VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 98

84 ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
գ.
ՀԱՅ ԶԻՆՒՈ Ր Ը ^ ^ ^ ^ ^
Ա ուր մա լուի զօրարա՛ն ակին Հրամանատար Դրօի րարեՀաճ կարգադրու–
թեամբ, Հաճոյքը կունենամ տեսնելու մեր ռազմաճակատներ էն մէկր։
Առաւօտուն կանուխ ոտքի ենք, ու առանց կանգ առնելու շ
կը քալենք։ կանոն ինք (ւԶուարթնոցրՖ , կանցնինք նաեւ Վաղարշապատը
առանց նոյիսկ է^միածնը այցելելու։
կը Հասնինք Մ՚արգարա գի֊֊ղր* թնդանօթաձիգ զօրքերու կայանի մր
մէ£ կը գտնուինք։ իրենց սպային մէկ կտրուկ Հրամանին վրայ զինւորներ
րարեւի կը կենան՛, Հակառակ անոր որ վերին Հր ամանա տարր ծ՜պ
քաղաքային զգեստներու մէ^յ
ԱՀա փոքրիկ բուրգերու երկար շարան մր, կազմուած՛ Հայ զինլորնե–
րու զէնքերէն։ ՊաՀակ մըՀրացանր ուսին աչալուրֆ կր Հսկէ անոնց վրայ
Համաչափ քայլերով րրգաշարքերու երկայնքը կերթայ կուգայ։ Փիչ Հեռո
տասնեակ մը զինւորներ Հաւաքւած իրենց տասնապետին լոլր£ր* կուսո
նասիրեն թնդանօթի զանազան մասերը։
Աւելի յառաջանալով, աՀա մեր առֆեւ կը պարզուի երկաթեայ
կամուրֆ մր, որուն տակԱն պղտոր Արաղը Լչրնթանայ։ Հայ զինւորր սուի
Հրացանին ծ՛այրը անցուցած կսպասէ կա մուրկին գլուխ ր։ ժպիար գէմքին
Հրամանատարը կը մօտենայ գէպի զինւորր*
—Ո՞՛նց ես ա՜յ աղայ։ $ա
—Հյատ լաւն եմ իմ Հ ոամանատաո։
—Չե՞ս մրսում... ո՞ւր է Հ շինելէդ, գնա բեր։
ՊաՀակր տատամսեցաւ, սակայն չէր կարող Հրամանատարին
—Այս տեղ է «շինէբս վրանին տակ։ է լ ցոյց տուաւ մեզ պա
ռատուն գրգլեակ մր, ծակծ՛կուած՛, կարկտուած, բզկտուած՜ քուրք
որուն վրայ ամեն ձեւի ու ամեն գոյնի կտորներ կարելի էր գտնել...
— ՛Շապիկդ ո՞նց էՀա՜յ տղայ, մաշա՞ծ է։ Ըլ, սկսաւ վերարկուին
ճակներր քակել.,.
— Արէ * Պարոն ամերիկացի, ըսաւ ինձ ժպտելով, արի տես
տանի զինւորներուն շապիկը. ..
Զիսւոբը տակաւին կեցած էր իր բարելի դիրքին մէ £ անշարժ,
ձեռքր ամուր կպցուցած" կուրծքին ու աքով բռնած՛ իր սուինաւոր Հրաց
և աչքերր ուղղած՛ շեշտակի մեր վրար մեք ի զուր կը փնտռէինք
կոշտ խարազ մ ՛էր, որը կը ծ՛առայէր թէ շապիկի, թէ բաճկոնի
րարկուի անոր ցրտաՀար կամ արեւակէզ մարմինին Համար։
—« Գնացէք պատմեցէք Պարէքն, ինչ որ տեսաք. աՀաւասիկ