636
ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
ի Հարկէ ան չի ձգտիր մեգի Համամարդկայի՛ն Հարցերու
վերլուծում
բերելու։ իր տոՀմիկ սաՀմանին մէք սակայն ան կր շօշափէ մեր սովորո
ներուն և դատապարտելի
Հաւատալիքներուն
աւեբներր, անոնց վրայ
գայթելով երկու պայծառ ղէմքեր ուԳիժ Դան իէլին
Լ
Ա՝ ուր ատին — ցոլացուեր,
որոնք աւելի ես կը շեշտէն
շրքապատին
սեւութիւնր։
/Աումբր՝ բացի Պ» ՏԼանանեանին՝ կագմուած էր սիրողներէ» Հետեւ
չպի
տ
ի
կրնամ խստապա
Հանք րլլաի թէեւ կարելի պիտի րլլար
դարձ
ղասաւորումմը
ընել անոնց մէք, ուրկէ կր Հրաժարիմ սակայն, տրւած րլլա–
լով ինչպէս վերր յիշեցի՝ պատրաստութեան
ժ՛աման ա կամիք ոց էն անբաւ
կ անութի ւն ը ։
Բայց Հաճոյք մըն է ինձ Համար շեշտել Պ* ՏԼանանեանի խոշոր յա*
քո ղութիւնր, Դիժ Դան իէլի դժուարին դերին մէք, ուր ան յայտ բերաւ բագ–
մակողմանի տաղանդի մր բոլոր ապացոյցներր։
Դիժ Դանիէլի
ուրիշ մարմնացումներ չեմ տեսած, բայց կր մտած
անկարելի պիտի րլլար կազմել աւելի ուսումնասիրուած,
երանգաւորուած
տիպար մը, քան անիկա որ ստեղծեց Պ* ՏՀանանեան
էլիղէի բեմ
իր ցաւի Ու վշաի երգերը ամբողք սրա Հր յուղեցին, շատ
շատերու
ա
չքեըր
պղտորելով, իր բարկութեան
մռունքներր՝ անիրաւներու և անար
դարներու գլիւքն՝ գոՀունակութեան
ժպիտը բերին Հոն, ու իր վերքին ար դագ
ժութեան աՀաւոր ժէստը Ձաբիքէն վերանա կան օրին ազատողի մր սփոփան
քի լայն շունչով
մը ուռեցուցին մեր բոլորիս
կուրծքերը։
1
)ւ Հասարակութիւնը
իր գնաՀատութիւնր գիտցաւ արտայայտել տ
ղանդաւոր արուեստագէտին երկարատեւ
ծափերով։
Պ* Ջ ան ան եան գիտցած էր իր շ
ոլ
րքբ խմբած
սիրողներին պատրաստել
տանելի ամբողք ութիւն
մը։
Օրիորդ Պօյաճեան կեսուրի
ղերին մէք ա մինին ուշագրաւր եղաւ իր
բնական խաղովը, Պ* Պօյաճեան բաւական ասպետական Ա՝ ուր
մարմնացնել, Օրիորդ Ալիս աւելի յա քող պիտի րլլար անշուշտ եթէ կարո
ղանար իր ժպտելու փափաքը զսպել մանաւանդ սարսափելու վայ
րկեաննեբու
Տիկին Արփի
ս
Ր
աա
յ
ո
յգ
Աօնա մը եղաւ կատարելապէս
մարմնացնել
aրնկնաւորնոտ Հարսի մր մարտիրոս էութիւնր, իր մեղմ ձայնը, մանկական
շարժուձեւը
Համակրանքի
մթնոլորտ մր ստեղծեցին իր Հուրքը, որ միայն
դերբն չէր պարտէր։
Պ* Տէօվլեթեան՛ %ալպանա
(Iսկան ի, Տիկին Մարմարեան
1
Շուշան
Պ* Դա տա ւոր եան ՝ Ջօփուր կարապետի,
ե Պ* ԱաՆուկեան՝
Միան
րուն մէք յա քող կերպով նպաստեցին ընդՀանուր
տպաւորութեան։
Փոքրիկ և անխուսափելի
թերութիւններ անշուշտ եղան, և առանց ալ
անկարելի էր։ Դլխաւոր աչքի զարնող թերութիւնբ տ է ք օ ո նեբու պակասն
էր։ Եւրոպական ձեւով կաՀաւորւած և զարդարւած սենեակի։ մր
տոՀմիկ տարազները քիչ մը օտարօտի կր թւէին։
Բայց*
• • à la gllèlTe COinm e
à l a gllèrre.
օտարութեան մէք, օտար բեմի վրայ կ
ա
Ը
ռ
լէ
լ
ա
.է
տ
ե
Ը1Լ
ա
Ր
ա ւ ռ
"
լին պա Հանքեր
