ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
8Ց
նի անկաքսութիւնը
իր արեան գնով ձեռք բերող Հայ զինւորր, աՀա Հայաս
տանի սլա Հա սլան Հրեշտակը» որ Արագի
ափին, Արարատի
ստորոտ
րեկւայ
տաքին ու գիշերւայ
ցուրտին»
անքուն
աչքերով կը Հսկէ
տանի մանուկ
Հանրապետութեան
վրայ։ ԱՀա մեր փրկութեան
միակ J
n
միակ կռուանը, որ շապիկ
մ՛իսկ
չունի և սակայն կը կռուի
ան տրտուն չ և
անձկնա զոՀ.**
Ու ես տիրութեամբ ե ամօթով
Համակւած,
չէի Համարձակեր
ոչ Հրամանատար
Գրօին, ոչ կամր9ապաՀ
գինւորին, ոչ Արագին
Հսկայափառ
Արարատին.*
• Հայ զինւորը
մերկ էր, իսկ մենք
արտաս
ունէինք
բարեկեցիկ
Հայեր ե մեծ՛ափարթամ
Հարուստներ,
որոնք
կրնային
իրենց օգնութեան
բաժինը
չզլանալ*Հ •
երկրորդ
զինւորական
կայա՛նն ենք, Iff՝ ա կքարի
մօտիկ։
ք՚րօն կը Հ
րաւիրէ գիս տեսնել
իրենց զդաշտային
զօրանոցը»,
ան Հա մրեր չորս
կողմս
կը նայիմ առանց կարենալ բան մը նշմարելու, վար կիջնենք
խճուղիէն
*անա1լնկալ կերպով
աչքիս կը զարնէ զդաշտային
զօրանոց օր,
Հաստատուած
ցամաքած
Հեղեղատի
մը կամարին տակ***
Հարիւրապետ
քէն Հետ կարճ խօսակցութենէ
մը ետք, ճամբայ
կ
գէպի Ա ալաքլու,
Հոն Հասնելն ուս արդէն կէս օր էր։ Տիգրան
Պ ա ղաա
եան ե ՎաՀան fi ա սա րմ աճեան
գաբիթ^ններր
Հեռաձայնով
իմացած
ԱԱ
մեր գալուստը, ճամբան
մեզ դիմաւորելու եկած
էին։ Մեգ
կաոա^նորգեն
ղակի դէպի
իրենց սենեակը, որը կը ծ՛առայէր թէ գրասենեակի, թէ
նի և թէ սեզանատունի։
(հա զմաճ ակատ
ի մասին
մեզ կը Հաղորդեն սր
պնդիչ
լուրեր, Հրամանատարը կը կատարէ
անոնց Հետ
կարճ
խորՀուրդ
մը, կը կանչուին
գունդին
մատակարարն
ու պա Հես տա պ
րանոր պէտքերու ե զնոււաերու
Համար կարգադրութիւներ
կընեն։
&ուտով կը Հրաւիրուինք
ճաշի, Հիւրասէր
Հայ զինւորը, մեգ
բաժ
կը Հանէ իր սնունդէն ու մեզ կը կերակրէ կուշտ ու կուռ*
գինին,
մի
լուբիան կը զարդարէին
մեր սեղանը։ ճաշէն
յետոյ առանց երկար
սպասելու
ճանապարՀ
կելլենք դէպի
Ւգտիր։
իգտիր
Հասնելնուս
քանի մը քիլոմէթր
անգին կը գտնուի
ռազմաճա
կատը։ կաք ցելենք սպայակոյտին
գրասենեակր որ լիքն է քարտէսներով,
զանազան
Հա շուեթուղթե
րով։ Հրամանատարը
պաՀ մը մեզմէ
բաժնուելո
կան Հետ ան այ իր սպայակոյտին
Հետ, քառորդ
ժամ վերքր պատրաստ
ե
գցն մեր կառքերը և վաշտ մը ձիաւոր ներ։ Հրամանատար
Գրօն կը
ձիուն վբայ ու կոլղզուինք
գէսլի Արարատի
ստորոտը,
ուր
Հայաստա
զինւորնեբը
խրախներու
մէջ
կ՛սպասեն։
Արեւը կսկսէր
իջնել, Հայաստանի
անամպ
երկնքի անարատ
կապոյ
'*յֆն տակ Արարատի սպիտակափառ
գագաթ ր կը փայլէր,
րեսին
վրայ կարծես ժպիտ մը կը ծ՛փար։
կ այցելենք ճակատի
առաջիէն
գիծը ուր Հայ
զինւորը իր
Հր
զինդ գրկած՛
կ* սպաս Է, անոր Հարուածի
սարսափէն
թշնամին
չի Հա
ձակիր Արարատի
կողերէն վար
իջնել։
ա
