Վ Ե Ր Ա Ծ Ն Ո Ւ Ն Դ
Ո*, գաղափարը
լոքսին Հետ
ունեցաւ.
Իր պաշտամունքն
երդերուն
մէ £_
Աղօթքին,.*
Հոն ուր սլացիկ
ու֊ ոս աախիա
պուրակով
Զգեռ սօսին
Հովանի
Մեհենական
սիւներուն
վրայ
նրրաաաշ$
ինչպէս
մարմինը
կոյսերուն
գեղեցիկ,
Գողթ ան երգիչն իր նըւա գները
Հիւսեց
զեփիւռներու
բուրուԱՆաւէտ
շըզարշով,
Եւ ասաղերն
Հոն թավւեցան
գոգը
վրճիա
Աղբիւրն եր ո ւՆ որոնց
վրայ
ճաճանչաւուխտ
Արփին իր քօղը
սլաաեց
Շ ուշ ան ա թոյր մ՛երկութեան
շ**ւր£
Աստղիկին*.,
Ո՜վ բագին, ո վ գաղափարի
Հրաշակերտ,
Ուր ամեն
գուղձ բոսորաներկ
է Հիմա,
Օր մը &ե՝ղի
կուգային
Հանճարն
իրե՛նց գանկերուն
մէ £_՝
արեգգէմ
Ու րեոսէտի
քերթողներ
Որենց
սրնգին, կամ փետուրին
եղէգին
Հուրը մարա h է վաղուց,
Եւ արդ մոխիրը
միայն
Ներշնչումովս
յարուցեալի
մը
տժգոյն՝
Մենք
Հովերու
թեւերուն
վրայ կը պուղենք*,.
Կը բարձրանայ
լուս ընկան
Արտասուքի
ե արիւնի
ծովերէն,
Եւ մեոեչները
հոցիդ մէ £
արթնցած
Կը զգան որ շուրթն
իրենց ճրագի մ*իսկ
բոցով
Կեանքը
Ս*ըտքին
,
լ՛ա ղավ/արին,
Հոգիին
Ջող^ուներ
յուշն անցեալ
կարմի՛ր
փառքերուս..
Ո"վ քաղաքն
իմ երագիս,
Ո վ քան դա կւա
հ , ո՛ վ ցուլուաՆ, ո" վ
փառապանծ
Գեղեցկութիւն
արուեստի,
Արշալոյսին
Հնոցն աՀա կը
բռնկի
Խ րրոխ տաբեր
ձլեռեերուդ
սեւ
կողերէն,
Եւ արհիւներըդ
աՀա՝
կը թեւթավւեն
ու կը ճախրեն
վեՀասլաց
Կաաոյտին
մէֆ_ եր կոնքիդ...
րուն կը ղարթն ուս ու մարտագոռ,
շեփորներ
Պարիսպներուդ
բարձունքէն
Ատելին
լոքսը կ՝ող9ունեն։
Պ՛աշտին մէ£
Հողերու րաց վէրքերէն
Հասկը ատոք
կը բուրէ կեա՛նքը
Հունձքերուն
արգաւանդ,
Արե՛ւ, արե՛ւ կը Հոսի
Ակօսներէն, ե Հղօրաշունչ
տրոփելով
Արգանդը
մայր
երկրին
յուռթի կը
ժայթքէ
ճոխութիւնն
եռն ե իր գաս X երը թագուն
•* •
