Page 101 - ARM_19-1946_02
P. 101
8 Ա/հԱՋ
ՊՈՒՏ ՛Մ ԾԻԾԱ% գունին ; Ա յ գ շրջաններուն «տրւնի ա ղ ա ն » , որ ա Այ Խ– ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ
րին Հեղ մր, անօրՀնԷնքի էլելլէ այգ աեղուանքր։
Առա/ելութիւն ՚/ւ Այս ա ն գ ա մ , կՂրեւայ թէ՝ «Հայ - Բոյժ»ի ՀԱՅՐԵՆԻ ՀՈՂ
--օ ՚— Համաբ Հիւթ եւ նիւթ Հաւաքելու գ ն ա ց : Թ է ՝ մա -
հ՜ուեր ինչ յաակութիւններ ունի եւ որքան պէաք է Եր|ող՜իս մէջ կարօտավաււ հ ա մ բ ո ւ ր ե ց ի հողն հ ա յ
Որք/–՛– անգութ էին ժամանակին , Սթամպա ֊ ուաել%թէ^ կ ե ռ ա ս ր կո ւ ա ո վ թէ կոթով ուաելու֊ է։ րենի ,
; Այս բա 1ւյւ1ւղ.ուրփւ՚ււփ(յ ա ր տ ա ս ո ւ ե ց ի , ա ր ց ո ւ ն ք դ ա ռ ա ւ ցօղն
լ ի Հայ գ բ ա կ ա ն ա գ է տ ն ե ր ն ու մ՚աաւո րականնե րը առթիլ, մշաելոլ ՝մե բ եբկնաՀայեաց
հայրենի,
Օր մր օրանց մայրաքաղաքէն դուրս չէին նետեր նաս ա I, ւլ ձ Ա Հ ա բոնն ալ , ո րպէսռի իր գրի Հր Լ ա լ ՜ Մասիսն հհռուից նայում էր ինձ, Ալագեաղն էր
իրենց ոտքերը, գ ա լ բարեւ մր տալու Համար մե կ ա ծ ռազմ ա ղ ա շա իջնէ՛ ; կարաւանին խառնուի : ոտՏնհրիս տակ ,
խաղիկների թ-հրր-հրի հետ սիրտս լ ա ֊ ա ց հողս՛
գի , դրս եց իներուս ; Ըսողներ կան , որ Նաբղունին միտք ունի այս
հայրենի :
Մ ենք , գ ա ւ ա ռ է ն խելք կր թռցնէ ինք իրենց ա ն գ ա մ կոգակից"վ մր վ ե ր ա դ ա ռ ն ա լ ո ւ Փարիզ :
Համարէ Անոնք տ ա ր ե գ ի ր ք ե ր ո ւ մէչ՝, իրենց նկա ֊ Ր ա լո ւե ան Զուարթնոց Հրանար, ամիսներէ ի
րով միայն կր րարեՀաճէին գ ա ւ ա ռ այցելել, ե լ ու վեր կր շրջի ***յգ շրջաններուն մէջ՛. Կբ բ ա ց ա տ ր է
սով կր ղոՀանայինք։ Այսպէս, պարզմիտ էինք Հա յ ժ ո ղո վո ւբ գին , ՝\յեբսէս Վարժապետ եանի եւ Երբ շուրթներս գետնին կպան, թ-ուաց արեւն ե մ
գ ա ւ ա ռ ա ց ի ն ե ր ս ... գերբ Պերլինի համբուրում,
Խբիմեան Հայրիկի վեՀաԺողովին
Թուաց ր է իմ Հայաստանի յալոբ սարերն եմ համ
Հիմա գարը ի ոխ ո լած է ։ Մեր գրեանքը մը– մէջ։ Խաչատուր Աբովեանի թաշկինակին եւ կօ - բուրում ,
տած են ժողովուրդի մէի Ս՛եզի Հետ կ՚ուտեն, կը շի կնե բուն մամին, մ ա սն ա գի տ ա կան ցնցիչ յայտ Մեր գփւղացուն նախ նիք ների շիրմաքարերն ե մ
խմեն նոլթիլններ համբուրում ,
ու նարտ կը խաղան , երբեմն ալ պարտուելոլ 1լ րսէ • Աիեւնոյն ատեն կր ԳԲԱՈԻ
\ւոլիբ|ոկան նոր յ ո յ զ հ ր ո վ սիրտս լցրեց հոզ|ն
պայմանով. . . Այսօր մենք զանոնք միսով ոսկորով Զուարթնոց ի տ ա ճ ա ր ի ն վերականգնում ի գործով հայրենի • • •
կը ճանչնանք : ի՛նչ երջանկութիւն : ել քհ , թ՝օբամանեանի յաջոբգութիւնր ձեռք բերե Օտար մեղրից հազար |անզամ քաղցր է մեր մի
թ-ուփր սոխի,
Անցածներբ, գ ը ա կ ա ն ա գ է տ ն ե բու ^ոյԼ ^ԼՀ։%լու խնդրով : կ՝ ենթադրուի թէ՝ կէս ա չ ք ո վ աղ -
օդնա– Հայրենիքիս կաթիլ ջուրը մի ովկիանի հետ չեմ
ձգելով Փարիզի դեղաՀրաչ միջավայրը, /քելով ի– ջի կտես ի ղո բծով ալ կր ՚ Լ ր " յ ո ի * մ ա յրիկի^1 փոխի
րենց տաքուկ բոյներն ու իրենց մայրիկին տաքուկ կանոլՀի մր բերելու Համար*** Սրբութիւն են քուլաները երդիքներից ելնող ծխի
Թոզ յ ա ր յ ա ւ ե ր ժ կանաչ մ|ս՚այ , նուիրական հողն
ապուրը, իրենց լեռնակուտակ գ ր ք ե ր ուն դէզը ել Աոլթաֆեան նկարիչն Զ՛"(՛ե Հ Աաբսիլիոյ ժո–
հայրենի
իրենց Հոլբիատիպ սիրոլՀիները մեկնեցան Ատը– ո ո ՛Լուր գին կբ բացատ ր Է գ ո յներոլ ա ռն չո ւթ ի ւ ն ր
"է/լ, Նիս , Վ ա լ ա ն ս , Լիոն, Կրբնոպլը ե լ չր հակա Կհմայի եւ ազգային նկարագրին Հետ՝ ո*–ոոա^էԷ
ները, քարոզելու, դ ա ս ա խ օ ս ե լ ո ւ , վիճելու , թէ յա– իր կտաւներուն վ ր ա յ է ն , իր ե ր ա ն գ ա պ ն ա կ ի ն ա-
մեծ ա ր ո ւե ԼՈ լ եւ իրենց գ ա լառի մ այրիկներուն եւ ՚-ելցնելով մաս մր Հարաւի արել ել Ա ի ջ ե բ կ բ ա -
քոյրերուն կերակուրներուն Համր նայելու : Միեւ– կանի ջուր ;
ն ո յ ն ա ա ե ն ս թ ա փ պաՀելոլ ա յ գ վայրերու Հայ մ ււ֊~ Գաղաղեան բանաստեղծն ԶաըեՀ , կ ՚ ո ւս ո ւմնա - Ռազմիկ ընկեր, գ ի տ ե մ դ ո ւ է յ մ տ ա ծ ո ւ մ ես նոյ նն
զ ո վ ո ւ ր գ ր եւ լուսաբանելու զանոնք , Հա յոց պատէ– "իրկ ծովի ալիքներուն բ ի թ * ^ յ իր Գլ՛ելիք բանաս– ինչ որ ես
Քո սրտում էլ կ|ոյ սէր, կարօտ, վարար յոյզեր
մ ո ւթե ան , Հայ գ ր ա կան ո ւթ ե ան , երաժ շա ո ւ թե ան , աեղծութիձւննեբո ւ ն ն ո ր աղ ո յ ն չ ա փ ա կ ա ն ութ իւն՛
ինչպէս ջրվէժ
նկարչութեան , Հ ւս յ ճ ա ր տ ա ր ա պ ե տ ո ւ թ ե ա ն , բ ա- մր եւս աւելցնելու Համար; Ա իեւնո յ ն ատեն, կոր Զարնենք սրտին մեր ոսոխի ւսյս աւարտուոզ մար
նաստեղծութեան ե լ դ ի ւ ա ն ա գ ի ա ո ւ թ ե ա ն մասին : սեն , կբ Հետեւի կնքաՀ ա յ բ ո ւթե ան արուեստին %
*իաւառի Հայութիւնբ Հել ի Հեւ կբ վ ա զ է ս ր ա – ալեան իրա - խորՀբղապաշտն Բիւզանգ , տ՚հրում թ է ժ ,
Ոբ յ ա ղ թ ա կ ա ն վ ե ր ա դ ա ռ ն ա ն ք ու հ ա մ բ ո ւ ր ե ն ք հողն
Հէ սբաՀ , լսելու, րմբոշխնելու , զարգանալու. եւ բանաստեղծական նոր ոճի մր որսորդութեան
հայրենի։
Հայ մ տ ա ւ ո բ ա կ ա ն բ մօաէն աեսնելոլ տենդով մտատանջութիւնով, իքարսիլիոյ « Արեգներուն
բռնուած՜ % լիազօր րացած կուրծքը Տարոյրէ», կ՝րմբոշխնէ ԱՐՇԱԼՈՅՍ ՍԱՐՈՅԵԱՆ
իրարու Հեա մրցումի կԳլլեն Հ խ ա չ վ ե ր ա ց ի ե– փ ա ր ո ս աչքեբբ կոյսերուն***
բեկոյին ժամին մէջ օրՀնուած &՜աղկէ "(է" » իրա Արբունի Զ ա ր ե Հ , մայրիկին մօտ ա ս լ ա ս տ ա ն ե – կան իր յուզա շխարՀ ով , բայց անՀ ար թ իր արտա
յայտ չ ա կան ձեւերի
րու ձեռքէ կր խլեն այս ա ղ ա ք ր : լու գտցած է , մ ոռնա լու Համ ար իր ո բ բո ւթ ի ւ ն ր : մէջ եւ տուրք է տալիս շաթ–
— Ես պատրաստութիւն տեսայ քանի օր Է : Ի ր « Վ ա ր ձ ո ւ Ս ե ւ ն ՚ ե ա կ » ^ ^ ^ կբ տ ր ա մ ա գ ր է անտուն ^ւճԱին ; Ա ի լվա Կ ա պ ո ւտ ի կե ան ր գրում է բանաս ֊
Կա՜ԲԳԸ իմս Է : Մեբ տունն են այս երեկոյ : ել որբ Հոգիներու, վաւերացնելով զանոնք իր ան— ա եղծական դ ո յնեբով եւ միշտ ժամանակին վերջա
— Ե ղ բ ա յ ր 7 ե ս ձենէ |ւաւաջ խ օ ս ք ս ո ւ ի : Բարե լուծելի ս տ ո բ ա գ ր ո ւթ ի ւ ն ո վր ։ ցնում է ո տ ա ն ա ւ ո բ ր : ք*այց նա քիչ է մտածում
կամներ ալ հ ր ա ւ ի ր ա ծ ե մ ։ Հ օ ր ա ք ո յ ր ս դ միաիա Պիւլպիւլեան սոխակաձայնն իրիս , միակ Հաւր տողի Հ ն չիւնա յ ի ն կառուցուածքի վր ա յ ե լ միւս -
կր
աոլմա պատրաստած է, օդը տաք է, կարելի չ է այս աքլո ր ա խում րին մէջ, իբ գա՝ յլա՚յլիկնե բսվր ների նմ ան յաճա իւ սաՀմ ա ն ա փ ա կ ւ ո ւ մ է գ ա ս ա կան
պահել : թօթուէ , կր ցնցէ թմրած Հա յ Հոգինեբր ,մ ա ք ր ե – բանաստեղծութեան արտա յա յ ա չ ա կան մ ի ջ ռ ց ս երի
— 0 ՛ > ի^Թչ կ ՚ ը ս է ք , մ ե բ տ ա ն սեղանը պաա– լով անոնց վ ր ա յ է ն շ ա ր ք^ւնեբո ւն ժ ա ն գ ր : կր կն ո ւթ ե ամ ր : ՛Նո յ ն բ կ ա րելի է ասել Ա * Ա արդար–
րաստ է |տրգէն : Ապուրն իսկ դ ր ո ւ ա ծ է պսակնե;– Ո* վ դուք գ ա ւ ա ռ ի Հա յեր , մ ան ա ւան գ ո՛վ եանի մասին : Ա ենք բոլորս փողոց ենք դուրս գա
Աաբսիլիացիներ բաիստտ–
րուն մէջ : Ք ա լ ե ց է ք ,տղսւք ,խօսքի ականջ մ ի տաք : ւորութիւնր , աբղեօք կբ ղ գ ա ^ ք ձեր լիս մեր Հայրերի Հնամաշ շորերր Հ ա գ ա ծ ՜ է Ե թ է գա
ՎաղՐւ այ հտւն կ՚երթաք... >• * ծ՜իծաղելի Լ ուղղակի ի մ ա ս տ ո վ , ապա որքան ծի
Ասոնց կարաւանապետն ու թելադրիչն կ "(յար Կ. ՊԵՏՈՒՇ ծաղելի է բան ա ս տ ե ղծ ո ւթեան մէջ :
Ա ենք նոր չէ որ խօսում ենք այս բոլորի մա
ՄևՒ գբակաճաթէւաԱ որ ա յ գ ոտանաւորներբ մեռան իբրեւ չաբքային սին : Անցեալ տաբի «Աովետական Գրականութիւն»
թԽաթիմաեդ
զինուորներ պատերազմի գաչտում , կատարելով թերթում լ ո յ ս տ ե ս ա ւ րնկեր Տիգրան Հախումեանի
ան չո լչտ ի րենց ազնիւ դ ե ր ը : Մ ենք ա յ գ շրջանում խիստ շաՀ ե կան յօդուածբ մեր բ ա ն ա ս տ ե ղ ծ ո ւ թ ե ա ն
ստեզծեցինք շ ա տ ե լ շ ա տ մնայուն բանաստեզծա մէջ տիրող տ ր ա ֆ ա ր ե տ ա յ ի ն ձեւերի մասին ւ Ըն -
կան երկեր։ Ոայց շատ. բան այսօր արդէն Հնացել կեր Գ ՛Արով բ իր մ ի քանի ելոյթների մէջ մ ա տ ն ա –
ԽՄ Բ • — Կ՚արսւատպհ՚նք Երեւանի « 11ով՚հտ|օւ– է եւ կորցրել իր արժէքը : Եւ դժուար է պնդել, թէ ^ " Հ ^ Լ է ^ " ՚ յ՚"ԼՀ1 * * ա յ Ց մեր բանաստեղծներ բ վիրա -
կսւ՚ձ Հ ա յ ա ս տ ա ն » է ն ։ Հ ե ղ ի ն ա կ ը ՝ Ն ա յ ի ր ի ԶարեԱն,
ծանօթ– է իրրհւ բանաստեղծ ե ւ « խ ա չ ա կ ի ր » այսօր իրենց արժէքը կորցրած գ ր ա կ ա ն բոլոր եր– լոր ո ւեց ան բնկեբ Հախում ե տնից ել Հաճոյքով
կերր երէկ անՀրաժեշտ էին : կան գ ո ր ծ ե ր , որոնք չրնգունեցին բնկեբ Աբովի դիտողութիւնն երբ :
իրենց ծնած իսկ վայրկեանից դատապարտուած են Ապա՝ գ ր ա կ ա ն խոտանքի մասին ւ Հասկնա լ ի է,
Սեր գեգարուեստական արձակի մէչ^ նկատելի որ ե ր ի տ ա ս ա ր դ գրողներ ր քաջալերելու նպատա -
է մ ի բան,– շ ա տ երկերի մէչ՝ չես զգում այն,ինչ որ մաՀուան ;
ձեւ :
է տ ե ղ ա կ ա ն կ ո լ ո ր ի տ կամ ազգային կով պ է տ ք է Հ ր ա տ ա ր ա կ ե լ նրանց առաջին , թէկուզ
տ ր–
կոչւում Ե ս կարող եմ օրինակներ բերել մեր շ ա տ ան եւ տ ա կ ա ւ ի ն կանաչփորձերր %ք*այց մի պայմանով,
Ա յ Դ ա է ս Ւ ^ՐՂ^ԲՐ անյաջող թ ա ր գ մ ա ն ութ եան ուանի բանաստեղծներից ,բայց չեմ ցանկանում եթէ ա ք\գ փորձեր ի մ էջ նշմ ա ր ւո ւմ է գրական՝
պաւոբութիւն են թողնում բնթերցողի վրայ։ «Էխ, շ°շափել իրենց ոճի մէջ վաղուց կարծրացած շնորՀք՝. Աակայն Հեգինակն անցբել է 10 15 տար
սիրելիս , խորամանկն ես, Հ ա » . մ օ տ ա ւ ո ր ա պ է ս «կաղնիներր» : Ե ս գ ե ր ա դ ա ս ո ւ մ եմ խօսել մեր ե– ուան գ ր ա կան ս տ ա ժ եւ ներկա յացնում է սխալնե
ա յ ս ա է " են խօսեցնում Հեղինակներն իրենց Հերոս բիտասաբգ գրականութեան մասին, որով պիտի րով լ ի ո 1 դ ր ա կ ա ն ո եւ է աբժէքից զուրկ մ ի աշ
ներին ,երբ ցանկանում են կենդանի խօսակցութիւն ապաՀովուի մեր ապագան ։ Աս ^1ուգենայի , որ խատութիւն , փնչոԲ վ կաբելի է արդարացնել նրա
ստեղծել–. Այնինչ ամէն մ ի գրականութիւն պէաք է ՏովՀաննէս Ծիրազր դ ա դ ա ր է ր մտած՜ելուց, թէ ով Հ բ ա տա ր ա էութեան փաստ բ : ք * ՝ ա ց ա ա ր ե լ ան շուշտ
արտա յայտի իր ժ ո գ ո վ բ գ ի կենդանի խօսակցու - ումից է առաջ եւ ումից ետ , այլ մ տ ա ծ է բ այն մա՛ կարելի է մարդկային զանազան թուլութիւններով :
թ ե ա ն լեզուն, իր տեղի ե լ ժամանակի ամբողէ՛ սին , թէ ինչպէս բնութփւնից ա յնքան առատօ րէն Մ ենք անցեալ տ ա բ ի խօսեց ինք Ա •Հյայրոնի գրքի
դունագեղոլթեամբ : իրեն տ ր ո ւ ա ծ քան ք ա ր ր շ ն չաւոբէ բ ժամ ան ակի ա– մասին եւ բոլորս , բացի Հեղինակից , եկանք ա՛յն
Աւելի ցայտուն կ ե ր պ ո վ նկատւում է մեր բա ո ա ջա ւ ո ր փիլիսոփայութեամբ , զ գ ե ս տ ա ւ ո ր է ր մա եզրակացութեան , որ այդպիսի գրքերի Հրատարա
նաստեղծութեան մէչ՝ արտա/ա /աչական միջոցների ս՛ ա ն ա կ ա կ ի ց կեն ց ա ւլ ի արտա յա յ տ չ ա կան մ իջՈցնե– կութիւն բ վարկաբեկում է մեբ դ ր ա կանո ւթիւնր
Հնամաչութիւնը։ Մեր բանաստեզծութիւնր չատ բով։ Կլասիկ բանաստեղծութեան կր կն ո ւթ ի ւ ն բ , բնթե րցողնե ր ի աչքին եւ նուաղեցնում Հեղինակ -
նուաճումներ ի է Հասել եւ Հարուստ է երիտա - թէ կուղ եւ յ ա ք " ՛Լ կրկնութիւն բ , չ ի ն շան տկում նե ր ի պատ աս խ ա ն ա տ ո ւո ւթեան ԳԳա9 ո ՚՜^՚ՔեՀ ։
Ա ա բ գ տաղանդներով; ք՝ա/ց չ ի կարելի ասել, թէ զար դացն ե լ ա յգ բ ա ն տ ո տե ղծ ո ւթե ան աւան դու ֊ Թէ-ում է թէ դրանից պիտի եզրակացութիւն Հա -
մեբ բանաստեղծները մեծ քանքեր են ղործաղրու մ թիւններր : Զ ա ր դ ա ց ն ե լ ն շան ա կո ւ ֊ մ է սաեղ ծել նոր նէին խմ բաղի բներն ու Հ ր ա տ ա ր ա կ ի չնեբբ : Բայց
գտնելու Համար մամտ՚նակի ոճր , ժամանակի /ե որակ : Չի կս,րելի կրկԱել նաեւ ինքն իրեն ։ Ա ի ո– այս տ ա բ ի մենք դարձեալ Հանդիպում ենք գրքերի ,
զուն, որով կենդանի է ամէն մ ի բանաստեգծա - ւոտնտւ որի մ էջ Ա ասիս ր ն մ ան ց ո ւած՝ է Տ էգ11Ա,ս որոնց ք"(ւ" աեսնելն տռնուաղն զարմանք է պատ
թ ի ւ ն ։ Արել ո լ երկինք, Ս՛ասիս ու Ար ա ղ ա ծ , Ա՛ Մ ե՝Տ՚ի ս ա ղ ա ւ ա ր տ ի ն ; *իեղե ց իկ է : /՝«/ յւյ յաջորդ ո– ճառում : Վերցնենք , օրինակի Համար , Բ. կաբա–
ռիւծ ու արծի ւ , վերքերս կլ Ս տ ս ա ն ց ի Գաւիթ եւ տ տ ն ա ւ ո ր ի մէջ Ա ա ս իոն արդէն դառնում է Հա լկ պ ե տ ե ա ն ի «Ա՚աղմի քնարբ» : Այնտեղ կան սւպրուած
Հայկ Ն ա Հ ա պ ե տ ա Հ ա մեր զինանոցի գլխս՚՚՚՚ը \ թ ա Հ ա պ ե տ : Ինչպէս մարդոց, նոյնպէս եւ բ ա ն ա ս ֊ տողեր եւ ի ււ կա կան ցասում թ շնամ ու դէմ : ք՚արլ
ո՛րքան կարիք
զէնքերը։ Գրանք բոլորն ալ սքանչելի են, Ը1սյց տ ե ղծ ա կան պա տ կե ր ի ց պա Հ ան ջ*֊ո ւմ Հ ժ ուժ կա լու - անճարակութիւն ե լ տրաֆարետ։
ա ր գ է ն վազոլց մաչոլել են՝ անիսնայ գ ո ր ծ ա ծ ո ւե– թիւն, որ զարդարում է թէ մէկին եւ թէ միւսին։ չկար Հրատարակելոլ այսպիսի ո տ ա ն ա ւ ո ր , թէ -
լուց : Գրանցռվ այլեւս չ ի կարելի ապրել : Պ է տ ք հ, Ա ա կ ա յ ն , Շիրաղր վերջերս գնում է դ է պ ի Հասու - պ է տ ե լ նրա վերն ադիբն է «Հերոսի սի բ ա բ » . 1
Հարստացնել մեր բ ա ն ա ս տ ե ղ ծ ո ւ թ ե ա ն բառամթեր նացում : Հէնց վե բեւր ա կն ա ր կո ւ ա ծ չարքի մ էջ ե–
քը, ա ր տ ա յ ա յ տ չ ա կան միջոցների զինանոցը բեւում են Հասունացման նշանն երր է Մի ա յ Լ մա — Մարտի թ է ժ պահին բնկաւ գնդակով
կս՚րզակի վւիճակն Հերոսը հեռու դաշտում ծաղկազարդ :
ժամանակակից կեանքի փ ո իւ յա ր ա բ ե բութ եան ՛քր՛"/* (ւայ9 մ օ տ ա ւ ո ր ա պ է ս նո լն լ1էդ արծիւները եկան երգելով
Այցի դիակին հերոսի անպարտ :
պատկերներով ե լ ժամ ա ն ա կ ա կ ի ց կենդանի ի ՚ օ- է ներկայտցնում Ա * Ղ՝րաշին : ՛Նայեց ար ծիւը հայեացքով խորին
Մարտիկի վէրքին՝ վարդի պէս բացուած
ս ա կ ւլ ա էլան լեզուով : Ես՝ ի ն ձ չեմ օրօրում այն եր*– Արտա յտ յտ չ ա կ ա ն նոր ձեւեր զ անելու մեծ ճ ի ֊ Յետոյ զովերդեց խիզախ մարտիկին
Մ ե ծ հ ա յ րե նա կաս1 մ ա ր տ ե ր ո ւ մ ՛ ը ն կ ա ծ »։
իւնիկ մտքով, թէ ի ն ձ միշտ յա9ոգուհլ է մի կրամ գ ե ր չեն թ ա փ ո ւ մ նաեւ, մեր միւս տ ա զ ա ն ղ տ ւ ո բ ե–
րադիում Հանել մէկ թոն բ ա ն ա ս տ ե զ ծ ա կ ա ն Հան– բիտասաբգներր Գ * էմինբ , //* . Ատբգաբետնր ,
քանիւթից : Լ՛մ ո տ ա ն տ ւ ո րնե ր ից շատերը նոյնպէս Հր* ՑովՀաննիսեւսնր , Ա* կապա տիկետնր : էմինբ
այժմ մաշուած են եւ չեն դ ի մ ա ն ա մ ժամանակի Հանղէս է բերում ինքնատիպ մ տ ա յղացումն ե ր եւ Արծիւբ գիշատիչ թռչուն է եւ Հազիւ թէ բարի
պաՀանջներին : «Շիկացած Հոգով» ժողովածուի բնութեան թարմ նկա րաղր ու թ իւննե բ : Նրա ծ՝իա– նպատակով մօտենայ որ եւ կ դիակի ո զո ված֊ ո ւ ն
մ ի մասը եթէ կարելի է արդարացնել նրանով, որ ծ՜անի պատկերբ կարող էր պ ա տ ի ւ բերել ամէն մի լիք՛՛ Կ այսպիսի ար^ուային ել առիւծամռունք
պ ա տ ե ր ա զ մ ի առածին տարիներին մենք թշնամուն իսկական րան ա ս աեղ ծ ի % ք*ա յ ց նա դ ե ռ չունի սա– թիւրիմացութիւններով. դրանք Հեղինակի Համաբ
Հար ուածս ւմ էինք ձեռքի տակ ընկած ամէն ինչով Հուն երամշտականութիւն , անյաջող քանդերով ա– բանաստեղծի Համբալ չեն ստեղծի եւ միայն անա
ե լ ժ ա մ ա ն ա կ չունէ ինք զբաղելու դեղեց կադիտա - կան ջ է ծակում եւ յաճախ շինծու վիճակներ ստեղ խորժ խօսակցութիւնների առիթ կբ տ ա ն :
կան բնսէբա թեամբ , ապա այսօլւ ես աեսնում եմ , ծում : Հր* (ՀովՀաննիսեանր թարմ է եւ ան մ ի Լա–
ՆԱՏԻՐԻ ԶԱՐԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
ՊՈՒՏ ՛Մ ԾԻԾԱ% գունին ; Ա յ գ շրջաններուն «տրւնի ա ղ ա ն » , որ ա Այ Խ– ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ
րին Հեղ մր, անօրՀնԷնքի էլելլէ այգ աեղուանքր։
Առա/ելութիւն ՚/ւ Այս ա ն գ ա մ , կՂրեւայ թէ՝ «Հայ - Բոյժ»ի ՀԱՅՐԵՆԻ ՀՈՂ
--օ ՚— Համաբ Հիւթ եւ նիւթ Հաւաքելու գ ն ա ց : Թ է ՝ մա -
հ՜ուեր ինչ յաակութիւններ ունի եւ որքան պէաք է Եր|ող՜իս մէջ կարօտավաււ հ ա մ բ ո ւ ր ե ց ի հողն հ ա յ
Որք/–՛– անգութ էին ժամանակին , Սթամպա ֊ ուաել%թէ^ կ ե ռ ա ս ր կո ւ ա ո վ թէ կոթով ուաելու֊ է։ րենի ,
; Այս բա 1ւյւ1ւղ.ուրփւ՚ււփ(յ ա ր տ ա ս ո ւ ե ց ի , ա ր ց ո ւ ն ք դ ա ռ ա ւ ցօղն
լ ի Հայ գ բ ա կ ա ն ա գ է տ ն ե ր ն ու մ՚աաւո րականնե րը առթիլ, մշաելոլ ՝մե բ եբկնաՀայեաց
հայրենի,
Օր մր օրանց մայրաքաղաքէն դուրս չէին նետեր նաս ա I, ւլ ձ Ա Հ ա բոնն ալ , ո րպէսռի իր գրի Հր Լ ա լ ՜ Մասիսն հհռուից նայում էր ինձ, Ալագեաղն էր
իրենց ոտքերը, գ ա լ բարեւ մր տալու Համար մե կ ա ծ ռազմ ա ղ ա շա իջնէ՛ ; կարաւանին խառնուի : ոտՏնհրիս տակ ,
խաղիկների թ-հրր-հրի հետ սիրտս լ ա ֊ ա ց հողս՛
գի , դրս եց իներուս ; Ըսողներ կան , որ Նաբղունին միտք ունի այս
հայրենի :
Մ ենք , գ ա ւ ա ռ է ն խելք կր թռցնէ ինք իրենց ա ն գ ա մ կոգակից"վ մր վ ե ր ա դ ա ռ ն ա լ ո ւ Փարիզ :
Համարէ Անոնք տ ա ր ե գ ի ր ք ե ր ո ւ մէչ՝, իրենց նկա ֊ Ր ա լո ւե ան Զուարթնոց Հրանար, ամիսներէ ի
րով միայն կր րարեՀաճէին գ ա ւ ա ռ այցելել, ե լ ու վեր կր շրջի ***յգ շրջաններուն մէջ՛. Կբ բ ա ց ա տ ր է
սով կր ղոՀանայինք։ Այսպէս, պարզմիտ էինք Հա յ ժ ո ղո վո ւբ գին , ՝\յեբսէս Վարժապետ եանի եւ Երբ շուրթներս գետնին կպան, թ-ուաց արեւն ե մ
գ ա ւ ա ռ ա ց ի ն ե ր ս ... գերբ Պերլինի համբուրում,
Խբիմեան Հայրիկի վեՀաԺողովին
Թուաց ր է իմ Հայաստանի յալոբ սարերն եմ համ
Հիմա գարը ի ոխ ո լած է ։ Մեր գրեանքը մը– մէջ։ Խաչատուր Աբովեանի թաշկինակին եւ կօ - բուրում ,
տած են ժողովուրդի մէի Ս՛եզի Հետ կ՚ուտեն, կը շի կնե բուն մամին, մ ա սն ա գի տ ա կան ցնցիչ յայտ Մեր գփւղացուն նախ նիք ների շիրմաքարերն ե մ
խմեն նոլթիլններ համբուրում ,
ու նարտ կը խաղան , երբեմն ալ պարտուելոլ 1լ րսէ • Աիեւնոյն ատեն կր ԳԲԱՈԻ
\ւոլիբ|ոկան նոր յ ո յ զ հ ր ո վ սիրտս լցրեց հոզ|ն
պայմանով. . . Այսօր մենք զանոնք միսով ոսկորով Զուարթնոց ի տ ա ճ ա ր ի ն վերականգնում ի գործով հայրենի • • •
կը ճանչնանք : ի՛նչ երջանկութիւն : ել քհ , թ՝օբամանեանի յաջոբգութիւնր ձեռք բերե Օտար մեղրից հազար |անզամ քաղցր է մեր մի
թ-ուփր սոխի,
Անցածներբ, գ ը ա կ ա ն ա գ է տ ն ե բու ^ոյԼ ^ԼՀ։%լու խնդրով : կ՝ ենթադրուի թէ՝ կէս ա չ ք ո վ աղ -
օդնա– Հայրենիքիս կաթիլ ջուրը մի ովկիանի հետ չեմ
ձգելով Փարիզի դեղաՀրաչ միջավայրը, /քելով ի– ջի կտես ի ղո բծով ալ կր ՚ Լ ր " յ ո ի * մ ա յրիկի^1 փոխի
րենց տաքուկ բոյներն ու իրենց մայրիկին տաքուկ կանոլՀի մր բերելու Համար*** Սրբութիւն են քուլաները երդիքներից ելնող ծխի
Թոզ յ ա ր յ ա ւ ե ր ժ կանաչ մ|ս՚այ , նուիրական հողն
ապուրը, իրենց լեռնակուտակ գ ր ք ե ր ուն դէզը ել Աոլթաֆեան նկարիչն Զ՛"(՛ե Հ Աաբսիլիոյ ժո–
հայրենի
իրենց Հոլբիատիպ սիրոլՀիները մեկնեցան Ատը– ո ո ՛Լուր գին կբ բացատ ր Է գ ո յներոլ ա ռն չո ւթ ի ւ ն ր
"է/լ, Նիս , Վ ա լ ա ն ս , Լիոն, Կրբնոպլը ե լ չր հակա Կհմայի եւ ազգային նկարագրին Հետ՝ ո*–ոոա^էԷ
ները, քարոզելու, դ ա ս ա խ օ ս ե լ ո ւ , վիճելու , թէ յա– իր կտաւներուն վ ր ա յ է ն , իր ե ր ա ն գ ա պ ն ա կ ի ն ա-
մեծ ա ր ո ւե ԼՈ լ եւ իրենց գ ա լառի մ այրիկներուն եւ ՚-ելցնելով մաս մր Հարաւի արել ել Ա ի ջ ե բ կ բ ա -
քոյրերուն կերակուրներուն Համր նայելու : Միեւ– կանի ջուր ;
ն ո յ ն ա ա ե ն ս թ ա փ պաՀելոլ ա յ գ վայրերու Հայ մ ււ֊~ Գաղաղեան բանաստեղծն ԶաըեՀ , կ ՚ ո ւս ո ւմնա - Ռազմիկ ընկեր, գ ի տ ե մ դ ո ւ է յ մ տ ա ծ ո ւ մ ես նոյ նն
զ ո վ ո ւ ր գ ր եւ լուսաբանելու զանոնք , Հա յոց պատէ– "իրկ ծովի ալիքներուն բ ի թ * ^ յ իր Գլ՛ելիք բանաս– ինչ որ ես
Քո սրտում էլ կ|ոյ սէր, կարօտ, վարար յոյզեր
մ ո ւթե ան , Հայ գ ր ա կան ո ւթ ե ան , երաժ շա ո ւ թե ան , աեղծութիձւննեբո ւ ն ն ո ր աղ ո յ ն չ ա փ ա կ ա ն ութ իւն՛
ինչպէս ջրվէժ
նկարչութեան , Հ ւս յ ճ ա ր տ ա ր ա պ ե տ ո ւ թ ե ա ն , բ ա- մր եւս աւելցնելու Համար; Ա իեւնո յ ն ատեն, կոր Զարնենք սրտին մեր ոսոխի ւսյս աւարտուոզ մար
նաստեղծութեան ե լ դ ի ւ ա ն ա գ ի ա ո ւ թ ե ա ն մասին : սեն , կբ Հետեւի կնքաՀ ա յ բ ո ւթե ան արուեստին %
*իաւառի Հայութիւնբ Հել ի Հեւ կբ վ ա զ է ս ր ա – ալեան իրա - խորՀբղապաշտն Բիւզանգ , տ՚հրում թ է ժ ,
Ոբ յ ա ղ թ ա կ ա ն վ ե ր ա դ ա ռ ն ա ն ք ու հ ա մ բ ո ւ ր ե ն ք հողն
Հէ սբաՀ , լսելու, րմբոշխնելու , զարգանալու. եւ բանաստեղծական նոր ոճի մր որսորդութեան
հայրենի։
Հայ մ տ ա ւ ո բ ա կ ա ն բ մօաէն աեսնելոլ տենդով մտատանջութիւնով, իքարսիլիոյ « Արեգներուն
բռնուած՜ % լիազօր րացած կուրծքը Տարոյրէ», կ՝րմբոշխնէ ԱՐՇԱԼՈՅՍ ՍԱՐՈՅԵԱՆ
իրարու Հեա մրցումի կԳլլեն Հ խ ա չ վ ե ր ա ց ի ե– փ ա ր ո ս աչքեբբ կոյսերուն***
բեկոյին ժամին մէջ օրՀնուած &՜աղկէ "(է" » իրա Արբունի Զ ա ր ե Հ , մայրիկին մօտ ա ս լ ա ս տ ա ն ե – կան իր յուզա շխարՀ ով , բայց անՀ ար թ իր արտա
յայտ չ ա կան ձեւերի
րու ձեռքէ կր խլեն այս ա ղ ա ք ր : լու գտցած է , մ ոռնա լու Համ ար իր ո բ բո ւթ ի ւ ն ր : մէջ եւ տուրք է տալիս շաթ–
— Ես պատրաստութիւն տեսայ քանի օր Է : Ի ր « Վ ա ր ձ ո ւ Ս ե ւ ն ՚ ե ա կ » ^ ^ ^ կբ տ ր ա մ ա գ ր է անտուն ^ւճԱին ; Ա ի լվա Կ ա պ ո ւտ ի կե ան ր գրում է բանաս ֊
Կա՜ԲԳԸ իմս Է : Մեբ տունն են այս երեկոյ : ել որբ Հոգիներու, վաւերացնելով զանոնք իր ան— ա եղծական դ ո յնեբով եւ միշտ ժամանակին վերջա
— Ե ղ բ ա յ ր 7 ե ս ձենէ |ւաւաջ խ օ ս ք ս ո ւ ի : Բարե լուծելի ս տ ո բ ա գ ր ո ւթ ի ւ ն ո վր ։ ցնում է ո տ ա ն ա ւ ո բ ր : ք*այց նա քիչ է մտածում
կամներ ալ հ ր ա ւ ի ր ա ծ ե մ ։ Հ օ ր ա ք ո յ ր ս դ միաիա Պիւլպիւլեան սոխակաձայնն իրիս , միակ Հաւր տողի Հ ն չիւնա յ ի ն կառուցուածքի վր ա յ ե լ միւս -
կր
աոլմա պատրաստած է, օդը տաք է, կարելի չ է այս աքլո ր ա խում րին մէջ, իբ գա՝ յլա՚յլիկնե բսվր ների նմ ան յաճա իւ սաՀմ ա ն ա փ ա կ ւ ո ւ մ է գ ա ս ա կան
պահել : թօթուէ , կր ցնցէ թմրած Հա յ Հոգինեբր ,մ ա ք ր ե – բանաստեղծութեան արտա յա յ ա չ ա կան մ ի ջ ռ ց ս երի
— 0 ՛ > ի^Թչ կ ՚ ը ս է ք , մ ե բ տ ա ն սեղանը պաա– լով անոնց վ ր ա յ է ն շ ա ր ք^ւնեբո ւն ժ ա ն գ ր : կր կն ո ւթ ե ամ ր : ՛Նո յ ն բ կ ա րելի է ասել Ա * Ա արդար–
րաստ է |տրգէն : Ապուրն իսկ դ ր ո ւ ա ծ է պսակնե;– Ո* վ դուք գ ա ւ ա ռ ի Հա յեր , մ ան ա ւան գ ո՛վ եանի մասին : Ա ենք բոլորս փողոց ենք դուրս գա
Աաբսիլիացիներ բաիստտ–
րուն մէջ : Ք ա լ ե ց է ք ,տղսւք ,խօսքի ականջ մ ի տաք : ւորութիւնր , աբղեօք կբ ղ գ ա ^ ք ձեր լիս մեր Հայրերի Հնամաշ շորերր Հ ա գ ա ծ ՜ է Ե թ է գա
ՎաղՐւ այ հտւն կ՚երթաք... >• * ծ՜իծաղելի Լ ուղղակի ի մ ա ս տ ո վ , ապա որքան ծի
Ասոնց կարաւանապետն ու թելադրիչն կ "(յար Կ. ՊԵՏՈՒՇ ծաղելի է բան ա ս տ ե ղծ ո ւթեան մէջ :
Ա ենք նոր չէ որ խօսում ենք այս բոլորի մա
ՄևՒ գբակաճաթէւաԱ որ ա յ գ ոտանաւորներբ մեռան իբրեւ չաբքային սին : Անցեալ տաբի «Աովետական Գրականութիւն»
թԽաթիմաեդ
զինուորներ պատերազմի գաչտում , կատարելով թերթում լ ո յ ս տ ե ս ա ւ րնկեր Տիգրան Հախումեանի
ան չո լչտ ի րենց ազնիւ դ ե ր ը : Մ ենք ա յ գ շրջանում խիստ շաՀ ե կան յօդուածբ մեր բ ա ն ա ս տ ե ղ ծ ո ւ թ ե ա ն
ստեզծեցինք շ ա տ ե լ շ ա տ մնայուն բանաստեզծա մէջ տիրող տ ր ա ֆ ա ր ե տ ա յ ի ն ձեւերի մասին ւ Ըն -
կան երկեր։ Ոայց շատ. բան այսօր արդէն Հնացել կեր Գ ՛Արով բ իր մ ի քանի ելոյթների մէջ մ ա տ ն ա –
ԽՄ Բ • — Կ՚արսւատպհ՚նք Երեւանի « 11ով՚հտ|օւ– է եւ կորցրել իր արժէքը : Եւ դժուար է պնդել, թէ ^ " Հ ^ Լ է ^ " ՚ յ՚"ԼՀ1 * * ա յ Ց մեր բանաստեղծներ բ վիրա -
կսւ՚ձ Հ ա յ ա ս տ ա ն » է ն ։ Հ ե ղ ի ն ա կ ը ՝ Ն ա յ ի ր ի ԶարեԱն,
ծանօթ– է իրրհւ բանաստեղծ ե ւ « խ ա չ ա կ ի ր » այսօր իրենց արժէքը կորցրած գ ր ա կ ա ն բոլոր եր– լոր ո ւեց ան բնկեբ Հախում ե տնից ել Հաճոյքով
կերր երէկ անՀրաժեշտ էին : կան գ ո ր ծ ե ր , որոնք չրնգունեցին բնկեբ Աբովի դիտողութիւնն երբ :
իրենց ծնած իսկ վայրկեանից դատապարտուած են Ապա՝ գ ր ա կ ա ն խոտանքի մասին ւ Հասկնա լ ի է,
Սեր գեգարուեստական արձակի մէչ^ նկատելի որ ե ր ի տ ա ս ա ր դ գրողներ ր քաջալերելու նպատա -
է մ ի բան,– շ ա տ երկերի մէչ՝ չես զգում այն,ինչ որ մաՀուան ;
ձեւ :
է տ ե ղ ա կ ա ն կ ո լ ո ր ի տ կամ ազգային կով պ է տ ք է Հ ր ա տ ա ր ա կ ե լ նրանց առաջին , թէկուզ
տ ր–
կոչւում Ե ս կարող եմ օրինակներ բերել մեր շ ա տ ան եւ տ ա կ ա ւ ի ն կանաչփորձերր %ք*այց մի պայմանով,
Ա յ Դ ա է ս Ւ ^ՐՂ^ԲՐ անյաջող թ ա ր գ մ ա ն ութ եան ուանի բանաստեղծներից ,բայց չեմ ցանկանում եթէ ա ք\գ փորձեր ի մ էջ նշմ ա ր ւո ւմ է գրական՝
պաւոբութիւն են թողնում բնթերցողի վրայ։ «Էխ, շ°շափել իրենց ոճի մէջ վաղուց կարծրացած շնորՀք՝. Աակայն Հեգինակն անցբել է 10 15 տար
սիրելիս , խորամանկն ես, Հ ա » . մ օ տ ա ւ ո ր ա պ է ս «կաղնիներր» : Ե ս գ ե ր ա դ ա ս ո ւ մ եմ խօսել մեր ե– ուան գ ր ա կան ս տ ա ժ եւ ներկա յացնում է սխալնե
ա յ ս ա է " են խօսեցնում Հեղինակներն իրենց Հերոս բիտասաբգ գրականութեան մասին, որով պիտի րով լ ի ո 1 դ ր ա կ ա ն ո եւ է աբժէքից զուրկ մ ի աշ
ներին ,երբ ցանկանում են կենդանի խօսակցութիւն ապաՀովուի մեր ապագան ։ Աս ^1ուգենայի , որ խատութիւն , փնչոԲ վ կաբելի է արդարացնել նրա
ստեղծել–. Այնինչ ամէն մ ի գրականութիւն պէաք է ՏովՀաննէս Ծիրազր դ ա դ ա ր է ր մտած՜ելուց, թէ ով Հ բ ա տա ր ա էութեան փաստ բ : ք * ՝ ա ց ա ա ր ե լ ան շուշտ
արտա յայտի իր ժ ո գ ո վ բ գ ի կենդանի խօսակցու - ումից է առաջ եւ ումից ետ , այլ մ տ ա ծ է բ այն մա՛ կարելի է մարդկային զանազան թուլութիւններով :
թ ե ա ն լեզուն, իր տեղի ե լ ժամանակի ամբողէ՛ սին , թէ ինչպէս բնութփւնից ա յնքան առատօ րէն Մ ենք անցեալ տ ա բ ի խօսեց ինք Ա •Հյայրոնի գրքի
դունագեղոլթեամբ : իրեն տ ր ո ւ ա ծ քան ք ա ր ր շ ն չաւոբէ բ ժամ ան ակի ա– մասին եւ բոլորս , բացի Հեղինակից , եկանք ա՛յն
Աւելի ցայտուն կ ե ր պ ո վ նկատւում է մեր բա ո ա ջա ւ ո ր փիլիսոփայութեամբ , զ գ ե ս տ ա ւ ո ր է ր մա եզրակացութեան , որ այդպիսի գրքերի Հրատարա
նաստեղծութեան մէչ՝ արտա/ա /աչական միջոցների ս՛ ա ն ա կ ա կ ի ց կեն ց ա ւլ ի արտա յա յ տ չ ա կան մ իջՈցնե– կութիւն բ վարկաբեկում է մեբ դ ր ա կանո ւթիւնր
Հնամաչութիւնը։ Մեր բանաստեզծութիւնր չատ բով։ Կլասիկ բանաստեղծութեան կր կն ո ւթ ի ւ ն բ , բնթե րցողնե ր ի աչքին եւ նուաղեցնում Հեղինակ -
նուաճումներ ի է Հասել եւ Հարուստ է երիտա - թէ կուղ եւ յ ա ք " ՛Լ կրկնութիւն բ , չ ի ն շան տկում նե ր ի պատ աս խ ա ն ա տ ո ւո ւթեան ԳԳա9 ո ՚՜^՚ՔեՀ ։
Ա ա բ գ տաղանդներով; ք՝ա/ց չ ի կարելի ասել, թէ զար դացն ե լ ա յգ բ ա ն տ ո տե ղծ ո ւթե ան աւան դու ֊ Թէ-ում է թէ դրանից պիտի եզրակացութիւն Հա -
մեբ բանաստեղծները մեծ քանքեր են ղործաղրու մ թիւններր : Զ ա ր դ ա ց ն ե լ ն շան ա կո ւ ֊ մ է սաեղ ծել նոր նէին խմ բաղի բներն ու Հ ր ա տ ա ր ա կ ի չնեբբ : Բայց
գտնելու Համար մամտ՚նակի ոճր , ժամանակի /ե որակ : Չի կս,րելի կրկԱել նաեւ ինքն իրեն ։ Ա ի ո– այս տ ա բ ի մենք դարձեալ Հանդիպում ենք գրքերի ,
զուն, որով կենդանի է ամէն մ ի բանաստեգծա - ւոտնտւ որի մ էջ Ա ասիս ր ն մ ան ց ո ւած՝ է Տ էգ11Ա,ս որոնց ք"(ւ" աեսնելն տռնուաղն զարմանք է պատ
թ ի ւ ն ։ Արել ո լ երկինք, Ս՛ասիս ու Ար ա ղ ա ծ , Ա՛ Մ ե՝Տ՚ի ս ա ղ ա ւ ա ր տ ի ն ; *իեղե ց իկ է : /՝«/ յւյ յաջորդ ո– ճառում : Վերցնենք , օրինակի Համար , Բ. կաբա–
ռիւծ ու արծի ւ , վերքերս կլ Ս տ ս ա ն ց ի Գաւիթ եւ տ տ ն ա ւ ո ր ի մէջ Ա ա ս իոն արդէն դառնում է Հա լկ պ ե տ ե ա ն ի «Ա՚աղմի քնարբ» : Այնտեղ կան սւպրուած
Հայկ Ն ա Հ ա պ ե տ ա Հ ա մեր զինանոցի գլխս՚՚՚՚ը \ թ ա Հ ա պ ե տ : Ինչպէս մարդոց, նոյնպէս եւ բ ա ն ա ս ֊ տողեր եւ ի ււ կա կան ցասում թ շնամ ու դէմ : ք՚արլ
ո՛րքան կարիք
զէնքերը։ Գրանք բոլորն ալ սքանչելի են, Ը1սյց տ ե ղծ ա կան պա տ կե ր ի ց պա Հ ան ջ*֊ո ւմ Հ ժ ուժ կա լու - անճարակութիւն ե լ տրաֆարետ։
ա ր գ է ն վազոլց մաչոլել են՝ անիսնայ գ ո ր ծ ա ծ ո ւե– թիւն, որ զարդարում է թէ մէկին եւ թէ միւսին։ չկար Հրատարակելոլ այսպիսի ո տ ա ն ա ւ ո ր , թէ -
լուց : Գրանցռվ այլեւս չ ի կարելի ապրել : Պ է տ ք հ, Ա ա կ ա յ ն , Շիրաղր վերջերս գնում է դ է պ ի Հասու - պ է տ ե լ նրա վերն ադիբն է «Հերոսի սի բ ա բ » . 1
Հարստացնել մեր բ ա ն ա ս տ ե ղ ծ ո ւ թ ե ա ն բառամթեր նացում : Հէնց վե բեւր ա կն ա ր կո ւ ա ծ չարքի մ էջ ե–
քը, ա ր տ ա յ ա յ տ չ ա կան միջոցների զինանոցը բեւում են Հասունացման նշանն երր է Մի ա յ Լ մա — Մարտի թ է ժ պահին բնկաւ գնդակով
կս՚րզակի վւիճակն Հերոսը հեռու դաշտում ծաղկազարդ :
ժամանակակից կեանքի փ ո իւ յա ր ա բ ե բութ եան ՛քր՛"/* (ւայ9 մ օ տ ա ւ ո ր ա պ է ս նո լն լ1էդ արծիւները եկան երգելով
Այցի դիակին հերոսի անպարտ :
պատկերներով ե լ ժամ ա ն ա կ ա կ ի ց կենդանի ի ՚ օ- է ներկայտցնում Ա * Ղ՝րաշին : ՛Նայեց ար ծիւը հայեացքով խորին
Մարտիկի վէրքին՝ վարդի պէս բացուած
ս ա կ ւլ ա էլան լեզուով : Ես՝ ի ն ձ չեմ օրօրում այն եր*– Արտա յտ յտ չ ա կ ա ն նոր ձեւեր զ անելու մեծ ճ ի ֊ Յետոյ զովերդեց խիզախ մարտիկին
Մ ե ծ հ ա յ րե նա կաս1 մ ա ր տ ե ր ո ւ մ ՛ ը ն կ ա ծ »։
իւնիկ մտքով, թէ ի ն ձ միշտ յա9ոգուհլ է մի կրամ գ ե ր չեն թ ա փ ո ւ մ նաեւ, մեր միւս տ ա զ ա ն ղ տ ւ ո բ ե–
րադիում Հանել մէկ թոն բ ա ն ա ս տ ե զ ծ ա կ ա ն Հան– բիտասաբգներր Գ * էմինբ , //* . Ատբգաբետնր ,
քանիւթից : Լ՛մ ո տ ա ն տ ւ ո րնե ր ից շատերը նոյնպէս Հր* ՑովՀաննիսեւսնր , Ա* կապա տիկետնր : էմինբ
այժմ մաշուած են եւ չեն դ ի մ ա ն ա մ ժամանակի Հանղէս է բերում ինքնատիպ մ տ ա յղացումն ե ր եւ Արծիւբ գիշատիչ թռչուն է եւ Հազիւ թէ բարի
պաՀանջներին : «Շիկացած Հոգով» ժողովածուի բնութեան թարմ նկա րաղր ու թ իւննե բ : Նրա ծ՝իա– նպատակով մօտենայ որ եւ կ դիակի ո զո ված֊ ո ւ ն
մ ի մասը եթէ կարելի է արդարացնել նրանով, որ ծ՜անի պատկերբ կարող էր պ ա տ ի ւ բերել ամէն մի լիք՛՛ Կ այսպիսի ար^ուային ել առիւծամռունք
պ ա տ ե ր ա զ մ ի առածին տարիներին մենք թշնամուն իսկական րան ա ս աեղ ծ ի % ք*ա յ ց նա դ ե ռ չունի սա– թիւրիմացութիւններով. դրանք Հեղինակի Համաբ
Հար ուածս ւմ էինք ձեռքի տակ ընկած ամէն ինչով Հուն երամշտականութիւն , անյաջող քանդերով ա– բանաստեղծի Համբալ չեն ստեղծի եւ միայն անա
ե լ ժ ա մ ա ն ա կ չունէ ինք զբաղելու դեղեց կադիտա - կան ջ է ծակում եւ յաճախ շինծու վիճակներ ստեղ խորժ խօսակցութիւնների առիթ կբ տ ա ն :
կան բնսէբա թեամբ , ապա այսօլւ ես աեսնում եմ , ծում : Հր* (ՀովՀաննիսեանր թարմ է եւ ան մ ի Լա–
ՆԱՏԻՐԻ ԶԱՐԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
