ՎԵՐԱԵՆՈ
ՒՆԴ
149
հա գոչն դո Լէք արը
կէսրհեմ*
որուն
Հան դան ա*.
կութ jt ւն մր I) ալաէչլի մէջ
Հա ս ահ
ր ւ լ
ո
՚ չ
։
•. Հ-լք1 a-;
t
. 'u
r
4
r
իր
դրականէ
Հ՚ր*ր տ աղանդին* ագնփւ մէկ
յ / ' շ
ա
–
տակր
եդսմ։, իր էհլաւնսա չէնւ աչս
' " fy/^/
1
՚ Փ ճ
1
՛ ՛ / /
1
^՛
"'ր
էՈ
'
էէ։
''
1,
Հ՝-անի
Հա էութեան
նուիր–
ու ահ :
Ցաւալի Է որ աւլւլին օդաակար
Է\Ա
1Ա
Լ
ՈԼ
Համար
աշիւտրՀիս մէկ
հա չրէն
միւսը
երթալ
չ անձն
սան
ուլ
ե կեղես ականի
մը ա չս
fmj i
սլա շսէ օնին
առթիւ՝
աւելորդ
վէճեր ու
ոաճաՀ
րանակււիւներ
հագեցան։ Ա"
1
'
ռ
1'
։։
'Ս
մէջ : Աչդ րոլոր
վէճերու
մ'աս[ա
որոնց
մէջ
թիւրիմուցա
թիւններր
մեհ ւոեղ կը րրու–
նեն
——« ւ ւ / ւէ
իէոր Հր դահ ութ
իւն
քմւել
ղանոնք
արհարհել
սլիաի
ըլլար,
IL
փափաքն լին ու
անՀրամեշար
անոնց վերջ
ւլնելնւ ՜Է
է
նկաաի
ունենւալով
միաչն դորհր որ կարեւոր
Է, 1ւ
Գ՚՚լ՚հիչր
որ սմւվիճելի
կերպով
կարող Է
ե. անձնուէր
։Միաչնւ րառ մլլ կյուղեմ*
րսել
Մարսէչլի
դա դու
թին
մեհարդոչ
Հոդեւոր
Հովուինւ
(
Լ
Թաղականէ
ԽորՀրդին
կողմէ աչս
էջերուն մէջ Հրաաարակուահ
^ * յ ք H#
M»»W»»««^£
քերթուահին
պատճառով
՚Ծնւնւդեան
աօնին
Մուշեղ արքեսլիսկոպոսր
Հակաււակ
դաղութին
փաւիաքին
պա
ա ար m գելու
շՀրաւիրելու
անրմրււնելի
1ւ արտառոց
որոշմ՛ան
մասին..
l
v
« ?p
\Լէ»գ*-աա^էէլ սա m ո ւահ tu րանէ ականէ դրա–
կանութեան
Էջ
մր <Էր
ք
Դ(
,ո,
[է[ Հոտ
իրր
եկեղեցական
իր գաղափարները
չէր
"{' կէ\
չաչտնէր
ք
իրր րանաստեղհ՝
Հ
ա
չ տղգփն
դէմ՝
ճակատագրին
կողմէ
եղահ
աՀաւոր
անար–
դարութենէն
իւենւթեցահ
կաաղահ
հհլ lit Lit
II
Հա չու մր ղդացուե*եերր
կ
1
արտա չա չտէր
t
ուր
g աւր, չուսաՀաաութիւնւր,
գ
ո
'1Ր"ձթր
Տ
"երթ
հաչրաչեղ
շեշտեր ո
Լ
կր Հասն էին. եթէ
Հաշ
ուէի
նշանսսւոր
եկեդեց ականքւերր
ք
որ իրր
րանաստեղհ
ք թէ Հաչոց
Ա. թէ
մանաւանդ
Եւրոսլացւոց
մէջ
մտքի շատ
աւելի
մեհ
ագտտութիւններ
թոչլ
տուսւհ են էնքգինք–.
ՄՈԻՇ&՚Լ. Ա-Ո-նՊ^ՍԿՕՊՈ
Ս
նուն,
շարքը
կրնար երկար
ր[լ
ա
Լ
։
՝^ձԴ
ա
է
,ս
է
դրուահքի
մլլ Համար
f
ուր տիրող
գգացումը
իւ որսալէս ու ագնուօրէն
ազգասիրական էր
ուր
չւլացումն ու արտաչաչտութիւնը
դե գա
լէո ւես տա կ ա ն Էր
II
ոչ թէ դուա
եկեղեցա
կան,
ըմր.ււ1ւ ելի
IL
ներելի չէ որ
f
երր իադիրը
մանւաւանւլ
աչսքան
տարուան
րագմարդիւն
դւ՚րհիչի մր
( ւ
կարոդ գրագէտի
ւ/ ը ' / ր
ս ք
յ
ht
պատարագելու
արգելք
դնելու
միջնւաղարետն
դաղավւարր
ունւենան։
Հաճոչքով
կ՛իմանամ՝
որ
Մ
ա
րոԷչլի
գա դու
թին
րնդՀւսնսէւր
մոդովր,
իր անւդամհերու
մեհ ամ սանաւ թե անւ
սլաՀան–
ջինւ վրաչ գումարուելովք
որոշեր է իր դմդո–
Հութիւնը
չաչտնւել
Թաղականէ
ՒորՀրգին
1ւ
Հոգ. Հովուին՝
ա
ձ'1 անէ ար գար
էիսրմւււնքին
Համէսր
f
II
իր ցաւը
Մուշեէլ
արքեպիոկո»
պոսին։
Աւելի մեհ պիտի
րչլար
Հա՛ճո չ քս
եթէ թաղ.
իւորՀուրգն
ու մեհարդոչ
Արէլ
