղը կամ միւս օ
նիմ, ի՛նչ պատասխանեմ քարղուած ու Հալածուած ցեղիս, Ատանա
տանած խեղճ Հայութեան Հարցումին, թէ «ի՞նչ բերիր մեգի– ի՞՚ոՀ ԸՐՒ՛"
Փարիզի Հանգիստ Հայերը» էւ ես ստիպուած եմ դառնալ ձեռնունայն»։